အမွန္အတိုင္းေျပာေတာ့ ဦးဇင္းတို႔က ဒီက်မ္းဂန္ေတြ ဒီအဘိဓမၼာေတြကို သူမ်ားဆီက ရတာေနာ္။ အိႏၵိယက သီဟိုဠ္က ရတာ မဟုတ္လား။
ရေပမယ္လို႔ တို႔ျမန္မာဆရာေတာ္ေတြက အရွိအတိုင္းေလးတင္ ယူတာ မဟုတ္ဘူး။ ထပ္ၿပီးေတာ့ ျဖည့္လိုက္ေသးတယ္၊ ထြင္လိုက္ေသးတယ္ဆိုတာလည္း သိေစခ်င္တယ္။ ဒါ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ထြင္ထားတာ။ ‘ညဝါ’ဆိုတာေတြ ….. ေနာက္ … ရွိေသးတယ္ေနာ္။
ဒါေၾကာင့္မို႔ အဘိဓမၼာနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ေတာ့ ျမန္မာျဖစ္ရတာဟာ အလြန္႔အလြန္ ကံေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုရမွာ။ တျခားလူမ်ိဳးေတြ ဒီလို သင္ခြင့္ အခြင့္အလမ္း သိပ္မရၾကဘူး။ ဘာျပဳလို႔လဲဆိုေတာ့ သူတို႔ႏိုင္ငံေတြမွာ ဒီ အဘိဓမၼာအစဥ္အလာက ျပတ္သေလာက္ ျဖစ္သြားတာ။ အခုမွ ျပန္ၿပီးေတာ့ လုပ္ေနရတာဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္လို သိပ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
ျမန္မာျပည္ကေတာ့ အခုထိေအာင္ သြားေနတုန္းပဲ။ ဒီအစဥ္အလာဟာ ေနာက္လည္း သြားေနမွာပဲ။
(အရွင္သီလာနႏၵာဘိဝံသ)
+++++
၂၀၀၉ ခု ဇန္နဝါရီလ ၁၆ ရက္ စေနေန႔ မြန္းလြဲ ၁ နာရီတြင္ နယူးေယာက္ ေလာကခ်မ္းသာဘုရားေက်ာင္း၌ အဘိဓမၼာသင္တန္းပို႔ခ်ခ်က္မ်ားကို ဆက္လက္ က်င္းပ ျပဳလုပ္၏။
ယခုအပတ္တြင္ (၁၄)ပတ္ေျမာက္ သင္တန္းပို႔ခ်ခ်က္မ်ား တစ္ခ်ိန္သာ နာယူ ေလ့လာ မွတ္သားၾကရၿပီး၊ ေလာကခ်မ္းသာဆရာေတာ္က စိတ္ယွဥ္ ေစတသိက္ယွဥ္ ေက်ညက္ေအာင္ အထူးတလည္ ရွင္းျပ သင္ၾကားသြား၏။
+++++
သဂၤဟနည္း
သဂၤဟနည္းကေတာ့ စိတ္ကို ကိုင္ၿပီးေတာ့ အဲဒီစိတ္မွာ ေစတသိက္ ဘယ္ေလာက္ယွဥ္တယ္ဆိုတာကို ရွာတဲ့နည္းပဲ။
အဲဒီေတာ့ အခု ဇယားကြက္လုပ္ထားလိုက္ေတာ့ ဘာမွ မခဲယဥ္းေတာ့ဘူး။ မွတ္မိဖို႔ကေတာ့ ခဲယဥ္းတယ္။ သိဖို႔ကေတာ့ မခဲယဥ္းေတာ့ဘူးေနာ္။
အကုသိုလ္စိတ္ သဂၤဟနည္း
“
ပထမေလာဘမူစိတ္ (ေသာမနႆသဟဂတ ဒိ႒ိဂတသမၸယုတၱ အသခၤါရိကစိတ္)”
ပထမေလာဘမူစိတ္မွာ သဗၺစိတၱသာဓာရဏ ေစတသိက္ ၇-ခု ယွဥ္တာေတာ့ ေသခ်ာၿပီ။
ေနာက္ ဝိတက္၊ ဝိစာရ၊ အဓိေမာကၡ၊ ဝီရိယ၊ ပီတိ၊ ဆႏၵ ပါတယ္။ အညသမန္းေစတသိက္ ၁၃-ခုလံုး ယွဥ္တယ္။
တစ္ခါ အကုသိုလ္ေစတသိက္ထဲက ေမာဟ၊ အဟိရိက၊ အေနာတၱပၸ၊ ဥဒၶစၥ မယွဥ္ေပဘူးလား။ ယွဥ္တာေပါ့ သူတို႔က အကုသိုလ္စိတ္ ၁၂-ခုစလံုးနဲ႔ ယွဥ္တာ။
ေနာက္ ေလာဘ မယွဥ္ေပဘူးလား။ ေလာဘမူစိတ္ပဲ .. ယွဥ္တာေပါ့။
ဒိ႒ိ မယွဥ္ေပဘူးလား၊ ယွဥ္တာေပါ့။
ဒိ႒ိယွဥ္ရင္ မာနယွဥ္သလား၊ မယွဥ္ဘူး။
ေဒါသ၊ ဣႆာ၊ မစၧရိယ၊ ကုကၠဳစၥ ယွဥ္မလား၊ မယွဥ္ဘူး။ သူတို႔က ေဒါသမူနဲ႔သာ ယွဥ္မွာေနာ္။
ထိန၊ မိဒၶ မယွဥ္ဘူး။ သူတို႔က သသခၤါရိကမွာသာ ယွဥ္တာ မဟုတ္လား။
ဝိစိကိစၧာ မယွဥ္ဘူး။
ေသာဘနေစတသိက္ေတြ မယွဥ္ဘူး။
အကုသိုလ္စိတ္မွာ ေစတသိက္ဘယ္ေလာက္ယွဥ္တယ္ဆိုတာ ရွာခ်င္ရင္ အညသမာန္းေစတသိက္နဲ႔ အကုသိုလ္ေစတသိက္ ၂-မ်ိဳးမွာပဲ ရွာရမွာေပါ့။
အညသမာန္း ၁၃ + အကုသိုလ္ ၁၄ = ၂၇-ခုထဲမွာပဲ ရွာရမယ္။
ဒီေတာ့ ပထမေလာဘမူစိတ္မွာ ေစတသိက္ စုစုေပါင္း ၁၉ ပါး ယွဥ္တယ္။
“
ဒုတိယေလာဘမူစိတ္ (ေသာမနႆသဟဂတ ဒိ႒ိဂတသမၸယုတၱ သသခၤါရိကစိတ္)”
သူက သသခၤါရိကဆိုေတာ့ ထိန၊ မိဒၶ ပိုလာမယ္။ ပထမစိတ္က ၁၉ ပါး + ၂ ပါး = ၂၁ ပါး။
“
တတိယေလာဘမူစိတ္ (ေသာမနႆသဟဂတ ဒိ႒ိဂတဝိပၸယုတၱ အသခၤါရိကစိတ္)”
တတိယစိတ္က်ေတာ့ ဒိ႒ိဂတဝိပၸယုတ္ျဖစ္လို႔ ဒိ႒ိနဲ႔ မယွဥ္ဘဲ မာနနဲ႔ ယွဥ္တယ္။
ေစတသိက္အေရအတြက္က ၁၉ ပါးပဲ။
တတိယစိတ္မွာ ဒိ႒ိအစား မာနထည့္လိုက္တာပါပဲ။
“
စတုတၳေလာဘမူစိတ္ (ေသာမနႆသဟဂတ ဒိ႒ိဂတဝိပၸယုတၱ သသခၤါရိကစိတ္)”
စတုတၳစိတ္က်ေတာ့ သသခၤါရိကစိတ္ျဖစ္လို႔ ၁၉ ပါးထဲမွာ ထိန၊ မိဒၶ ၂ ပါးထပ္ထည့္။ စုစုေပါင္း ၂၁ ပါး။
ဒီေတာ့ ေလာဘမူစိတ္ ပထမ ေလးခုမွာ ၁၉၊ ၂၁၊ ၁၉၊ ၂၁။
“
ဥေပကၡသဟဂတ ဒိ႒ိဂတသမၸယုတၱ အသခၤါရိကစိတ္”
နံပါတ္ ၅ စိတ္က်ေတာ့ ဥေပကၡာနဲ႔ ယွဥ္လို႔ အညသမာန္းေစတသိက္ ၁၃ ခုထဲက ပီတိ ႏုတ္ရလိမ့္မယ္။
ပီတိၾကဥ္ေသာ အညသမာန္းေစတသိက္ ၁၂ + ‘ေမာဟ, အဟိရိက, အေနာတၱပၸ, ဥဒၶစၥ’ ၄ + ေလာဘ + ဒိ႒ိ = ၁၈ ပါး။
“
ဥေပကၡာသဟဂတ ဒိ႒ိဂတသမၸယုတၱ သသခၤါရိကစိတ္”
နံပါတ္ ၆ စိတ္က်ေတာ့ သသခၤါရိကျဖစ္လို႔ ခုန ၁၈ + ထိန, မိဒၶ = ၂၀။
“
ဥေပကၡာသဟဂတ ဒိ႒ိဂတဝိပၸယုတၱ အသခၤါရိကစိတ္”
၇-ခုေျမာက္စိတ္က ဒိ႒ိဂတဝိပၸယုတ္ျဖစ္လို႔ ဒိ႒ိအစား မာနယွဥ္မယ္။ ၁၈ ပါးပဲ။
“
ဥေပကၡာသဟဂတ ဒိ႒ိဂတဝိပၸယုတၱ သသခၤါရိကစိတ္”
၈-ခုေျမာက္က်ေတာ့ သသခၤါရိကျဖစ္လို႔ ထိန မိဒၶ ထပ္တည့္၊ ၁၈ + ၂ = ၂၀။
ဒါေၾကာင့္မို႔ ေလာဘမူစိတ္ ၈ ခုမွာ ေစတသိက္ေတြရဲ႕ သခ်ၤာအေရအတြက္ကို တန္းၿပီး ၾကည့္လိုက္ရင္ ၁၉၊ ၂၁၊ ၁၉၊ ၂၁၊ ၁၈၊ ၂၀၊ ၁၈၊ ၂၀။
“
ေဒါသမူစိတ္ ၂ ခု”
“
ေဒါမနႆသဟဂတ ပဋိဃသမၸယုတၱ အသခၤါရိကစိတ္”
ေဒါသျဖစ္လို႔ ပီတိမပါတဲ့ အညသမာန္း ၁၂ +
‘ေမာဟ, အဟိရိက, အေနာတၱပၸ, ဥဒၶစၥ’ ၄ +
ေလာဘ မယွဥ္၊ ဒိ႒ိ မယွဥ္၊ မာန မယွဥ္၊
‘ေဒါသ, ဣႆာ, မစၧရိယ, ကုကၠဳစၥ’ ၄
ထိန၊ မိဒၶ၊ ဝိစိကိစၧာ မယွဥ္ဘူး။
ယွဥ္တဲ့ ေစတသိက္ စုစုေပါင္း = ၂၀။
“
ေဒါမနႆသဟဂတ ပဋိဃသမၸယုတၱ သသခၤါရိကစိတ္”
ေဒါသမူ ဒုတိယစိတ္က်ေတာ့ သသခၤါရိကျဖစ္လို႔ ထိန၊ မိဒၶ ပိုလာမယ္။ ၂၀ + ၂ = ၂၂ ပါး။
“
ေမာဟမူစိတ္ ၂ ခု”
“
ဥေပကၡသဟဂတ ဝိစိကိစၧာသမၸယုတၱစိတ္”
ဝိစိကိစၧာဆိုတာက ဆံုးျဖတ္တာ၊ အဓိေမာကၡ မယွဥ္ႏိုင္ဘူး
ဥေပကၡာသဟဂုတ္ျဖစ္လို႔ ပီတိ မယွဥ္ႏိုင္ဘူး။
ေမာဟမူစိတ္မွာ ဆႏၵ မယွဥ္ဘူး။
အဓိေမာကၡ၊ ပီတိ၊ ဆႏၵၾကဥ္ေသာ အညသမာန္း ၁၀ +
‘ေမာဟ, အဟိရိက, အေနာတၱပၸ, ဥဒၶစၥ’ ၄ +
ဝိစိကိစၧာ ၁
အားလံုးေပါင္းလိုက္ေတာ့ ေစတသိက္ ၁၅ ခု ယွဥ္တယ္။
“
ဥေပကၡာသဟဂတ ဥဒၶစၥသမၸယုတၱစိတ္”
သူက အာ႐ုံေပၚမွာ မတည္တာသာ ရွိတယ္။ ဆံုးျဖတ္မႈကေတာ့ ပါတယ္။
ဝိစိကိစၧာ ေလ်ာ့သြားၿပီး၊ အဓိေမာကၡ တိုးလာတယ္။ ဒီေတာ့ သခ်ၤာအေရအတြက္က ၁၅ ပါးပဲ။
ဒီေတာ့ အကုသိုလ္စိတ္ရဲ႕ သဂၤဟနည္းကို ေလ့လာတဲ့အခါမွာ ေစတသိက္ အားလံုး ၾကည့္ဖို႔ မလိုဘူး။
အညသမာန္းေစသသိက္နဲ႔ အကုသိုလ္ေစတသိက္၊ ဒါေတြပဲ ၾကည့္ဖို႔ လိုတယ္။
+++++
အဟိတ္စိတ္ သဂၤဟနည္း
“
ေဒြးပၪၥဝိညာဥ္ ၁၀”
ေဒြးပၪၥဝိညာဥ္ ၁၀ ဆိုတာ စကၡဳဝိညာဥ္၊ ေသာတဝိညာဥ္၊ ဃာတဝိညာဥ္၊ ဇိဝွါဝိညာဥ္၊ ကာယဝိညာဥ္ … အဲဒီ ၅ စံုေပါ့။
အကုသလဝိပါက္ထဲက ငါးခု၊ အဟိတ္ကုသလဝိပါက္ထဲက ငါးခု၊ ၅ စံု = ၁၀ ခုေပါ့။
ဒီစိတ္ ၁၀ ပါးကေတာ့ သဗၺစိတၱသာဓာရဏေစတသိက္ ၇ ပါးနဲ႔သာ ယွဥ္တယ္။
တျခားေစတသိက္ ဘယ္ဟာေတြနဲ႔မွ မယွဥ္ဘူး။
“
သမၸဋိစၧိဳန္း ၂ ပါး”
ဒီမွာလဲ အကုသလဝိပါက္ထဲက တစ္ခု၊ အဟိတ္ကုသလဝိပါက္ထဲက တစ္ခုဆိုေတာ့ ၂-ခု။
ေနာင္အခါက်ေတာ့ ‘သမၸဋိစၧိဳန္း ေဒြး’လို႔ ေခၚလိမ့္မယ္။
ယွဥ္တဲ့ ေစတသိက္ေတြက သဗၺစိတၱသာဓာရဏ ၇-ခု + ဝိတက္, ဝိစာရ, အဓိေမာကၡ = ၁၀ ခု။
“
ဥေပကၡာ သႏၲီရဏ ေစတသိက္ ၂ ပါး”
အကုသလဝိပါက္ထဲက ၁-ခု၊ အဟိတ္ကုသလဝိပါက္ထဲက ၁-ခု၊ ေပါင္း ၂-ခု။
ယွဥ္တဲ့ ေစတသိက္ေတြက သဗၺစိတၱသာဓာရဏ ၇ ခု + ဝိတက္, ဝိစာရ, အဓိေမာကၡ = ၁၀ ခု။
“
ေသာမနႆသႏၲီရဏ ေစတသိက္ ၁ ခု”
သူက အဟိတ္ကုသလဝိပါက္ထဲမွာ ရွိတယ္။
ေသာမနႆဆိုေတာ့ ပီတိ ပိုလာမယ္။
ယွဥ္တဲ့ ေစတသိက္ေတြက သဗၺစိတၱသာဓာရဏ ၇-ခု + ဝိတက္, ဝိစာရ, အဓိေမာကၡ, ပီတိ = ၁၁ ခု။
“
ပၪၥဒြါရာဝဇၨန္းစိတ္ ၁”
ပၪၥဒြါရာဝဇၺန္းစိတ္ကလဲ သဗၺစိတၱသာဓာရဏ ေစတသိက္ ၇ ခု + ဝိတက္, ဝိစာရ, အဓိေမာကၡ = ၁၀ ခုနဲ႔ ယွဥ္တယ္။
“
မေနာဒြါရာဝဇၨန္းစိတ္”
သဗၺစိတၱသာဓာရဏ ေစတသိက္ ၇ ခု + ဝိတက္, ဝိစာရ, အဓိေမာကၡ, ဝီရိယ = ၁၁ ခုနဲ႔ ယွဥ္တယ္။
“
ဟသိတုပၸါဒ္စိတ္”
သဗၺစိတၱသာဓာရဏ ေစတသိက္ ၇ ခု + ဝိတက္, ဝိစာရ, အဓိေမာကၡ, ဝီရိယ, ပီတိ = ၁၂ ခု။ ဆႏၵတစ္ခုပဲ မယွဥ္ဘူး။
အဟိတ္စိတ္ထဲမွာ ဟသိတုပၸါဒ္စိတ္ပဲ ေစတသိက္အမ်ားဆံုးနဲ႔ ယွဥ္တာ၊ ၁၂ ခု။
ေနာက္ၿပီး မွတ္စရာ ေဝါဟာရေလးတစ္ခု ရွိတယ္။
‘မေနာဓာတ္’ဆိုတာပဲ။
ပၪၥဒြါရာဝဇၨန္းနဲ႔ သမၸဋိစၧိဳန္း ၂-ခု၊ ဒီ ၃-ခုကို ေပါင္းၿပီးေတာ့ ‘မေနာဓာတ္’လို႔ ေခၚတယ္။
ေနာင္အခါ ဒီ ၃-ခုကို ေျပာခ်င္ရင္ ‘မေနာဓာတ္’လို႔ သံုးလိမ့္မယ္။ ဒီလိုေျပာရင္ ကုိယ္က ‘ပၪၥဒြါရာဝဇၨန္းစိတ္နဲ႔ သမၸဋိစၧိဳန္း ေဒြး’ကို ေျပာတာလို႔ နားလည္ရမယ္။
+++++
ကာမာဝစရေသာဘနစိတ္
ကာမာဝစရေသာဘန ကုသိုလ္စိတ္ ၈ ပါး
ေသာမနႆနဲ႔ ယွဥ္တာ၊ ဥေပကၡာနဲ႔ ယွဥ္တာ၊ ဉာဏ္နဲ႔ ယွဥ္တာ၊ ဉာဏ္နဲ႔ မယွဥ္တာ မွတ္မိေနရင္
ေသာမနႆမွာ ပီတိယွဥ္မယ္၊ ဥေပကၡာက်ရင္ ပီတိမယွဥ္ဘူး။
ဉာဏ္နဲ႔ ယွဥ္ရင္ အေမာဟ ပညိေျႏၵယွဥ္ၿပီး၊ ဉာဏ္နဲ႔ မယွဥ္ရင္ အေမာဟ မယွဥ္ဘူး … ဒါေလး မွတ္ထားဖို႔ပဲ။
ကာမာဝစရကုသိုလ္စိတ္ ပထမစိတ္နဲ႔ ဒုတိယစိတ္
“
ေသာမနႆသဟဂတ ဉာဏသမၸယုတၱ အသခၤါရိကကုသိုလ္စိတ္” နဲ႔
“
ေသာမနႆသဟဂတ ဉာဏသမၸယုတၱ သသခၤါရိကကုသိုလ္စိတ္”
အညသမန္း ေစတသိက္ ၁၃ ခုနဲ႔ ယွဥ္မယ္။
အကုသိုလ္ ၾကည့္စရာ မလိုဘူး။
ေသာဘနသာဓာရဏ ၁၉ ကေတာ့ အထူးေတြးမေနနဲ႔၊ အကုန္လံုးနဲ႔ ယွဥ္တယ္။
ဝိရတီ ၃ ခုနဲ႔ ယွဥ္တယ္။
အပၸမညာ ၂ ခုနဲ႔ ယွဥ္တယ္။
ပညိေျႏၵနဲ႔ ယွဥ္တယ္။
ေသာဘနေစတသိက္ ၂၅ ခုလံုးနဲ႔ ယွဥ္တယ္။
ဒါေၾကာင့္မို႔ အညသမန္း ၁၃ ခု + ေသာဘန ၂၅ ခု = ၃၈ ခုနဲ႔ ယွဥ္တယ္။
ဒီေနရာမွာ မွတ္ဖို႔ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။
ဝိရတီေစတသိက္ဟာ တစ္ခါတေလသာ ယွဥ္တယ္။
ယွဥ္ျပန္ေတာ့လည္း တစ္ခုစီ ယွဥ္တယ္။
အပၸမညာကလည္း တစ္ခုစီပဲ ယွဥ္တယ္၊ တစ္ခါတေလ ယွဥ္တယ္။
ဒါေၾကာင့္မို႔ ဝိရတီ ၃ ခု + အပၸမညာ ၂ ခု = ၅ ခုကို ဖယ္ထားလိုက္ရင္ အၿမဲယွဥ္ႏိုင္တဲ့ ေစတသိက္ ၃၃ ခုသာ ရွိတယ္။
တစ္ႀကိမ္မွာ အမ်ားဆံုး ယွဥ္ႏိုင္တာက ၃၃ + သမၼာဝါစာ = ၃၄၊
သို႔မဟုတ္ ၃၃ + သမၼာကမၼႏၲ = ၃၄၊
သို႔မဟုတ္ ၃၃ + သမၼာအာဇီဝ = ၃၄၊
သို႔မဟုတ္ ၃၃ + က႐ုဏာ = ၃၄၊
သို႔မဟုတ္ ၃၃ + မုဒိတာ = ၃၄ ခုပဲ။
ဝိရတီယွဥ္တဲ့အခါ အပၸမညာနဲ႔ မယွဥ္ဘူး။
အပၸမညာယွဥ္တဲ့အခါမွာလည္း ဝိရတီ မယွဥ္ဘူး။
ဒါေၾကာင့္မို႔ အၿမဲတမ္း ယွဥ္ႏိုင္တာက ၃၃၊
တစ္ႀကိမ္ထဲမွာ အမ်ားဆံုး ယွဥ္ႏိုင္တာ ၃၄၊
သူနဲ႔ ယွဥ္ႏိုင္တဲ့ ေစတသိက္ အားလံုး ေျပာစမ္းပါဆိုရင္ေတာ့ ၃၈ ခု။
အဲဒီလို မွတ္ရမယ္။
ကာမာဝစရကုသိုလ္စိတ္ တတိယစိတ္နဲ႔ စတုတၳစိတ္
“
ေသာမနႆသဟဂတ ဉာဏဝိပၸယုတၱ အသခၤါရိကကုသိုလ္စိတ္”
“
ေသာမနႆသဟဂတ ဉာဏဝိပၸယုတၱ သသခၤါရိကကုသိုလ္စိတ္”
သူတို႔ ႏွစ္ခုက ဉာဏဝိပၸယုတ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ပညိေျႏၵ ေလ်ာ့သြားမယ္။
တျခားဟာေတြ ပထမႏွစ္ခုနဲ႔ အတူတူပဲ။
ဒီေတာ့ အညသမန္းေစတသိက္ ၁၃ + ေသာဘနထဲက ၂၄ = ၃၇ ခု။
ဒီမွာလည္း ခုနကအတိုင္း ဝိရတီနဲ႔ အပၸမညာက ရံခါမွ ယွဥ္တာမို႔ အၿမဲတမ္း ယွဥ္ ၃၂ ခု၊
တစ္ႀကိမ္ထဲ အမ်ားဆံုးယွဥ္ ၃၃ ခု ျဖစ္မယ္။
ကာမာဝစရကုသိုလ္စိတ္ ပၪၥမနဲ႔ ဆ႒မ
“
ဥေပကၡာသဟဂတ ဉာဏသမၸယုတၱ အသခၤါရိကကုသိုလ္စိတ္”
“
ဥေပကၡာသဟဂတ ဉာဏသမၸယုတၱ သသခၤါရိကကုသိုလ္စိတ္”
သူတို႔က်ေတာ့ ဥေပကၡာျဖစ္လို႔ ပီတိႏုတ္ရလိမ့္မယ္။
ပီတိၾကဥ္ေသာ အညသမန္း ေစတသိက္ ၁၂ + ေသာဘနေစတသိက္ ၂၅ = ၃၇ ခု။
ကာမာဝစရကုသိုလ္စိတ္ သတၱမနဲ႔ အ႒မ
“
ဥေပကၡာသဟဂတ ဉာဏဝိပၸယုတၱ အသခၤါရိကကုသိုလ္စိတ္”
“
ဥေပကၡာသဟဂတ ဉာဏဝိပၸယုတၱ သသခၤါရိကကုသိုလ္စိတ္”
သူတို႔က်ေတာ့ ဉာဏဝိပၸယုတ္ျဖစ္လို႔ ပညိေျႏၵ မယွဥ္ဘူး။
ပီတိၾကဥ္ေသာ အညသမန္း ၁၂ + ပညိေျႏၵၾကဥ္ေသာ ေသာဘန ၂၄ = ၃၆ ခု။
ကာမာဝစရဝိပါက္စိတ္ ပထမနဲ႔ ဒုတိယစိတ္
“
ေသာမနႆသဟဂတ ဉာဏသမၸယုတၱ အသခၤါရိက ဝိပါက္စိတ္”
“
ေသာမနႆသဟဂတ ဉာဏသမၸယုတၱ သသခၤါရိက ဝိပါက္စိတ္”
သူတို႔နဲ႔ ယွဥ္တာက အညသမန္းေစတသိက္ ၁၃ ခု + ေသာဘနသာဓာရဏေစတသိက္ ၁၉ + ပညိေျႏၵ ၁ = ၃၃ ခု။
ဝိရတီနဲ႔ မယွဥ္ဘူး။ ဝိရတီဟာ ေလာကီျဖစ္ရင္ ဧကန္ ကုသိုလ္သေဘာရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဝိပါက္စိတ္၊ ႀကိယာစိတ္ေတြမွာ မယွဥ္ဘူး။
အပၸမညာနဲ႔ မယွဥ္ဘူး။ ကာမာဝစရဝိပါက္က ကာမတရားကိုသာ အၿမဲတမ္း အာ႐ုံျပဳတယ္။ က႐ုဏာနဲ႔ မုဒိတာက သတၱဝါ ပညတ္ကို အာ႐ုံျပဳတယ္။
ဒါကို တတိယပိုင္း အာ႐ုံေတြအေၾကာင္း ေလ့လာတဲ့အခါ ပိုနားလည္လိမ့္မယ္။
ကာမာဝစရဝိပါက္စိတ္ တတိယနဲ႔ စတုတၳစိတ္
“
ေသာမနႆသဟဂတ ဉာဏဝိပၸယုတၱ အသခၤါရိက ဝိပါက္စိတ္”
“
ေသာမနႆသဟဂတ ဉာဏဝိပၸယုတၱ သသခၤါရိက ဝိပါက္စိတ္”
သူတို႔က ဉာဏဝိပၸယုတ္ျဖစ္လို႔ ဉာဏ္ျဖစ္တဲ့ ပညိေျႏၵေလ်ာ့သြားမယ္။
ဒါေၾကာင့္မို႔ ၃၂ ပါးသာ ရွိေတာ့တယ္။
ကာမာဝစရဝိပါက္စိတ္ ပၪၥမနဲ႔ ဆ႒မစိတ္
“
ဥေပကၡာသဟဂတ ဉာဏသမၸယုတၱ အသခၤါရိက ဝိပါက္စိတ္”
“
ဥေပကၡာသဟဂတ ဉာဏသမၸယုတၱ သသခၤါရိက ဝိပါက္စိတ္”
သူတို႔က ဥေပကၡာ ဉာဏသမၸယုတ္မို႔ ပီတိထုတ္၊ ဉာဏ္ထည့္။
ပီတိၾကဥ္ အညသမန္း ၁၂ + ေသာဘနသာဓာရဏ ၁၉ + ပညိေျႏၵ ၁ = ၃၂ ခု။
ကာမာဝစရဝိပါက္စိတ္ သတၱမနဲ႔ အ႒မစိတ္
“
ဥေပကၡာသဟဂတ ဉာဏဝိပၸယုတၱ အသခၤါရိက ဝိပါက္စိတ္”
“
ဥေပကၡာသဟဂတ ဉာဏဝိပၸယုတၱ သသခၤါရိက ဝိပါက္စိတ္”
သူတို႔က ဥေပကၡာ ဉာဏဝိပၸယုတ္ျဖစ္လို႔ ပီတိၾကဥ္ အညသမန္း ၁၂ + ေသာဘနသာဓာရဏ ၁၉ = ၃၁ ခု။
အဲဒီေတာ့ ကာမာယစရဝိပါက္စိတ္မွာ ဝိရတီ မယွဥ္ဘူး။ အပၸမညာ မယွဥ္ဘူး။ ဒါ မွတ္ထား႐ုံပဲ။
ဉာဏ္ကေတာ့ ယွဥ္တဲ့အခါ ယွဥ္မယ္၊ မယွဥ္တဲ့အခါ မယွဥ္ဘူး။
ပီတိ ယွဥ္တဲ့အခါ ယွဥ္မယ္၊ မယွဥ္တဲ့အခါ မယွဥ္ဘူး။
ကာမာဝစရႀကိယာစိတ္ ပထမနဲ႔ ဒုတိယစိတ္
“
ေသာမနႆသဟဂတ ဉာဏသမၸယုတၱ အသခၤါရိက ႀကိယာစိတ္”
“
ေသာမနႆသဟဂတ ဉာဏသမၸယုတၱ သသခၤါရိက ႀကိယာစိတ္”
အညသမာန္း ေစတသိက္ ၁၃ ခု + ေသာဘနသာဓာရဏ ေစတသိက္ ၁၉ ခု + အပၸမညာ ၂ + ပညိေျႏၵ ၁ = ၃၅ ခု။
ဝိရတီက ေလာကီဆိုရင္ ဧကန္ ကုသိုလ္ျဖစ္ရမယ္ဆိုေတာ့ ကုသိုလ္မွာသာ ယွဥ္မယ္။ ႀကိယာမွာ မယွဥ္ဘူး။
ႀကိယာစိတ္က ပညတ္ကိုလည္း အာ႐ုံျပဳႏိုင္တာေၾကာင့္ ဒီက်ေတာ့ အပၸမညာ ယွဥ္လာၿပီ။
ဝိပါက္စိတ္က ပညတ္ကို အာ႐ုံ မျပဳဘဲ ကာမတရားကိုသာ အာ႐ုံျပဳတာေၾကာင့္ ဝိပါက္မွာတုန္းက အပၸမညာ မယွဥ္ဘူး။
ကာမာဝစရႀကိယာစိတ္ တတိယနဲ႔ စတုတၳစိတ္
“
ေသာမနႆသဟဂတ ဉာဏဝိပၸယုတၱ အသခၤါရိက ႀကိယာစိတ္”
“
ေသာမနႆသဟဂတ ဉာဏဝိပၸယုတၱ သသခၤါရိက ႀကိယာစိတ္”
သူတို႔က်ေတာ့ ပညာေလ်ာ့သြားတာေၾကာင့္ ၃၄ ပါးနဲ႔ ယွဥ္တယ္။
အညသမာန္း ၁၃ + ေသာဘနသာဓာရဏ ၁၉ + အပၸမညာ ၂ = ၃၄ ပါး။
ကာမာဝစရႀကိယာစိတ္ ပၪၥမနဲ႔ ဆ႒မစိတ္
“
ဥေပကၡာသဟဂတ ဉာဏသမၸယုတၱ အသခၤါရိက ႀကိယာစိတ္”
“
ဥေပကၡာသဟဂတ ဉာဏသမၸယုတၱ သသခၤါရိက ႀကိယာစိတ္”
ပီတိ ထုတ္၊ ပညာ ထည့္၊ ၃၄ ပါးပဲ။
ပီတိၾကဥ္ အညသမာန္း ၁၂ + ေသာဘနသာဓာရဏ ၁၉ + အပၸမညာ ၂ + ပညိေျႏၵ ၁ = ၃၄ ပါး။
ကာမာဝစရႀကိယာစိတ္ သတၱမနဲ႔ အ႒မစိတ္
“
ဥေပကၡာသဟဂတ ဉာဏဝိပၸယုတၱ အသခၤါရိက ႀကိယာစိတ္”
“
ဥေပကၡာသဟဂတ ဉာဏဝိပၸယုတၱ သသခၤါရိက ႀကိယာစိတ္”
သူတို႔က်ေတာ့ ပီတိထုတ္၊ ပညိေျႏၵထုတ္၊ ၃၃ ပါး။
ပီတိၾကဥ္ အညသမာန္း ၁၂ + ေသာဘနသာဓာရဏ ၁၉ + အပၸမညာ ၂ = ၃၃ ပါး။
ဒီေတာ့ ကာမာဝစရေသာဘနစိတ္ ၂၄ ခုမွာ ပံုေသေလး မွတ္ထားဖို႔က -
ကုသိုလ္စိတ္မွာ ဝိရတီလည္း ယွဥ္တယ္၊ အပၸမညာလည္း ယွဥ္တယ္။
ဝိပါက္စိတ္မွာ ဝိရတီလည္း မယွဥ္ဘူး၊ အပၸမညာလည္း မယွဥ္ဘူး။
ႀကိယာစိတ္မွာ ဝိရတီ မယွဥ္ဘူး၊ အပၸမညာ ယွဥ္တယ္။
ၿပီးေတာ့ ဉာဏသမၸယုတ္စိတ္မွာ ပညိေျႏၵ ယွဥ္မယ္။ ဉာဏဝိပၸယုတ္စိတ္မွာ ပညိေျႏၵ မယွဥ္ဘူး။
ေသာမနႆသဟဂုတ္စိတ္မွာ ပီတိ ယွဥ္မယ္၊ ဥေပကၡာသဟဂုတ္စိတ္မွာ ပီတိ မယွဥ္ဘူး။
+++++
႐ူပါဝစရစိတ္
႐ူပါဝစရစိတ္က်ေတာ့ ကုသိုလ္၊ ဝိပါက္၊ ႀကိယာအတိုင္း မသြားဘဲ ပထမစ်ာန္၊ ဒုတိယစ်ာန္၊ တတိယစ်ာန္၊ စတုတၳစ်ာန္၊ ပၪၥမစ်ာန္နဲ႔ သြားမယ္။
႐ူပါဝစရ ပထမစ်ာန္စိတ္ ၃ ခု
“
ဝိတက္, ဝိစာရ, ပီတိ, သုခ, ဧကဂၢတာႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ ပထမစ်ာန္ ကုသိုလ္စိတ္”
“
ဝိတက္, ဝိစာရ, ပီတိ, သုခ, ဧကဂၢတာႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ ပထမစ်ာန္ ဝိပါက္စိတ္”
“
ဝိတက္, ဝိစာရ, ပီတိ, သုခ, ဧကဂၢတာႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ ပထမစ်ာန္ ႀကိယာစိတ္”
အညသမာန္းေစတသိက္ ၁၃ ခုလံုးနဲ႔ ယွဥ္တယ္။
ေသာဘနသာဓာရဏ ၁၉ ခုနဲ႔ ယွဥ္တယ္။
ဝိရတီနဲ႔ မယွဥ္ဘူး။
႐ူပါဝစရစိတ္ဆိုတာက ပညတ္အာ႐ုံျပဳတာမို႔ အပၸမညာနဲ႔ ယွဥ္တယ္။
ၿပီးေတာ့ သူတို႔က ဉာဏသမၸယုတ္ခ်ည္းပဲျဖစ္လို႔ ဉာဏ္နဲ႔ ယွဥ္တယ္။
အညသမာန္း ၁၃ + ေသာဘနသာဓာရဏ ၁၉ + အပၸမညာ ၂ + ပညိေျႏၵ ၁ = ၃၅ ပါး။
႐ူပါဝစရ ဒုတိယစ်ာန္စိတ္ ၃ ပါး
“
ဝိစာရ, ပီတိ, သုခ, ဧကဂၢတာႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ ဒုတိယစ်ာန္ ကုသိုလ္စိတ္”
“
ဝိစာရ, ပီတိ, သုခ, ဧကဂၢတာႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ ဒုတိယစ်ာန္ ဝိပါက္စိတ္”
“
ဝိစာရ, ပီတိ, သုခ, ဧကဂၢတာႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ ဒုတိယစ်ာန္ ႀကိယာစိတ္”
ဒုတိယစ်ာန္စိတ္ ၃ ခုက်ေတာ့ ဝိတက္ႏုတ္လိုက္ရင္ ေစတသိက္ ၃၄ ပါးနဲ႔ ယွဥ္တယ္။
ဝိတက္ၾကဥ္ အညသမာန္း ၁၂ + ေသာဘနသာဓာရဏ ၁၉ + အပၸမညာ ၂ + ပညိေျႏၵ ၁ = ၃၄ ပါး။
႐ူပါဝစရ တတိယစ်ာန္စိတ္ ၃ ပါး
“
ပီတိ, သုခ, ဧကဂၢတာႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ တတိယစ်ာန္ ကုသိုလ္စိတ္”
“
ပီတိ, သုခ, ဧကဂၢတာႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ တတိယစ်ာန္ ဝိပါက္စိတ္”
“
ပီတိ, သုခ, ဧကဂၢတာႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ တတိယစ်ာန္ ႀကိယာစိတ္”
တတိယစ်ာန္စိတ္ ၃ ခုက်ေတာ့ ဝိစာရ ထပ္ေလ်ာ့သြားမယ္။ ၃၃ ပါးနဲ႔ ယွဥ္မယ္။
ဝိတက္, ဝိစာရၾကဥ္ အညသမာန္း ၁၁ + ေသာဘနသာဓာရဏ ၁၉ + အပၸမညာ ၂ + ပညိေျႏၵ ၁ = ၃၃ ပါး။
႐ူပါဝစရ စတုတၳစ်ာန္စိတ္ ၃ ပါး
“
သုခ, ဧကဂၢတာႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ စတုတၳစ်ာန္ ကုသိုလ္စိတ္”
“
သုခ, ဧကဂၢတာႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ စတုတၳစ်ာန္ ဝိပါက္စိတ္”
“
သုခ, ဧကဂၢတာႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ စတုတၳစ်ာန္ ႀကိယာစိတ္”
စတုတၳစ်ာန္ ၃ ခုက်ေတာ့ ပီတိပါ ထပ္ေလ်ာ့သြားမယ္။ ေစတသိက္ေပါင္း ၃၂ ခုနဲ႔ ယွဥ္တယ္။
ဝိတက္, ဝိစာရ, ပီတိၾကဥ္ အညသမာန္း ၁၀ + ေသာဘနသာဓာရဏ ၁၉ + အပၸမညာ ၂ + ပညိေျႏၵ ၁ = ၃၂ ပါး။
႐ူပါဝစရ ပၪၥမစ်ာန္စိတ္ ၃ ပါး
“
ဥေပကၡာ, ဧကဂၢတာႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ ပၪၥမစ်ာန္ ကုသိုလ္စိတ္”
“
ဥေပကၡာ, ဧကဂၢတာႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ ပၪၥမစ်ာန္ ဝိပါက္စိတ္”
“
ဥေပကၡာ, ဧကဂၢတာႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ ပၪၥမစ်ာန္ ႀကိယာစိတ္”
ဒီ ၃ ခုက ဥေပကၡာနဲ႔ ယွဥ္တာေၾကာင့္ အပၸမညာ မယွဥ္ဘူး။ အပၸမညာက ပထမ, ဒုတိယ, တတိယ, စတုတၳ စ်ာန္ ၄ ပါးနဲ႔သာ ယွဥ္ႏိုင္တယ္။
ဝိတက္, ဝိစာရ, ပီတိၾကဥ္ အညသမာန္း ၁၀ + ေသာဘနသာဓာရဏ ၁၉ + ပညိေျႏၵ ၁ = ၃၀ ပါး။
+++++
အ႐ူပါဝစရစိတ္ ၁၂ ပါး
အ႐ူပါဝစရစိတ္ေတြက ပၪၥမစ်ာန္အတိုင္းျဖစ္တာေၾကာင့္ ေစတသိက္ ၃၀ နဲ႔ပဲ ယွဥ္တယ္။
+++++
ေလာကုတၱရာစိတ္ ၄၀
‘
ေသာတာပတၱိမဂ္’, ‘သကဒါဂါမိမဂ္’, ‘အနာဂါမိမဂ္’, ‘အရဟတၱမဂ္’ ပထမစ်ာန္ ၄ ပါး
‘ေသာတာပတၱိဖိုလ္’, ‘သကဒါဂါမိဖိုလ္’, ‘အနာဂါမိဖိုလ္’, ‘အရဟတၱဖိုလ္’ ပထမစ်ာန္ ၄ ပါး
ေလာကုတၱရာမွာက်ေတာ့ ဝိရတီအၿမဲတမ္းလည္း ယွဥ္တယ္၊ အကုန္လံုး တစ္ေပါင္းတည္းလည္း ယွဥ္တယ္။
ေလာကုတၱရာစိတ္က နိဗၺာန္ကို အာ႐ုံျပဳတာေၾကာင့္ သတၱဝါပညတ္ကို အာ႐ုံျပဳတဲ့ အပၸမညာ မယွဥ္ဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ပထမစ်ာန္ ေလာကုတၱရာစိတ္ေတြမွာ -
အညသမာန္း ၁၃ + ေသာဘနသာဓာရဏ ၁၉ + ဝိရတီ ၃ + ပညိေျႏၵ ၁ = ၃၆ ပါး။
ေလာကုတၱရာ ဒုတိယစ်ာန္စိတ္ေတြမွာ ဝိတက္ေလ်ာ့ = ၃၅ ပါး
ေလာကုတၱရာ တတိယစ်ာန္စိတ္ေတြမွာ ဝိတက္၊ ဝိစာရ ေလ်ာ့ = ၃၄ ပါး
ေလာကုတၱရာ စတုတၳစ်ာန္စိတ္ေတြမွာ ဝိတက္၊ ဝိစာရ၊ ပီတိ ေလ်ာ့ = ၃၃ ပါး
ေလာကုတၱရာ ပၪၥမစ်ာန္စိတ္ေတြမွာ ဝိတက္၊ ဝိစာရ၊ ပီတိ ေလ်ာ့ = ၃၃ ပါး ယွဥ္တယ္။
+++++
အဘိဓမၼာသင္တန္းၿပီးေသာအခါ ေစတနာရွင္ သင္တန္းသူမ်ား စုေပါင္း ခ်က္ျပဳတ္ထားေသာ မုန္႔ဟင္းခါးကို အဆာေျပ စားေသာက္ၾကရ၏။
စေနေန႔တရားပြဲကို စိန္စီဆရာေတာ္က ယခင္အပတ္မွ သမဏနတ္သားအေၾကာင္းအဆက္ အစၧရသုတ္တရားေတာ္ကို ေဟာၾကား ခ်ီးျမႇင့္၏။
တရားမေဟာမီ ရတနာျမတ္ သံုးပါးႏွင့္ ဆရာသမားတို႔အား ရွိခိုးပူေဇာ္ၾက၏။
‘ရွစ္ျဖာမဂၢင္ နိဗၺာန္ဝင္’ဟူ၍လည္း အမည္ေပးႏိုင္သည့္ တရားေတာ္ကို -
“လမ္းေျဖာင့္မည္တြင္၊ ထိုမဂၢင္၊ ရပ္ခြင္ ေဘးမဲ့နိဗၺာန္ပါ”
“လမ္းေျဖာင့္ဆိုတာ၊ ထိုမဂ္ပါ၊ ေဘးမဲ့ရပ္ဟာ နိဗၺာန္ပါ”
“ဝိရိယႏွစ္လီ၊ ဘီးတပ္သည္၊ မျမည္ရထား ထိုမဂ္ပါ”
“ဝိရိယႏွစ္ပါး၊ ဘီးတပ္ထား၊ ရထားျမည္သံ မၾကားပါ”
“ရွက္ေၾကာက္ႏွစ္တန္၊ ေနာက္မွီခံ၊ ကာရန္ အမွတ္,သတိပါ”
“ဝိပါသ္ေရွ႕သြား၊ မဂ္ဉာဏ္ကား၊ ရထားေမာင္းသူ ဆိုရပါ”
“ဤလိုရထား၊ ရွိသူမ်ား၊ ေယာက်္ားမိန္းမ လူတိုင္းမွာ”
“မဂၢင္ယာဥ္ႀကီး၊ ၿငိမ့္ၿငိမ့္စီး၊ အၿပီး နိဗၺာန္ေရာက္ႏိုင္တာ”
“မဂၢရွစ္ျဖာ၊ မရွိရာ၊ ကိေလသာၿငိမ္းသူ မရွိေပ”
“မဂၢင္ရွစ္ျဖာ၊ ရွိရာမွာ၊ ကိေလသာၿငိမ္းသူ ရွိႏိုင္ေပ”
“ဘုရားသာသနာ၊ ျပင္ပမွာ၊ ကိေလသာၿငိမ္းသူ မရွိေပ”
“ဘုရားသာသနာ၊ အတြင္းမွာ၊ ကိေလသာၿငိမ္းသူ ရွိႏိုင္ေပ”
“မိမိရျငား၊ ျမတ္တရား၊ သူမ်ားရေအာင္ ေျပာၾကားသူ”
“ဘုရားျမတ္စြာ၊ ေဟာမိန္႔တာ၊ ေကာင္းစြာ ေနတဲ့သူ”
“ေကာင္းစြာေနသူ၊ ျဖစ္လိုသူ၊ ရွင္လူ မ်ားေဝေန”
“မိမိရျငား၊ ျမတ္တရား၊ ေဟာၾကား ျပသေလ”
“ေဟာၾကားျပသ၊ တရားရ၊ ဗုဒၶႀကိဳက္တဲ့ တပည့္ေတြ”
“တာဝန္ေက်ကာ၊ သာသနာ၊ ေကာင္းစြာေနသူေတြ”
“သာသနာျပန္႔ေရး၊ အေလးေပး၊ အားေပးေနသူေတြ”
“သာသနာ့အႏၲရာယ္၊ အသြယ္သြယ္၊ ကာကြယ္ေနသူေတြ” စသည့္ လကၤာမ်ားျဖင့္ မွတ္သား လိုက္နာဖြယ္ ေဟာၾကားသြားၿပီး သာသနာႏွင့္ေတြ႕ၾကံဳခိုက္ ေကာင္းစြာ ေနထိုင္သူမ်ားျဖစ္ၿပီး သာသနာ ရွည္ၾကာ တည္တံ့ ျပန္႔ပြားေအာင္၊ သာသနာ့တာဝန္ ေက်ပြန္ေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ၾကရန္ တိုက္တြန္းသြား၏။
တရားပြဲၿပီးေသာ္ ေကာင္းမႈ ကုသိုလ္တို႔ကို သတၱဝါအားလံုးအား အမွ်ေပးေဝၾက၏။
သာဓု … သာဓု … သာဓု။
