သေႏၶယူခါ၊ ဆယ္လၾကာေသာ္
မဟာသကၠရာဇ္၊ ေျခာက္ဆဲ့ရွစ္ၾကံဳ
ကဆုန္လျပည့္၊ ေသာၾကာေန႔ဝယ္
ခ်မ္းေျမ့စံုညီ၊ လုမၺိနီ၌
မဟီလိႈက္ဆူ၊ ဖြားေတာ္မူသည္
နတ္လူေအာင္ၿမိဳ႕ လမ္းပါကို။
(ခုနစ္ေန႔ ဗုဒၶဝင္ဘုရားရွိခိုး၊ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး)
+++++
မဟာသကၠရာဇ္ ၆၈ ခု
ဥတုဂိမွာန ကဆုန္လျပည့္ ေသာၾကာေန႔
ဤေန႔ နံနက္အခါ၌ ကပိလဝတ္ျပည္ႏွင့္ ေဒဝဒဟျပည္တို႔ၾကားတြင္ ရွိေသာ လုမၺိနီ အမည္ရွိသည့္ မဂၤလာအင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္ေတာ္သည္ အျမစ္ရင္းမွ အခက္ဖ်ားတိုင္ေအာင္ အလံုးစံု တစ္ခဲနက္ ပင္လံုးကၽြတ္ ပြင့္ျခင္းသို႔ ေရာက္၏။
နတ္တို႔၏ နႏၵဝန္ဥယ်ာဥ္ႏွင့္ အသြင္တူ၏။
အ႐ြယ္ႏုပ်ိဳ လူထိုထို၏ စိတ္ကို ေဖာက္ျပား ေခ်ာက္ခ်ား တုန္လႈပ္ေစႏိုင္ေသာ၊
ပန္းမ်ိဳးစံု ပန္ဆင္၊ ပုတီးနားေဍာင္းတို႔ ဆင္ယင္၊ သြယ္ေပ်ာင္းေသာ ကိုယ္အဂၤါအစိတ္အပိုင္း ႀကီးငယ္ကို ဆန္းျပားစံုလင္ ဆင္ယင္ထားေသာ မိန္းမပ်ိဳတစ္ဦးႏွယ္ အထူးတင့္တယ္၏။
ဆယ္လတို႔ပတ္လံုး ဘုရားေလာင္းကို ခ်ီပိုး႐ြက္ေဆာင္၍ ကိုယ္ဝန္ရင့္ကာ သားဖြားရန္ နီးလတ္ေသာအခ်ိန္၌ မိဘေဆြမ်ိဳးတို႔ရွိရာ ေဒဝဒဟျပည္သို႔ ႂကြလွမ္းလာေသာ မဟာမာယာေဒဝီမိဖုရားႀကီးသည္ မဂၤလာအင္ၾကင္းေတာသို႔ ေရာက္ေသာ္ ပန္းအတိ တန္းဆာဆင္အပ္ေသာ အင္ၾကင္းပင္၏အခက္ကို လက္ျဖင့္ လွမ္းယူလိုျခင္း ျဖစ္လာေတာ့၏။
မဟာမာယာေဒဝီမိဖုရားႀကီး ေ႐ႊခ်ည္ထဘီကို ဝတ္၍ ငါးၾကင္းမ်က္စိႏွင့္တူေသာ အကြက္တို႔ျဖင့္ ဆန္းၾကယ္ေသာ အေပၚ႐ုံဘြဲ႕ျဖဴလႊာကို ေျခဖ်ားတိုင္ေအာင္ ဝတ္႐ုံဆင္ျမန္းလ်က္ မဂၤလာအင္ၾကင္းခက္ကို ယာလက္ေတာ္ျဖင့္ ကိုင္ဆြဲကာ လြန္ကဲေသာ တင့္တယ္ျခင္းျဖင့္ တင့္တယ္စြာ ရပ္ေသာခဏ၌ မဟာမာယာေဒဝီ၏ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ကို ဖြားျမင္ေၾကာင္း ကမၼဇေလတို႔သည္ တုန္လႈပ္လာကုန္၏။
ထိုအခါ ကိုယ္လုပ္ေမာင္းမ မႉးမတ္စေသာ လူအေပါင္းတို႔သည္ မဟာမာယာေဒဝီအတြက္ တင္းတိမ္ကန္႔လန္႔ကာတို႔ျဖင့္ ပတ္ကာ ဝန္းရံၾကကုန္ၿပီးလွ်င္ ထိုအပါးမွ ဖယ္ရွား ဆုတ္ခြာၾကကုန္ေလသည္။
မဟာမာယာေဒဝီမိဖုရားႀကီးသည္ အင္ၾကင္းခက္ကို ကိုင္၍ ရပ္လ်က္လွ်င္ သားေတာ္ကို မီး႐ႉးသန္႔စင္ ဖြားျမင္ေတာ္မူေလ၏။
ကိေလသာမွ အထူးစင္ၾကယ္ကုန္ေသာ သုဒၶါဝါသျဗဟၼာႀကီး ေလးဦးတို႔က ေ႐ႊကြန္ရက္ျဖင့္ ဘုရားေလာင္းကို ခံယူ၍ မယ္ေတာ္၏ ေရွ႕မွာ ထားကာ “အရွင္မိဖုရား၊ ႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ေသာ စိတ္ရွိသည္ ျဖစ္ပါေလာ့။ ရွင္မိဖုရားအား ဘုန္းတန္ခိုး အာႏုေဘာ္ ႀကီးျမတ္ေသာ သားေတာ္ ျဖစ္ေပၚ ဖြားေျမာက္ခဲ့ေလၿပီ”ဟု ေျပာဆိုၾကကုန္၏။
ထိုေနာက္ စတုမဟာရာဇ္ နတ္မင္းႀကီး ေလးဦးတို႔က မဂၤလာရွိသည္ဟူ၍ သမုတ္ပညတ္ ေခၚေဝၚအပ္ေသာ သစ္နက္ေရျဖင့္ သားေတာ္ကို ခံယူၾကကုန္၏။
တဖန္ ထိုနတ္မင္းႀကီး ေလးဦးတို႔၏ လက္မွ လူတို႔သည္ ဘြဲ႕ျဖဴပုဆိုးျဖင့္ သားေတာ္ကို ခံယူၾကကုန္၏။
ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ လူတို႔၏ လက္မွ ေျမႀကီး၌ တည္၍ အရပ္ဆယ္မ်က္ႏွာတို႔ကို ၾကည့္႐ႈေသာ္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႏွင့္တူေသာသူ တစ္စံုတစ္ေယာက္မွ် ျမင္ေတာ္မမူေသာေၾကာင့္ ရပ္တည္ေတာ္မူရာအရပ္မွ ေျမာက္အရပ္သို႔ မ်က္ႏွာတူ႐ူ ခုနစ္ဖဝါး လွမ္းႂကြေတာ္မူ၏။
ခုနစ္ခုေျမာက္ေသာ ဖဝါးအလွမ္း၌ ရပ္တန္႔ေတာ္မူလ်က္ -
“အေဂၢါဟမသိၼ ေလာကႆ (ငါသည္ လူသံုးပါးထက္ ျမတ္သူ ျဖစ္၏။)
ေဇေ႒ာဟမသၼိ ေလာကႆ (ငါသည္ လူသံုးပါးထက္ ႀကီးကဲသူ ျဖစ္၏။)
ေသေ႒ာဟမသၼိ ေလာကႆ (ငါသည္ လူသံုးပါးထက္ ခ်ီးမြမ္းအပ္သူ ျဖစ္၏။)
အယမႏၲိမာ ဇာတိ (ဤယခု ပဋိသေႏၶတည္ေနရျခင္းကား ငါ့အဖို႔ရာ ေနာက္ဆံုးပဋိသေႏၶ တည္ေနရျခင္း ျဖစ္၏။)
နတၳိဒါနိ ပုနဗ႓ေဝါ (ယခုအခါ၌ ငါ့အဖို႔ရာ တဖန္ ဘဝသစ္ျဖစ္ရျခင္း မရွိေတာ့ၿပီ။)”
ဟူ၍ ေလာကဓာတ္ စၾကဝဠာတိုက္ေပါင္း တစ္ေသာင္းလံုးကို ကိုယ္ေတာ္ျမတ္၏ အသံေတာ္ျဖင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း ၾကားလႊံ႕ေစ၍ ရဲရဲေတာက္စကားကို ၾကံဳးဝါးက်ဴးရင့္ေတာ္မူ၏။
အလံုးစံုေသာ ျဗဟၼာ နတ္ လူတို႔သည္ ေကာင္းႀကီးေပးၾကရကုန္၏။
ဘုရားအေလာင္းေတာ္ျမတ္ ဖြားကာစ စကားဆိုဖူးသည္မွာ သံုးဘဝ ရွိ၏။
မေဟာသဓာဘုရားေလာင္း ဖြားျမင္ေသာ္ ထိုဘုရားေလာင္း၏ လက္၌ သိၾကားမင္း လာ၍ ထားအပ္ေသာ စႏၵကူးႏွစ္ကို မိခင္သူေဌးကေတာ္ႀကီး ျမင္၍ “ခ်စ္သား၊ သင္ခ်စ္သားသည္ အဘယ္ဝတၳဳကို ယူ၍ လာသနည္း”ဟု ေမးေလရာ “မိခင္၊ ေဆးပါတည္း”ဟု ဆို၏။
ေဝႆႏၲရာမင္းအျဖစ္ မယ္ေတာ္ဖုႆတီမိဖုရားဝမ္းမွ ဖြားျမင္ကာစ၌ လက္ယာလက္ကို ဆန္႔တန္း၍ “မယ္ေတာ္မိခင္ ေ႐ႊနန္းရွင္၊ ေ႐ႊနန္းေတာ္၌ တစ္စံုတစ္ခုေသာ ဥစၥာသည္ ရွိပါ၏ေလာ။ အလႉကို လႉပါအံ့”ဟု ဆို၏။ ထိုအခါ မယ္ေတာ္မိဖုရားႀကီးက “ခ်စ္သား၊ သင္ခ်စ္သားသည္ ဥစၥာရွိေသာ အမ်ိဳး၌ ျဖစ္၏”ဟု ဆို၍ သားေတာ္၏ လက္ကို မိမိ၏လက္ဖဝါးအျပင္၌ တင္သည္ကို ျပဳ၍ ဥစၥာတစ္ေထာင္ထုပ္ကို ထားေပ၏။
+++++
စာၫႊန္း
မဟာဗုဒၶဝင္ဝတၳဳေတာ္ႀကီး-ပဌမငါးခုန္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး
မဟာဗုဒၶဝင္-မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး
ဂမ႓ီရကဗ်ာက်မ္း-လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး
တို႔မွ ယူ၍ ၾကည္ညိဳပူေဇာ္၏။
No comments:
Post a Comment