Thursday, February 25, 2010

တေပါင္းလျပည့္ေန႔ ဗုဒၶ ဝႏၵနာ (၃)


(၄၁)

ဝိသုဒၶမဗ႓ ဂဂနံ သုရမၼံ၊
မဏိမေယဟိ သမလကၤာတဝ။
ဒိသာ စ သဗၺာ အတိေရာစယႏၲိ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား …။
ဂဂနံ = အဇဋာျပင္ မိုးေကာင္းကင္သည္။
ဝိသုဒၶမဗ႓ံ = စင္ၾကယ္ေသာ တိမ္တိုက္ရွိသည္လည္း ျဖစ္၍။
သုရမၼံ = ႏွလံုးေမြ႕ေလ်ာ္ ေပ်ာ္႐ႊင္ဖြယ္လည္း ျဖစ္ေပ၏။
မဏိမေယဟိ = ျမေက်ာက္စီျခယ္ ဆင္ယင္ဖြယ္ တန္းဆာတို႔ျဖင့္။
သမလကၤတာဝ = ေကာင္းစြာျပဳျပင္ တန္းဆာဆင္အပ္ကုန္သကဲ့သို႔။
သဗၺာ ဒိသာ စ = အလံုးစံုေသာ အရပ္မ်က္ႏွာတို႔သည္လည္း။
အတိေရာစယႏၲိ = ႐ႈခ်င္စဖြယ္ လြန္စြာ တင့္တယ္ၾကကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာ ေရာင္ျခည္ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၄၂)

ဂႏၶဗၺဝိဇၨာဓရကိႏၷရာ စ၊
သုဂီတိယႏၲာ မဓုရႆေရန။
စရႏၲိ တသၼႎ ပဝေန သုရေမၼ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား …။
သုရေမၼ = ႏွလံုးေမြ႕ေလ်ာ္ ေပ်ာ္႐ႊင္ဖြယ္ျဖစ္ေသာ။
တသၼႎ ပဝေန = ထိုရာဇၿဂိဳဟ္, ကပိလ ႏွစ္ဌာနခရီးလမ္း ေတာစခန္း၌။
ဂႏၶဗၺဝိဇၨာဓရကိႏၷရာ စ = ဂႏၶဗၺနတ္, ဝိဇၨာဓိုရ္, ကိႏၷရာတို႔သည္လည္း။
မဓုရႆေရန = ခ်ိဳၿမိန္လွစြာ သာယာေသာ အသံျဖင့္။
သုဂီတိယႏၲာ = ေလးတြဲ႕သံခ်ိဳ ေကာင္းစြာ သီဆိုကုန္လ်က္။
စရႏၲိ = လူးလာက်က္စား သြားလာၾကကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာ ေရာင္ျခည္ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၄၃)

ကိေလသသံဃႆ ဘိတာသေကဟိ၊
တပႆိသံေဃဟိ နိေသဝိတံ ဝနံ။
ဝိဟာရအာရာမသမိဒၶိဘူတံ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား …။
ကိေလသသံဃႆ = ႏွိပ္စက္တတ္စြာ ကိေလသာအေပါင္းကို။
အဘိတာသေကဟိ = အလြန္ထိတ္လန္႔ ေၾကာက္႐ြံ႕ၾကကုန္ေသာ။
တပႆိသံေဃဟိ = ရေသ့ရဟန္းအေပါင္းတို႔သည္။
နိေသဝိတံ = အၿမဲမျပတ္ ကိန္းေပ်ာ္ မွီဝဲအပ္ေသာ။
ဝနံ = ရာဇၿဂိဳဟ္, ကပိလ ႏွစ္ဌာနခရီးလမ္း ေတာစခန္းသည္။
ဝိဟာရအာရာမသမိဒၶိဘူတံ = ေနထိုင္ဖို႔ရန္ ေက်ာင္းအရာမ္တို႔ျဖင့္ ျပည့္စံုသည္ျဖစ္၍ ျဖစ္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာ ေရာင္ျခည္ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၄၄)

သမိဒၶိနာနာဖလိေနာ ဝနႏၲာ၊
အနာကုလာ နိစၥမေနာဘိရမၼာ။
သမာဓိပီတႎ အဘိဝၯယႏၲိ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား …။
သမိဒၶိနာနာဖလိေနာ = ျပည့္ဝခိုင္ၿဖီး အထူးထူးေသာ အသီးရွိကုန္ေသာ။
ဝနႏၲာ = ေတာအုပ္တို႔သည္။
အနာကုလာ = ေႏွာက္ယွက္ျခင္း ကင္းကုန္သည္ ျဖစ္၍။
နိစၥမေနာဘိရမၼာ = အၿမဲတေစ ႏွလံုးေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ ျဖစ္ကုန္၏။
ပထိကာနံ = ခရီးသြားသူ ရွင္ရွင္လူတို႔၏။
သမာဓိပီတႎ = စိတ္တည္ၾကည္ျခင္း ႏွစ္သက္ျခင္းကို။
အဘိဝၯယႏၲိ = အာ႐ုံငါးသင္း ဆိတ္ၿငိမ္ျခင္းေၾကာင့္ လြန္မင္းစြာ တိုးပြားေစႏိုင္ကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာ ေရာင္ျခည္ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၄၅)

နိေသဝိတံ ေနကဒိေဇဟိ နိစၥံ၊
ဂါေမန ဂါမံ သတတံ ဝသႏၲာ။
ပုေရ ပုေရ ဂါမဝရာ စ သႏၲိ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား …။
ဝနႏၲံ = ရာဇၿဂိဳဟ္, ကပိလ ႏွစ္ဌာနခရီးလမ္း ေတာစခန္းကို။
အေနကဒိေဇဟိ = အမ်ိဳးဇာတ္အား မ်ားစြာေသာ ငွက္အေပါင္းတို႔သည္။
နိစၥံ = အၿမဲ။
နိေသဝိတံ = ေပ်ာ္႐ႊင္မွီဝဲ သံုးစြဲအပ္ေပ၏။
ဂါေမန-ဂါမံ = တ႐ြာမွ တ႐ြာသို႔။
သတတံ = အၿမဲမျပတ္။
ဝသႏၲာ = သေဘာတူရာ ေျပာင္း၍ စုေပါင္းတည္ေနၾကကုန္ေသာ။
ဂါမဝရာ စ = စားေက်း႐ြာတို႔သည္လည္း။
ပုေရ ပုေရ = ၿမိဳ႕တိုင္း ၿမိဳ႕တိုင္း၌။
သႏၲိ = ရွိၾကကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာ ေရာင္ျခည္ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၄၆)

ဝတၳႏၷပါနံ သယနာသနၪၥ၊
ဂႏၶၪၥ မာလၪၥ ဝိေလပနၪၥ။
တဟႎ သမိဒၶါ ဇနတာ ဗဟူ စ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား …။
တဟႎ = ထိုလမ္းခရီးအၾကား မ်ားျပားလွစြာ စားေက်း႐ြာတို႔၌။
ဝတၳႏၷပါနၪၥ = ဝတ္ဖြယ္စားဖြယ္ ေသာက္ဖြယ္ အသြယ္သြယ္သည္၎။
သယနာသနၪၥ = အိပ္ရာ ေနရာသည္၎။
ဂႏၶၪၥ = အထံုအခိုး နံ႔သာမ်ိဳးသည္၎။
မာလၪၥ = ပန္းအမ်ိဳးမ်ိဳးသည္၎။
ဝိေလပနၪၥ = ရနံ႔ႀကိဳင္ေလွာင္း နံ႔သာေပ်ာင္း (နံ႔သာေပ်ာ့) အမ်ိဳးမ်ိဳးသည္၎။
သမိဒၶါ = စီးပြားဥစၥာ ႂကြယ္ဝစြာကုန္ေသာ။
ဗဟူဇနတာ စ = သခၤ်ာမ်ားေတာင္း လူအေပါင္းတို႔သည္၎။
သႏၲိ = ရွိပါကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာ ေရာင္ျခည္ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါ ဘုရား။

(၄၇)

ပုညိဒၶိယာ သဗၺယသဂၢပတၱာ၊
ဇနာ စ တသၼႎ သုခိတာ သမိဒၶါ။
ပဟူတေဘာဂါ ဝိဝိဓာ ဝသႏၲိ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား …။
တသၼႎ = ထိုလမ္းခရီးအၾကား မ်ားျပားလွစြာ စားေက်း႐ြာအေပါင္း၌။
ပုညိဒၶိယာ = ေကာင္းမႈျပည့္ၿဖိဳး ဘုန္းတန္ခိုးျဖင့္။ (ဝါ) ဘုန္းတန္ခိုးေၾကာင့္။
သဗၺယသဂၢပတၱာ = လံုးစံုမႂကြင္း အျခံအရံမ်ားျခင္း ေက်ာ္ေစာျခင္း အထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္ကုန္ေသာ။
ဇနာ စ = ကုသိုလ္ႀကီးမား လူအမ်ားတို႔သည္လည္း။
သုခိတာ = ကာယစိတၱ သုခႏွစ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုကုန္လ်က္။
ပဟူတ ေဘာဂါ = သခၤ်ာျမားေျမာင္ အသံုးအေဆာင္ ရွိၾကကုန္လ်က္။
ဝိဝိဓာ = အထူးထူး အျပားျပား။
ဝသႏၲိ = ေနထိုင္ၾကကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာ ေရာင္ျခည္ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါ ဘုရား။

(၄၈)

နေဘ စ အဗ႓ာ သုဝိသုဒၶဝဏၰာ၊
ဒိသာ စ စေႏၵာ သုဝိရာဇိေတာဝ။
ရတၱိၪၥ ဝါေတာ မုဒုသီတေလာ စ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား ...။
နေဘ = အဇဋာျပင္ မိုးေကာင္းကင္၌။
အဗ႓ာ စ = တိမ္တိုက္တို႔သည္လည္း။
သုဝိသုဒၶဝဏၰာ = စင္ၾကယ္သန္႔ရွင္းေသာ အဆင္းရွိကုန္၏။
စေႏၵာ စ = လမင္းသည္လည္း။
ဒိသာ = ဝန္းက်င္ပတ္ခ်ာ အရပ္မ်က္ႏွာတို႔ကို။
သုဝိရာဇိေတာဝ = တင့္တယ္စြာလွ ထြန္းေတာက္ပ၏။
ရတၱိၪၥ = အကာလတာ ညဥ့္အခါ၌လည္း။
ဝါေတာ = ညႇင္းညႇင္းသာသာ တိုက္ခတ္လာေသာ ေလသည္။
မုဒုသီတေလာ စ = ေဆာင္းရာသီ၌ကဲ့သို႔ မၾကမ္းမွ ႏူးညံ့စြာ ေအးျမေပ၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာ ေရာင္ျခည္ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါ ဘုရား။

(၄၉)

စႏၵဳဂၢေမ သဗၺဇနာ ပဟ႒ာ၊
သကဂၤေဏ စိၾတကထာ ဝဒႏၲာ။
ပိေယဟိ သဒၶႎ အဘိေမာဒယႏၲိ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား …။
စႏၵဳဂၢေမ = စန္းေငြယုန္စက္ ထြက္လတ္ေသာအခါ၌။
ပဟ႒ာ = ႏွစ္သက္႐ႊင္လန္း ဝမ္းေျမာက္ကုန္ေသာ။
သဗၺဇနာ = ေျမ၌ေနသူ လူခပ္သိမ္းတို႔သည္။
သကဂၤေဏ = လသာေဆာင္တခြင္ မိမိ မိမိတို႔၏ အိမ္ၾကမ္းျပင္၌။
စိၾတကထာ = ဆန္းၾကယ္ေသာ စကားတို႔ကို။
ဝဒႏၲာ = ေျပာဆိုကုန္လ်က္။
ပိေယဟိ = ခ်စ္အပ္ေသာ သူတို႔ႏွင့္။
သဒၶႎ = အတူတကြ။
အဘိေမာဒယႏၲိ = ႏွစ္လို႔အားရမ္း ဝမ္းေျမာက္ၾကကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာ ေရာင္ျခည္ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါ ဘုရား။

(၅၀)

စႏၵႆ ရံသီဟိ နဘံ ဝိေရာစိ၊
မဟီ စ သံသုဒၶမႏုညဝဏၰာ။
ဒိသာ စ သဗၺာ ပရိသုဒၶ႐ူပါ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား …။
စႏၵႆ = လမင္း၏။
ရံသီဟိ = ေအးျမခ်မ္းၾကည္ စန္းေရာင္ျခည္တို႔ျဖင့္။
နဘံ = အဇဋာျပင္ မိုးေကာင္းကင္သည္။
ဝိေရာစိ = ႐ႈခ်င္စဖြယ္ တင့္တယ္ ေတာက္ပပါ၏။
မဟီ စ = ေျမအျပင္သည္လည္း။
သံသုဒၶမႏုညဝဏၰာ = စင္ၾကယ္သန္႔ရွင္း ႏွစ္သက္ဖြယ္ အဆင္း ရွိပါ၏။
သဗၺာ ဒိသာ စ = ဝန္းက်င္ပတ္ခ်ာ အလံုးစံုေသာ အရပ္မ်က္ႏွာတို႔သည္လည္း။
ပရိသုဒၶ႐ူပါ = စင္ၾကယ္ သန္႔ရွင္းေသာ သေဘာရွိကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာ ေရာင္ျခည္ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါ ဘုရား။

(၅၁)

ဒူေရ စ ဒိသြာ ဝရစႏၵရံသႎ၊
ပုပၹႎသု ပုပၹါနိ မဟီတလသၼႎ။
သမႏၲေတာ ဂႏၶဂုဏတၳိကာနံ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား …။
ဂႏၶဂုဏတၳိကာနံ = ရနံ႔စုကို အလိုရွိသူတို႔အက်ိဳးငွါ။
သမႏၲေတာ = ထက္ဝန္းက်င္မွ။
မဟီတေလ = ေျမအျပင္၌။
ပုပၹါနိ = ပန္းအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔သည္။
ဒူေရ စ = ခရီးယူဇနာ ေဝးကြာေသာ အရပ္၌သာလွ်င္။
(ဌိတံ = တည္ေသာ၊ ထည့္)
ဝရစႏၵရံသႎ = ေကာင္းျမတ္ထြန္းေျပာင္ စန္းလေရာင္ကို။
ဒိသြာ = ပဏာေပါင္းဆံု ႀကိဳက္ၾကံဳရေသာေၾကာင့္။
ပုပၹႎသု = ကားကားစြင့္စြင့္ ပြင့္ၾကေလကုန္ၿပီ။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာ ေရာင္ျခည္ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါ ဘုရား။

(၅၂)

စႏၵႆ ရံသီဟိ ဝိလိမၸိတာဝ၊
မဟီ သမႏၲာ ကုသုေမန’လကၤတာ။
ဝိေရာစိ သဗၺဂၤသုမာလိနီဝ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား …။
မဟီ = ေျမအျပင္သည။
စႏၵႆ = လမင္း၏။
ရံသီဟိ = ေအးျမခ်မ္းၾကည္ စန္းေရာင္ျခည္တို႔ျဖင့္။
ဝိလိမၸိတာဝ = တင့္တယ္ေစရန္ လိမ္းက်ံအပ္သကဲ့သို႔။
သမႏၲာ = ထက္ဝန္းက်င္မွ။
ကုသုေမန = ညဥ့္၌ပြင့္ဆန္း ပန္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္။
အလကၤတာ = အလွျပဳျပင္ တန္းဆာဆင္အပ္သည္ျဖစ္၍။
သဗၺဂၤသုမာလိနီဝ = အဂၤါႀကီးငယ္ အသြယ္သြယ္၌ တင့္တယ္ေစေၾကာင္း ပန္းေပါင္းစံုလင္ ပန္ဆင္အပ္ေသာ အမ်ိဳးသမီးကဲ့သို႔။
ဝိေရာစိ = ႐ႈခ်င္စဖြယ္ တင့္တယ္လွပါ၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာ ေရာင္ျခည္ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါ ဘုရား။

(၅၃)

ကုစႏၲိ တတၳီပိ မေဒန မတၱာ၊
ဝိစိတၱပိၪၧာ စ ဒိဇာ သမႏၲာ။
ကေရာႏၲိ နာဒံ ပဝေန သုရေမၼ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စုံထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား …။
သုရေမၼ = ႏွလံုးေမြ႕ေလ်ာ္ ေပ်ာ္ဖြယ္ရာရွိေသာ။
ပဝေန = ရာဇၿဂိဳဟ္, ကပိလ ႏွစ္ဌာနခရီးလမ္း ေတာစခန္း၌။
ဟတၳီပိ = ဆင္တို႔သည္လည္း။
မေဒန = အမုန္ျဖင့္။
မတၱာ = ယစ္ကုန္သည္ျဖစ္၍။
ကုစႏၲိ = ႀကိဳးၾကာသံကဲ့သို႔ အသံမူကုန္၏။
ဝိစိတၱဝိၪၧာ = အံ့ဖြယ္ဘနန္း ဆန္းၾကယ္ေသာ အေတာင္ရွိကုန္ေသာ။
ဒိဇာ စ = ႏွစ္ႀကိမ္ဖြားေတာင္း ငွက္အေပါင္းတို႔သည္လည္း။
သမႏၲာ = ဝန္းက်င္ပတ္ခ်ာ ရပ္မ်က္ႏွာမွ။
နာဒံ = ဝမ္းသာ႐ႊင္ျမဴး တြန္က်ဴးေသာ အသံကို။
ကေရာႏၲိ = ျပဳကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာ ေရာင္ျခည္ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါ ဘုရား။

(၅၄)

ပထၪၥ သဗၺံ ပဋိပဇၨနကၡမံ၊
ဣဒၶံ စ ရ႒ံ သဓနံ သေဘာဂံ။
သဗၺတၳဳတံ သဗၺသုခပၸဒါနံ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စုံထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား …။
သဗၺံ = အလံုးစံုေသာ။
ပထၪၥ = သြားရန္စခန္း ခရီးလမ္းသည္လည္း။
ပဋိပဇၨနကၡမံ = ေဆာင္းကိုလြန္ေျမာက္ ေႏြဦးေပါက္၍ သြားေရာက္ျခင္းငွါ ခံ့လွစြာ၏။
ရ႒ံ စ = တိုင္းျပည္ခ႐ိုင္ ႏိုင္ငံမ်ားသည္လည္း။
ဣဒၶံ = ျပည့္စံု၏။
သဓနံ = ဥစၥာစီးပြား ေပါမ်ားလွ၏။
သေဘာဂံ = သံုးဖြယ္ကံုလံု ျပည့္စံုလွပါ၏။
သဗၺတၳဳတံ = အဂၤါခုနစ္ပံု လံုးစံုျပည့္လတ္ ခ်ီးမြမ္းအပ္ပါ၏။
သဗၺသုခပၸဒါနံ = ကာယ စိတၱ သုခႏွစ္ပံု အလံုးစံုေသာ ခ်မ္းသာကို ေပးတတ္စြာ၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာ ေရာင္ျခည္ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါ ဘုရား။

(၅၅)

ဝနၪၥ သဗၺံ သုဝိစိတၱ႐ူပံ၊
သုမာပိတံ နႏၵနကာနနံဝ။
ယတီန ပီတႎ သတတံ ဇေနတိ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား …။
သဗၺံ = အလံုးစံုေသာ။
ဝနၪၥ = သြားရမည့္လမ္း ေတာစခန္းသည္လည္း။
သုမာပိတံ = နတ္တို႔၏ကံ စီမံဖန္ဆင္းအပ္ေသာ။
နႏၵကာနနံဝ = နႏၵဝန္ေခၚတြင္ နတ္ဥယ်ာဥ္ကဲ့သို႔။
သုဝိစိတၱ႐ူပံ = ႐ႈခ်င္စဖြယ္ လြန္စြာ ဆန္းၾကယ္ေသာ သေဘာရွိပါ၏။
ယတီနံ = ေတာရပ္စခန္း ခရီးသြားရဟန္းတို႔၏။
ပီတႎ = အာ႐ုံငါးပါးမဖက္ ေတာႏွင့္စပ္ေသာ ႏွစ္သက္ျခင္းကို။
သတတံ ဇေနတိ = အၿမဲမျပတ္ ျဖစ္ေစတတ္ပါ၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာ ေရာင္ျခည္ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါ ဘုရား။

(၅၆)

အလကၤတံ ေဒဝပုရံဝ ရမၼံ၊
ကပီလဝတၳဳံ ဣတိ နာမေဓယ်ံ။
ကုလနဂရံ ဣဓ သႆိရိကံ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား …။
ဣဓ = ဤေလာက၌။
သႆိရိကံ = အသေရရွိေသာ။
ကပိလဝတၳဳံ ဣတိ နာမေဓယ်ံ = ကပိလရေသ့ ေပ်ာ္စံေမြ႕သည့္ ေျမ့-သီခရာ သခၤမ္းရာဝယ္ ၿမိဳ႕႐ြာတည္လတ္ ယင္းဗ်ဳပၸတ္ေၾကာင့္ အႏြတၳဘြဲ႕ခ်ည္ ကပိလဝတ္ဟူေသာ အမည္ရွိေသာ။
ကုလနဂရံ = ခမည္းနတ္ေက်ာ္ ျမတ္မယ္ေတာ္ႏွင့္ ေဆြေတာ္ရွစ္ေသာင္း မ်ိဳးေတာ္ေပါင္းတို႔ ကိန္းေအာင္းစံေပ်ာ္ ေနျပည္ေတာ္သည္။
အလကၤတံ = အလွျပဳျပင္ တန္းဆာဆင္အပ္ေသာ။
ေဒဝပုရံဝ = နတ္တို႔စံရာ တာဝတႎသာကဲ့သို႔။
ရမၼံ = ႏွလံုး႐ႊင္ေပ်ာ္ ေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ ရွိပါေပ၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာ ေရာင္ျခည္ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါ ဘုရား။ (ဤဂါထာမွ စ၍ ကပိလဝတ္ေနျပည္ေတာ္ကို ဖြဲ႕ဆို ခ်ီးေလွ်ာက္သည္။)

(၅၇)

မႏုညအ႗ာလဝိစိတၱ႐ူပံ၊
သုဖုလႅပေကၤ႐ုဟသ႑မ႑ိတံ။
ဝိစိတၱပရိခါဟိ ပုရံ သုရမၼံ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား …။
ပုရံ = ကပိလဝတ္တြင္ေခၚ ေနျပည္ေတာ္သည္။
မႏုညအ႗ာလဝိစိတၱ ႐ူပံ = စိတ္ႏွစ္သက္ဖြယ္ရွိေသာ ျပအိုးတန္ေဆာင္းတို႔ျဖင့္ ဆန္းၾကယ္ေသာ သေဘာ ရွိပါ၏။
သုဖုလႅပေကၤ႐ုဟသ႑မ႑ိတံ = ငြါးငြါးစြင့္စြင့္ ကားကားပြင့္ေသာ ၾကာေတာတို႔ျဖင့္ သာေမာတင့္လြင္ တန္းဆာဆင္အပ္ပါ၏။
ဝိစိတၱပရိခါဟိ = ဆန္းၾကယ္ဘိေတာင္း က်ဳံးေျမာင္းတို႔ျဖင့္။
သုရမၼံ = လြန္စြာေမြ႕ေလ်ာ္ ေပ်ာ္ဖြယ္ရာ ရွိပါ၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာ ေရာင္ျခည္ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါ ဘုရား။

(၅၈)

ဝိစိတၱပါကာရၪၥ ေတာရဏၪၥ၊
သုဘဂၤဏံ ေဒဝနိဝါသဘူတံ။
မႏုညဝီထိ သုရေလာကသႏၷိတံ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား …။
ပုရံ = ကပိလဝတ္တြင္ေခၚ ေနျပည္ေတာ္သည္။
ဝိစိတၱပါကာရၪၥ = ႐ႈခ်င္စဖြယ္ ဆန္းၾကယ္ေသာ ၿမိဳ႕တံတိုင္းလည္း ရွိပါ၏။
ေတာရဏၪၥ = ၾကံ့ၾကံ့တည္ခိုင္ တု႐ိုဏ္တိုင္လည္း ရွိပါ၏။
သုဘဂၤဏံ = စည္မ်က္ႏွာအသြင္ တင့္တယ္ေသာ ေျမအျပင္ ရွိသည္ျဖစ္၍။
ေဒဝနိဝါသဘူတံ = သမၼဳတိနတ္ ဥကၠဌ္ႏြယ္ရင္း လူမင္းတို႔၏ စံေနရာ ျဖစ္၍လည္း ျဖစ္၏။
မႏုညဝီထိစ = စိတ္ႏွစ္သက္ဖြယ္ ျပန္႔က်ယ္သန္႔ရွင္းေသာ လမ္းခရီးလည္း ရွိ၏။
သုရေလာကသႏၷိတံ = နတ္တို႔စံရာ တာဝတႎသာနတ္ျပည္ႏွင့္လည္း တူ၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာ ေရာင္ျခည္ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါ ဘုရား။

(၅၉)

အလကၤတာ သာကိယရာဇပုတၱာ၊
ဝိရာဇမာနာ ဝရဘူသေနဟိ။
သုရိႏၵေလာေက ဣဝ ေဒဝပုတၱာ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား …။
ပုေရ = ကပိလဝတ္တြင္ေခၚ ေနျပည္ေတာ္၌။
သာကိယ ရာဇပုတၱာ = မဟာႏြယ္ဖြား သာကီဝင္ မင္းသားတို႔သည္။
ဝရဘူသေနဟိ = ျမတ္ေသာ အဆင္တန္းဆာတို႔ျဖင့္။
အလကၤတာ = အလွျပဳျပင္ တန္းဆာဆင္အပ္ကုန္သည္ ျဖစ္၍။
သုရိႏၵေလာေက = နတ္တို႔သနင္း သိၾကားမင္းစံရာ တာဝတႎသာနတ္ျပည္၌။
ေဒဝပုတၱာ ဣဝ = နတ္ဝတ္တန္းဆာ ေကာင္းစြာဆင္ထား နတ္သားတို႔ကဲ့သို႔။
ဝိရာဇမာနာ = ႐ႈခ်င္စဖြယ္ အလြန္ တင့္တယ္ၾကကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာ ေရာင္ျခည္ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါ ဘုရား။

(၆၀)

သုေဒၶါဒေနာ မုနိဝရံ အဘိဒႆနာယ၊
အမစၥပုေတၱ ဒသဓာ အေပသယိ။
ဗေလန သဒၶႎ မဟတာ မုနိႏၵ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

မုနိႏၵ = မုနိငါးမ်ိဳး ေခါင္ကမိုး၍ အစိုးရသခင္ ျမတ္ရွင္ပင္ဘုရား …။
သုေဒၶါဒေနာ = ေမြးဖနတ္ေက်ာ္ ခမည္းေတာ္ သုေဒၶါဒနမင္းႀကီးသည္။
မုနိဝရံ = မုနိဥကၠဌ္ ရဟန္းျမတ္ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ အရွင္ဘုရားကို။
အဘိဒႆနာယ = ကြဲကြာသည္လည္း ၾကာျမင့္၊ အသက္အ႐ြယ္ကလည္း ႀကီးရင့္၍ ရွင္ပင့္မ်က္ႏွာ စန္းေသာ္မာကို သဒၶါေကာ္ေရာ္ ဖူးေျမာ္ျခင္းငွါ။
အမစၥပုေတၱ = အမတ္သားတို႔ကုိ။
ဒသဓာ = ဆယ္ႀကိမ္ဆယ္စု ဆယ္ဖို႔ျပဳ၍။
မဟတာ = တေထာင္ တေထာင္ ျမားေျမာင္လွစြာေသာ။
ဗေလန = ဗိုလ္ပါအေပါင္းႏွင့္။
သဒၶႎ = တကြ။
အေပသယိ = ရွင္ေတာ္ထံေမွာက္ ပင့္ေလွ်ာက္ေစလႊတ္ခဲ့ေလၿပီ။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာ ေရာင္ျခည္ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါ ဘုရား။

(၆၁)

ေနဝါဂတံ ပႆတိ ေနဝ ဝါစံ၊
ေသာကာဘိဘူတံ နရဝီရေသ႒ံ။
ေတာေသတုမိစၧာမိ နရာဓိပတၱံ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

မုနိႏၵ = မုနိငါးမ်ိဳး ေခါင္ကမိုး၍ အစိုးရသခင္ ျမတ္ရွင္ပင္ဘုရား …။
သုေဒၶါဒေနာ = ေမြးဖနတ္ေက်ာ္ ခမည္းေတာ္ သုေဒၶါဒနမင္းႀကီးသည္။
အာဂတံ = ရွင္ေစာျမတ္စြာ ႂကြလာေတာ္မူသည္ကို။
ေနဝ ပႆတိ = မဖူးျမင္ရရွာပါ။
ဝါစံ = ႂကြလာလိမ့္မည္ မလာမည္ဟု ႏွစ္လီကြဲျပား သတင္းစကားကိုမွ်လည္း။
ေနဝ သုဏာတိ = မၾကားရရွာပါ။
ေသာကာဘိဘူတံ = ေသာကေလာင္မီး ဖိစီးႏွိပ္စက္အပ္ေသာ။
နရဝီရေသ႒ံ = ရဲရင့္သသူ ထိုထိုလူတို႔ထက္ ျမတ္ေသာ။
နရာဓိပတၱံ = လူတို႔သနင္း ခမည္းေတာ္ သုေဒၶါဒနမင္းႀကီးကို။
ေတာေသတံု = ရွင္ေတာ့္မ်က္ႏွာ ဖူးရပါ၍ အာသာျပည့္ဝ အားရႏွစ္သိမ့္ေစျခင္းငွါ။
(အဟံ = အကၽြႏ္ုပ္ ကာဠဳဒါယီသည္။)
ဣစၧာမိ = ေတာင့္တလင့္ဆို အလိုရွိပါ၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာ ေရာင္ျခည္ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါ ဘုရား။

(၆၂)

တံဒႆေနနဗ႓ဳတပီတိရာသိ၊
ဥဒိကၡမာနံ ဒြိပဒါနမိႏၵံ။
ေတာေသဟိ တံ မုနိႏၵ ဂုဏေသ႒ံ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

မုနိႏၵ = မုနိငါးမ်ိဳး ေခါင္ကမိုး၍ အစိုးရသခင္ ျမတ္ရွင္ပင္ဘုရား …။
(ပိတုေနာ = ေမြးဖနတ္ေက်ာ္ ခမည္းေတာ္ သုေဒၶါဒနမင္းႀကီးအား၊ ထည့္)။
တံ သႆေနန = အရွင္ဘုရားကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ ဖူးျမင္ရျခင္းျဖင့္၊ (ဝါ) ဖူးျမင္ရျခင္းေၾကာင့္။
အဗ႓ဳတပီတိရာသိ = မျဖစ္စဖူး ထူးကဲေသာ ႏွစ္သက္ျခင္း အစုသည္။
(ဘေဝယ် = ဧကန္စင္စစ္ ျဖစ္ေလရာပါ၏၊ ထည့္)။
ဥဒိကၡမာနံ = ရွင္ေတာ္ဘုန္းပြင့္ ႂကြလာခြင့္ကို ေျမာ္လင့္ကာေနေသာ။
ဒြိပဒါနမိႏၵံ = အေျခႏွစ္ေခ်ာင္းရွိသူ လူတို႔ကို အစိုးရေသာ။
ဂုဏေသ႒ံ = ေကၽြးေမြးခဲ့ဖူး ဂုဏ္ေက်းဇူးျဖင့္ အထူးျမင့္ျမတ္ ခ်ီးမြမ္းအပ္ေသာ။
တံ = ထိုေမြးဖနတ္ေက်ာ္ ခမည္းေတာ္ သုေဒၶါဒနမင္းႀကီးကို။
(တြံ = အရွင္ဘုရားသည္၊ ထည့္)။
ေတာေသဟိ = ရွင္ေတာ့္မ်က္ႏွာ ဖူးရပါ၍ အာသာျပည့္ဝ အားရႏွစ္သိမ့္ေစေတာ္မူပါေလာ့။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာ ေရာင္ျခည္ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါ ဘုရား။

(၆၃)

အာသာယ ကႆေတ ေခတၱံ၊
ဗီဇံ အာသာယ ဝပၸတိ။
အာသာယ ဝါဏိဇာ ယႏၲိ၊
သမုဒၵံ ဓနဟာရကာ။
ယာယ အာသာယ တိ႒ာမိ၊
သာ ေမ အာသာ သမိဇၥ်တု။

မုနိႏၵ = မုနိငါးမ်ိဳး ေခါင္ကမိုး၍ အစိုးရသခင္ ျမတ္ရွင္ပင္ဘုရား …။
ကႆေကာ = ေတာင္သူေယာက္်ား လယ္သမားသည္။
အာသာယ = ေကာက္ပဲသီးႏွံ ရရန္စိတ္ထား လိုလားေတာင့္တျခင္းေၾကာင့္။
ေခတၱံ = လယ္ယာကို။
ကႆေတ = ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ အဖန္ဖန္ ထြန္ယက္၏။
(ကသိတြာ = ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ အဖန္ဖန္ ထြန္ယက္ၿပီး၍၊ ထည့္)။
အာသာယ = ေကာက္ပဲသီးႏွံ ရရန္စိတ္ထား လိုလားေတာင့္တျခင္းေၾကာင့္။
ဗီဇံ = မ်ိဳးေစ့ကို။
ဝပၸတိ = ထႂကြလံု႔လ ဝီရိယျဖင့္ ႀကဲခ်စိုက္ပ်ိဳး၏။
ဓနဟာရကာ = ဥစၥာကို ေဆာင္ကုန္ေသာ။
ဝါဏိဇာ = ကုန္သည္တို႔သည္။
အာသာယ = ျမတ္စြန္းလိုျငား ေတာင့္တခ်က္တရားေၾကာင့္။
သမုဒၵံ = ငါးလိပ္မကာရ္း ေဘးဘ်မ္းတို႔ ေရာႁပြမ္းထူစြာ သမုျဒာကို။
ယႏၲိ = ေလွသေဘာၤႀကီး အသီးသီးျဖင့္ ခရီးျဖန္႔ျမန္း သက္စြန္႔ႀကိဳးပမ္း ကူးသန္းသြားလာၾကကုန္၏။
(တေထဝ = ထို႔အတူပင္လွ်င္။ အဟမၸိ = ဖြားဘက္ေတာ္သမုတ္ အကၽြႏု္ပ္ ကာဠဳဒါယီသည္လည္း၊ ထည့္)။
ယာယအာသာယ = ေနျပည္ေတာ္ေဟာင္း ႂကြေစေၾကာင္းဟု ေကာင္းေသာဆႏၵ အၾကင္သို႔ေသာ ေတာင့္တျခင္းျဖင့္။
(ဣဓ = ဤေဝဠဳဝန္ေခၚ မင္းေက်ာင္းေတာ္၌၊ ထည့္)။
တိ႒ာမိ = ရွင္ေတာ့္ထံေမွာက္ ဆိုက္ေရာက္ရပ္တည္လာပါ၏။
ေမ = ဖြားဘက္ေတာ္သမုတ္ အကၽြႏ္ုပ္ ကာဠဳဒါယီ၏။
သာ အာသာ = ေဆြထံမ်ိဳးထံ ကိုယ္ေတာ္ျပန္၍ အဖူးေျမာ္ခံေစလိုေသာ သမၼာဆႏၵ ထိုေတာင့္တခ်က္သည္။
သမိဇၥ်တု = ေတာင့္တသည့္အတိုင္း မဆိုင္းကံုလံု ျပည့္စံုပါေစသတည္း။

(၆၄)

နာတိသီတံ နာတိဥဏွံ၊
နာတိဒုဗ႓ိကၡဆာတကံ။
သဒၵလာ ဟရိတာ ဘူမိ၊
ဧသ ကာေလာ မဟာမုနိ။

မဟာမုနိ = မုနိဥကၠဌ္ ရဟန္းျမတ္ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား ...။
ဣဒံ = ေဆာင္းေႏွာင္းေႏြဦး ဤအခါထူးသည္။
နာတိသီတံ = ေအးလည္းမေအးလြန္းလွပါ ဘုရား။
နာတိဥဏွံ = ပူလည္း မပူလြန္းလွပါ ဘုရား။
နာတိဒုဗ႓ိကၡဆာတကံ = ေကာက္ပဲသိမ္းစ ဥတုမွ်၍ အာဟာရမြတ္ရွား ေခါင္းပါးျခင္း ဆာေလာင္ျခင္းမွလည္း ကင္းရွင္းပါ၏ ဘုရား။
ဘူမိ = ေျမအျပင္သည္။
သဒၵလာ = ေနဇာျမက္ၫြန္႔ ရွိသည္ျဖစ္၍။
ဟရိတာ = ျမအေရာင္သန္း စိမ္းလန္းစိုေျပလွပါ၏ ဘုရား။
ဧသ-ဧေသာ = ေဆာင္းေႏွာင္းေႏြဦး ဤအခါထူးသည္။
ကာေလာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါ ဘုရား။

ဤသို႔လွ်င္ ကာဠဳဒါယီမေထရ္သည္ ထူးေထြဆန္းၾကယ္ ဂါထာေျခာက္ဆယ္တို႔ျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားသခင္ ကပိလဝတ္ေနျပည္ေတာ္သို႔ ႂကြေရာက္ေတာ္မူရန္ ခ်ီးမြမ္းစကား ေလွ်ာက္ထားေလ၏။

(ဤ၌ အရွင္ကာဠဳဒါယီ ေလွ်ာက္ဆိုေသာ ဂါထာတို႔မွာ ၆၄ ဂါထာပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း အ႒သာလိနီမူလဋီကာ၌ ကိေလသာကို ေရတြက္ေသာအရာ၌ကဲ့သို႔ အနည္းငယ္ ၄-ဂါထာမွ် ပိုလြန္ေစကာမူ “အပၸကံ ဟိ ဦနံ အဓိကံ ဝါ ဂဏႏူပဂံ န ေဟာတိ = အနည္းငယ္မွ် လိုေသာအရာ ပိုေသာအရာသည္ မေရတြက္ေလာက္”ဟူေသာ က်မ္းလာစကားအတိုင္း ဂါထာေျခာက္ဆယ္ဟူ၍သာလွ်င္ အ႒ကထာ ဋီကာတို႔၌ ေခၚဆိုသံုးစြဲေလသည္ကို အထူး မွတ္ယူရာ၏။)

ထိုသို႔ ကာဠဳဒါယီမေထရ္ျမတ္ ေလွ်ာက္ဆိုလတ္ေသာအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ကာဠဳဒါယီမေထရ္ကို “ခ်စ္သား ကာဠဳဒါယီ ... သင္ ခ်စ္သားသည္ အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ခ်ိၿမိန္သာယာေသာ အသံျဖင့္ ကပိလဝတ္ျပည္သို႔ သြားေရာက္ရန္ ခ်ီးမြမ္းစကား ေလွ်ာက္ထားေျပာဆိုသနည္း”ဟု ေမးျမန္းေတာ္မူေလေသာ္ အရွင္ကာဠဳဒါယီမေထရ္သည္ “ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာရား .... အရွင္ဘုရားတို႔ကို ခမည္းေတာ္ သုေဒၶါဒန မင္းတရားႀကီးသည္ ဖူးေျမာ္လိုလွပါၿပီ။ ေဆြေတာ္ မ်ိဳးေတာ္တို႔အား သၿဂႋဳဟ္ခ်ီးေျမႇာက္မႈ ျပဳေတာ္မူပါကုန္ ဘုရား” ဟူ၍ ေလွ်ာက္ထားေလ၏။

ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားက အရွင္ကာဠဳဒါယီမေထရ္ကို “ေကာင္းၿပီ ခ်စ္သား ကာဠဳဒါယီ ... ငါဘုရားသည္ ေဆြေတာ္ မ်ိဳးေတာ္တို႔အား သၿဂႋဳဟ္ခ်ီးေျမႇာက္မႈ ျပဳေပအံ့။ ရဟန္းသံဃာအေပါင္းအား ထိုအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ၾကားေလာ့။ ရဟန္းမ်ားသည္ ခရီးသြားရဟန္းတို႔ ျပဳက်င့္ရမည့္ ဝတ္တရားစုကို ျပဳၾကေပလိမ့္မည္” ဟူ၍ မိန္႔ၾကားေတာ္မူေလေသာ္ “ေကာင္းပါၿပီ ရွင္ေတာ္ဘုရား”ဟု ဝန္ခံၿပီးလွ်င္ ကာဠဳဒါယီမေထရ္သည္ ရဟႏၲာေပါင္း ေထရ္ႏွစ္ေသာင္းတို႔အား ထိုအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ထားေလ၏။

(ကာဠဳဒါယီမေထရ္ျမတ္ ဂါထာေျခာက္ဆယ္တို႔ျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားကို ကပိလဝတ္ ေနျပည္ေတာ္သို႔ ႂကြေရာက္ရန္ ပင့္ေလွ်ာက္ခဏ္း ၿပီး၏။)

(မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ “မဟာဗုဒၶဝင္” မွ)

+++++

“အရဟံ သမၼာသမၺဳဒၶံ
အဟံ ဝႏၵာမိ သာဒရံ။”

အရဟံ = ပူေဇာ္အထူးကို ခံယူေတာ္မူထိုက္ေသာ။
သမၼာသမၺဳဒၶံ = တရားဥႆံု အလံုးစံုကို အကုန္အစင္ ထိုးထြင္း သိျမင္ေတာ္မူေပေသာ၊
(ခမည္းေတာ္ႏွင့္ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္အေပါင္းတို႔ရွိရာ ကပိလဝတ္ေနျပည္ေတာ္သို႔ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ဤတေပါင္းလျပည့္အခါသမယ၌ အရွင္ကာဠဳဒါယီမေထရ္၏ စိတ္ႏွလံုးေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ ေျခာက္ဆယ္ေသာ ဂါထာတို႔ျဖင့္ ဦးတင္ေလွ်ာက္ထားျခင္းကို ခံယူေတာ္မူရေသာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား။)
အဟံ = ဘုရားတပည့္ေတာ္သည္။
သာဒရံ = ႐ိုေသျမတ္ႏိုး လက္စံုမိုး၍။
ဝႏၵာမိ = ရွိခိုးကန္ေတာ့ပါ၏ အရွင္ဘုရား ...။

+++++

Wednesday, February 24, 2010

တေပါင္းလျပည့္ေန႔ ဗုဒၶ ဝႏၵနာ (၂)


(၁၁)

မႏုညဘူတာ စ မဟီ သမႏၲာ၊
ဝိရာဇမာနာ ဟရိတာဝ သဒၵလာ။
သုပုပၹိ႐ုကၡာ ေမာဠိနိဝလကၤတာ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား …။
မဟီ = ေျမအျပင္သည္။
သမႏၲာ = ထက္ဝန္းက်င္မွ။
မႏုညဘူတာ စ = စိတ္ႏွလံုးဝယ္ ႏွစ္သက္ဖြယ္လည္း ရွိေပ၏။
သဒၵလာ = ေနဇာျမက္တို႔သည္။
ဟရိတာ = စိမ္းလမ္းစိုေျပကုန္သည္ျဖစ္၍။
ဝိရာဇမာနာ = ႐ႈခ်င္စဖြယ္ တင့္တယ္လွကုန္၏။
သုပုပၹိ႐ုကၡာ = ေကာင္းစြာပြင့္ေသာ သစ္ပင္တို႔သည္။
ေမာဠိနိဝ = အပ်ိဳႏုနယ္ ဆံထံုးသြယ္ကဲ့သို႔။
အလကၤတာ = တန္းဆာဆင္ၾကကုန္၏။ (ဤကား ေရွးနိသွ်အဆို)

မဟီ = ေျမအျပင္သည္။
သမႏၲာ = ထက္ဝန္းက်င္မွ။
ဝိရာဇမာနာ = ႐ႈခ်င္စဖြယ္ တင့္တယ္သည္ျဖစ္၍။
မႏုညဘူတာ စ = စိတ္ႏွလံုးဝယ္ ႏွစ္သက္ဖြယ္လည္း ရွိေပ၏။
ဟရိတာဝ = စိမ္းေသာအေရာင္ ရွိသည္ျဖစ္၍သာလွ်င္။
သဒၵလာ စ = ေနဇာျမက္တို႔ျဖင့္လည္း ဖံုးအုပ္လ်က္ ရွိေပ၏။
အလကၤတာ = လွပစြာ ျပဳျပင္ တန္းဆာဆင္အပ္ေသာ။
ေမာဠိနိဝ = ဆံထံုးတင့္တယ္ သတို႔သမီးငယ္ကဲ့သို႔။
သုပုပၹိ႐ုကၡာ = ကားကားစြင့္စြင့္ ေကာင္းစြာပြင့္ေသာ သစ္ပင္ ရွိေပ၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၁၂)

သုသဇၨိတာ မုတၱမယာဝ ဝါလုကာ၊
သုသဏၭိတာ စာ႐ုသုဖႆဒါတာ။
ဝိေရာစယေႏၲဝ ဒိသာ သမႏၲာ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား …။
ဝါလုကာ = သဲႏုတို႔သည္။
သုသဇၨိတာ = ပန္းထိမ္ဉာဏႂကြယ္ ေကာင္းစြာ စီျခယ္အပ္ကုန္ေသာ။
မုတၱမယာဝ = ျဖဴဆြ႐ိုးရဲ ရတနာပုလဲလံုးတို႔ကဲ့သို႔။
သုသဏၭိတာ = ေကာင္းစြာစီရီ ညီၫြတ္စြာတည္ကုန္လ်က္။
စာ႐ုသုဖႆဒါတာ = တင့္တယ္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အေတြ႕ကို ေပးကုန္သည္ျဖစ္၍။
သမႏၲာဒိသာ = ဝန္းက်င္ပတ္ခ်ာ အရပ္မ်က္ႏွာတို႔ကို။
ဝိေရာစယေႏၲဝ = ႐ႈခ်င္စဖြယ္ တင့္တယ္ေစသကဲ့သို႔ ျဖစ္ကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိဝရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၁၃)

သမံ သုဖႆံ သုစိဘူမိဘာဂံ၊
မႏုညပုေပၹါဒယဂႏၶဝါသိတံ။
ဝိရာဇမာနံ သုစိမၪၥ ေသာဘံ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား …။
သုစိဘူမိဘာဂံ = ညစ္ေၾကးသန္႔စင္ ေျမအျပင္သည္။
သမံ = ကုန္း, က်င္း မရွိ ပကတိ ညီၫြတ္စြာ၏။
သုဖႆံ = ေခ်ာေျပႏုေမြ႕ ေကာင္းေသာအေတြ႕ ရွိ၏။
မႏုညပုေပၹါဒယဂႏၶဝါသိတံ = ႏွစ္သက္ဖြယ္ေသာ ပန္းပြင့္တို႔၏ ပြားဆင့္တိုးတက္ေသာ ရနံ႔ျဖင့္ ပ်ံ႕တႀကိဳင္ႀကိဳင္ လိႈင္၍ ေနေပ၏။
ဝိရာဇမာနံ = ႐ႈခ်င္စဖြယ္ တင့္တယ္သည္ျဖစ္၍။
သုစိမၪၥ = သာယာသန္႔ရွင္း စင္ၾကယ္ျခင္းလည္း ရွိပါေပ၏။
ေသာဘၪၥ = သြားရန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းလည္း ေကာင္းျမတ္လွပါေပ၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၁၄)

သုသဇၨိတံ နႏၵနကာနနံဝ၊
ဝိစိတၱနာနာဒုမသ႑မ႑ိတံ။
သုဂႏၶဘူတံ ပဝနံ သုရမၼံ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား …။
ဝိစိတၱနာနာ ဒုမသ႑မ႑ိတံ = ဆန္းၾကယ္ထူးေထြေသာ သစ္ပင္အေပါင္းတို႔ျဖင့္ တန္းဆာဆင္အပ္ေသာ။
သုဂႏၶဘူတံ = ေကာင္းစြာသင္းပ်ံ႕ ပန္းရနံ႔ထူးရွိသည္ျဖစ္၍ ျဖစ္ေသာ။
ပဝနံ = ရာဇၿဂိဳဟ္, ကပိလ ႏွစ္ဌာနၾကားလမ္း ေတာစခန္းသည္။
သုသဇၨိတံ = နတ္သဘင္ပြဲ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲေအာင္ ယင္ႏႊဲအံ့ငွါ နတ္ေဒဝါတို႔ ေကာင္းစြာျပဳျပင္ တန္းဆာဆင္အပ္ေသာ။
နႏၵနကာနနံဝ = နႏၵဝန္ေခၚတြင္ နတ္ဥယ်ာဥ္ႀကီးကဲ့သို႔။
သုရမၼံ = လြန္စြာတင့္တယ္ ႏွလံုးေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ ရွိပါေပ၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၁၅)

သရာ ဝိစိတၱာ ဝိဝိဓာ မေနာရမာ၊
သုသဇၨိတာ ပကၤဇပု႑ရီကာ။
ပသႏၷသီေတာဒကစာ႐ုပုဏၰာ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား …။
သရာ = လမ္းခရီးအၾကား ေရအိုင္မ်ားတို႔သည္။
ပသႏၷသီေတာဒကစာ႐ုပုဏၰာ = ညစ္ေၾကးသန္႔စင္ ၾကည္လင္ေအးျမေသာ ေရတို႔ျဖင့္ တင့္တယ္စြာ ျပည့္ကုန္သည္ျဖစ္၍။
ပကၤဇပု႑ရီကာ = ၫြန္၌ႀကီးပြား ၾကာငါးပါးႏွင့္ ျပည့္စံုကုန္သည္ျဖစ္၍။
သုသဇၨိတာ = ေကာင္းျမတ္တင့္တယ္ ျခယ္လယ္အပ္ကုန္သကဲ့သို႔ ျဖစ္၍။
ဝိစိတၱာ = ႐ႈခ်င္စဖြယ္ ဆန္းၾကယ္လွကုန္၏။
ဝိဝိဓာ = အထူးထူး အျပားျပားအားျဖင့္။
မေနာရမာ = စိတ္ႏွလံုး၏ ႐ႊင္ျပံဳးေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ရာ ျဖစ္ကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၁၆)

သုဖုလႅနာနာဝိဓပကၤေဇဟိ၊
ဝိရာဇမာနာ သုစိဂႏၶဂႏၶာ။
ပေမာဒယေႏၲဝ နရာမရာနံ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား …။
သုဖုလႅနာနာဝိဓပကၤေဇဟိ = ေကာင္းစြာပြင့္ဖူး အထူးထူးေသာ ၾကာမ်ိဳးတို႔ျဖင့္။
ဝိရာဇမာနာ = ႐ႈခ်င္စဖြယ္ တင့္တယ္ကုန္ေသာ။
(သရာ = ေရအိုင္တို႔သည္။)
သုစိဂႏၶဂႏၶာ = သန္႔ရွင္းေမႊးႀကိဳင္ ပန္းရနံ႔တို႔ျဖင့္ လိႈင္ကုန္သည္ျဖစ္၍။
နရာမရာနံ = အနီးေရာက္လတ္ လူႏွင့္နတ္တို႔ကို။
ပေမာဒယေႏၲဝ = ႏွစ္လိုအားရမ္း ဝမ္းေျမာက္ေစသကဲ့သို႔ ျဖစ္ကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၁၇)

သုဖုလႅပေကၤ႐ုဟသႏၷိသိႏၷာ၊
ဒိဇာ သမႏၲာ မဘိနာဒယႏၲာ။
ေမာဒႏၲိ ဘရိယာဟိ သမဂႋေနာ ေတ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား …။
သုဖုလႅပေကၤ႐ုဟသႏၷိသိႏၷာ = ေကာင္းစြာစြင့္စြင့္ ပြင့္ေသာ ၾကာပင္ဖ်ား၌ နားေနၾကကုန္ေသာ။
ဒိဇာ = ထူးေထြမ်ားေတာင္း ငွက္အေပါင္းတို႔သည္။
သမႏၲာ = ထက္ဝန္းက်င္မွ။
အဘိနာဒယႏၲာ = ဝတ္ရည္ရစ္မူး တြန္က်ဴးၾကကုန္လ်က္။
ေတ = ထိုငွက္အေပါင္းတို႔သည္။
ဘရိယာဟိ = ၾကင္ေဖာ္မွန္လွ ခ်စ္ငွက္မတို႔ႏွင့္။
သမဂႋေနာ = တကြယွဥ္ႏႊဲ ေမာင္ႏွံတြဲၾကကုန္လ်က္။
ေမာဒႏၲိ = ဝမ္းေျမာက္႐ႊင္ေပ်ာ္ ေမြ႕ေလ်ာ္ၾကကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၁၈)

သုဖုလႅပုေပၹဟိ ရဇံ ဂေဟတြာ၊
အလီ ဝိဓာဝႏၲိ ဝိကူဇမာနာ။
မဓုမွိ ဂေႏၶာ ဝိဒိသံ ပဝါယတိ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား …။
အလီ = ပ်ားပိတုန္းတို႔သည္။
ဝိကူဇမာနာ = တ႐ုန္း႐ုန္း တဒီဒီ တြန္ျမည္ကုန္သည္ျဖစ္၍။
သုဖုလႅပုေပၹဟိ = ကားကားစြင့္စြင့္ ေကာင္းစြာပြင့္ေသာ ပန္းတို႔မွ။
ရဇံ = ခ်ိဳၿမိန္႐ႊန္းစည္ ပန္းဝတ္ရည္ကို။
ဂေဟတြာ = စုတ္ယူၾက၍။
ဝိဓာဝႏၲိ = ျမည္သံမစဲ ပ်ံဝဲေျပးသြားၾကကုန္၏။
မဓုမွိ = ပ်ားႀကီးပ်ားငယ္ အသြယ္သြယ္၌။
ဂေႏၶာ = သင္းၾကဴေမႊးပ်ံ႕ ဝတ္ရည္နံ႔သည္။
ဝိဒိသံ = အထူးထူးေသာ အရပ္မ်က္ႏွာသို႔။
ပဝါယတိ = ႀကိဳင္လိႈင္၍ ေန၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၁၉)

အဘိႏၷနာဒါ မဒဝါရဏာ စ၊
ဂီရီဟိ ဓာဝႏၲိ စ ဝါရိဓာရာ။
သဝႏၲိ နေဇၨာ သုဝိရာဇိတာဝ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား …။
မဒဝါရဏာ = အမုန္ယစ္ေသာ ဆင္ေျပာင္ႀကီးတို႔သည္။
အဘိႏၷနာဒါစ = မကြဲမနာ ႀကိဳးၾကာသံကဲ့သို႔လည္း ျမည္ဟည္းၾကကုန္၏။
ဂိရီဟိ = ေတာင္တို႔မွ။
ဝါရိဓာရာ စ = ေရအယဥ္တို႔သည္လည္း။
ဓာဝႏၲိ = အဟုန္ထန္ျပင္း စီးဆင္းေျပးသြားၾကကုန္၏။
နေဇၨာ = ျမစ္တို႔သည္။
သုဝိရာဇိတာဝ = ႐ႈခ်င္စဖြယ္ လြန္စြာ တင့္တယ္ကုန္သည္ျဖစ္၍သာလွ်င္။
သဝႏၲိ = အဟုန္ထန္သည္း စီးသြားၾကကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၂၀)

ဂိရီ သမႏၲာဝ ပဒိႆမာနာ၊
မယူရဂီဝါ ဣဝ နီလဝဏၰာ။
ဒိသာရဇိႏၵာဝ ဝိေရာစယႏၲိ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား …။
ဂိရီ = ေတာင္တို႔သည္။
သမႏၲာဝ = ရွစ္မ်က္ႏွာခြင္ ထက္ဝန္းက်င္မွသာလွ်င္။
ပဒိႆမာနာ = ၾကည့္လိုက္တိုင္းျမင္ အလြန္ပင္ ထင္ရွားကုန္လ်က္။
မယူရဂီဝါ ဣဝ = ဥေဒါင္းမင္းလည္ေရးကဲ့သို႔။
နီလဝဏၰာ = စိမ္းတစိုစို ညိဳေသာအဆင္းရွိကုန္သည္ ျဖစ္၍။
ဒိသာရဇိႏၵာဝ = ဧရာဝတ စသည္ရွစ္သင္း ဒိသာဂဇဆင္မင္းတို႔ကဲ့သို႔။
(ဒိသာဂဇဆင္ ရွစ္မ်ိဳးကို မဂဓအဘိဓာန္ဂါထာ အမွတ္ ၃၀ ၌ ၾကည့္႐ႈ မွတ္ယူရာ၏။)
ဝိေရာစယႏၲိ = ႐ႈခ်င္စဖြယ္ တင့္တယ္ၾကကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၂၁)

မယူရသံဃာ ဂိရိမုဒၶနသၼႎ၊
နစၥႏၲိ နာရီဟိ သမဂႋဘူတာ။
ကူဇႏၲိ နာနာမဓုရႆေရဟိ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား …။
ဂိရိမုဒၶနသၼႎ = ႂကြသြားရာလမ္းတခြင္ ဝဲယာျဖစ္ေသာ ေတာင္ထိပ္အျပင္၌။
မယူရသံဃာ = ဥေဒါင္းငွက္အေပါင္းတို႔သည္။
နာရီဟိ = ၾကင္ေဖာ္မွန္လွ ခ်စ္ေဒါင္းမတို႔ႏွင့္။
သမဂႋဘူတာ = တကြယွဥ္ႏႊဲ ေမာင္ႏွံတြဲၾကကုန္သည္ ျဖစ္၍။
နစၥႏၲိ = အၿမီးကိုေထာင္ အေတာင္ကိုေကာ့ ေခါင္းကို ေမာ့၍ ေက်ာ့ေက်ာ့႐ႊင္ၿဖိဳး တင့္စႏိုးလွ်င္ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ လူ႕အသြင္သို႔ ျမဴး႐ႊင္ကခုန္ၾကကုန္၏။
နာနာမဓုရႆေရဟိ = အထူးထူး အေထြေထြ “အိုးေဝ … အိုးေဝ” ဟူေသာ သာယာေသာ အသံတို႔ျဖင့္။
ကူဇႏၲိ = ဘာသာမဂဓ တြန္ျမဴး က်ဴးရင့္ၾကကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၂၂)

သုဝါဒိကာေနကဒိဇာ မႏုညာ၊
ဝိစိတၱပေတၱဟိ ဝိရာဇမာနာ။
ဂိရိမွိ ဌတြာ အဘိနာဒယႏၲိ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား ...။
သုဝါဒိကာ = ေက်းငွက္အစရွိကုန္ေသာ။
အေနကဒိဇာ = တပါးမက မ်ားလွစြာေသာ ငွက္အေပါင္းတို႔သည္။
မႏုညာ = ႐ႈတိုင္းတင့္တယ္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ရွိကုန္သည္ ျဖစ္၍။
ဝိစိတၱပေတၱဟိ = ကံပန္းခ်ီေဆး ဇာတိေသြးတို႔ စီေရးျခယ္လယ္ ဆန္းၾကယ္ေသာ အေတာင္တို႔ျဖင့္။
ဝိရာဇမာနာ = ႐ႈခ်င္စဖြယ္ တင့္တယ္ကုန္သည္ျဖစ္၍။
ဂိရိမွိ = လမ္းခရီးဝဲယာ ေသလာဂိရိပ္ ထိုထို ေတာင္ထိပ္၌။
ဌတြာ = နားေနၾကကုန္၍။
အဘိနာဒယႏၲိ = သာယာရင့္က်ဴး တြန္ျမဴးၾကကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၂၃)

သုဖုလႅပုပၹါ’ကရမာဘိကိဏၰာ၊
သုဂႏၶနာနာဒလလကၤတာ စ။
ဂိရီ ဝိေရာစႏၲိ ဒိသာ သမႏၲာ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား ...။
သမႏၲာဒိသာ = ခရီးဝဲယာ ထက္ဝန္းက်င္ အရပ္မ်က္ႏွာတို႔၌။
ဂိရီ = ေတာင္တို႔သည္။
သုဖုလႅပုပၹါ’ကရမာဘိကိဏၰာ = ေကာင္းစြာပြင့္လန္း ပန္းတို႔၏တည္ရာ မ်ားစြာတင့္ဆန္း သစ္ပင္တို႔ျဖင့္ ႁပြမ္းကုန္လ်က္၎။
သုဂႏၶနာနာဒလလကၤတာ စ = ေကာင္းေသာ ရနံ႔တို႔ျဖင့္ သင္းပ်ံ႕လိႈင္ေဝ ထူးေထြမ်ားေတာင္း ပြင့္ခ်ပ္အေပါင္းတို႔ျဖင့္ တန္းဆာဆင္အပ္ကုန္လ်က္၎။
ဝိေရာစႏၲိ = ႐ႈမၿငီးဖြယ္ တင့္တယ္ၾကကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၂၄)

ဇလာသယာေနကသုဂႏၶဂႏၶာ၊
သုရိႏၵဥယ်ာနဇလာသယာဝ။
သဝႏၲိ နေဇၨာ သုဝိရာဇမာနာ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား ...။
ဇလာသယာ = ေရအိုင္တို႔သည္။
သုရိႏၵဥယ်ာနဇလာသယာဝ = သိၾကားနတ္မင္းဥယ်ာဥ္အတြင္းဝယ္ သန္႔ရွင္းလွစြာ ကန္အိုင္သာတို႔ကဲ့သို႔။
အေနကသုဂႏၶဂႏၶာ = ထူးေထြမ်ားေတာင္း ေကာင္းေသာ ရနံ႔တို႔ျဖင့္ ပ်ံ႕တႀကိဳင္ႀကိဳင္ လိႈင္၍ ေနကုန္၏။
နေဇၨာ = ျမစ္တို႔သည္။
သုဝိရာဇမာနာ = ႐ႈခ်င္စဖြယ္ လြန္စြာ တင့္တယ္ကုန္သည္ျဖစ္၍။
သဝႏၲိ = အဟုန္ထန္သည္း တဒီးဒီးလွ်င္ စီး၍ ေနၾကကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၂၅)

ဝိစိတၱတိေတၳဟိ အလကၤတာ စ၊
မႏုညနာနာမိဂပကၡိပါသာ။
နေဇၨာ ဝိေရာစႏၲိ သုသႏၵမာနာ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား ...။
နေဇၨာ = ျမစ္တို႔သည္။
ဝိစိတၱတိေတၳဟိ = သြယ္သြယ္တင့္ဆန္း ဆိပ္ကမ္းတို႔ျဖင့္။
အလကၤတာ စ = တန္းဆာဆင္အပ္ကုန္သည္ျဖစ္၍၎။
မႏုညနာနာမိဂပကၡိပါသာ = စိတ္၏ ႏွစ္သက္ဖြယ္ အသြယ္သြယ္ေသာ သားငွက္ခပင္းတို႔၏ ေက်ာ့ကြင္းသဖြယ္ ျဖစ္ကုန္၍၎။
သုသႏၵမာနာ = အဟုန္ထန္လ်င္ တသြင္သြင္ စီးဆင္းၾကကုန္လ်က္။
ဝိေရာစႏၲိ = ႐ႈခ်င္စဖြယ္ တင့္တယ္ၾကကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၂၆)

ဥေဘာသု ပေႆသု ဇလာသေယသု၊
သုပုပၹိတာ စာ႐ုသုဂႏၶ႐ုကၡာ။
ဝိဘူသိတဂၢါ သုရသုႏၵရီဝ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား ...။
ဥေဘာသု ပေႆသု = လမ္းခရီးဝဲယာ ႏွစ္ျဖာေသာ နံပါးတို႔၌။
ဇလာသေယသု = ေရအိုင္တို႔၌။
စာ႐ုသုဂႏၶ႐ုကၡာ = တင့္တယ္ေမႊးႀကိဳင္ ရနံ႔လိႈင္ေသာ သစ္ပင္တို႔သည္။
သုပုပၹိတာ = ကားကားစြင့္စြင့္ ေကာင္းစြာ ပြင့္ၾကကုန္လ်က္။
ဝိဘူသိတဂၢါ = တန္းဆာဆင္ယင္အပ္ေသာ အဖ်ားအၫြန္႔ရွိကုန္သည္ျဖစ္၍။
သုရသုႏၵရီဝ = နတ္မိန္းမပ်ိဳႏွယ္ တင့္တယ္လွေပကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၂၇)

သုဂႏၶနာနာဒုမဇာလကိဏၰံ၊
ဝနံ ဝိစိတၱံ သုရနႏၵနံဝ။
မေနာဘိရာမံ သတတံ ဂတီနံ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား ...။
သုဂႏၶနာနာဒုမဇာလကိဏၰံ = သင္းပ်ံ႕ေမႊးႀကိဳင္ ရနံ႔လိႈင္ေသာ သစ္ပင္အေပါင္းတို႔ျဖင့္ ႁပြမ္းေသာ။
ဝနံ = ခရီးလမ္းအျပင္ ေတာတခြင္သည္။
သုရနႏၵနံဝ = နတ္တို႔ေပ်ာ္႐ႊင္ နႏၵဝန္ဥယ်ာဥ္ကဲ့သို႔။
ဝိစိတၱံ = ဆန္းၾကယ္လွသည္ျဖစ္၍။
ဂတီနံ = ခရီးသြားသူ ရွင္ရွင္လူတို႔၏။
(ပထီနံရွိလွ်င္ ယုတၱတရ)။
သတတံ မေနာဘိရာမံ = အၿမဲတေစ စိတ္ႏွလံုးေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ရာ ျဖစ္ေပ၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၂၈)

သမၸႏၷနာနာသုစိအႏၷပါနာ၊
သဗ်ၪၨနာ သာဒုရေသန ယုတၱာ။
ပေထသု ဂါေမ သုလဘာ မႏုညာ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား ...။
ပေထသု = ရာဇၿဂိဳဟ္, ကပိလ ႏွစ္ဌာနစခန္း ခရီးလမ္းတို႔၌။
ဂါေမ = ေရာက္ရာ ေရာက္ရာ ထိုထို႐ြာ၌။
သဗ်ၪၨနာ = စားမဲဟင္းလ်ာႏွင့္တကြကုန္ေသာ။
သာဒုရေသန = ခ်ိဳၿမိန္ေကာင္းျမတ္ ရသာဓာတ္ႏွင့္။
ယုတၱာ = ယွဥ္ကုန္ေသာ။
မႏုညာ = ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိကုန္ေသာ။
သမၸႏၷနာနာသုစိအႏၷပါနာ = ခ်ိဳၿမိန္လွစြာ ေထြလာမ်ားျဖင္ ရွင္းသန္႔စင္သည့္ ေဘာဇဥ္ခဲဖြယ္ စားေသာက္ဖြယ္တို႔ကို။
သုလဘာ = ေကာက္ပဲသိမ္းစ ခါသမယဝယ္ ရလြယ္ပါကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၂၉)

ဝိရာဇိတာ အာသိ မဟီ သမႏၲာ၊
ဝိစိတၱဝဏၰာ ကုသုမာသနႆ။
ရတၱိႏၵေဂါေပဟိ အလကၤတာဝ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား ...။
ကုသုမာသနႆ = ေတာရပ္ၿမိဳင္သာ ပန္းေနရာ၏။
သမႏၲာ = ထက္ဝန္းက်င္မွ။
မဟီ = ေျမျပင္သည္။
ဝိရာဇိတာ = ႐ႈခ်င္စဖြယ္ တင့္တယ္သည္ျဖစ္၍။
ရတၱႎ = အ-ကာလတာ ညဥ့္အခါ၌။
ဣႏၵေဂါပေကဟိ = သိၾကားေစာင့္ေရွာက္ ကြမ္းေသြးေပါက္ဟန္ ပိုးပရံတို႔ျဖင့္။
အလကၤတာဝ = ေတြးေတြးနီတ်ာ တန္းဆာဆင္အပ္သကဲ့သို႔။
ဝိစိတၱဝဏၰာ = ဆန္းၾကယ္ေသာ အဆင္းရွိသည္။
အာသိ = တင့္တယ္ေကာင္းျမတ္ ျဖစ္တံုလတ္ၿပီ။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၃၀)

ဝိသုဒၶသဒၶါဒိဂုေဏဟိ ယုတၱာ၊
သမၺဳဒၶရာဇံ အဘိပတၳယႏၲာ။
ဗဟူ ဟိ တေတၳဝ ဇနာ သမႏၲာ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား ...။
တေတၳဝ = ထိုရာဇၿဂိဳဟ္, ကပိလ ႏွစ္ဌာနအၾကားစခန္း ခရီးလမ္း၌ပင္လွ်င္။
သမႏၲာ = ဝန္းက်င္ပတ္ခ်ာ ရပ္မ်က္ႏွာမွ။
ဗဟူ = မ်ားစြာကုန္ေသာ။
ဇနာ = လူအေပါင္းတို႔သည္။
ဝိသုဒၶသဒၶါဒိဂုေဏဟိ = စင္ၾကယ္သန္႔ရွင္း သဒၶါစေသာ ဂုဏ္ေက်းဇူး ခပင္းတို႔ႏွင့္။
ယုတၱာ = ယွဥ္ကုန္လ်က္။
သမၺဳဓၶရာဇံ = သံုးလူ႕သနင္း တရားမင္းျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို။
အဘိပတၳယႏၲာ = ငါတို႔ဌာန ဤလမ္းမွပင္ ႂကြလာလိမ့္မည္ ေျမာ္ရည္ေတာင့္တၾကကုန္လ်က္။
ဝသႏၲိ = ေနၾကကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၃၁)

ဝိစိၾတအာရာမသုေပါကၡရေညာ၊
ဝိစိၾတနာနာပဒုေမဟိ ဆႏၷာ။
ဘိေသဟိ ခီရံဝ ရသံ ပဝါယတိ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား ...။
ဝိစိၾတအာရာမသုေပါကၡရေညာ = ဆန္းၾကယ္ေသာ အရံဥယ်ာဥ္အတြင္း သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေသာ ေရကန္တို႔သည္။
ဝိစိၾတနာနာပဒုေမဟိ = ထူးေထြဆန္းျပား ၾကာမ်ိဳးငါးပါးတို႔ျဖင့္။
ဆႏၷာ = အျပည့္တင္းၾကမ္း ဖံုးလႊမ္းအပ္ကုန္၏။
ဘိေသဟိ = ၾကာစြယ္ၾကာရင္းတို႔မွ။
ရသံ = ခ်ိၿမိန္ေကာင္းစည္ ရသာရည္သည္။
ခီရံဝ = ႏို႔ရည္ကဲ့သို႔။
ပဝါယတိ = ရနံ႔သင္းႀကိဳင္ လိႈင္၍ ေနပါ၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၃၂)

ဝိစိၾတနီလစၧေနနလကၤတာ၊
မႏုည႐ုကၡာ ဥဘေတာဝကာေသ။
သမုဂၢတာ သတၱသမူဟဘူတာ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား ...။
ဥဘေတာဝကာေသ = လမ္းခရီးဝဲယာ ႏွစ္ျဖာေသာအရပ္၌။
မႏုည႐ုကၡာ = ႏွစ္သက္ဖြယ္ေတာင္း သစ္ပင္အေပါင္းတို႔သည္။
ဝိစိၾတနီလစၧဒေနန = ဆန္းၾကယ္႐ႊန္းစို စိမ္းညိဳေသာ သစ္႐ြက္အေပါင္းျဖင့္။
အလကၤတာ = ပိတ္ဖံုးမိုးကာ တန္းဆာဆင္အပ္ကုန္သည္ျဖစ္၍။
သမုဂၢတာ = နဘန္မိုးျမင့္ စြင့္စြင့္တက္ၾကကုန္လ်က္။
သတၱသမူဟဘူတာ = မ်ားစြာလူထု ေပါင္းစုသကဲ့သို႔ ျဖစ္၍ ျဖစ္ကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၃၃)

ဝိစိၾတနီလဗ႓မိဝါယတံ ဝနံ၊
သုရိႏၵေလာေက ဣဝ နႏၵနံ ဝနံ။
သေဗၺာတုကံ သာဓုသုဂႏၶပုပၹံ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား ...။
ဝိစိၾတနိလဗ႓မိဝ = ဆန္းၾကယ္ညိဳေမွာင္ တိမ္ေရာင္တိမ္တန္းကဲ့သို႔။
အာယတံ = ျမေစာင္းတန္းႏွယ္ ရွည္သြယ္စိမ္းလန္းေသာ။
ဝနံ = ရာဇၿဂိဳဟ္, ကပိလ ႏွစ္ဌာနသြားရာလမ္း ေတာတန္းသည္။
သုရိႏၵေလာေက = သိၾကားမင္းစံရာ တာဝတႎသာနတ္ျပည္၌။
နႏၵနံ ဝနံ ဣဝ = နႏၵဝန္ေခၚတြင္ နတ္ဥယ်ာဥ္ကဲ့သို႔။
သေဗၺာတုကံ = ေဆာင္း, ေႏြ, မိုးဟု သံုးဥတုအား ေလ်ာက္ပတ္သည္ျဖစ္၍။
သာဓုသုဂႏၶပုပၹံ = ေကာင္းျမတ္ေမႊးႀကိဳင္ ရနံ႔ေကာင္းလိႈင္ေသာ ပန္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေပ၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၃၄)

သုဘၪၨသံ ေယာဇနေယာဇေနသု၊
သုဘိကၡဂါမာ သုလဘာ မႏုညာ။
ဇနာဘိကိဏၰာ သုလဘႏၷပါနာ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား ...။
ေယာဇန ေယာဇေနသု = ယူဇနာတိုင္း ယူဇနာတိုင္းတို႔၌။
အၪၨသံ = ခရီးလမ္းသည္။
သုဘံ = တင့္တယ္ေကာင္းမြန္လွပါ၏။
မႏုညာ = စိတ္ႏွစ္သက္ဖြယ္ျဖစ္ကုန္ေသာ။
သုဘိကၡဂါမာ = ဝေျပာသာယာ ဆြမ္းခံ႐ြာတို႔ကို။
သုလဘာ = ရလြယ္ပါကုန္၏။
ေတ = ထိုတယူဇနာ တယူဇနာ၌ ဆြမ္းခံ႐ြာတို႔သည္။
ဇနာဘိကိဏၰာ = ႐ြာ၌ေနသူ လူတို႔ျဖင့္ ႁပြမ္းကုန္သည္ျဖစ္၍။
သုလဘႏၷပါနာ = မၿငိဳမျငင္ မပင္မပန္း ရလြယ္ေသာ ဆြမ္းအေဖ်ာ္ယမကာ ရွိပါကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၃၅)

ပဟူတဆာယူဒကရမၼဘူတာ၊
နိဝါသိနံ သဗၺသုခပၸဒါတာ။
ဝိသာလသာလာ စ သဘာ စ ဗဟူ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား ...။
ဗဟူ = လမ္းခရီးအၾကား မ်ားစြာကုန္ေသာ။
ဝိသာလသာလာ စ = က်ယ္ျပန္႔ေသာ စရပ္တို႔သည္၎။
သဘာ စ = လူတို႔ေပါင္းဆံု အစည္းအေဝး႐ုံတို႔သည္၎။
ပဟူတဆာယူဒကရမၼဘူတာ = ေပါမ်ားျပည့္လွ်မ္း အရိပ္ ေရခ်မ္းတို႔ျဖင့္ ႐ႊင္လန္းေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ ရွိကုန္သည္ျဖစ္၍။
နိဝါသိနံ = တည္းခိုေနသူ ရွင္ရွင္လူတို႔အား။
သဗၺသုခပၸဒါတာ = ကာယစိတၱ သုခႏွစ္ျဖာ အလံုးစံုေသာ ခ်မ္းသာကို ေပးတတ္စြာကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၃၆)

ဝိစိတၱနာနာဒုမသ႑မ႑ိတာ၊
မႏုညဥယ်ာနသုေပါကၡရေညာ။
သုမာပိတာ သာဓုသုဂႏၶဂႏၶာ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား ...။
ပေထ = ရာဇၿဂိဳဟ္, ကပိလ ႏွစ္ဌာနစခန္း ခရီးလမ္း၌။
သုမာပိတာ = နတ္လမ္းသုတ္သင္ သူေတာ္စင္တို႔ တီထြင္တူးေဖာ္အပ္ကုန္ေသာ။
မႏုညဥယ်ာနသုေပါကၡရေညာ = စိတ္ႏွစ္သက္ဖြယ္ အသြယ္သြယ္ေသာ ဥယ်ာဥ္ေရကန္တို႔သည္။
ဝိစိတၱနာနာဒုမသ႑မ႑ိတာ = ဆန္းၾကယ္ထူးေထြေသာ သစ္ပင္အေပါင္းတို႔ျဖင့္ တန္းဆာဆင္အပ္ကုန္သည္ျဖစ္၍။
သာဓုသုဂႏၶဂႏၶာ = ေကာင္းျမတ္ေမႊးႀကိဳင္ ရနံ႔တို႔ျဖင့္ လိႈင္ကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၃၇)

ဝါေတာ မုဒုသီတလသာဓု႐ူေပါ၊
နဘာ စ အဗ႓ာ ဝိဂတာ သမႏၲာ။
ဒိသာ စ သဗၺာဝ ဝိေရာစယႏၲိ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား ...။
ဝါေတာ = ညႇင္းညႇင္းသာသာ တိုက္ခတ္လာေသာ ေလသည္။
မုဒုသီတလသာဓု႐ူေပါ = ႏူးညံ့ေအးျမ ေကာင္းမြန္လွေသာ သေဘာရွိပါ၏။
နဘာ စ = အဇဋာျပင္ မိုးေကာင္းကင္သည္လည္း။
သမႏၲာ = မည္းညစ္ညိဳေမွာင္ မိုးတိမ္ေတာင္မွ။
ဝိဂတာ = ကင္းရွင္းစင္ၾကယ္လွပါ၏။
သဗၺာဝ = အလံုးစံုသာလွ်င္ျဖစ္ကုန္ေသာ။
ဒိသာ စ = အရပ္မ်က္ႏွာတို႔သည္လည္း။
ဝိေရာစယႏၲိ = ႐ႈခ်င္စဖြယ္ တင့္တယ္ေတာက္ပၾကကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၃၈)

ပေထ ရေဇာႏုဂၢမနတၳေမဝ၊
ရတၱႎ ပဝႆႏၲိ စ မႏၵဝု႒ီ။
နေဘ စ သူေရာ မုဒုေကာဝ တာေပါ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား ...။
ပေထ = ရာဇၿဂိဳဟ္, ကပိလ ႏွစ္ဌာနစခန္း ခရီးလမ္း၌။
ရေဇာႏုဂၢမနတၳေမဝ = ျမဴမႈန္မထ မႂကြေစျခင္းငွါသာလွ်င္ (ဝါ၊ ျမဴမႈန္မထမႂကြ႐ုံသာ)။
ရတၱႎ = ညဥ့္အခါ၌။
မႏၵဝု႒ီစ = ေလျပည္ေဆာ္ေသြး မိုးေသးမိုးဖြဲတို႔သည္လည္း။
ပဝႆႏၲိ = မယုတ္မလြန္ ႐ြာသြန္ၾကကုန္၏။
နေဘ = အဇဋာျပင္ မိုးေကာင္းကင္၌။
သူေရာ စ = ေနမင္းသည္လည္း။
မုဒုေကာဝ တာေပါ = ႏူးညံ့လွစြာ ခံသာ႐ုံသာ ထြန္းလင္းေတာက္ပ၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၃၉)

မဒပၸဗာဟာ မဒဟတၳိသံဃာ၊
ကေရဏုသံေဃဟိ သုကီဠယႏၲိ။
ဒိသာ ဝိဓာဝႏၲိ စ ဂဇၨယႏၲာ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား ...။
မဒပၸဗာဟာ = လြန္စြာထန္ျပင္း မာန္ယစ္ျခင္းရွိကုန္ေသာ။
မဒဟတၳိသံဃာ = အမုန္ယိုစီး ဆင္ေျပာင္ႀကီးအေပါင္းတို႔သည္။
ကေရဏုသံေဃဟိ = ၾကင္ေဖာ္မွန္လွ ဆင္မအေပါင္းတို႔ျဖင့္။
သုကီဠယႏၲိ = ျမဴးတူးေပ်ာ္ပါး ကစားၾကကုန္၏။
ဂဇၨယႏၲာ = ႀကိဳးၾကာသံကဲ့သို႔ ၾကည္းညည္းဟစ္ေအာ္ကုန္လ်က္။
ဒိသာစ = အရပ္မ်က္ႏွာ ဦးတည္ရာတို႔သို႔လည္း။
ဝိဓာဝႏၲိ = ထိုမွဤမွ ေျပးသြားၾကကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၄၀)

ဝနံ သုနီလံ အဘိဒေႆနီယံ၊
နီလဗ႓ကူဋံ ဣဝ ရမၼဘူတံ။
ဝိေလာကိတာနံ အတိဝိမွနီယံ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား ...။
ဝနံ = ရာဇၿဂိဳဟ္, ကပိလ ႏွစ္ဌာနခရီးလမ္း ေတာစခန္းသည္။
သုနီလံ = စိမ္းတစိုစို ညိဳေသာ အဆင္းရွိသည္ျဖစ္၍။
အဘိဒႆနီယံ = ႐ႈခ်င္စဖြယ္ အလြန္ပင္ တင့္တယ္လွေပ၏။
နီလဗ႓ကူဋံ ဣဝ = မည္းနက္ညိဳေမွာင္ မိုးတိမ္ေတာင္ကဲ့သို႔။
ရမၼဘူတံ = ႏွလံုးေမြ႕ေလ်ာ္ ေပ်ာ္႐ႊင္ဖြယ္ျဖစ္၍လည္း ျဖစ္ပါ၏။
ဝိေလာကိတာနံ = ၾကည့္႐ႈကုန္သူ ရွင္ရွင္လူတို႔၏။
အတိဝိမွနီယံ = ထူးေထြဆန္းၾကယ္ အလြန္အံ့ၾသဖြယ္လည္း ျဖစ္ပါ၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား …။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

++++++
မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ “မဟာဗုဒၶဝင္” မွ

စိတ္ကို ခြဲျခား ေဝဖန္ျခင္း (၅) - ဝတၳဳသဂၤဟ


၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၂၀ ရက္ စေနေန႔တြင္ ေလာကခ်မ္းသာဘုရားေက်ာင္း၌ အပတ္စဥ္ အဘိဓမၼာသင္တန္းကို ဆက္လက္ ျပဳလုပ္ရာ (၂၁)ပတ္ေျမာက္ ပို႔ခ်ခ်က္ ပကိဏ္းပိုင္းမွ ဝတၳဳသဂၤဟအေၾကာင္းကို သင္ၾကား ေလ့လာၾကရ၏။

ေရွးဦးစြာ ေလာကခ်မ္းသာဆရာေတာ္က ဝတၳဳသဂၤဟအေၾကာင္း အႏွစ္ခ်ဳပ္ ရွင္းျပၿပီး ဆရာေတာ္အရွင္သီလာနႏၵာဘိဝံသ၏ အသံသြင္း သင္ၾကား ပို႔ခ်ခ်က္ကို နာယူ သင္ယူ ေလ့လာ မွတ္သားၾကရသည္။

+++++

ဝတၳဳသဂၤဟ

ဝတၳဳ = မွီရာ တည္ရာ

အိမ္သည္ လူ၏ မွီရာ တည္ရာ ျဖစ္သကဲ့သို႔ စိတ္၏ တည္ရာ မွီရာအျဖစ္ ‘ဝတၳဳ’ဟု ေခၚဆိုျခင္း ျဖစ္၏။

ဝတၳဳ ၆ မ်ိဳး

စကၡဳဝတၳဳ = စကၡဳပသာဒ (မ်က္စိအၾကည္ဓာတ္)
ေသာတဝတၳဳ = ေသာတပသာဒ (နားအၾကည္ဓာတ္)
ဃာနဝတၳဳ = ဃာနပသာဒ (ႏွာေခါင္းအၾကည္ဓာတ္)
ဇိဝွါဝတၳဳ = ဇိဝွါပသာဒ (လွ်ာအၾကည္ဓာတ္)
ကာယဝတၳဳ = ကာယပသာဒ (ကုိယ္အၾကည္ဓာတ္)
ဟဒယဝတၳဳ = ႏွလံုးေသြး [အစဥ္အလာ အယူ]

+++++

ဝတၳဳ ၆ ပါးႏွင့္ ၃၁ ဘံု

ကာမ ၁၁ ဘံု (အပါယ္ ၄ + လူ ၁ + နတ္ ၆) တြင္ ဝတၳဳ႐ုပ္ ၆ ပါးစလံုး ရႏိုင္၏။

အသညသတ္ၾကဥ္ေသာ ႐ူပဘံု ၁၅ ဘံု၌ ‘စကၡဳ’၊ ‘ေသာတ’၊ ‘ဟဒယ’ ဝတၳဳ သံုးပါးသာ ရ၏။
(ျဗဟၼာႀကီးမ်ားတြင္ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္ အသီးသီး ရွိၾကေသာ္လည္း ပသာဒ အၾကည္ဓာတ္ မရွိ၍ ဃာနဝတၳဳ၊ ဇိဝွါဝတၳဳ၊ ကာယဝတၳဳ မရွိဟု ဆိုသည္။ အန႔ံအာ႐ုံ, အရသာအာ႐ုံ, အထိအေတြ႕အာ႐ုံတို႔ေၾကာင့္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ မျဖစ္ရန္ ဤပသာဒမ်ားကို မလိုခ်င္၍ ျဖစ္သည္ဟု ဆို၏။)

အသညသတ္႐ူပဘံုမွာ မွီမည့္ တည္မည့္ စိတ္မရွိ၍ ဝတၳဳ မရ။

အ႐ူပ ၄ ဘံု၌ မွီစရာ တည္စရာ ႐ုပ္မရွိ၍ ဝတၳဳ မရ။

+++++

ဝတၳဳ ၆ ပါးႏွင့္ စိတ္ ၈၉ ပါး

စကၡဳဝတၳဳကို မီွေသာ စိတ္ = စကၡဳဝိညာဏ္စိတ္ ၂ ပါး

ေသာတဝတၳဳကို မွီေသာ စိတ္ = ေသာတဝိညာဏ္စိတ္ ၂ ပါး

ဃာနဝတၳဳကို မွီေသာ စိတ္ = ဃာနဝိညာဏ္စ္တ္ ၂ ပါး

ဇိဝွါဝတၳဳကို မွီေသာ စိတ္ = ဇိဝွါဝိညာဏ္စိတ္ ၂ ပါး

ကာယဝတၳဳကို မွီေသာ စိတ္ = ကာယဝိညာဏ္စိတ္ ၂ ပါး

ဟဒယဝတၳဳကို အၿမဲမွီေသာ စိတ္ = ေဒါသမူ ၂ + မေနာဓာတ္ ၃ + သႏၲီရဏ ၃ + ဟသိတုပၸါဒ္ ၁ + မဟာဝိပါက္ ၈ + ႐ူပါဝစရ ၁၅ + ေသာတာပတၱိမဂ္ ၁ (စုစုေပါင္း ၃၃ ပါး)

ဟဒယဝတၳဳကို ရံခါမွီေသာ စိတ္ = ေလာဘမူ ၈ + ေမာဟမူ ၂ + မေနာဒြါရာဝဇၨန္း ၁ + မဟာကုသိုလ္ ၈ + မဟာႀကိယာ ၈ + အ႐ူပကုသိုလ္ ၄ + အ႐ူပႀကိယာ ၄ + ေသာတာပတၱိမဂ္,မပါ က်န္ေသာ ေလာကုတၱရာစိတ္ ၇ (စုစုေပါင္း ၄၂ ပါး)

ဝတၳဳမမွီေသာ စိတ္ = အ႐ူပဝိပါက္ ၄

+++++

ဟဒယဝတၳဳကို အၿမဲမွီ ရံခါမွီ ခြဲျခားျခင္း

အၿမဲမီွ = အ႐ူပါဝစရဘံုမွာ မျဖစ္ႏိုင္ေသာစိတ္၊ ကာမဘံု ႐ူပဘံုမွာသာ ျဖစ္ႏိုင္ေသာစိတ္သည္ ဟဒယဝတၳဳကို အၿမဲမွီ၏။

ေဒါသမူေဒြး - ျဗဟၼာဘံုတြင္ ျဖစ္ကို မျဖစ္။ အ႐ူပဘံုမွာ မျဖစ္။
မေနာဓာတ္ ၃ ပါး - ပၪၥဒြါရာဝဇၨန္းႏွင့္ သမၸဋိစၧိဳင္းေဒြးတို႔သည္ ၅-ဒြါရမွာသာ ျဖစ္၏။ မေနာဒြါရမွာ မျဖစ္။ အ႐ူပဘံုမွာ မျဖစ္။
သႏၲီရဏ ၃ ပါး - ဒြါရအားျဖင့္ ကိစၥအားျဖင့္ အ႐ူပဘံုမွာ သႏၲီရဏႏွင့္ ပတ္သက္တာ မရွိ။ ပၪၥဒြါရမွာ ျဖစ္၊ မေနာဒြါရမွာ ျဖစ္ေသာ္လည္း အထူးသျဖင့္ ပၪၥဒြါရမွာ ျဖစ္၏။ အ႐ူပဘံုမွာ မျဖစ္။
ဟသိတုပၸါဒ္ - အ႐ူပဘံုတြင္ ႐ုပ္မရွိ၍ မျပံဳးႏိုင္။ ကာမဘံု ႐ူပဘံုမွာသာ ျဖစ္ႏိုင္၏။ အ႐ူပဘံုမွာ မျဖစ္။
မဟာဝိပါက္ ၈ ပါး - ကာမာဝစရဘံုမွာသာ ျဖစ္၏။
႐ူပါဝစရ ၁၅ - ႐ူပါဝစရဘံုႏွင့္ ကာမာဝစရဘံုမွာသာ ထိုက္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ျဖစ္၏။ အ႐ူပဘံုမွာ မျဖစ္။
ေသာတာပတၱိမဂ္ - (ဘုရားႏွင့္ ပေစၥကဗုဒၶါမ်ားမွ လြဲ၍) ေသာတာပတၱိမဂ္ရဖို႔ရန္ အေၾကာင္းမ်ားအနက္ တစ္ခုမွာ ‘ပရေတာ ေဃာသ’ ေခၚ သူတစ္ပါးဆီက တရားနာရမွ တရားအားထုတ္ၿပီး ေသာတာပန္ျဖစ္ႏိုင္ရာ အ႐ူပဘံု၌ ပုထုဇဥ္အျဖစ္ ေရာက္သြားက တရားနာစရာ နားမရွိသျဖင့္ ေသာတာပတၱိမဂ္ မျဖစ္ႏိုင္။ (ရပ္ျပစ္ ၈ ပါး၌ အ႐ူပါဝစရဘံု ပါ၏။) လူ႕ျပည္တြင္ ေသာတာပတၱိမဂ္ရၿပီး အ႐ူပျဗဟၼာျဖစ္ေသာ္မူ ဆက္ၿပီး တရားအားထုတ္က မဂ္ဉာဏ္အဆင့္ဆင့္ တက္ကာ ရဟႏၲာျဖစ္ႏုိင္၏။)

ရံခါမွီ = အ႐ူပဘံုမွာလည္း ျဖစ္၊ ကာမဘံု ႐ူပဘံုမွာလည္း ျဖစ္ေသာစိတ္သည္ ဟဒယဝတၳဳကို ရံခါမီွသည္ဟု ဆိုရ၏။ ကာမဘံု, ႐ူပဘံုတို႔၌ ျဖစ္ခိုက္ ဟဒယဝတၳဳကို မွီ၏၊ အ႐ူပဘံု၌ ျဖစ္ခိုက္ ဟဒယဝတၳဳကို မမွီ။
ေလာဘမူ ၈၊ ေမာဟမူ ၂၊ မေနာဒြါရာဝဇၨန္း ၁၊ မဟာကုသိုလ္ ၈၊ မဟာႀကိယာ ၈၊ အ႐ူပါဝစရကုသိုလ္ ၄၊ အ႐ူပါဝစရႀကိယာ ၄၊ ေသာတာပတၱိဖိုလ္မွ အရဟတၱဖိုလ္တိုင္ ေလာကုတၱရာ ၇၊ စုစုေပါင္း ၄၂ ပါးေသာ စိတ္မ်ားမွာ ကာမာဝစရဘံု ႐ူပါဝစရဘံုမွာ ျဖစ္ေသာအခါ ဟဒယဝတၳဳကို မွီ၏။ အ႐ူပါဝစရဘံုမွာ ျဖစ္ေသာအခါ ဟဒယဝတၳဳကို မမွီ။

အ႐ူပါဝစရဝိပါက္စိတ္ ၄ ခုမွာ အ႐ူပါဝစရဘံုမွာသာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မွီစရာ ဝတၳဳ လံုးဝ မရွိ။
အ႐ူပါဝစရစိတ္ ၁၂ ခုအနက္ အ႐ူပါဝစရကုသိုလ္စိတ္ ၄ ခုသည္ လူ႕ျပည္မွာ ျဖစ္ႏိုင္ ရႏိုင္၏။ အ႐ူပါဝစရႀကိယာစိတ္ ၄ ခုလည္း လူ႕ျပည္မွာ ျဖစ္ႏိုင္၏။
အ႐ူပါဝစရဝိပါက္စိတ္ ၄ ခုမွာ လူ႕ျပည္, နတ္ျပည္, ႐ူပါဝစရျဗဟၼာ့ျပည္တို႔မွာ မျဖစ္ႏိုင္၊ အ႐ူပါဝစရျဗဟၼာ့ျပည္မွာသာ ျဖစ္ႏိုင္၏။

+++++

စကၡဳဝိညာဏ္စိတ္တစ္ခုျဖစ္ရန္ ျမင္ေၾကာင္း စကၡဳဝတၳဳ စကၡဳပသာဒ၊ ျမင္စရာ အာ႐ုံ ႐ူပါ႐ုံ၊ အလင္းေရာင္၊ ႏွလံုးသြင္းမႈ မနသိကာရတို႔ လို၏။

ေသာတဝိညာဏ္စိတ္တစ္ခုျဖစ္ရန္ ၾကားေၾကာင္း ေသာတဝတၳဳ၊ ၾကားစရာ အသံ၊ အာကာသ၊ ႏွလံုးသြင္းမႈတို႔ လို၏။

ထို႔အတူ -
ဃာနဝိညာဏ္စိတ္တစ္ခုျဖစ္ရန္ ဃာနပသာဒ၊ ဂႏၶာ႐ုံ၊ ဝါေယာဓာတ္၊ မနသိကာရ၊
ဇိဝွါဝိညာဏ္စိတ္တစ္ခုျဖစ္ရန္ ဇိဝွါပသာဒ၊ ရသာ႐ုံ၊ အာေပါဓာတ္၊ မနသိကာရ၊
ကာယဝိညာဏ္စိတ္တစ္ခုျဖစ္ရန္ ကာယပသာဒ၊ ေဖာ႒ဗၺာ႐ုံ၊ ထဒၶပထဝီ၊ မနသိကာရတို႔ လို၏။

ထို႔ေၾကာင့္ ေဒြးပၪၥဝိညာဏ္ ၁၀ ပါးသည္ ဝတၳဳ႐ုပ္ ၅-ပါးကို ထိုက္သည့္ အားေလ်ာ္စြာ မွီ၏။
က်န္စိတ္မ်ားမွာ ဟဒယဝတၳဳကို ရံခါ မွီ၏။ အၿမဲ မွီ၏။

+++++

အျပန္အားျဖင့္ စိတ္မ်ား၏ မွီရာဝတၳဳကို ဆိုေသာ္ -

ေလာဘမူစိတ္ ၈ ခုသည္ ဟဒယဝတၳဳကို ရံခါ မွီ၏။
ေဒါသမူစိတ္ ၂ ခုသည္ ဟဒယဝတၳဳကို အၿမဲ မွီ၏။
ေမာဟမူစိတ္ ၂ ခုသည္ ဟဒယဝတၳဳကို ရံခါ မွီ၏။

စကၡဳဝိညာဏ္စိတ္ ၂ ခုသည္ စကၡဳဝတၳဳကို မွီ၏။
ေသာတဝိညာဏ္စိတ္ ၂ ခုသည္ ေသာတဝတၳဳကို မွီ၏။
ဃာနဝိညာဏ္စိတ္ ၂ ခုသည္ ဃာနဝတၳဳကို မွီ၏။
ဇိဝွါဝိညာဏ္စိတ္ ၂ ခုသည္ ဇိဝွါဝတၳဳကို မွီ၏။
ကာယဝိညာဏ္စိတ္ ၂ ခုသည္ ကာယဝတၳဳကို မွီ၏။
သမၸဋိစၧိဳင္းစိတ္ ၂ ခုသည္ ဟဒယဝတၳဳကို အၿမဲ မွီ၏။
သႏၲီရဏစိတ္ ၃ ခုသည္ ဟဒယဝတၳဳကို အၿမဲ မွီ၏။
ပၪၥဒြါရာဝဇၨန္းစိတ္သည္ ဟဒယဝတၳဳကို အၿမဲ မွီ၏။
ဟသိတုပၸါဒ္သည္ ဟဒယဝတၳဳကို အၿမဲ မွီ၏။

မဟာကုသိုလ္စိတ္ ၈ ပါးသည္ ဟဒယဝတၳဳကို ရံခါ မွီ၏။
မဟာဝိပါက္စိတ္ ၈ ပါးသည္ ဟဒယဝတၳဳကို အၿမဲ မွီ၏။
မဟာႀကိယာစိတ္ ၈ ပါးသည္ ဟဒယဝတၳဳကို ရံခါ မွီ၏။

႐ူပါဝစရစိတ္ ၁၅ ခုသည္ ဟဒယဝတၳဳကို အၿမဲ မွီ၏။

အ႐ူပါဝစရကုသိုလ္စိတ္ ၄ ခုသည္ ဟဒယဝတၳဳကို ရံခါ မွီ၏။
အ႐ူပါဝစရဝိပါက္စိတ္ ၄ ခုသည္ မည္သည့္ဝတၳဳမွ မမီွ။
အ႐ူပါဝစရႀကိယာစိတ္ ၄ ခုသည္ ဟဒယဝတၳဳကို ရံခါ မွီ၏။

ေသာတာပတၱိမဂ္စိတ္သည္ ဟဒယဝတၳဳကို အၿမဲ မွီ၏။
ေသာတာပတၱိဖိုလ္စိတ္သည္ ဟဒယဝတၳဳကို ရံခါ မွီ၏။
သကဒါဂါမိမဂ္စိတ္သည္ ဟဒယဝတၳဳကို ရံခါ မွီ၏။
သကဒါဂါမိဖိုလ္စိတ္သည္ ဟဒယဝတၳဳကို ရံခါ မွီ၏။
အနာဂါမိမဂ္စိတ္သည္ ဟဒယဝတၳဳကို ရံခါ မွီ၏။
အနာဂါမိဖိုလ္စိတ္သည္ ဟဒယဝတၳဳကို ရံခါ မွီ၏။
အရဟတၱမဂ္စိတ္သည္ ဟဒယဝတၳဳကို ရံခါ မွီ၏။
အရဟတၱဖိုလ္စိတ္သည္ ဟဒယဝတၳဳကို ရံခါ မွီ၏။

+++++

ဝိညာဏဓာတ္ ၇ ပါး

၁။ စကၡဳဝိညာဏဓာတ္ - စကၡဳဝိညာဏ္စိတ္ ၂
၂။ ေသာတဝိညာဏဓာတ္ - ေသာတဝိညာဏ္စိတ္ ၂
၃။ ဃာနဝိညာဏဓာတ္ - ဃာနဝိညာဏ္စိတ္ ၂
၄။ ဇိဝွါဝိညာဏဓာတ္ - ဇိဝွါဝိညာဏ္စိတ္ ၂
၅။ ကာယဝိညာဏဓာတ္ - ကာယဝိညာဏ္စိတ္ ၂
၆။ မေနာဓာတ္ - သမၸဋိစၧန ၂ + ပၪၥဒြါရာဝဇၨန ၃
၇။ မေနာဝိညာဏဓာတ္ - ႂကြင္းစိတ္မ်ား ၇၆

အသိအင္အား ၃ မ်ိဳး

မေနာဓာတ္သည္ သိ႐ုံမွ်ကေလး အင္အားရွိ၏။
ပၪၥဝိညာဏဓာတ္ (စကၡဳဝိညာဏဓာတ္, ေသာတဝိညာဏဓာတ္, … စသည္)သည္ မေနာဓာတ္ထက္ ပိုသိ၏။
မေနာဝိညာဏဓာတ္သည္ အားအရွိဆံုး ျဖစ္၏။

ေတာင္ၿမိဳ႕ဆရာေတာ္၏ လကၤာ

“အာ႐ုံျပဳဟန္၊ အတန္တန္ဝယ္၊ သာမန္သိေသာ၊ ဓာတ္သေဘာကို၊ မေနာဟုမွတ္။
မေနာဓာတ္ထက္၊ လြန္ဓာတ္သိျပန္၊ ဝိညာဏံတည္း။
တဖန္ထို႔ထက္၊ ဆတက္ကဲခၽြန္၊ အလြန္အၾကဴး၊ အထူးသိေသာ၊ ဓာတ္သေဘာကား၊ မေနာဝိညာဥ္၊ အမည္တြင္သည္၊ ဤတြင္ မွတ္ဖြယ္ အခ်ဳပ္တည္း။”

+++++

အေျခခံအားျဖင့္ စိတ္ပိုင္း၊ ေစတသိက္ပိုင္း၊ ပကိဏ္းပိုင္း ၿပီးသြားၿပီျဖစ္ရာ ဤသံုးပိုင္းစလံုး၏ သ႐ုပ္ခြဲကို ေက်ညက္ေစေအာင္ ဇယားမ်ားေရးဆြဲ၍ ေလ့က်င့္ခန္းမ်ားျပဳလုပ္ရန္ ဆရာေတာ္က ၫႊန္ၾကား တိုက္တြန္း၏။

+++++

အဘိဓမၼာသင္တန္း ဒုတိယအခ်ိန္တြင္ စိန္စည္ဆရာေတာ္က ဝတၳဳသဂၤဟကို က်က္မွတ္ရန္ လကၤာမ်ားျဖင့္ ထပ္မံ ရွင္းျပေပးသြား၏။

လကၤာမ်ား

စိတ္မွီရာစု၊ ေပါင္းကာျပဳ၊ ဝတၳဳသဂၤဟ။

‘စက္’ ‘ေသာ’ ‘ဃာ’ ‘ဇီ’၊ ‘ကာယံ’မွီ၊ တစ္လီ‘ဟဒယ’
ဝတၳဳေျခာက္စံု၊ ကာမဘံု၊ အကုန္ အျပည့္ရ။

‘စက္’ ‘ေသာ’ ‘ဟဒယ’၊ ဤသံုးဝ၊ ႐ူပဘံုမွာ ရ။
႐ုပ္မရွိၾက၊ အ႐ူပ၊ လံုးဝ ဝတၳဳမရွိၾက။
စိတ္မရွိရာ၊ အသညာ၊ ႐ုပ္ဟာ ဝတၳဳမေခၚရ။

ပၪၥေဝါကာ၊ ငါးခႏၶာ၊ ေလးမွာ ေခၚၾက စတုေဝါကာရ။
တစ္ပါးခႏၶာ၊ ဧကေဝါကာ၊ မွတ္ပါ ဘံုေခၚရ။

ခႏၶာငါးပါးရွိေသာ ကာမဘံု၊ ႐ူပဘံုကို ပၪၥေဝါကာရဘံုဟု ေခၚသည္
ခႏၶာေလးပါး (နာမ္ခႏၶာေလးပါး) ရွိေသာ အ႐ူပဘံုကို စတုေဝါကာရဘံုဟု ေခၚသည္။
ခႏၶာတစ္ပါးရွိေသာ အသညတ္ဘံုကို ဧကေဝါကာရဘံုဟု ေခၚသည္။

+++++

အဘိဓမၼာသင္တန္းၿပီးေသာအခါ ေခတၱ အနားယူ အဆာေျပ စားေသာက္ၾက၍ ေလာကခ်မ္းသာ စေနေန႔တရားပြဲကို ႐ိုေသစြာ နာယူၾကရ၏။

စိန္စည္ဆရာေတာ္က “အာသေဝါတရားကင္းေရးတရားေတာ္”ကို ရွင္းလင္း လြယ္ကူေသာ လကၤာမ်ားျဖင့္ ေဟာၾကား ဓမၼဒါနျပဳ၏။


က်င့္ဖို႔မလို၊ သိဖို႔လို၊ ေျပာဆိုေနၾကသည္။
အသိသံုးပါး၊ မကြဲျပား၊ လြဲမွား ေဟာေျပာေနတတ္သည္။

ဘယ္အသိအား၊ ရည္႐ြယ္ျငား၊ ေဟာၾကားေနသနည္း။
ေခြးသိဝက္သိ၊ ကၽြဲႏြားသိ၊ အသိျပည့္စံုေနၿပီလား။
ေက်ာက္ဆင္းတုေတာင္၊ ေခါင္းညိတ္ေအာင္၊ ပံုေဆာင္ေျပာၾကသည္။
ကြန္ျမဴနစ္သိ၊ ‘ေနာင္’မရွိ၊ အသိျပည့္စံုေနၿပီလား။

‘ညာတ’,‘တီရဏ’၊ ‘ပဟာန’၊ သံုးဝ အသိကြဲျပားသည္။
စာသိေပသိ၊ နာၾကားသိ၊ ‘ညာတသိ’ဟု ေခၚဆိုသည္။
ဇယားကြက္သိ၊ စက္ဝိုင္းသိ၊ ညာတသိဟု ေခၚဆိုသည္။
က်င့္သိပြားသိ၊ ျဖစ္ပ်က္သိ၊ ‘အသိတီရဏ’ ေခၚဆိုသည္။
ကိေလပယ္သိ၊ မဂ္ဖိုလ္သိ၊ ‘အသိပဟာန’ ေခၚဆိုသည္။

စာေပသိမွ၊ လမ္းမွန္ရ၊ က်င့္ရၾကံရ လြယ္ကူသည္။

က်င့္နည္းမွန္မွ၊ မဂ္ဖိုလ္ရ၊ ေလးဝအာသဝ လြတ္ေျမာက္သည္။
က်င့္နည္းမွန္မွ၊ မဂ္ဖိုလ္ရ၊ ေလးဝအပါယ္ လြတ္ေျမာက္မည္။

က်င့္နည္းမွန္မွ၊ အာသဝ၊ ေလးဝ ကုန္ခန္းမည္။
အာသေဝါ ေလးဝ၊ ပယ္ႏိုင္မွ၊ ပဟာနသိ ေခၚဆိုသည္။
ပဟာနသိ၊ သူရရွိ၊ အသိျပည့္စံုသည္။

မဂၢင္ရွစ္ပါးျဖင့္ သစၥာေလးပါးအမွန္တရားျဖင့္ အသိအျမင္မွန္မွ ကာမာသဝ၊ ဘဝါသဝ၊ ဒိ႒ာသဝ၊ အဝိဇၨာသဝ တည္းဟူေသာ အာသေဝါတရားေလးပါးမွ ကင္းလြတ္သည့္ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္မည္ျဖစ္ရာ အသိအျမင္ မွန္မွန္ကန္ကန္ျဖင့္ ဆင္းရဲၿငိမ္းရာ နိဗၺာန္သို႔ လက္ေတြ႕ က်င့္ၾကံပြားမ်ားသြားၾကရန္ စိန္စည္ဆရာေတာ္မွ တိုက္တြန္း အမိန္႔ရွိကာ ဆုေတာင္း၊ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ အမွ်ေပးေဝၾက၏။

သာဓု … သာဓု … သာဓု။

Tuesday, February 23, 2010

တေပါင္းလျပည့္ေန႔ ဗုဒၶ ဝႏၵနာ (၁)


ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဘုရားျဖစ္ၿပီး၍ ပဌမဝါကို ဣသိပတနမိဂဒါဝုန္ေတာ၌ ေနေတာ္မူၿပီးေနာက္ ပဝါရဏာျပဳၿပီးလွ်င္ ဥ႐ုေဝလေတာအုပ္သို႔ ႂကြ၍ ထိုဥ႐ုေဝလေတာအုပ္၌ သံုးလပတ္လံုး သီတင္းသံုး ေနထိုင္ေတာ္မူလ်က္ ရေသ့ညီေနာင္ ရွင္တေထာင္တို႔ကို အရဟတၱဖိုလ္ေပါက္ ေခ်ခၽြတ္ဆံုးမေတာ္မူ၍ ထိုရေသ့ျဖစ္ေဟာင္း ရဟႏၲာ ရဟန္းေပါင္း တေထာင္ျခံရံလ်က္ ျပာသိုလျပည့္ေန႔၌ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူေလသည္။

ထိုရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္၌ ႏွစ္လပတ္လံုး သီတင္းသံုး ေနထိုင္ေတာ္မူကာ တရားေဟာ ေခ်ခၽြတ္သျဖင့္ အဂၤတိုင္းသား မဂဓတိုင္းသား အမ်ိဳးေကာင္းသား တေသာင္းေက်ာ္ ရဟႏၲာအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိ၍ ရဟန္းအျဖစ္ကို ရရွိၾကေလသည္။

ဤမွ်ျဖင့္ ဗာရာဏသီမွ ထြက္ႂကြေတာ္မူခဲ့ေသာ ျမတ္စြာဘုရားမွာ ငါးလတို႔ ရွိခဲ့ေလၿပီ။
ေဟမႏၲ ေဆာင္းဥတု လြန္ေျမာက္၍ ဝသႏၲ ေႏြဥတုအေျပာင္း တေပါင္းလျပည့္ေန႔သို႔ ေရာက္ခဲ့ေလၿပီ။
ထိုတေပါင္းလျပည့္ေန႔ကား ကာဠဳဒါယီမေထရ္ ေရာက္၍ ခုနစ္ရက္ ရွစ္ရက္ လြန္ေျမာက္ေသာေန႔ ျဖစ္ေလသည္။

ထိုအခါ ကာဠဳဒါယီမေထရ္သည္ တေပါင္းလျပည့္ေန႔၌ “ေဟမႏၲေဆာင္းဥတုကား လြန္ေျမာက္ခဲ့ေလၿပီ။ ဝသႏၲေႏြဦးေပါက္ အခ်ိန္သို႔ ေရာက္ခဲ့ေလၿပီ။ ေတာင္သူလယ္သမားတို႔သည္ ေကာက္ပဲသီးႏွံတို႔ကို မိမိတို႔လယ္ယာမွ ထုတ္ႏုတ္ သိမ္းဆည္းၿပီးၾကၿပီ ျဖစ္၍ ခရီးသြားမ်ား လြယ္ကူစြာ သြားႏိုင္ၾကရန္ ခရီးဦးတည့္ရာ အရပ္တို႔မွ ခရီးလမ္းကို ဖြင့္၍ ေပးၾကေလၿပီ။ မဟာပထဝီ ဤေျမႀကီးသည္လည္း စိုေျပ စိမ္းလန္းေသာ ျမက္တို႔ျဖင့္ ဖံုးလႊမ္းလ်က္ ရွိသည့္ျပင္ ပတ္ဝန္းက်င္ ေတာအုပ္အေပါင္းတို႔လည္း ႐ြက္ေဟာင္းကို စြန္႔ပစ္၍ အ႐ြက္သစ္ လဲလွယ္ကာ တင့္တယ္စြာ သီးၾက ပြင့္ၾကေလၿပီ။ မပူလြန္း မေအးလြန္း လမ္းတိုင္း လမ္းတိုင္း သြား၍ ေကာင္းေသာအခ်ိန္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။ ျမတ္စြာဘုရား ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္မ်ားအား ခ်ီးေျမႇာက္ႂကြေရာက္ရန္ အခ်ိန္တန္ခဲ့ေလၿပီ”ဟု ၾကံစည္ ဆင္ျခင္ၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားထံေမွာက္သို႔ သြားေရာက္၍ ဤေဖာ္ျပလတၱံ႕ေသာ ဂါထာေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္တို႔ျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားအား ကပိလဝတ္ေနျပည္ေတာ္သို႔ ႂကြေရာက္ေတာ္မူရန္ ခ်ီးမြမ္း ေလွ်ာက္ထားေလ၏။

+++++

(၁)

အဂၤါရိေနာ ဒါနိ ဒုမာ ဘဒေႏၲ၊
ဖေလသိေနာ ဆဒနံ ဝိပၸဟာယ။
ေတ အစၥိမေႏၲာဝ ပဘာသယႏၲိ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား ...။
ဒါနိ - ဣဒါနိ = ေဆာင္းကို လြန္ေျမာက္ ေႏြဦးေပါက္သို႔ ေရာက္လတ္တံုလာ ယခုအခါ၌။
ဒုမာ = တေခတ္ကူးေျပာင္း သစ္ပင္အေပါင္းတို႔သည္။
ဆဒနံ = ရွည္ၾကာျမင့္ေညာင္း အ႐ြက္ေဟာင္းကို။
ဝိပၸဟာယ = စြန္႔ပယ္ေသာေထြ ေႂကြက်ကုန္၍။
ဖေလသိေနာ = အသစ္ျဖစ္ေသာ အသီးကို ရွာမွီးၾကကုန္သကဲ့သို႔ ျဖစ္၍။
အဂၤါရိေနာ = မီးက်ီးအေသြး နီေတြးေသာ ႐ြက္ႏု အပြင့္အဖူးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုၾကကုန္၏။
ေတ = ထိုသစ္ပင္အေပါင္းတို႔သည္။
အစၥိမေႏၲာဝ = ဥတုလံႈ႕ေဆာင္ အေရာင္ရွိကုန္သည္ ျဖစ္၍သာလွ်င္။
ပဘာသယႏၲိ = ေျပာင္တဝင္းဝင္း ထြန္းလင္း ေတာက္ပၾကကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား ...။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာ ေရာင္ျခည္ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာအခ်ိန္ပါဘုရား။

(၂)

ဒုမာ ဝိစိတၱာ သုဝိရာဇမာနာ၊
ရတၱကၤုေရေဟဝ စ ပလႅေဝဟိ။
ရတႏုဇၨလမ႑ပသႏၷိဘာသာ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား ...။
ဒုမာ = သစ္ပင္အေပါင္းတို႔သည္။
ရတၱကၤုေရေဟဝ စ = သႏၲာအေသြး နီေတြးေသာ အၫြန္႔တို႔ျဖင့္၎။
ပလႅေဝဟိ စ = ျမစိမ္းေရာင္ဥ အ႐ြက္ႏုတို႔ျဖင့္၎။
ဝိစိတၱာ = အံ့ၾသစဖြယ္ ဆန္းၾကယ္လွေပကုန္၏။
သုဝိရာဇမာနာ = ႏွလံုးေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ လြန္စြာ တင့္တယ္ေပကုန္၏။
ရတႏုဇၨမ႑ပသႏၷိဘာသာ = ရတနာေရာင္ ေျပာင္ေျပာင္ထိန္လွ်ပ္ ပ႑ပ္ႏွင့္လည္း တူၾကေပကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား ...။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၃)

သုပုပၹိတဂၢါ ကုသုေမဟိ ဘူသိတာ၊
မႏုညဘူတာ သုစိသာဓုဂႏၶာ။
႐ုကၡာ ဝိေရာစႏၲိ ဥေဘာသု ပေႆသု၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား ...။
ဥေဘာသု ပေႆသု = ဝဲယာစံုယွက္ လမ္းခရီးႏွစ္ဖက္တို႔၌။
႐ုကၡာ = ဥတုအေလ်ာက္ ျဖစ္ေပါက္ကုန္ေသာ သစ္ပင္တို႔သည္။
သုပုပၹိတဂၢါ = ေကာင္းစြာပြင့္ေသာ အဖ်ားရွိကုန္သည္ျဖစ္၍။
ကုသုေမဟိ = ကားကားစြင့္စြင့္ ပြင့္ေသာ ပန္းအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ျဖင့္။
ဘူသိတာ = တန္းဆာဆင္အပ္ကုန္သည္ျဖစ္၍၎။
မႏုညဘူတာ = ပင္တိုင္းတင့္တယ္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ရွိၾကကုန္သည္ျဖစ္၍၎။
သုစိသာဓုဂႏၶာ = စင္ၾကယ္သန္႔ရွင္း သင္းတႀကိဳင္ႀကိဳင္ ရန႔ံေကာင္းလိႈင္ၾကကုန္သည္ျဖစ္၍၎။
ဝိေရာစႏၲိ = ႐ႈတိုင္းအံ့ဖြယ္ တင့္တယ္ၾကကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရိွေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား ...။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၄)

ဖေလဟိေနေကဟိ သမိဒၶိဘူတာ၊
ဝိစိတၱ႐ုကၡာ ဥဘေတာဝကာေသ။
ခုဒၵံ ပိပါသမၸိ ဝိေနာဒယႏၲိ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား ...။
ဥဘေတာဝကာေသ = လမ္းခရီးဝဲယာ ႏွစ္ျဖာေသာအရပ္၌။
ဝိစိတၱ႐ုကၡာ = ဆန္းၾကယ္ဘိေတာင္း သစ္ပင္အေပါင္းတို႔သည္။
အေနေကဟိ = အမ်ိဳးအစား မ်ားလွစြာကုန္ေသာ။
ဖေလဟိ = အသီးတို႔ႏွင့္။
သမိဒၶိဘူတာ = ျပည့္စံုၾကကုန္သည္ျဖစ္၍။
ခုဒၵံ = ခရီးသြားသူ ရွင္လူခပင္း ဆာေလာင္ျခင္းကို၎။
ပိပါသမၸိ = ခရီးသြားသူ ရွင္လူခပင္း ေရသိပ္ျခင္းကို၎။
ဝိေနာဒယႏၲိ = ပယ္ေဖ်ာက္ႏိုင္ကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား ...။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကုိယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၅)

ဝိစိတၱမာလာ သုစိပလႅေဝဟိ၊
သုသဇၨိတာ ေမာရကလာပသႏၷိဘာ။
႐ုကၡာ ဝိေရာစႏၲိ ဥေဘာသု ပေႆသု၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား ...။
ဥေဘာသု ပေႆသု = ဝဲယာစံုယွက္ လမ္းခရီးႏွစ္ဖက္တို႔၌။
႐ုကၡာ = ဥတုအေလ်ာက္ ျဖစ္ေပါက္ကုန္ေသာ သစ္ပင္တို႔သည္။
ဝိစိတၱမာလာ = အဆန္းတၾကယ္ ႐ႈခ်င္ဖြယ္ေသာ ပန္းႏြယ္ပန္းၫြန္႔ ရွိၾကကုန္သည္ျဖစ္၍၎။
သုစိပလႅေဝဟိ = ညစ္ေၾကးမတြယ္ စင္ၾကယ္ေသာ ႐ြက္ၫြန္႔တို႔ျဖင့္။
သုသဇၨိတာ = ေကာင္းစြာစီရင္ တန္းဆာဆင္အပ္ကုန္သည္ျဖစ္၍။
ေမာရကလာပသႏၷိဘာ = ဥေဒါင္းၿမီးစည္း ပံုမွီးစံယူ တူကုန္သည္ျဖစ္၍၎။
ဝိေရာစႏၲိ = ႐ႈတိုင္းအံ့ဖြယ္ တင့္တယ္ၾကကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား ...။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၆)

ဝိေရာစမာနာ ဖလပလႅေဝဟိ၊
သုသဇၨိတာ ဝါသနိဝါသဘူတာ။
ေတာေသႏၲိ အဒၶါနကိလႏၲသေတၱ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား ...။
(႐ုကၡာ = ဥတုအေလ်ာက္ ျဖစ္ေပါက္ၾကကုန္ေသာ သစ္ပင္တို႔သည္။)
ဝိေရာစမာနာ = ႐ႈတိုင္းအံ့ဖြယ္ တင့္တယ္ၾကကုန္သည္ျဖစ္၍၎။
ဖလပလႅေဝဟိ = သီးကင္း႐ြက္ႏု အစုစုတို႔ျဖင့္။
သုသဇၨိတာ = ေကာင္းစြာစီရင္ တန္းဆာဆင္အပ္ကုန္သည္ျဖစ္၍၎။
အဒၶါနကိလႏၲသေတၱ = ခရီးပန္းသူ ရွင္ရွင္လူတို႔ကို။
ဝါသနိဝါသဘူတာ = ေက်ာင္း အိမ္အလား နားေနတည္းခိုရာ ျဖစ္ၾကကုန္၍၎။
ေတာေသႏၲိ = ႏွစ္သက္႐ႊင္လန္း ဝမ္းေျမာက္ေစကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား ...။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၇)

သုဖုလႅိတဂၢါ ဝနဂုမၺနိႆိတာ၊
လတာ အေနကာ သုဝိရာဇမာနာ။
ေတာေသႏၲိ သေတၱ မဏိမ႑ပါဝ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား ...။
အေနကာ = အမ်ိဳးအစား မ်ားလွစြာကုန္ေသာ။
လတာ = ႏြယ္ပင္တို႔သည္။
ဝနဂုမၺနိႆိတာ = ေတာခ်ဳံတို႔ဝယ္ မွီတြယ္႐ုံႏြယ္ၾကကုန္လ်က္။
သုဖုလႅိတဂၢါ = ကားကားစြင့္စြင့္ ပြင့္ေသာ အၫြန္႔အဖ်ား ရွိၾကကုန္သည္ျဖစ္၍။
သုဝိရာဇမာနာ = ၾကည့္႐ႈခ်င္ဖြယ္ လြန္စြာ တင့္တယ္ၾကကုန္လ်က္။
သေတၱ = ခရီးသြားသူ ရွင္ရွင္လူတို႔ကို။
မဏိမ႑ပါဝ = ေရာင္စံုျခယ္သတ္ ေက်ာက္မ်က္ရတနာ မ႑ပ္ကဲ့သို႔။
ေတာေသႏၲိ = ႏွစ္သက္႐ႊင္လန္း ဝမ္းေျမာက္ေစကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား ...။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၈)

လတာ အေနကာ ဒုမနိႆိတာဝ၊
ပိေယဟိ သဒၶႎ သဟိတာ ဝဓူဝ။
ပေလာဘယႏၲီ ဟိ သုဂႏၶဂႏၶာ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား ...။
ပိေယဟိ = ေမတၱာသက္ဝင္ ခ်စ္လင္တို႔ႏွင့္။
သဒၶႎ = အတူတကြ။
သဟိတာ = ကိုယ္ခ်င္းယွဥ္လ်က္ တြဲဖက္ေနကုန္ေသာ။
ဝဓူဝ = အမ်ိဳးေကာင္းသမီး ေခၽြးမတို႔ကဲ့သို႔။
အေနကာ = အမ်ိဳးအစား မ်ားလွစြာကုန္ေသာ။
လတာ = ႏြယ္ပင္တို႔သည္။
ဒုမနိႆိတာဝ = ခ်စ္လင္သဖြယ္ သစ္ပင္၌ မွီတြယ္ၾကကုန္လ်က္သာလွ်င္။
သုဂႏၶဂႏၶာ = ေကာင္းေသာရန႔ံတို႔ျဖင့္ သင္းပ်ံ႕ႀကိဳင္လိႈင္ကုန္သည္ျဖစ္၍။
သေတၱ = ခရီးသြားသူ ရွင္ရွင္လူတို႔ကို။
ပေလာဘယႏၲိ = ေမြ႕ေလ်ာ္ေပ်ာ္ပိုက္ေအာင္ ေသြးေဆာင္ျဖားေယာင္းသည့္ႏွယ္ တင့္တယ္ၾကကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား ...။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၉)

ဝိစိတၱနီလာဒိမႏုညဝဏၰာ၊
ဒိဇာ သမႏၲာ အဘိကူဇမာနာ။
ေတာေသႏၲိ မၪၨဳႆရတာရတီဟိ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား ...။
သမႏၲာ = ဝန္းက်င္ပတ္ခ်ာ ရွစ္မ်က္ႏွာမွ။
ဒိဇာ = ႏွစ္ႀကိမ္ေပါက္ဖြား ငွက္အမ်ားတို႔သည္။
ဝိစိတၱနီလာဒိမႏုညဝဏၰာ = ဆန္းၾကယ္႐ႊန္းစို အညိဳစေသာ ႏွစ္သက္ဖြယ္ အဆင္းရွိၾကကုန္သည္ျဖစ္၍။
အဘိကူဇမာနာ = ႏွစ္သက္႐ႊင္ျမဴး ရင့္က်ဴးတြန္ျမည္ၾကကုန္လ်က္။
မၪၨဳႆရတာရတီဟိ = ျမဴးကြန္႔က်ဴးညံ သာယာေသာအသံႏွင့္ ေမာင္ႏွံယွက္တြဲ ေပ်ာ္ပြဲဆင္ၾကျခင္းတို႔ျဖင့္။
ပထိေက = ခရီးသြားသူ ရွင္ရွင္လူတို႔ကို။
ေတာေသႏၲိ = ႏွစ္သက္႐ႊင္လန္း ဝမ္းေျမာက္ေစကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား ...။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

(၁၀)

မိဂါ စ နာနာ သုဝိရာဇမာနာ၊
ဥတၱဳဂၤကဏၰာ စ မႏုညေနတၱာ။
ဒိသာ သမႏၲာ မဘိဓာဝယႏၲိ၊
သမေယာ မဟာဝီရ အဂႌရသာနံ။

ဘဒေႏၲ = ေက်းဇူးငါးပံု ေကာင္းျခင္းဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုထင္ရွား ရွင္ပင္ျမတ္ဘုရား ...။
နာနာ = အမ်ိဳးဇာတ္အား အထူးထူး အျပားျပားကုန္ေသာ။
မိဂါစ = သားအေပါင္းတို႔သည္လည္း။
သုဝိရာဇမာနာ စ = ျမဴးကြန္႔စံပယ္ တင့္တယ္ၾကကုန္သည္ျဖစ္၍၎။
ဥတၱဳဂၤကဏၰာ စ = ကိုယ့္အေဖာ္ႏွင့္ ေပ်ာ္သျဖင့္လွ်င္ စြင့္စြင့္စိုက္ေဆာင္ ေထာင္ေသာနား႐ြက္ရွိကုန္သည္ျဖစ္၍၎။
မႏုညေနတၱာ စ = ႏွစ္သက္စဖြယ္ ျပဴးက်ယ္ေသာ မ်က္စိရွိကုန္သည္ျဖစ္၍၎။
သမႏၲာဒိသာ = ဝန္းက်င္ပတ္ခ်ာ အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာတို႔သို႔။
အဘိဓာဝယႏၲိ = ခုန္ေပါက္ေျပးလႊား ကစားျမဴးတူးၾကကုန္၏။
မဟာဝီရ = ႀကီးျမတ္ေသာ ဝီရိယရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား ...။
အဂႌရသာနံ = ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မွ မျပတ္ၿပိဳးျပက္ တလက္လက္ျဖင့္ ထြက္ေသာေရာင္ျခည္ ရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏။
သမေယာ = ဖြားရပ္ဌာနီ ျပည္ကပၸီသို႔ ႏွစ္လီစက္ပန္း ကိုယ္ေတာ္လွမ္း၍ ႂကြျမန္းေတာ္မူရန္ ေလ်ာ္ကန္ေလ်ာက္ပတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အခ်ိန္ပါဘုရား။

++++++
မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ “မဟာဗုဒၶဝင္” မွ

Friday, February 19, 2010

ဒြါရဝိမုတ္စိတ္တို႔၏ အာ႐ုံ


ေသခါနီးအခ်ိန္က်ေတာ့ ႐ုပ္ကလည္း အားနည္းလာၿပီ၊ ဟဒယဝတၳဳတို႔ ဘာတို႔က အားနည္းလာၿပီ။
အဲဒီလို အားနည္းလာတဲ့အခါက်ေတာ့ ေဇာက ၇-ႀကိမ္ထိေအာင္ မသြားႏိုင္ဘူးတဲ့။ ၅-ႀကိမ္ပဲ ေစာတယ္။
႐ိုး႐ိုးအခါကေတာ့ ၇-ႀကိမ္ ေစာမယ္။

မရဏာသႏၷေဇာအခါမွာေတာ့ ၅-ႀကိမ္၊ ျမန္မာစကား အေလာသံုးဆယ္ဆိုတာ ဒီ ၅-ႀကိမ္ထဲက အလယ္သံုးေဇာကို အေလာသံုးဆယ္လို႔ ျပန္ေျပာတယ္ဆိုတာပဲ။

ဟုတ္ခ်င္ဟုတ္မယ္။ ႐ိုး႐ိုး ၇-ႀကိမ္ မေစာႏိုင္ဘဲ ၅-ႀကိမ္မွာ အလယ္ ၃-ေဇာဆိုေတာ့ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ျဖစ္တယ္ေပါ့။

ေဇာၿပီးရင္ စုတိ၊ တစ္ခါတေလ ေဇာၿပီး ဘဝင္ျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ တဒါ႐ုံျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ ၿပီး စုတိ။ စုတိၿပီးရင္ေတာ့ ပဋိသေႏၶပဲ။ ပဋိသေႏၶၿပီးရင္ ဘဝင္ ၁၅-ႀကိမ္, ၁၆-ႀကိမ္၊ ၿပီးေတာ့ မေနာဒြါရာဝဇၨန္း၊ ေနာက္ ေဇာ ၇-ႀကိမ္။ ဒါက တန္းျဖစ္မွာပဲ။ ဒါကေတာ့ ဘယ္လိုမွ တားလို႔ မရဘူး။

ဘဝသစ္မွာ ဒီေဇာ ၇-ႀကိမ္ကို ဘဝနိကႏၲိေဇာလို႔ ေခၚတယ္။
ဘဝကို တြယ္တာလိုက္တဲ့ ေဇာ။

ဒါေၾကာင့္မို႔ လူေတြဟာ သတၱဝါေတြဟာ ဘဝကို မလႊတ္ႏိုင္တာ။
စျဖစ္ကတည္းကိုက ဘဝတစ္ခုမွာ စျဖစ္လိုက္တယ္ဆိုရင္ ဒီေဇာဟာ (နိကႏၲိေလာဘေပါ့) ေလာဘေဇာနဲ႔ ဘဝကို အရင္းတည္လာၾကတာ။
လူေတြဟာ ဒါေၾကာင့္မို႔ ကိုယ့္ဘဝကို တြယ္တာတာ။

(အရွင္သီလာနႏၵာဘိဝံသ)

+++++

၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၅ ရက္ တနလၤာေန႔တြင္ သင္ယူခဲ့ရေသာ ဆရာေတာ္ အရွင္သီလာနႏၵာဘိဝံသ၏ အပတ္ ၂၀ ေျမာက္ အဘိဓမၼာသင္တန္းပို႔ခ်ခ်က္မွာ အထူး စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းေသာ အာရမၼဏသဂၤဟပိုင္း အဆက္ ဒြါရမွ လြတ္ေသာ အာ႐ုံမ်ားအေၾကာင္း ျဖစ္၏။

ဒြါရဝိမုတ္စိတ္မွာ ၆-ဒြါရမွ လြတ္ေသာ ဥေပကၡာသႏၲီရဏ ၂ ပါး၊ ကာမာဝစရဝိပါက္စိတ္ ၈ ပါး၊ မဟဂၢဳတ္ဝိပါက္စိတ္ ၉ ပါး၊ ေပါင္း ၁၉ ပါးေသာ စိတ္မ်ား ျဖစ္၏။

ဤ ၁၉ ပါးေသာ စိတ္တို႔သည္ ကိစၥသဂၤဟအားျဖင့္ ပဋိသေႏၶကိစၥ, ဘဝင္ကိစၥ, စုတိကိစၥ တပ္ေသာ စိတ္မ်ား ျဖစ္၏။

“ပဋိသေႏၶ, ဘဝင္, စုတိ ကိစၥတပ္ေသာ ဒြါရဝိမုတ္စိတ္ ၁၉ ပါးသည္
မ်ားေသာအားျဖင့္ အျခားမဲ့ လြန္ခဲ့ၿပီးေသာ ဘဝေဟာင္းက ဆဒြါရိက မရဏာသႏၷေဇာသည္ ယူေပးအပ္ေသာ
ပစၥဳပၸန္, အတိတ္, ပညတ္ျဖစ္ေသာ ကံ, ကမၼနိမိတ္, ဂတိနိမိတ္ဟု သမုတ္အပ္ေသာ အာ႐ုံ ၆ ပါးကို
ထိုက္သည့္အားေလ်ာ္စြာ အာ႐ုံျပဳၾကသည္။”

ဆဒြါရိက မရဏာသႏၷေဇာ = ၆ ဒြါရမွာ ျဖစ္ေသာ မရဏာသႏၷေဇာ

ကံ, ကမၼနိမိတ္, ဂတိနိမိတ္တို႔မွာ အနာဂတ္ မရွိ။
ပစၥဳပၸန္၊ အတိတ္သာ ရွိ၏။ တစ္ခါတရံ ပညတ္ (ပညတ္=ကာလသံုးပါးမွ လြတ္ေသာ ကာလဝိမုတ္) ရွိ၏။

အထက္ပါစာပိုဒ္ (ဒြါရဝိမုတ္စိတ္တို႔ ျပဳေသာ အာ႐ုံ)၏ ဆိုလိုရင္းကို နားလည္ သေဘာေပါက္ရန္ မရဏာသႏၷဝီထိကို နားလည္ရန္ လိုအပ္၏။

ဘဝတစ္ခု၏ အစ ပဋိသေႏၶတည္ၿပီးေနာက္ ဘဝင္မ်ားစြာ, ႐ိုး႐ိုးဝီထိမ်ားစြာ ျဖစ္၏။ ေနာက္ဆံုး ေသခါနီးတြင္ မရဏာသႏၷဝီထိ ျဖစ္၏။

မရဏာသႏၷဝီထိ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိရာ နားလည္လြယ္႐ုံမွ်ေသာ ဝီထိ(စိတ္အစဥ္အတန္း)ျဖင့္ ေလ့လာၾကရ၏။

ဘဝင္
အတီတဘဝင္ (လြန္သြားေသာ ဘဝင္)
ဘဝဂၤစလန (လႈပ္ေသာ ဘဝင္)
ဘဝဂၤုပေစၧဒ (ျပတ္ေသာ ဘဝင္)
ပၪၥဒြါရာဝဇၨန္း
စကၡဳဝိညာဏ္
သမၸဋိစၧိဳင္္း
သႏၲီရဏ
ဝုေ႒ာ
ေဇာ (၁)
ေဇာ (၂)
ေဇာ (၃)
ေဇာ (၄)
ေဇာ (၅)
စုတိ
ပဋိသေႏၶ
ဘဝင္ (၁)
ဘဝင္ (၂)
ဘဝင္ (၃)
ဘဝင္ (၄)
ဘဝင္ (၅)
ဘဝင္ (၆)
ဘဝင္ (၇)
ဘဝင္ (၈)
ဘဝင္ (၉)
ဘဝင္ (၁၀)
ဘဝင္ (၁၁)
ဘဝင္ (၁၂)
ဘဝင္ (၁၃)
ဘဝင္ (၁၄)
ဘဝင္ (၁၅)
ဘဝင္ (၁၆) (တစ္ခါတရံ ၁၅ ႀကိမ္သာ ျဖစ္၏၊)
မေနာဒြါရာဝဇၨန္း
ေဇာ (၁)
ေဇာ (၂)
ေဇာ (၃)
ေဇာ (၄)
ေဇာ (၅)
ေဇာ (၆)
ေဇာ (၇)
ဘဝင္

+++++

“မရဏာသႏၷဝီထိဆိုတာ ေသတဲ့အခါမွာ ျဖစ္တဲ့ စိတ္အစဥ္ေပါ့ေလ။

ေနာက္ဆံုး ေသၿပီဆိုရင္ … ပထမဆံုး ဘဝင္ေတြျဖစ္လာၿပီးတဲ့ေနာက္ အာ႐ုံတစ္ခုခုက ဒြါရမွာ လာၿပီး ထိခိုက္လိုက္တဲ့အခါ နဂိုက အရွိန္နဲ႔ လာေနတဲ့ ဘဝင္က တစ္ခ်က္ လြန္သြားတယ္တဲ့။

ဘာနဲ႔ တူသလဲဆိုေတာ့ တအားေျပးလာတဲ့ လူဟာ ရပ္ခ်င္တဲ့ေနရာမွာ မရပ္ႏိုင္ဘဲ ေရွ႕လြန္သြားတာမ်ိဳးနဲ႔ တူတယ္။
လြန္သြားၿပီးေတာ့ ဒုတိယအႀကိမ္မွာ ဘဝင္လႈပ္သြားၿပီး၊ တတိယခဏက်မွ ဘဝင္ျပတ္သြားတယ္။

အဲဒီေတာ့ အတီတဘဝင္ဆိုတာလည္း ဘဝင္ပဲ၊ ဘဝဂၤစလနဆိုတာလည္း ဘဝင္ပဲ၊ ဘဝဂၤုပေစၧဒဆိုတာလည္း ဘဝင္ပဲ။ အဲဒီလို ဘဝင္စိတ္ ၃-ခုေပါ့၊ လြန္သြားတာက တစ္ခု, လႈပ္ခါသြားတာက တစ္ခု, ျပတ္သြားတာက တစ္ခုေပါ့။ ဒါ … သူ႔တစ္ခဏ တစ္ခဏ သြားတာေပါ့။

အဲဒီေနာက္ ပၪၥဒြါရာဝဇၨန္းစိတ္ ျဖစ္တယ္။
ေနာက္ ႐ူပါ႐ုံကို ျမင္တဲ့ စကၡဳဝိညာဏ္စိတ္ ျဖစ္တယ္။
သမၸဋိစၧိဳင္း လက္ခံတယ္။
သႏၲီရဏ စံုစမ္းတယ္။
ဝုေ႒ာ ဆံုးျဖတ္တယ္။
ၿပီးေတာ့ ေဇာက်တယ္။
စုတိ ျဖစ္တယ္။ စုတိဆိုတာ ေသတာ။

အဲဒီလို သြားတဲ့အခါ အဲဒီအခ်ိန္အခါမွာ ကံ (အတိတ္က ျပဳခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္ကံ၊ အကုသိုလ္ကံ)၊
ဒါမွမဟုတ္ ကမၼနိမိတ္ (ကံျပဳစဥ္ အျခံအရံ၊ ဥပမာ - ဒါနကုသိုလ္ျပဳစဥ္ လႉဖြယ္ပစၥည္း၊ အလႉခံပုဂၢိဳလ္ စသည္)၊
သို႔မဟုတ္ ဂတိနိမိတ္ (ေရွ႕ျဖစ္မည့္ ဘဝ၏ အမွတ္အသား၊ ဥပမာ - နတ္သမီး, နတ္ဗိမာန္ စသည္) သံုးခုအနက္ တစ္ပါးပါး ထင္ၿပီး၊ အာ႐ုံျပဳၿပီး စုတိစိတ္ က်သြားတာေနာ္။

ေကာင္းၿပီ၊ အဲဒီေတာ့ ကံဆိုတာ ပစၥဳပၸန္လား, အတိတ္လား, အနာဂတ္လား?
အတိတ္ေနာ္။ မ်က္လံုးနဲ႔ ျမင္တာ မဟုတ္ဘူး။ နားနဲ႔ ၾကားတာ မဟုတ္ဘူး။
စိတ္ထဲမွာ ေပၚတာ၊ မေနာဒြါရမွာ။
အာ႐ုံအားျဖင့္ ဓမၼာ႐ုံ။

ကမၼနိမိတ္က်ေတာ့ အတိတ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပစၥဳပၸန္ေသာ္လည္းေကာင္း ၂-မ်ိဳး ျဖစ္ႏိုင္တယ္။
အတိတ္တုန္းက ျပဳခဲ့တဲ့ ကံရဲ႕ အျခံအရံေတြ အခု ျပန္ေပၚႏိုင္တယ္။
အခု ေလာေလာဆယ္ ျပဳတာေတြလည္း ရွိႏိုင္တယ္။
ဒြါရာအားျဖင့္ ၆ ဒြါရအနက္ တစ္ခုခုမွာ လာထင္ႏိုင္တယ္။
ဒြါရ ၆ ပါးမွာ ထင္ႏိုင္လို႔ အာ႐ုံအမ်ိဳးအစား ၆ ပါး ရွိမယ္။

သားရဟႏၲာ အရွင္ေသာဏမေထရ္ရဲ႕ ဖခင္ မုဆိုးႀကီး၊ အသက္ႀကီးေတာ့ ရဟန္းဝတ္ေပး၊ ေသခါနီး ငရဲနိမိတ္ထင္လာလို႔ အရွင္ေသာဏက ဘုရားေစတီမွာ ဖခင္ဦးဇင္းႀကီးကို ပန္းေတြ လႉခိုင္း ကုသိုလ္ျပဳခိုင္းလို႔ နတ္ျပည္နိမိတ္ထင္ စုတိစိတ္က်ၿပီး နတ္ျပည္မွာ သြားျဖစ္၊ အရွင္ေသာဏက နတ္ျပည္ထိ လိုက္သြားၿပီး တရားဆက္ေဟာတာေၾကာင့္ ေသာတာပန္လား ဘာလဲမသိဘူး ျဖစ္သြားတယ္။

ခု ဥပမာေပးထားတဲ့ မရဏာသႏၷဝီထိက ပစၥဳပၸန္႐ူပါ႐ုံလုိ႔ ျပထားတာေၾကာင့္ ‘ကံ’ဟာ အာ႐ုံ မဟုတ္ဘူး။ ကံက အတိတ္။
ပစၥဳပၸန္႐ူပါ႐ုံဆိုတာေၾကာင့္ ကမၼနိမိတ္ျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ ဂတိနိမိတ္ျဖစ္ႏိုင္တယ္။

ဒီမွာ ပစၥဳပၸန္႐ူပါ႐ုံဟာ ဘယ္အခ်ိန္က စၿပီးေတာ့ ျဖစ္ေပၚသလဲ?
အတီတဘဝင္နဲ႔ ၿပိဳင္ၿပီးေတာ့ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျဖစ္ေပၚၿပီး စိတ္အစဥ္ကို လာထိခိုက္တယ္။
ဘဝင္ တစ္ခ်က္ လြန္သြားတယ္။
ဘဝင္ လႈပ္သြားတယ္။
ဘဝင္ ျပတ္သြားတယ္။

ပစၥဳပၸန္႐ူပါ႐ုံဟာ အတီတဘဝင္နဲ႔ ၿပိဳင္ၿပီး ျဖစ္ေပမယ့္ အတီတဘဝင္, ဘဝဂၤစလန, ဘဝဂၤုပေစၧဒ ဒီဘဝင္ ၃-ခုက ပစၥဳပၸန္အာ႐ုံကို အာ႐ုံမျပဳဘူး။ ဟို ေနာက္တုန္းက ယူလာခဲ့တဲ့ ကံ, ကမၼနိမိတ္, ဂတိနိမိတ္ (ဒီဘဝရဲ႕ ပဋိသေႏၶနဲ႔ တူတာကိုသာ)ပဲ အာ႐ုံျပဳတယ္။

ခု ေသခါနီး ေတြ႕လာတဲ့ ပစၥဳပၸန္႐ူပါ႐ုံကို ပၪၥဒြါရာဝဇၨန္းက စၿပီးေတာ့ စိတ္ေတြက အာ႐ုံျပဳလိမ့္မယ္။
ပၪၥဒြါရာဝဇၨန္း, စကၡဳဝိညာဏ္, သမၸဋိစၧိဳင္းနဲ႔ သြားတယ္။

ပစၥဳပၸန္႐ူပါ႐ုံဟာ စိတၱကၡဏ ၁၇-ခ်က္ ၾကာရွည္တာေၾကာင့္ အတီတဘဝင္ကေန စၿပီး ေရတြက္လိုက္ရင္ ၁၄ မွာ စုတိ၊ ၁၅ မွာ ပဋိသေႏၶ (ေနာင္)၊ ၁၆ - ဘဝင္၊ ၁၇ - ဘဝင္မွာ သူခ်ဳပ္လိမ့္မယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဘဝသစ္မွာ ျဖစ္တဲ့ ပဋိသေႏၶ၊ ပထမဘဝင္၊ ဒုတိယဘဝင္ဟာ ဒီပစၥဳပၸန္႐ူပါ႐ံုကို အာ႐ုံျပဳတယ္။

အဲဒီ႐ူပါ႐ုံဟာ ဒုတိယဘဝင္မွာ ခ်ဳပ္သြားေတာ့ နံပါတ္ ၃ ဘဝင္က စၿပီးေတာ့ ဒီဘက္ဘဝမွာ ဘဝင္ဟူသမွ်ဟာ အဲဒီ အတိတ္႐ူပါ႐ုံကို အာ႐ုံျပဳလိမ့္မယ္။

အဲဒီေတာ့ ဒြါရဝိမုတ္စိတ္ ၁၉ ပါးဟာ ဒီဘက္ဘဝသစ္မွာ ပဋိသေႏၶရယ္၊ သူ႔ေနာက္က ကပ္လိုက္လာတဲ့ ဘဝင္ရယ္၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ တစ္ဘဝလံုးမွာ ျဖစ္မယ့္ ဘဝင္စိတ္ေတြရယ္၊ တစ္ခါ ဘဝဆံုးတဲ့အခါ ျဖစ္မယ့္ စုတိရယ္ ကိစၥတပ္ၿပီး၊
ဘာမွ ၾကားမွာ အျခားမရွိ ကပ္လ်က္ျဖစ္တဲ့ ဘဝေဟာင္းက မရဏာသႏၷေဇာယူတဲ့ အာ႐ုံကို ယူတယ္။

အဲဒီလို ယူတဲ့အခါမွာ ပစၥဳပၸန္လည္း ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။
အတိတ္ျဖစ္ခ်င္လည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။
႐ူပါဝစရဘံုမွာ ျဖစ္တဲ့အခါေတာ့ ပညတ္ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မယ္။

အဲဒီ အာ႐ုံကို ကံ, ကမၼနိမိတ္, ဂတိနိမိတ္လို႔ ေခၚတယ္။

ဘဝတစ္ခုနဲ႔ တစ္ခု ကာလအားျဖင့္ဆိုရင္ ဘာမွ မျခားဘူး။ စိတ္ခဏအေနနဲ႔ ဆက္တိုက္ပဲ။
ဌာနအားျဖင့္ဆိုရင္ … ဆိုပါေတာ့ နတ္ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ အမ်ားႀကီး ျခားသြားႏိုင္တယ္။

မိလိႏၵပဥႇာမွာ ရွင္နာဂသိန္က မိလိႏၵမင္းႀကီးကို နီးတဲ့ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕နဲ႔ ေဝးတဲ့ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ကို စဥ္းစားခိုင္းတဲ့ ဥပမာနဲ႔ ရွင္းျပတယ္။

အဲဒီေတာ့ …
ပဋိသေႏၶ, ဘဝင္, စုတိ ကိစၥတပ္တဲ့ ဒြါရဝိမုတ္စိတ္တို႔ရဲ႕ အာ႐ုံဟာ ကံ, ကမၼနိမိတ္, ဂတိနိမိတ္ သံုးပါးတို႔တြင္ တစ္ပါးပါး ျဖစ္တယ္။

အာ႐ုံအမ်ိဳးအစားအားျဖင့္ ၆-ပါး ျဖစ္တယ္။

ကံက ဓမၼာ႐ုံ၊ ကမၼနိမိတ္က အာ႐ုံ ၆-ပါး၊ ဂတိနိမိတ္က ႐ူပါ႐ုံ၊ အားလံုးေပါင္းေျပာလိုက္ေတာ့ အာ႐ုံ ၆-ပါး။

ဒီ ကံ, ကမၼနိမိတ္, ဂတိနိမိတ္ဟာ ပစၥဳပၸန္ျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ အတိတ္ျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ ကာလဝိမုတ္ေခၚတဲ့ ပညတ္လည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ အနာဂတ္ဆိုတာေတာ့ မရွိဘူး။

ဘဝသစ္ ပဋိသေႏၶစိတ္ဟာ “အျခားမဲ့ လြန္ခဲ့ၿပီးေသာ ဘဝေဟာင္းက ဆဒြါရိက မရဏာသႏၷေဇာသည္ ယူေပးအပ္ေသာ” အာ႐ုံကို ယူတာေၾကာင့္ တစ္ဘဝနဲ႔ တစ္ဘဝမွာ ကံ, ကမၼနိမိတ္, ဂတိနိမိတ္ဟာ မတူဘူး။

တစ္ဘဝတည္းမွာေတာ့ ပဋိသေႏၶ, ဘဝင္, စုတိဟာ အာ႐ုံတူတယ္။

ေသခါနီးေဇာ = မရဏာသႏၷေဇာက အကုသိုလ္ကို အာ႐ုံျပဳႏိုင္တယ္၊ ကုသိုလ္ကို အာ႐ုံျပဳႏိုင္တယ္။ နာမည္အားျဖင့္ ကံ, ကမၼနိမိတ္, ဂတိနိမိတ္ကို အာ႐ုံျပဳတယ္လို႔ ေျပာရတယ္။

အဲဒါ အေရးႀကီးတယ္ေနာ္။
မ်က္စိလည္သြားတတ္တယ္။

မ်က္စိလည္သြားရင္ တစ္သံသရာလံုးမွာ ကံ, ကမၼနိမိတ္, ဂတိနိမိတ္ဟာ တစ္ခုတည္းလို႔ ထင္သြားလိမ့္မယ္။
ဒီဘဝမွာ ကံ, ကမၼနိမိတ္, ဂတိနိမိတ္ ယူတာကိုပဲ ေနာက္ဘဝကလည္း ယူ၊ ေနာက္ဘဝကလည္း ယူ၊ ေနာက္ဘဝကလည္း ယူတယ္ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။

ေနာက္ မရဏာသႏၷဝီထိနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တစ္ခု သတိထားဖို႔က အဂၤလိပ္လို ေရးတဲ့ စာအုပ္ေတြမွာ စုတိက ပဋိသေႏၶကို ျဖစ္ေစတယ္လို႔ ေရးေလ့ရွိၾကတယ္။ အဲဒါဟာ ေခ်ာ္ေနတာ။

ပဋိသေႏၶစိတ္ဟာ ဝိပါက္စိတ္၊ ကံရဲ႕ အက်ိဳးျဖစ္တဲ့ စိတ္၊ ေဇာအခိုက္ ျဖစ္တဲ့ ကုသိုလ္ကံ ဒါမွမဟုတ္ အကုသိုလ္ကံက ျဖစ္ေစတာ။ စုတိက ျဖစ္ေစတာ မဟုတ္ဘူး။

ပဋိသေႏၶကို ျဖစ္ေစတာက ဘဝေဟာင္းက ကံက ျဖစ္ေစတာ။ ေဇာနဲ႔အတူတကြျဖစ္တဲ့ ကံေတြ ရွိလိမ့္မယ္၊ ဟိုးေနာက္ေနာက္တုန္းက လုပ္ခဲ့တဲ့ ကံေတြ ရွိခဲ့မယ္၊ အခုေပၚလာၿပီး အဲဒီကံက ပဋိသေႏၶကို ျဖစ္ေစတာ။

ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီအာရမၼဏသဂၤဟအေနနဲ႔ နားလည္ဖို႔ကေတာ့ အဲဒီ ဒြါရဝိမုတ္စိတ္လို႔ ေခၚတဲ့ ပဋိသေႏၶစိတ္, ဘဝင္စိတ္, စုတိစိတ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ပဋိသေႏၶ, ဘဝင္, စုတိ ကိစၥတပ္တဲ့ စိတ္ ၁၉ ပါး။

ဒီ ၁၉ ပါးဟာ ကံ, ကမၼနိမိတ္, ဂတိနိမိတ္ ၃-ပါးတို႔တြင္ တစ္ပါးပါးကို အာ႐ုံျပဳတယ္။

အဲဒီ ကံ, ကမၼနိမိတ္, ဂတိနိမိတ္ဆိုတာ အာ႐ုံအားျဖင့္ ေျပာမယ္ဆိုရင္ အာ႐ုံ ၆-ပါးပဲ။
႐ူပါ႐ုံျဖစ္ႏိုင္တယ္.. သဒၵါ႐ုံျဖစ္ႏိုင္တယ္ … စသည္ျဖင့္ေပါ့။

အဲဒီ ကံ, ကမၼနိမိတ္, ဂတိနိမိတ္ဟာ ပစၥဳပၸန္, အတိတ္, ပညတ္ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။

အျခားမဲ့ လြန္ခဲ့ၿပီးေသာ ဘဝေဟာင္းက ဆဒြါရိက မရဏာသႏၷေဇာ ယူေပးတတ္တဲ့ အာ႐ုံကို ယူတယ္။

ဒီေလာက္ဆိုရင္ ေရးေရး နားလည္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္တယ္ေနာ္။”

+++++

အဘိဓမၼာသင္တန္းၿပီးေသာအခါ သင္တန္းသူ သင္တန္းသား တရားနာပရိတ္သတ္နည္းသည့္အျပင္ တရားေဟာၾကားမည့္ စိန္စည္ဆရာေတာ္မွာ အေအးမိေနသျဖင့္ ဆရာေတာ္အားလည္း ယခုတစ္ပတ္တြင္ အနားေပးၿပီး ေရွ႕အပတ္မွာသာ ႏွစ္ဆတိုး၍ ေဟာၾကားရန္ ေလွ်ာက္ထားၾကရေလသည္။

Thursday, February 18, 2010

စိတ္ကို ခြဲျခား ေဝဖန္ျခင္း (၄) - အာရမၼဏသဂၤဟ


ဒီ‘အာ႐ုံ’ေတြက စိတ္ကေလးကို အၿမဲမျပတ္ ဝင္ေရာက္ ေႏွာင့္ယွက္ၿပီးေတာ့ ေနတယ္။

ဒီ … စိတ္ကေလးကို ၿငိမ္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္မို႔လို႔ လူေတြဟာ ေယာက္ယက္ခတ္ေနတယ္။
လူေရာ ရွင္ေရာ ရဟန္းေရာ လူႀကီး လူငယ္ အကုန္လံုးပဲ။

လူဟာ အလုပ္ေၾကာင့္ ပင္ပန္းလာတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကို ဘယ္လို လုပ္ၾကသလဲ? … အလုပ္လုပ္လို႔ ေမာပန္းလာတယ္လို႔ဆိုလို႔ရွိရင္ တခါတည္း အိပ္ရာထဲျဖစ္ျဖစ္ … တစ္ေနရာမွာ လွဲၿပီး ေျခပစ္လက္ပစ္ … တခါတည္း လွဲၿပီးေတာ့ အသက္ကေလး မွန္မွန္ ႐ႉၿပီးေတာ့ ေလ်ာင္းေနလိုက္တဲ့အခါ ကုန္သြားတဲ့ အားအင္ေတြ ျပန္ၿပီးေတာ့ တက္လာသလိုပဲ ခံစားလိုက္ရတယ္။ အဲဒါ ခႏၶာကိုယ္ကို အပန္းေျဖျခင္း။

ထို႔အတူပဲ စိတ္ကို အပန္းေျဖျခင္းဟာ ဘာလဲလို႔ ဆိုလို႔ရွိရင္ ေယာက္ယက္ခတ္ေနတဲ့ စိတ္ကေလးကို ထိန္းခ်ဳပ္ေပးလိုက္တာပဲ။

အဲဒီဥစၥာကို အဂၤလိပ္ေတြက သူတို႔ နားလည္သလို ေျပာလိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ဒီ စိတ္ကေလးကို ၿငိမ္သက္ေအာင္ လုပ္တတ္တဲ့ လုပ္ငန္းေလးကို ကမၼ႒ာန္းလို႔ ေခၚတယ္ တဲ့။ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းထားလဲ။ အဲဒါဟာ အမွန္ပဲ။

ကမၼ႒ာန္းဆိုတာ စိတ္ကေလးကို တခါတည္း တဖ်တ္ဖ်တ္ လႈပ္ၿပီးေတာ့ ျပာယာခတ္ေနတဲ့ စိတ္ကေလးကို ၿငိမ္က်သြားေအာင္ လုပ္တဲ့ နည္းစနစ္ကို ကမၼ႒ာန္းလို႔ ေခၚတယ္။

(ေျမာင္းျမဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲဉာနိက)


+++++


၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၄ ရက္ တနဂၤေႏြေန႔သည္ တ႐ုတ္ႏွစ္သစ္ကူးေန႔၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၅ ရက္ တနလၤာေန႔သည္ Presidents Day ႐ုံးပိတ္ရက္ျဖစ္ရာ အဘိဓမၼာသင္တန္းကို ေဖေဖာဝါရီလ ၁၃ ရက္ စေနေန႔အစား ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၅ ရက္ တနလၤာေန႔တြင္ သင္ၾကား ပို႔ခ်၏။

ရက္ရွည္ ႐ုံးပိတ္ရက္ျဖစ္ရာ ခရီးသြားသူမ်ား၊ အခ်ိဳ႕ တနလၤာေန႔ ႐ုံးမပိတ္သူမ်ားေၾကာင့္ သင္တန္းသား သင္တန္းသူ တစ္ဝက္ခန္႔ မတက္ေရာက္ႏိုင္ၾကေပ။

ယခုအပတ္ သင္တန္းတြင္ ၁၉ ပတ္ႏွင့္ ၂၀ ပတ္ေျမာက္ ပို႔ခ်ခ်က္မ်ားျဖစ္ေသာ အာရမၼဏသဂၤဟအေၾကာင္းကို သင္ယူ ေလ့လာၾကရရာ ေရွးဦးစြာ ေလာကခ်မ္းသာဆရာေတာ္က အာရမၼဏသဂၤဟ ဆို႐ိုးကို ရွင္းလင္း သင္ၾကားသြားေလသည္။

+++++

အာရမၼဏသဂၤဟ

အာရမၼဏ (ပါဠိ) = အာ႐ုံ (ျမန္မာ)

အာရမၼဏ၏ အဓိပၸာယ္မွာ (၁) စိတ္၏ ေမြ႕ေလ်ာ္ရာ ဌာန၊ (၂) စိတ္၏ မွီတြယ္ရာ ပစၥည္း ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳး ရ၏။

အာ႐ုံအမ်ိဳးအစား ၆ ပါး ရွိ၏။

၁။ ႐ူပါ႐ံု - မ်က္စိျဖင့္ ျမင္ႏိုင္ေသာ အဆင္း
၂။ သဒၵါ႐ုံ - နားျဖင့္ ၾကားႏိုင္ေသာ အသံ
၃။ ဂႏၶာ႐ုံ - ႏွာေခါင္းျဖင့္ သိႏိုင္ေသာ အနံ႔
၄။ ရသာ႐ုံ - ခ်ိဳ၊ ခ်ဥ္၊ ဖန္၊ ခါး၊ စပ္၊ ငန္ အရသာ
၅။ ေဖာ႒ဗၺာ႐ုံ - ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ ေတြ႕ထိႏိုင္ေသာ အေတြ႕အထိ
၆။ ဓမၼာ႐ုံ - ပသာဒ႐ုပ္ ၅ ပါး၊ သုခုမ႐ုပ္ ၁၆ ပါး၊ စိတ္ ၈၉ ပါး၊ ေစတသိက္ ၅၂ ပါး၊ နိဗၺာန္၊ ပညတ္

ဤ အာ႐ုံေျခာက္ပါးအျပင္ အာရမၼဏသဂၤဟ၌ -

ကာမအာ႐ုံ/ကာမတရား = ကာမစိတ္ ၅၄၊ ေစတသိက္ ၅၂၊ ႐ုပ္ ၂၈
မဟဂၢဳတ္အာ႐ုံ/မဟဂၢဳတ္တရား = မဟဂၢဳတ္စိတ္ ၂၇၊ ေစတသိက္ ၃၅
ပညတ္အာ႐ုံ/ပညတ္တရား = ပညတ္ ၂၈
ေလာကုတၱရာအာ႐ုံ/တရား = ေလာကုတၱရာစိတ္ ၈၊ ေစတသိက္ ၃၆၊ နိဗၺာန္
ကာလဝိမုတ္ = အတိတ္ ပစၥဳပၸန္ အနာဂတ္ ကာလသံုးပါးမွ လြတ္ေသာ တရား = နိဗၺာန္၊ ပညတ္
တို႔ကိုလည္း ခြဲျခား မွတ္သားၾကရ၏။

+++++

အာ႐ုံျပဳတတ္ေသာ တရား/အာ႐ုံကို ယူတတ္ေသာ တရားကို ‘အာရမၼဏိက’ ဟု ေခၚ၏။
အာ႐ုံအျပဳခံရေသာ တရားကို ‘အာ႐ုံ’ ဟု ေခၚ၏။

(က) (ကာမတရားကို အာ႐ုံျပဳ)

+ အာ႐ုံျပဳတတ္ေသာ တရား - စကၡဳဝိညာဏ္စိတ္ ၂ ခုသည္ အာ႐ုံအျပဳခံတရား - ပစၥဳပၸန္ ႐ူပါ႐ုံကို အာ႐ုံျပဳ၏။

+ ေသာတဝိညာဏ္စိတ္ ၂ ပါးသည္ ပစၥဳပၸန္ သဒၵါ႐ုံကို အာ႐ုံျပဳ၏။

+ ဃာနဝိညာဏ္စိတ္ ၂ ပါးသည္ ပစၥဳပၸန္ ဂႏၶာ႐ုံကို အာ႐ုံျပဳ၏။

+ ဇိ၀ွါဝိညာဏ္စိတ္ ၂ ပါးသည္ ပစၥဳပၸန္ ရသာ႐ုံကို အာ႐ုံျပဳ၏။

+ ကာယဝိညာဏ္စိတ္ ၂ ပါးသည္ ပစၥဳပၸန္ ေဖာ႒ဗၺာ႐ုံကို အာ႐ုံျပဳ၏။

(႐ူပါ႐ုံ၊ သဒၵါ႐ုံ၊ ဂႏၶာ႐ုံ၊ ရသာ႐ုံ၊ ေဖာ႒ဗၺာ႐ုံတို႔ကို အက်ဥ္းေခၚေသာ္ ‘ပၪၥာ႐ုံ’ ဟု ေခၚ၏၊)


(ခ) (ကာမတရားကို အာ႐ုံျပဳ)

+ မေနာဓာတ္ ၃ ပါး (ပၪၥဒြါရာဝဇၨန္း၊ သမၸဋိစၧိဳန္း ေဒြး) သည္ ပစၥဳပၸန္ ပၪၥာ႐ုံကို အာ႐ုံျပဳ၏။


(ဂ) (ကာမတရားကို အာ႐ုံျပဳ)

+ သႏၲီရဏစိတ္ ၃၊ ဟသိတုပၸါဒ္ ၁၊ ကာမာဝစရ၀ိပါက္စိတ္ ၈၊ စုစုေပါင္း ၁၂ ပါးေသာ စိတ္တို႔သည္ ကာမတရား/ကာမအာ႐ုံ (ကာမစိတ္ ၅၄၊ ေစတသိက္ ၅၂၊ ႐ုပ္ ၂၈) ကို အာ႐ုံျပဳ၏။


(ဃ) (ကာမတရား/မဟဂၢဳတ္တရား/ပညတ္တို႔ကို အာ႐ုံျပဳ)

+ အကုသိုလ္စိတ္ ၁၂၊ ဉာဏဝိပၸယုတ္ ကာမာ၀စရကုသိုလ္စိတ္ ၄၊ ဉာဏဝိပၸယုတ္ ကာမာဝစရ ႀကိယာ ၄၊ စုစုေပါင္း ၂၀ ေသာစိတ္တို႔သည္ ေလာကီစိတ္ ၈၁၊ ေစတသိက္ ၅၂၊ ႐ုပ္ ၂၈၊ ပညတ္ တို႔ကို အာ႐ုံျပဳ၏။ (ေလာကုတၱရာမွအပ ေလာကီတရားအားလံုးကို အာ႐ုံျပဳ၏။)


(င) (ကာမတရား/မဟဂၢဳတ္တရား/ပညတ္/နိဗၺာန္တို႔ကို အာ႐ုံျပဳ)

+ ဉာဏသမၸယုတ္ ကာမာ၀စရ ကုသိုလ္ ၄၊ ကုသိုလ္အဘိဉာဏ္ ၁၊ ေပါင္း ၅ ပါးသည္ အရဟတၱမဂ္၊ ဖိုလ္ ၾကဥ္ေသာ စိတ္ ၈၇၊ ေစတသိက္ ၅၂၊ ႐ုပ္ ၂၈၊ နိဗၺာန္၊ ပညတ္တို႔ကို အာ႐ုံျပဳ၏။

(အဘိဉာဏ္ = အထူးပြားမ်ားအပ္ေသာ ပၪၥမစ်ာန္)


(စ) (ကာမတရား/မဟဂၢဳတ္တရား/နိဗၺာန္/ပညတ္တို႔ကို အာ႐ုံျပဳ)

+ ဉာဏသမၸယုတ္ ကာမာ၀စရႀကိယာ ၄၊ ႀကိယာအဘိဉာဏ္ ၁၊ ဝုေ႒ာ ၁၊ ေပါင္း ၆ ပါးသည္ စိတ္ ၈၉၊ ေစတသိက္ ၅၂၊ ႐ုပ္ ၂၈၊ နိဗၺာန္၊ ပညတ္ အာ႐ုံအားလံုးကို အာ႐ုံျပဳ၏။


(ဆ) (မဟဂၢဳတ္တရားကို အာ႐ုံျပဳ)

+ ဒုတိယႏွင့္ စတုတၳ အ႐ူပါဝစရစိတ္ ၆ ပါးသည္ မဟဂၢဳတ္တရားကို အာ႐ုံျပဳ၏။


(ဇ) (ပညတ္တရားကို အာ႐ုံျပဳ)

+ ႐ူပါဝစရစိတ္ ၁၅၊ ပထမႏွင့္ တတိယ အ႐ူပါဝစရ ၆၊ ေပါင္း ၂၁ ပါးသည္ ပညတ္တရားကို အာ႐ုံျပဳ၏။


(စ်) (နိဗၺာန္ကို အာ႐ုံျပဳ)

+ ေလာကုတၱရာစိတ္ ၈ ပါးသည္ နိဗၺာန္ကို အာ႐ုံျပဳ၏။


+++++


ဧကန္ အာ႐ုံျပဳျခင္း ႏွင့္ အေနကန္ အာ႐ုံျပဳျခင္း

ကာမတရားတစ္ခုတည္း သက္သက္၊ သို႔မဟုတ္ မဟဂၢဳတ္တရားတစ္ခုတည္း သက္သက္၊ သို႔မဟုတ္ ပညတ္တရားတစ္ခုတည္း သက္သက္၊ သို႔မဟုတ္ နိဗၺာန္တစ္ခုတည္း သက္သက္သာ အာ႐ုံျပဳျခင္းကို ‘ဧကန္အာ႐ုံျပဳျခင္း’ဟု ေခၚ၏။

ကာမတရားလည္းပါ၊ တျခားေသာ တရားမ်ားလည္း ပါေသာ အာ႐ုံျပဳျခင္းကိုမူ ‘အေနကန္အာ႐ုံျပဳျခင္း’ဟု ေခၚ၏။

ကာမတရားကို ဧကန္ အာ႐ုံျပဳေသာ စိတ္ = ၂၅ (က-၁၀ + ခ-၃ + ဂ-၁၂ = ၂၅)
ကာမတရားကို အေနကန္ အာ႐ုံျပဳေသာ စိတ္ = ၃၁ (ဃ-၂၀ + င-၅ + စ-၆ = ၃၁)

မဟဂၢဳတ္တရားကို ဧကန္ အာ႐ုံျပဳေသာ စိတ္ = ၆ (ဆ-၆)
မဟဂၢဳတ္တရားကို အေနကန္ အာ႐ုံျပဳေသာ စိတ္ = ၃၁ (ဃ-၂၀ + င-၅ + စ-၆ = ၃၁)

ပညတ္တရားကို ဧကန္ အာ႐ုံျပဳေသာ စိတ္ = ၂၁ (ဇ-၂၁)
ပညတ္တရားကို အေနကန္ အာ႐ုံျပဳေသာ စိတ္ = ၃၁ (ဃ-၂၀ + င-၅ + စ-၆ = ၃၁)

နိဗၺာန္ကို ဧကန္ အာ႐ုံျပဳေသာ စိတ္ = ၈ (စ်-၈)
နိဗၺာန္ကို အေနကန္ အာ႐ုံျပဳေသာ စိတ္ = ၁၁ (င-၅ + စ-၆ = ၁၁)


+++++


အျပန္အားျဖင့္ဆိုေသာ္ (စိတ္ ၈၉/၁၂၁ ဇယားကို ၾကည့္၍ အာ႐ုံကို ခြဲျခားေဝဖန္ေသာ္)-

+ အကုသိုလ္စိတ္ (၁၂ ပါး) သည္ ေလာကုတၱရာမွတပါး ေလာကီစိတ္ ၈၁၊ ေစတသိက္ ၅၂၊ ႐ုပ္၊ ပညတ္တို႔ကို အာ႐ုံျပဳ၏။

+ အဟိတ္စိတ္ (၁၈ ပါး)မွ
စကၡဳဝိဉာဏ္ေဒြးသည္ ပစၥဳပၸန္႐ူပါ႐ုံကို အာ႐ုံျပဳ၏။
ေသာတဝိဉာဏ္ေဒြးသည္ ပစၥဳပၸန္သဒၵါ႐ုံကို အာ႐ုံျပဳ၏။
ဃာနဝိဉာဏ္ေဒြးသည္ ပစၥဳပၸန္ဂႏၶာ႐ုံကို အာ႐ုံျပဳ၏။
ဇိ၀ွါဝိဉာဏ္ေဒြးသည္ ပစၥဳပၸန္ရသာ႐ုံကို အာ႐ုံျပဳ၏။
ကာယဝိဉာဏ္ေဒြးသည္ ပစၥဳပၸန္ေဖာ႒ဗၺာ႐ုံကို အာ႐ုံျပဳ၏။
သမၸဋိစၧိဳန္းေဒြးသည္ ပစၥဳပၸန္အာ႐ုံ ၅-ပါးကို အာ႐ုံျပဳ၏။
သႏၲီရဏ ၃-ပါးသည္ ကာမစိတ္ ၅၄၊ ေစတသိက္ ၅၂၊ ႐ုပ္ ၂၈ ကို အာ႐ုံျပဳ၏။
ပၪၥဒြါရာဝဇၨန္းသည္ ပစၥဳပၸန္အာ႐ုံ ၅-ပါးကို အာ႐ုံျပဳ၏။
မေနာဒြါရာဝဇၨန္း (ဝုေ႒ာ)သည္ စိတ္ ၈၉၊ ေစတသိက္ ၅၂၊ ႐ုပ္ ၂၈၊ နိဗၺာန္၊ ပညတ္ (အာ႐ုံအားလံုး)ကို အာ႐ုံျပဳ၏။
ဟသိတုပၸါဒ္သည္ ကာမစိတ္ ၅၄၊ ေစတသိက္ ၅၂၊ ႐ုပ္ ၂၈ ကို အာ႐ုံျပဳ၏။

+ ကာမာဝစရေသာဘန (၂၄ ပါး)မွ
ဉာဏသမၸယုတ္ ကာမာဝစရကုသိုလ္စိတ္ ၄-ပါးသည္ အရဟတၱမဂ္ဖိုလ္ၾကဥ္ စိတ္ ၈၇၊ ေစတသိက္ ၅၂၊ ႐ုပ္ ၂၈၊ နိဗၺာန္၊ ပညတ္ကို အာ႐ုံျပဳ၏။
ဉာဏဝိပၸယုတ္ ကာမာဝစရကုသိုလ္စိတ္ ၄-ပါးသည္ ေလာကီစိတ္ ၈၁၊ ေစတသိက္ ၅၂၊ ႐ုပ္ ၂၈၊ ပညတ္ကို အာ႐ုံျပဳ၏။
ကာမာဝစရဝိပါက္စိတ္ ၈-ပါးသည္ ကာမစိတ္ ၅၄၊ ေစတသိက္ ၅၂၊ ႐ုပ္ ၂၈ ကို အာ႐ုံျပဳ၏။
ဉာဏသမၸယုတ္ ကာမာဝစရႀကိယာစိတ္ ၄-ပါးသည္ စိတ္ ၈၉၊ ေစတသိက္ ၅၂၊ ႐ုပ္ ၂၈၊ နိဗၺာန္၊ ပညတ္ (အာ႐ုံအားလံုး)ကို အာ႐ုံျပဳ၏။
ဉာဏဝိပၸယုတ္ ကာမဝစရႀကိယာစိတ္ ၄-ပါးသည္ ေလာကီစိတ္ ၈၁၊ ေစတသိက္ ၅၂၊ ႐ုပ္ ၂၈၊ ပညတ္ကို အာ႐ုံျပဳ၏။

+ ႐ူပါဝစရကုသိုလ္စိတ္ ၅-ပါး၊ ႐ူပါဝစရဝိပါက္စိတ္ ၅-ပါး၊ ႐ူပါဝစရႀကိယာစိတ္ ၅-ပါး၊ ေပါင္း ၁၅-ပါးတို႔သည္ ပညတ္ကို အာ႐ုံျပဳ၏။

+ အ႐ူပါဝစရစိတ္ ၁၂-ပါးအနက္
ပထမစိတ္ (အာကာသာနၪၥာယတနစိတ္) ၃-ပါးသည္ ပညတ္ကို အာ႐ုံျပဳ၏။
ဒုတိယစိတ္ ၃-ပါးသည္ မဟဂၢဳတ္တရားကို အာ႐ုံျပဳ၏။
တတိယစိတ္ ၃-ပါးသည္ ပညတ္ကို အာ႐ုံျပဳ၏။
စတုတၳစိတ္ ၃-ပါးသည္ မဟဂၢဳတ္ကို အာ႐ုံျပဳ၏။

+ ေလာကုတၱရာစိတ္ ၈/၄၀ သည္ နိဗၺာန္ကို အာ႐ုံျပဳ၏။


+++++


ဒြါရမွ လြတ္ေသာ စိတ္မ်ား

ဒြါရမွ ရံခါလြတ္ေသာ စိတ္ ၁၀ (ဥေပကၡာ သႏၲီရဏ ၂ ႏွင့္ ကာမာဝစရဝိပါက္စိတ္ ၈) (ပဋိသေႏၶ, ဘဝင္, စုတိ ကိစၥတပ္ေသာအခါ) + အၿမဲတမ္းလြတ္ေသာ စိတ္ ၉ (မဟဂၢဳတ္ဝိပါက္စိတ္ ၉)၊ ေပါင္း ၁၉-ခုသည္ ကံ သို႔မဟုတ္ ကမၼနိမိတ္ သို႔မဟုတ္ ဂတိနိမိတ္ကို အာ႐ုံျပဳ၏။

+++++

Thursday, February 11, 2010

စိတ္ကုိ ခြဲျခား ေဝဖန္ျခင္း (၃) - ဒြါရသဂၤဟ


ဆရာေဇ။ ။ ဘယ္သူမွ မေရာက္ၾကေသးဘူးလား ဆရာေစာ?

ဆရာေစာ။ ။ ကဖိုးထိန္ကေတာ့ ဒီေန႔ မအားဘူး ေျပာတယ္။ ဆားပုလင္းကေတာ့ ဆရာခ်ာကို မပါ,ပါေအာင္ ေခၚလာမယ္ ေျပာတယ္။ ေအဘီဘီေအ လပတ္အစည္းအေဝးကို ေခၚလာတာ အားမရေသးေတာ့ ဒီကိုပါ ရေအာင္ ေခၚလာမယ္ဆိုၿပီး အစည္းအေဝး ၿပီးကတည္းက ႏွစ္ေယာက္ အတူထြက္သြားၾကတာပဲ။ ေဟာ … ေျပာရင္း ဆိုရင္း ေရာက္လာၾကပါၿပီ။

ဆားပုလင္း။ ။ ဆရာခ်ာက အစားအေသာက္ ပါမွ … ေကာင္းမွ လိုက္မယ္ ေျပာေနလို႔ ကုိယ့္ဘာသာပဲ တ႐ုတ္တန္းက မုန္႔ေတြ ဝင္ဝယ္ခဲ့ေသးတယ္။

ဆရာခ်ာ။ ။ ဆိုင္က လက္ရာက ဆရာေစာ လက္ရာကို မမီပါဘူး။

ဆရာေစာ။ ။ ဒီမွာ ဘယာေၾကာ္နဲ႔ ဆမူဆာေၾကာ္ လုပ္ထားပါတယ္ဗ်။

ဆားပုလင္း။ ။ ဆရာေဇ … အဘိဓမၼာသေဘာေတြ ေတာ္ေတာ္ ေနာေက်ေနၿပီနဲ႔ တူတယ္။ စေနေန႔က သင္တန္းအေၾကာင္း ေျပာျပပါအုန္း။

ဆရာေဇ။ ။ ၾကားထဲမွာ ခရီးသြားေန … သင္တန္းအဆက္ျပတ္သြားေတာ့ နားလည္သလိုလို နားမလည္သလိုလိုပဲဗ်။

ဆရာခ်ာ။ ။ အဘိဓမၼာသင္တန္းက ဘယ္အပိုင္းကို ေရာက္ေနၿပီလည္းဗ်။

ဆရာေစာ။ ။ ဆရာခ်ာက ငယ္စဥ္ ကိုရင္ဘဝကတည္းက သၿဂႋဳဟ္ကို ေက်ညက္ခဲ့ၿပီးသား …။

ဆရာေဇ။ ။ ဒီတစ္ပတ္ ၂၀၁၀ ခု ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၆ ရက္ စေနေန႔သင္တန္းက ၁၈ ပတ္ေျမာက္ဗ်။ ပကိဏ္းပိုင္းက ဒြါရသဂၤဟအေၾကာင္း သင္ယူၾကရတယ္။

ဆားပုလင္း။ ။ ကဲ ဆရာခ်ာ … နားလည္သလိုလို မလည္သလိုလို ဆရာေဇကို ရွင္းျပလိုက္စမ္းပါ။

ဆရာခ်ာ။ ။ သင္ထားတာ ၾကာေနၿပီဆိုေတာ့ ျပန္မေႏႊးဘဲနဲ႔ ဘယ္ရမွာလည္း ဆားပုလင္း။ ခင္ဗ်ားပဲ ရွင္းျပမွ ျဖစ္မွာေပါ့။

ဆားပုလင္း။ ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မွတ္စုေလးေတြ ၾကည့္ၿပီး ျပန္ရွင္းျပရတာပါဗ်ာ။ အဟိတ္စိတ္ေတြ သင္ရတုန္းက တံခါးေျခာက္ေပါက္ဆိုတာ မွတ္မိေသးတယ္မဟုတ္လား ဆရာေဇ။

ဆရာေဇ။ ။ ‘မ်က္စိ’၊ ‘နား’၊ ‘ႏွာ’၊ ‘လွ်ာ’၊ ‘ကိုယ္’၊ ‘စိတ္’ တံခါးေျခာက္ေပါက္ကို ေျပာတာ မဟုတ္လား။

ဆားပုလင္း။ ။ အမွန္ေပါ့ ဆရာေဇ။ ဒြါရဆိုတာ တံခါး။ အေပါက္ဝလို႔လည္း သံုးတယ္။ ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ မတင့္တယ္ပံုကို ႏွလံုးသြင္းတဲ့အခါ ဒြါရကိုးေပါက္က အညစ္အေၾကးေတြ စြန္႔ပစ္ရတာ ဆင္ျခင္ရတာ မဟုတ္လား။ ဒီမွာေတာ့ စကၡဳဒြါရ၊ ေသာတဒြါရ၊ ဃာနဒြါရ၊ ဇိဝွါဒြါရ၊ ကာယဒြါရ၊ မေနာဒြါရ - တံခါးေျခာက္ေပါက္မွာ ျဖစ္တဲ့ စိတ္ေတြကို ခြဲျခား ေဝဖန္ရတာေပါ့။

စကၡဳဒြါရဆိုတာ စကၡဳပသာဒ = မ်က္စိအၾကည္ဓာတ္ = မ်က္လံုးသူငယ္အိမ္ အလယ္နားမွာ ရွိတယ္။

ေသာတဒြါရ = ေသာတပသာဒ = နားအၾကည္ဓာတ္ = နားထဲ လက္စြပ္ကြင္းေလးနဲ႔ တူတယ္။

ဃာနဒြါရ = ဃာနပသာဒ = ႏွာေခါင္းအၾကည္ဓာတ္ = ႏွာေခါင္းထဲ ဆိတ္ခြာနဲ႔ တူတယ္။

ဇိဝွါဒြါရ = ဇိဝွါပသာဒ = လွ်ာအၾကည္ဓာတ္ = လွ်ာေပၚမွာရွိၿပီး ၾကာဖတ္ဖ်ားနဲ႔ တူတယ္။

ကာယဒြါရ = ကာယပသာဒ = ကုိယ္အၾကည္ဓာတ္ = တစ္ကိုယ္လံုး ပ်ံ႕ႏွ႔ံၿပီး တည္တယ္။

မေနာဒြါရ = ဘဝင္စိတ္ = မေနာအၾကည္ဓာတ္

ဒီ ဒြါရ ၆ ပါးနဲ႔ စိတ္အက်ဥ္း ၈၉၊ အက်ယ္ ၁၂၁ ပါးကို ခြဲျခား ေဝဖန္တာ။ စကၡဳဒြါရမွာ ဘယ္စိတ္ေတြ ျဖစ္သလဲ၊ စိတ္ေပါင္း ဘယ္ေလာက္ ျဖစ္ႏိုင္သလဲ စသည္ျဖင့္ေပါ့။

ဆရာေစာ။ ။ စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းတယ္။ မ်က္စိတံခါးေပါက္ကေန ဘာစိတ္ေတြ ျဖစ္သလဲ ဆားပုလင္း?

ဆားပုလင္း။ ။ စကၡဳဒြါရမွာ စိတ္ေပါင္း ၄၆ ပါး ျဖစ္ႏိုင္တယ္တဲ့။

ပၪၥဒြါရာဝဇၨန္း = ၁
စကၡဳဝိညာဏ္ = ၂
သမၸဋိစၧိဳန္း = ၂
ဥေပကၡာ သႏၲီရဏ = ၂
ေသာမနႆ သႏၲီရဏ = ၁
ဝုေ႒ာ (သို႔မဟုတ္) မေနာဒြါရာဝဇၨန္း = ၁
ကာမာဝစရေဇာ = ၂၉
ကာမာဝစရဝိပါက္ = ၈
စုစုေပါင္း ၄၆ ပါး။

ဆရာေဇ။ ။ ဒီမွာ နည္းနည္း မ်က္စိလည္သလိုလိုပဲ ဆားပုလင္း။

ဆားပုလင္း။ ။ လည္သလိုလို ရွိႏိုင္ပါတယ္ ဆရာေဇ။ ဆရာေဇက ၾကားမွာ သင္တန္းအဆက္ျပတ္ေနတာလည္း ပါတယ္။ ေရွးက စိတ္ ေစတသိက္ေတြ မေက်ညက္ခဲ့လို႔လည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ေနာက္ၿပီး ‘ေဇာ’ဆိုၿပီး စိတ္ရဲ႕လုပ္ငန္းစဥ္နဲ႔ ေရတြက္ျပလိုက္တာ ပါလို႔လည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။

ေဇာစိတ္ ၅၅ ပါးကို ကိစၥသဂၤဟမွာ ျပခဲ့တာ ဆရာေဇ မတက္လိုက္ရဘူး ျဖစ္မယ္။

ကာမာဝစရေဇာ ၂၉ ပါးဆိုတာ -

အကုသိုလ္စိတ္ ၁၂
ဟသိတုပၸါဒ္ ၁
ကာမာဝစရကုသုိလ္စိတ္ ၈
ကာမာဝစရႀကိယာစိတ္ ၈

စုစုေပါင္း ၂၉ ပါးကို ကာမာဝစရေဇာ ၂၉ ပါးလို႔ ေခၚတယ္။

မဟဂၢဳတ္ကုသိုလ္စိတ္ ၉ ပါး + မဟဂၢဳတ္ႀကိယာစိတ္ ၉ ပါး + ေလာကုတၱရာစိတ္ ၈ ပါး = စုစုေပါင္း ၂၆ ပါးကိုေတာ့ အပၸနာေဇာ ၂၆ ပါးလို႔ ေခၚတယ္။ ဒီစိတ္ ၂၆ ပါးကေတာ့ မေနာဒြါရမွာသာ ျဖစ္လိမ့္မယ္။

ဆရာေဇ။ ။ အမွန္ပဲေပါ့ ဆားပုလင္းရာ။ ေရွးက သင္ခဲ့တာေတြ မေက်ညက္တာေရာ၊ သင္တန္းအဆက္ျပတ္သြားတာေရာဆိုေတာ့ နားမလည္တာ အမွန္ပဲ။

ဆရာခ်ာ။ ။ ေသာတ၊ ဃာန၊ ဇိဝွါ၊ ကာယဒြါရမွာ ျဖစ္တဲ့ စိတ္ေတြအတြက္ စကၡဳဝိညာဏ္ ၂-ခု ေနရာမွာ ေသာတဝိညာဏ္ ၂-ခု၊ ဃာနဝိညာဏ္ ၂-ခု၊ ဇိဝွါဝိညာဏ္ ၂-ခု၊ ကာယဝိညာဏ္ ၂-ခု အစားထိုးလိုက္႐ုံပါပဲ။ သူတို႔လည္း ၄၆ ပါးစီ ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ မဟုတ္လား ဆားပုလင္း။

ဆားပုလင္း။ ။ ဟုတ္တာေပါ့ ဆရာခ်ာ။ ဆရာခ်ာက မွတ္မိတာ ျမန္သားပဲ။

ဆရာေစာ။ ။ မေနာဒြါရမွာေကာ … ။

ဆားပုလင္း။ ။ မေနာဒြါရက်ေတာ့ -

ဥေပကၡာသႏၲီရဏ ၂
ေသာမနႆသႏၲီရဏ ၁
မေနာဒြါရာဝဇၨန္း ၁
ကာမေဇာ ၂၉
အပၸနာေဇာ ၂၆
ကာမာဝစရဝိပါက္ ၈
စုစုေပါင္း ၆၇ ပါး။

အဲဒီမွာ ကိစၥသဂၤဟနဲ႔ ျပန္ေကာက္လိုက္ရင္ -
ဥေပကၡာသႏၲီရဏ ၂ + ေသာမနႆသႏၲီရဏ ၁ + ကာမာဝစရဝိပါက္ ၈ = တဒါ႐ုံ ၁၁
ကာမာဝစရေဇာ ၂၉ + အပၸနာေဇာ ၂၆ = ေဇာ ၅၅ ဆိုေတာ့

မေနာဒြါရမွာ ျဖစ္ႏိုင္တဲ့ စိတ္ကို မေနာဒြါရာဝဇၨန္း ၁ + တဒါ႐ုံ ၁၁ + ေဇာ ၅၅ = ေပါင္း ၆၇ ပါးလို႔လည္း ဆိုလို႔ရတာေပါ့။

+++++

ေနာက္ -
ပဋိသေႏၶ၊ ဘဝင္၊ စုတိ ကိစၥတပ္တဲ့ စိတ္ ၁၉ ပါးကေတာ့ အဲဒီကိစၥတပ္တဲ့အခိုက္အတန္႔မွာ ဘယ္ဒြါရကိုမွ အမွီမျပဳဘဲ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ဒြါရမွ လြတ္တဲ့ ဒြါရဝိမုတၱ (ဝိမုတၱ = လြတ္ျခင္း) လို႔ ေခၚတယ္။

ဒီ ၁၉ ပါးက ကိစၥသဂၤဟကို မွတ္မိရင္ သိမယ္။
ဥေပကၡာသႏၲီရဏ ၂ + မဟာဝိပါက္ ၈ + မဟဂၢဳတ္ဝိပါက္ ၉ = ၁၉

+++++

စကၡဳဒြါရ၊ ေသာတဒြါရ၊ ဃာနဒြါရ၊ ဇိဝွါဒြါရ၊ ကာယဒြါရ = ဒြါရ ၅ ပါးမွာ ျဖစ္ႏိုင္ေသာ စိတ္

ဒြါရတစ္ပါးစီ၌ စိတ္ ၄၆ ပါးစီ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ အဲဒီ ၄၆ ပါးအနက္ ၄၄ ပါးက ဒြါရတိုင္းမွာ အတူတူပဲ။ တူတာ ယူၿပီးသားကို ထပ္မယူဘဲ ေရတြက္ရင္ -

၄၄ + စကၡဳဝိညာဏ္ ၂ + ေသာတဝိညာဏ္ ၂ + ဃာနဝိညာဏ္ ၂ + ဇိဝွါဝိညာဏ္ ၂ + ကာယဝိညာဏ္ ၂ = ၅၄ ပါး
ကာမစိတ္ ၅၄ ပါးပဲေပါ့။

+++++

ဒြါရကေန စိတ္ကို ယူၿပီးတဲ့ေနာက္ စိတ္ကေန ဒြါရကို ျပန္ယူတဲ့ အခ်ဳပ္ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့မွတ္စုကိုပဲ ဆက္ဖတ္ျပလိုက္ေတာ့မယ္ဗ်ာ။ ဘယ္စိတ္ေတြက ဘယ္ဒြါရဆိုတာ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ဇယားထဲမွာ ပါ,ပါလိမ့္မယ္။

+++++

တစ္ဒြါရ၌ျဖစ္ေသာ စိတ္ ၃၆ ပါး

ေဒြးပၪၥဝိညာဏ္ ၁၀
အပၸနာေဇာ ၂၆

+++++

၅ ဒြါရ၌ ျဖစ္ေသာ စိတ္ ၃ ပါး

ပၪၥဒြါရာဝဇၨန္း ၁
သမၸဋိစၧိဳန္းေဒြး ၂

ပၪၥဒြါရာဝဇၹန္းနဲ႔ သမၸဋိစၧိဳန္းေဒြးကို “မေနာဓာတ္”လို႔ ေခၚတယ္။

+++++

၆ ဒြါရ၌ျဖစ္ေသာ စိတ္ ၃၁ ပါး

ေသာမနႆသႏၲီရဏ ၁
ဝုေ႒ာ ၁
ကာမေဇာ ၂၉

+++++

ဒြါရ ၆ ပါးတစ္လွည့္၊ ဒြါရဝိမုတ္တစ္လွည့္ ျဖစ္ေသာ စိတ္ ၁၀ ပါး

ဥေပကၡာသႏၲီရဏ ၂
မဟာဝိပါက္ ၈

+++++

ဒြါရဝိမုတ္သက္သက္ျဖစ္ေသာ စိတ္ ၉ ပါး

မဟဂၢဳတ္ဝိပါက္ ၉ (ေျခာက္ဒြါရမွ လြတ္သည္။)

+++++

အားလံုး ျပန္ေပါင္းလိုက္ရင္ ၃၆ + ၃ + ၃၁ + ၁၀ + ၉ = ၈၉ ပါး ရတယ္။

ဆရာေဇ။ ။ ေက်းဇူးပါပဲ ဆားပုလင္း။ အထပ္ထပ္ အခါခါ ဖတ္လိုက္ မွတ္လိုက္ နားေထာင္လိုက္နဲ႔ဆိုေတာ့ တျဖည္းျဖည္း ပိုၿပီး နားလည္ မွတ္မိလာပါတယ္။

ဆရာေစာ။ ။ ကဲ … ဘယာေၾကာ္နဲ႔ ဆမူဆာေၾကာ္ေတြေတာင္ အေတာ္ ေအးသြားေရာ့မယ္။ စားၾကပါအုန္း။ အခ်ဥ္ရည္ေလးလည္း ေကာင္းေကာင္းလုပ္ထားတယ္။ ဟိုဘက္မွာ ေရေႏြးၾကမ္း။ စားၾက ေသာက္ၾကပါအုန္း။