ပစၥည္းပိုင္း
ပရမတၳတရားေလးပါးတို႔ကို သေဘာတူခ်င္း ေပါင္းစု၍ သမုစၥည္းပိုင္း၌ ျပဆိုခဲ့ၿပီးေနာက္ ထိုသဘာဝဓမၼတို႔သည္ တန္ခိုးရွင္ နတ္ ျဗဟၼာတို႔က ဖန္ဆင္း၍ ေပၚလာသည္ မဟုတ္၊ အေၾကာင္းကင္း၍ ေပၚလာသည္ မဟုတ္၊ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္သြယ္ေနပံုကို ပဋိစၥသမုပၸါဒ္နည္းျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အက်ိဳးတရားမ်ား ျဖစ္ေလာက္ေအာင္ အေၾကာင္းတရားတို႔၌ သတၱိစြမ္းပကားရွိပံုကို ပ႒ာန္းနည္းျဖင့္လည္းေကာင္း ဤပစၥည္းပိုင္း၌ ထိုက္သည္အားေလ်ာ္စြာ ျပဆို၏။
ပဋိစၥသမုပၸါဒ္နည္း ပ႒ာန္းနည္း ၂-ပါး၏ ထူးျခားခ်က္
အေၾကာင္းတရားကို စြဲ၍ အက်ိဳးတရားသည္ ေကာင္းစြာ ျဖစ္ေပၚေသာေၾကာင့္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ မည္၏။
အထူးထူး အျပားျပားရွိေသာ ေဟတုစေသာ ပစၥည္းတို႔၏ အစြမ္းျဖင့္ ျပအပ္ေသာေၾကာင့္ ပ႒ာန္း မည္၏။
ပဋိစၥသမုပၸါဒ္နည္း၌ ေဟတုသတၱိ အာရမၼဏသတၱိ စေသာ သတိၱထူး မပါ။ ပစၥည္း ပစၥယုပၸန္တို႔၏ ျဖစ္ပံုေလာက္ကိုသာ ျပ၏။
ပ႒ာန္းနည္း၌ကား ပစၥည္း၊ ပစၥယုပၸန္အျပင္ ပစၥယသတၱိကိုလည္း ျပသည္။
ဤသို႔ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္နည္း၌ ပစၥယသတၱိ မပါျခင္း၊ ပ႒ာန္းနည္း၌ ပစၥယသတၱိ ပါရွိျခင္းသည္ နည္း ၂-ပါး၏ ထူးျခားခ်က္ ျဖစ္သည္။
+++++
ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ အႏုေလာမ ပါဠိေတာ္
အဝိဇၨာပစၥယာ သခၤါရာ
သခၤါရပစၥယာ ဝိညာဏံ
ဝိညာဏပစၥယာ နာမ႐ူပံ
နာမ႐ူပပစၥယာ သဠာယတနံ
သဠာယတနပစၥယာ ဖေႆာ
ဖႆပစၥယာ ေဝဒနာ
ေဝဒနာပစၥယာ တဏွာ
တဏွာပစၥယာ ဥပါဒါနံ
ဥပါဒါနပစၥယာ ဘေဝါ
ဘဝပစၥယာ ဇာတိ
ဇာတိပစၥယာ ဇရာ မရဏ ေသာက ပရိေဒဝ ဒုကၡ ေဒါမနႆသုပါယာသာ သမ႓ဝႏၲိ
ဧဝေမတႆ ေကဝလႆ ဒုကၡကၡႏၶႆ သမုဒေယာေဟာတိ။
| ပစၥည္း | ပစၥယုပၸန္ |
| ၁။ အဝိဇၨာ | သခၤါရ |
| ၂။ သခၤါရ | ဝိညာဏ |
| ၃။ ဝိညာဏ | နာမ႐ူပ |
| ၄။ နာမ႐ူပ | သဠာယတန |
| ၅။ သဠာယတန | ဖႆ |
| ၆။ ဖႆ | ေဝဒနာ |
| ၇။ ေဝဒနာ | တဏွာ |
| ၈။ တဏွာ | ဥပါဒါန |
| ၉။ ဥပါဒါန | ဘဝ |
| ၁၀။ ဘဝ | ဇာတိ |
| ၁၁။ ဇာတိ | ဇရာ, မရဏ, ေသာက, ပရိေဒဝ, ဒုကၡ, ေဒါမနႆ, ဥပါယာသ။ |
+++++
အဝိဇၨာပစၥယာ သခၤါရာ
သစၥာေလးပါး(ဒုကၡသစၥာ၊ သမုဒယသစၥာ၊ နိေရာဓသစၥာ၊ မဂၢသစၥာ)တို႔၌လည္းေကာင္း၊
ေ႐ွ႕အစြန္းဟု ဆိုအပ္ေသာ ပုဗၺႏၲ၊
ေနာက္အစြန္းဟု ဆိုအပ္ေသာ အပရႏၲ၊
ေရွ႕ေနာက္အစြန္းဟု ဆိုအပ္ေသာ ပုဗၺႏၲာပရႏၲ၊
ပဋိစၥသမုပၸါဒ္တို႔၌လည္းေကာင္း
ဤရွစ္ရပ္ေသာ တရားတို႔၌ ဖံုးလႊမ္းတတ္ေသာ ေမာဟေစတသိက္သည္ အဝိဇၨာ မည္၏။
၁။ ကာမကုသိုလ္ေစတနာ ၈-ခု၊ ႐ူပကုသုိလ္ေစတနာ ၅-ခု၊ ဤကုသိုလ္ေစတနာ ၁၃-ခုသည္ ေကာင္းေသာ ဝိပါက္နာမကၡႏၶာ ကဋတၱာ႐ုပ္တို႔ကို ျဖစ္ေစတတ္ ျပဳျပင္စီရင္တတ္ေသာေၾကာင့္ ပုညာဘိသခၤါရ။
၂။ အကုသိုလ္ေစတနာ ၁၂-ခုသည္ မေကာင္းေသာ ဝိပါက္နာမကၡႏၶာ ကဋတၱာ႐ုပ္တို႔ကို ျပဳျပင္စီရင္တတ္ေသာေၾကာင့္ အပုညာဘိသခၤါရ။
၃။ အ႐ူပကုသိုလ္ေစတနာ ၄-ခုသည္ မတုန္လႈပ္တတ္ေသာ အ႐ူပဘဝကို ျပဳျပင္စီရင္တတ္ေသာေၾကာင့္ အာေနၪၥာဘိသခၤါရ မည္၏။
တနည္း
၁။ ကာယဝိညတ္ဟု ဆိုအပ္ေသာ ကာယဒြါရေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္ေသာ ကာမကုသိုလ္ေစတနာ ၈-ခု၊ အကုသိုလ္ေစတနာ ၁၂-ခု၊ ဤ ၂၀ ေသာ ကာယကံေစတနာအေပါင္းသည္ ကာယသခၤါရ။
၂။ ဝစီဝိညတ္ဟု ဆိုအပ္ေသာ ဝစီဒြါရေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္ေသာ ဆိုအပ္ၿပီးေသာ ၂၀-ေသာ ဝစီကံ ေစတနာအေပါင္းသည္ ဝစီသခၤါရ။
၃။ ဝိညတ္ ၂-ပါးကို မျဖစ္ေစမူ၍ မေနာဒြါရ၌သာ ျဖစ္ေသာ အကုသိုလ္ေစတနာ ၁၂-ခု၊ မဟာကုသိုလ္ေစတနာ ၈-ခု၊ မဟဂၢဳတ္ကုသိုလ္ေစတနာ ၉-ခု၊ ဤေစတနာ ၂၉-ခုသည္ စိတၱသခၤါရ မည္၏။
ဤျပဆိုခဲ့ၿပီးေသာ သခၤါရ ၆-ပါး၊ တရားကိုယ္အားျဖင့္ ေလာကီကုသိုလ္ အကုသိုလ္ ေစတနာ ၂၉-ပါးတို႔သည္ အဝိဇၨာပစၥယာ သခၤါရာပုဒ္၌ အဝိဇၨာေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ သခၤါရတရားတို႔ဟူ၍ မွတ္ပါ။
ေလာကုတၱရာေစတနာသည္ ဝ႗ကထာ (ဝဋ္လည္ပံုကိုျပေသာ စကား)၌ မေဟာသင့္ေသာေၾကာင့္ သခၤါရဟု မဆိုရ။
+++++
သခၤါရပစၥယာ ဝိညာဏံ
‘အဝိဇၨာပစၥယာ သခၤါရာ’ပုဒ္၌ သခၤါရအရ အလံုးစံုေသာ ေလာကီကုသိုလ္ အကုသိုလ္ ေစတနာ ၂၉ ကို အကုန္လံုး ယူ၏။
‘သခၤါရပစၥယာ ဝိညာဏံ’ပုဒ္၌ သခၤါရအရကို ပဋိသေႏၶအခါ ဥဒၶစၥေစတနာ၊ ပဝတၱိပဋိသေႏၶအခါတို႔၌ အဘိဉာဏ္ေစတနာကို ၾကဥ္၍ ႂကြင္းေသာ ေလာကီကုသိုလ္ အကုသိုလ္ ေစတနာမ်ားကိုသာ ယူရမည္။
ဝိညာဏပုဒ္အရကို ဘံုသံုးပါး၌ျဖစ္ေသာ ပဋိသေႏၶဝိညာဏ္ ၁၉၊ ပဝတၱိဝိညာဏ္ ေလာကီဝိပါက္ ၃၂ ကိုသာ ဤပဋိစၥသမုပၸါဒ္အရာ၌ ယူရမည္။
ပဋိသေႏၶအစြမ္းျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳပံု
ပုညာဘိသခၤါရေၾကာင့္ အဟိတ္ကုသလဝိပါက္ ဥေပကၡာသႏၲီရဏ ၁-ပါး၊
မဟာဝိပါက္ ၈-ပါး၊
႐ူပဝိပါက္ ၅-ပါး၊
ဤ ၁၄-ပါးေသာ ဝိညာဏ္ ျဖစ္၏။
ဥဒၶစၥေစတနာၾကဥ္ေသာ အပုညာဘိသခၤါရေၾကာင့္ အကုသလဝိပါက္ ဥေပကၡာသႏၲီရဏ ၁-ခုသာ ျဖစ္၏။
ဥဒၶစၥကား ပဝတၱိဉာဏ္ကို ျဖစ္ေစႏိုင္၏။
အာေနၪၥာဘိသခၤါရေၾကာင့္ အ႐ူပဝိပါက္ဝိညာဏ္ ၄-ခုသာ ျဖစ္၏။
ေပါင္းေသာ္ သခၤါရသံုးပါးေၾကာင့္ (၁၄+၁+၄) ပဋိသေႏၶဝိညာဏ္ ၁၉ ျဖစ္၏။
ပဝတၱိအစြမ္းျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳပံု
ကာမာဝစရကုသိုလ္ ပုညာဘိသခၤါရ ၈-ခုေၾကာင့္ အဟိတ္ကုသလဝိပါက္ ၈-ပါး၊ မဟာဝိပါက္ ၈-ပါး၊ ေပါင္း ၁၆-ပါး ျဖစ္၏။
႐ူပါဝစရကုသိုလ္ ပုညာဘိသခၤါရ ၅-ခုေၾကာင့္ ႐ူပါဝစရဝိပါက္ ၅-ခု ျဖစ္၏။
အပုညာဘိသခၤါရေၾကာင့္ အကုသလဝိပါက္ ၇-ခု ျဖစ္၏။
အာေနၪၥာဘိသခၤါရေၾကာင့္ အ႐ူပါဝစရဝိပါက္ ၄-ခု ျဖစ္၏။
+++++
ဝိညာဏပစၥယာ နာမ႐ူပံ
သခၤါရပစၥယာ ဝိညာဏံပုဒ္၌ ဝိညာဏအရကို ပဋိသေႏၶဝိညာဏ္ ၁၉၊ ပဝတၱိဝိညာဏ္ ေလာကီဝိပါက္ ၃၂ ကို ယူ၏။
ကံ၏အက်ိဳးတရားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဝိပါက္ဝိညာဏ္ကိုသာ ယူရသည္။
ဝိညာဏပစၥယာ နာမ႐ူပံပုဒ္၌ ဝိညာဏအရကို အလံုးစံုေသာ စိတ္တစ္ခုယုတ္ ကိုးဆယ္ကို ယူ၏။
နာမ႐ူပံပုဒ္၌ နာမအရကို ေဝဒနာအစရွိေသာ ခႏၶာ ၃-ပါး၊ ေစတသိက္ ၅၂-ပါးကို ယူအပ္၏။
႐ူပံအရကိုကား ကမၼဇ႐ုပ္၊ တနည္း စတုသမု႒ာနိက႐ုပ္ကို ယူအပ္၏။
ဝိညာဏ္သည္ နာမ္႐ုပ္အား ေက်းဇူးျပဳပံု
ပဋိသေႏၶဝိညာဏ္သည္ ပဋိသေႏၶနာမ္႐ုပ္အား ေက်းဇူးျပဳ၏။
ပဝတၱိဝိညာဏ္သည္ ပဝတၱိနာမ္႐ုပ္အား ေက်းဇူးျပဳ၏။
ျပဳပံုကား - ပၪၥေဝါကာရဘံု၌ ပဋိသေႏၶအခါ ပဋိသေႏၶဝိပါက္စိတ္ ၁၅၊ ေစတသိက္ ၃၅၊ ကာယဒသက၊ ဝတၳဳဒသက၊ ဘာဝဒသကဟု ဆိုအပ္ေသာ ကမၼဇကလာပ္ ၃-စည္း (၇-စည္း၊ ၄-စည္း)တို႔သည္ တၿပိဳက္နက္ ျဖစ္၏။
ပဋိသေႏၶဝိညာဏ္စိတ္သည္ မိမိႏွင့္အတူတကြျဖစ္ေသာ ေစတသိက္ နာမ္ႏွင့္ ကမၼဇ႐ုပ္တို႔အား ေက်းဇူးျပဳ၏ဟု ဆိုလိုသည္။
ပဝတၱိအခါ ကုသိုလ္စိတ္ စသည္ျဖစ္ရာ၌ ၎ကုသိုလ္စိတ္ႏွင့္အတူတကြ ေစတသိက္ ၃၈-ပါး၊ စိတၱဇ႐ုပ္ ျဖစ္၏။
ကုသိုလ္စိတ္ဝိညာဏ္သည္ မိမိႏွင့္အတူတကြျဖစ္ေသာ ေစတသိက္နာမ္ႏွင့္ စိတၱဇ႐ုပ္တို႔အား ေက်းဇူးျပဳ၏။
စတုေဝါကာရဘံု၌ ပဋိသေႏၶ ပဝတၱိ ၂-ပါးလံုးပင္ ေလးပါးေသာ အ႐ူပဝိပါက္ဝိညာဏ္သည္ ေစတသိက္ ၃၀ တည္းဟူေသာ နာမ္တရားအား ေက်းဇူးျပဳ၏။
+++++
နာမ႐ူပပစၥယာ သဠာယတနံ
နာမ၏အရကို ေဝဒနာအစရွိေသာ ခႏၶာ ၃-ပါး အေပါင္းကိုပင္ ယူအပ္၏။
႐ူပ၏အရကို မဟာဘုတ္ ေလးပါး၊ ဆဝတၳဳ႐ုပ္၊ ဇီဝိတ႐ုပ္တို႔ကို ယူအပ္၏။
သဠာယတန၏အရကို အဇၥ်တၱိကာယတန ၆-ပါးကို ယူအပ္၏။
+++++
သဠာယတနပစၥယာ ဖေႆာ
ဤ၌ သဠာယတနအရကို အဇၥ်တၱိကာယတန ၆-ပါး၊ ဗာဟိရာယတန ၆-ပါး = ေပါင္း အာယတန ၁၂-ပါး စလံုးကိုပင္ ယူအပ္၏။
ဖႆ၏အရကို ေလာကီဝိပါက္ ၃၂-ခုႏွင့္ ယွဥ္ေသာ ဖႆေစတသိက္ ၃၂-ပါးသည္ ဖႆ မည္၏။
ထိုတြင္ စကၡဳဝိညာဏ္ေဒြး၌ ယွဥ္ေသာ ဖႆေစတသိက္သည္ စကၡဳသမၹႆ၊
ေသာတဝိညာဏ္ေဒြး၌ ယွဥ္ေသာ ဖႆေစတသိက္သည္ ေသာတသမၹႆ၊
ဃာနဝိညာဏ္ေဒြး၌ ယွဥ္ေသာ ဖႆေစတသိက္သည္ ဃာနသမၹႆ၊
ဇိဝွါဝိညာဏ္ေဒြး၌ ယွဥ္ေသာ ဖႆေစတသိက္သည္ ဇိဝွါသမၹႆ၊
ကာယဝိညာဏ္ေဒြး၌ ယွဥ္ေသာ ဖႆေစတသိက္သည္ ကာယသမၹႆ၊
ႂကြင္းေသာ ေလာကီဝိပါက္ ၂၂-ခုႏွင့္ ယွဥ္ေသာ ဖႆေစတသိက္သည္ မေနာသမၹႆ မည္၏။
ေဒြးပၪၥဝိညာဏ္ ၁၀ မွ ႂကြင္းေသာ စိတ္ ၇၉-ခု၌ ယွဥ္ေသာ ဖႆေစတသိက္သည္ မေနာသမၹႆဟုလည္း ယူေသး၏။
ဤ၌ ဝ႗ကထာျဖစ္၍ ေလာကီဝိပါက္ ၃၂-ခု၌ ရွိေသာ ဖႆကိုသာ ေကာက္ယူသင့္၏။
+++++
ဖႆပစၥယာ ေဝဒနာ
ေလာကီဝိပါက္ ၃၂-ပါးႏွင့္ ယွဥ္ေသာ စကၡဳသမၹႆဇာေဝဒနာ၊ ေသာတသမၹႆဇာေဝဒနာ၊ ဃာနသမၹႆဇာေဝဒနာ၊ ဇိဝွါသမၹႆဇာေဝဒနာ၊ ကာယသမၹႆဇာေဝဒနာ၊ မေနာသမၹႆဇာေဝဒနာတို႔ကို ယူအပ္၏။
+++++
ေဝဒနာပစၥယာ တဏွာ
ဖႆပစၥယာ ေဝဒနာ၌ ေဝဒနာ၏အရကို ေလာကီဝိပါက္ ၃၂-ခု၌ ရွိေသာ အက်ိဳးေဝဒနာကိုသာ ေကာက္ခဲ့၏။
ေဝဒနာပစၥယာ တဏွာ၌ကား အေၾကာင္းေဝဒနာျဖစ္၍ တဏွာကို ျဖစ္ေစႏိုင္ေသာ ေဝဒနာတို႔ကို ေကာက္ယူသင့္ေသာေၾကာင့္ ေလာကီစိတ္ ၈၁-ခု၌ ရွိသာ ေဝဒနာ ၈၁-ခုကို ယူ၏။
တဏွာ၏အရကိုကား ႐ူပတဏွာ၊ သဒၵတဏွာ၊ ဂႏၶတဏွာ၊ ရသတဏွာ၊ ေဖာ႒ဗၺတဏွာ၊ ဓမၼတဏွာအားျဖင့္ ၆-ပါး ျဖစ္၏။
တဏွာအရကား ေလာဘေစတသိက္ပင္တည္း။
႐ူပါ႐ုံ၌ တပ္ေသာ ေလာဘသည္ ႐ူပတဏွာ၊
သဒၵါ႐ုံ၌ တပ္ေသာ ေလာဘသည္ သဒၵတဏွာ၊
ဂႏၶါ႐ုံ၌ တပ္ေသာ ေလာဘသည္ ဂႏၶတဏွာ၊
ရသာ႐ုံ၌ တပ္ေသာ ေလာဘသည္ ရသတဏွာ၊
ေဖာ႒ဗၺာ႐ုံ၌ တပ္ေသာ ေလာဘသည္ ေဖာ႒ဗၺတဏွာ၊
ဓမၼာ႐ုံ၌ တပ္ေသာ ေလာဘသည္ ဓမၼတဏွာ မည္၏။
တနည္း -
ကာမတဏွာ၊ ဘဝတဏွာ၊ ဝိဘဝတဏွာအားျဖင့္ ၃-ပါး ျဖစ္၏။
+++++
တဏွာပစၥယာ ဥပါဒါနံ
တဏွာ၏အရ အားနည္းေသာ ေလာဘသည္ တဏွာ၊ အားႀကီးေသာ ေလာဘသည္ ဥပါဒါန္ မည္၏။
ဥပါဒါန္ ၄-ပါးကို သမုစၥည္းပိုင္း၌ ျပဆိုခဲ့ၿပီး ျဖစ္၏။ ဖြတ္ႀကီးလွ်င္ မိေက်ာင္း၊ ေႁမြႀကီးလွ်င္ နဂါး၊ တေစၧႀကီးလွ်င္ သူရဲ၊ သူရဲႀကီးလွ်င္ သဘက္ဆိုသကဲ့သို႔ တဏွာဓာတ္ အဆင့္ဆင့္ ရင့္သန္၍ အျပင္းအထန္ စြဲလမ္းမႈႀကီး ျဖစ္ေပၚ၍ လာ၏။
ထိုသို႔ အျပင္းအထန္ စြဲလမ္းမႈကိုပင္ ဥပါဒါန္ဟု ေခၚ၏။
+++++
ဥပါဒါနပစၥယာ ဘေဝါ
ဤ၌ ဥပါဒါန္၏အရမွာ ဆိုခဲ့ၿပီးေသာ ဥပါဒါန္တရား ၄-ပါးတို႔ပါင္တည္း။
ဘဝ၏အရကား ကမၼဘဝ၊ ဥပပတၱိဘဝ ၂-ပါး ရ၏။
ျဖစ္ေပၚတတ္ ႀကီးပြားတတ္ေသာေၾကာင့္ ဘဝ မည္၏။
ခ်မ္းသာအမ်ိဳးမ်ိဳး ဆင္းရဲအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔၏ ျဖစ္ေပၚျခင္း ႀကီးပြားျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေလာကီကုသိုလ္ အကုသိုလ္တို႔ႏွင့္ ယွဥ္ေသာ ေစတနာ ၂၉-ခုသည္ ကမၼဘဝ မည္၏။
ထင္ရွားစြာ ျဖစ္ေပၚလာတတ္ေသာ ေလာကီဝိပါက္ ၃၂၊ ေစတသိက္ ၃၅၊ ကမၼဇ႐ုပ္ ၂၀ တို႔သည္ ဥပပတၱိဘဝ မည္၏။
သခၤါရႏွင့္ ဘဝ အထူး
အတိတ္ဘဝ၌ျဖစ္ေသာ ေစတနာသည္ သခၤါရ မည္၏။
ယခု ပစၥဳပၸန္ဘဝ၌ ျဖစ္ေသာ ေစတနာသည္ ကမၼဘဝ မည္၏။
တနည္း -
ေစတနာသက္သက္သည္ သခၤါရ မည္၏။
ေစတနာသည္လည္းေကာင္း၊ ေစတနာႏွင့္ယွဥ္ေသာ ေစတနာသမၸယုတ္ျဖစ္ေသာ သံသရာ၌ က်င္လည္တတ္ေသာ အဘိဇၥ်ာစေသာ တရားအေပါင္းသည္လည္းေကာင္း ဘဝ မည္၏။
ဥပါဒါန္ေၾကာင့္ ဘဝျဖစ္ပံု
ကာမုပါဒါန္ေၾကာင့္ ဒုစ႐ိုက္ကို ျပဳ၏။ ထိုဒုစ႐ိုက္ေစတနာသည္ ကမၼဘဝ မည္၏။
ထိုအကုသိုလ္ကမၼဘဝေၾကာင့္ ငရဲဘံုစသည္တို႔၌ လားရ ေရာက္ရ၏။ ထိုဒုဂၢတိဘဝ၌ ပဋိသေႏၶဝိပါက္ျဖစ္မႈသည္ ဥပပတၱိဘဝ မည္၏။
ဤသို႔ အကုသိုလ္ကံဟူေသာ ကမၼဘဝႏွင့္ ဒုဂၢတိဘဝဟူေသာ ဥပပတၱိဘဝသည္ ကာမဂုဏ္၌ လြန္စြာ စြဲလမ္းမႈေၾကာင့္ ဘဝျဖစ္၏ဟု ဆိုရ၏။
လူ႔ဘံု နတ္ဘံု၌ သာယာစြဲလမ္းျခင္းေၾကာင့္ သုစ႐ိုက္ကုသိုလ္ကံကို ျပဳလုပ္ အားထုတ္၏။ ထိုကုသိုလ္ကံသည္ ကမၼဘဝ မည္၏။
ထိုကံသည္ ျဖစ္ေစအပ္ေသာ နတ္ပဋိသေႏၶဝိပါက္ နာမကၡႏၶာသည္ ဥပပတၱိဘဝ မည္၏။
အကုသိုလ္ကမၼဘဝ ျပဳမိေလေသာေၾကာင့္ အပါယ္ ၄-ဘံု၌ အပါယ္ခႏၶာဟု ဆိုအပ္ေသာ ဥပပတၱိဘဝအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔သည္ ျဖစ္ေပၚကုန္ျပန္၏။
ကုသိုလ္ကမၼဘဝကို ျပဳမိေလေသာေၾကာင့္ ကာမသုဂတိ ၇-ဘံု၌ ကာမသုဂတိခႏၶာဟု ဆိုအပ္ေသာ ဥပပတၱိဘဝအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔သည္ ျဖစ္ေပၚရျပန္ကုန္၏။ ႐ူပါဝစရဘံု၌ ျဗဟၼာခႏၶာဟု ဆိုအပ္ေသာ ဥပပတၱိဘဝအမ်ိဳးမ်ိဳးသည္လည္း ျဖစ္ေပၚရျပန္ကုန္၏။ အ႐ူပ ၄-ဘံုတို႔၌ အ႐ူပျဗဟၼာခႏၶာဟု ဆိုအပ္ေသာ ဥပပတၱိဘဝအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔သည္လည္း ျဖစ္ေပၚရျပန္ကုန္၏။
ဤသို႔ ဘဝ ၂-ပါး၏ ျဖစ္ပြား ဆက္လက္ေနမႈသည္လည္း အျပင္းအထန္ စြဲလမ္းေသာ ဥပါဒါန္အတြက္ေၾကာင့္သာ ျဖစ္ရ၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ဥပါဒါန္ေၾကာင့္ ဘဝျဖစ္သည္ဟု ဆိုရေလသည္။
+++++
ဘဝပစၥယာ ဇာတိ
ဥပါဒါနပစၥယာ ဘေဝါ၌ ဘဝအရကို ကမၼဘဝေရာ ဥပပတၱိဘဝေရာ ယူ၏။
ဘဝပစၥယာ ဇာတိ၌ ဘဝအရကို ကမၼဘဝေရာ ဥပပတၱိဘဝေရာ ႏွစ္ခုလံုး ယူ၍ မရေပ။ ဥပပတၱိဘဝႏွင့္ ဇာတိမွာ အတူတူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကမၼဘဝကိုသာ ယူရ၏။
ကမၼဘဝ ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံတို႔ေၾကာင့္ အက်ိဳးအျဖစ္ ဇာတိပဋိသေႏၶေနျခင္း ျဖစ္၏။ ထိုထို ဘံုဘဝ၌ ပဋိသေႏၶစိတ္၊ ပဋိသေႏၶစိတ္ႏွင့္ယွဥ္ေသာ ေစတသိက္၊ ကမၼဇ႐ုပ္တို႔ ျဖစ္၏။
+++++
ဇာတိပစၥယာ ဇရာ မရဏ ေသာက ပရိေဒဝ ဒုကၡ ေဒါမနႆ ဥပါယာသ
ဇာတိေၾကာင့္ ဇရာ (ရင့္ေရာ္အိုမင္းမႈ)၊ မရဏ (ေသျခင္း)၊ ေသာက (စိုးရိမ္ပူေဆြးျခင္း)၊ ပရိေဒဝ (ငိုေႂကြးျမည္တမ္းျခင္း)၊ ဒုကၡ (ကာယိကဒုကၡ)၊ ေဒါမနႆ (ေစတသိကဒုကၡ)၊ ဥပါယာသ (စိုးရိမ္ပူေဆြးငိုေႂကြးျမည္တမ္း႐ုံမွ်မက ႐ိႈက္ႀကီးငင္ႀကီး ျဖစ္မႈ၊ ေျမာ၍သြားမႈ၊ နစ္၍သြားမႈ)သည္ ျဖစ္၏။
ဥပါယာသ၏ တရားကိုယ္မွာ ေဒါသေစတသိက္ပင္တည္း။
ပါဠိေတာ္၌ ဧဝ ေမ တႆ ေကဝလႆ ဒုကၡကၡႏၶႆ သမုဒေယာ ေဟာတိ = ခ်မ္းသာႏွင့္ လံုးဝ မဖက္၊ ခ်မ္းသာ လံုးဝ မပါ မေရာေႏွာေသာ ဒုကၡႀကီး တစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူ၏။
ဤကား အစဥ္အတိုင္းသြားေသာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ အႏုလံု ေဒသနာ ျဖစ္၏။
အဝိဇၨာကို အစ၌ ထားျခင္းမွာ ေဟာစဥ္အရ ထားျခင္း၊ ေဒသနာအရ အစထားျခင္းသာ ျဖစ္၏။
အဝိဇၨာသည္ ဝဋ္တရား၏ အစ မဟုတ္။
ဝဋ္တရားမွာ မျမင္ႏိုင္ေသာ အစ၊ မသိအပ္ေသာ အစရွိေၾကာင္း ဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူ၏။
ပဋိစၥသမုပၸါဒ္မွာ ဘီးတစ္ခုလို လည္ေန၏။
+++++
ေလာကခ်မ္းသာဆရာေတာ္ကလည္း စာခ်နည္းမ်ားအတိုင္း ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ အဂၤါရပ္မ်ားကို အလြယ္တကူ မွတ္သားႏိုင္ရန္ အထူးတလည္ ရွင္းျပ သင္ၾကားေပးသြား၏။
မြန္းလြဲတြင္ ေအာင္ဆန္းဆရာေတာ္ပူေဇာ္ပြဲ၌ ေအာင္ဆန္းဆရာေတာ္က ၂-နာရီခန္႔ တရားေဟာၾကား ခ်ီးျမႇင့္သြားၿပီးျဖစ္၍ ေလာကခ်မ္းသာ ဆည္းဆာ တရားပြဲကို ယခုတပတ္တြင္ မျပဳလုပ္ျဖစ္ေတာ့ေပ။
No comments:
Post a Comment