ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ ဆ႒အႀကိမ္ ႏိုင္ငံေတာ္ဗဟိုသံဃာ့ဝန္ေဆာင္အဖြဲ႕ တတိယအစည္းအေဝး၌ မိန္႔ၾကားေတာ္မူအပ္ေသာ သဘာပတိ၊ ဥကၠ႒ အဘိဓဇမဟာရ႒ဂု႐ု၊ အဘိဓဇအဂၢမဟာသဒၶမၼေဇာတိက၊ အဂၢမဟာပ႑ိတ ဘဒၵႏၲကုမာရ မေကြးဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ သာရဏီယၾသဝါဒကထာမွာ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္သည္။
၁၃၇၀ ျပည့္ႏွစ္ တေပါင္းလဆန္း ၅ ရက္၊ ၂၈-၂-၂၀၀၉ စေနေန႔
ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ ျပည္နယ္ တိုင္း အသီးသီးတို႔မွ သာသနာေတာ္ သန္႔ရွင္းတည္တံ့ ျပန္႔ပြားေရး ဦးတည္ခ်က္ျဖင့္ ထက္သန္တက္ႂကြေသာ သာသနာျပဳ စိတ္ဓာတ္ အျပည့္အဝထားကာ ႂကြေရာက္ေတာ္မူလာၾကကုန္ေသာ သာသနာ့ဦးေသွ်ာင္ျဖစ္ေတာ္မူၾကသည့္ ႏိုင္ငံေတာ္ၾသဝါဒါစရိယဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးမ်ား၊ ႏိုင္ငံေတာ္သံဃမဟာနာယက ဆရာေတာ္မ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ ဗဟိုသံဃာ့ဝန္ေဆာင္ ဆရာေတာ္ အရွင္ျမတ္တို႔ ဘုရား။
ဆရာေတာ္အရွင္ျမတ္တို႔ သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ရွည္ေတာ္မူၾကလ်က္ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ၾကည္သာ႐ႊင္လန္း ခ်မ္းေျမ့စြာျဖင့္ သာသနာေတာ္သန္႔ရွင္းတည္တံ့ ျပန္႔ပြားတိုးတက္ေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ေတာ္မူႏိုင္ၾကပါေစဟု ပတၳနာျပဳလ်က္ ႏႈတ္ခြန္းဆက္သပါသည္ ဘုရား။
ဆရာေတာ္ဘုရားမ်ားႏွင့္ ယခုလို တစ္ႏွစ္လွ်င္ တစ္ႀကိမ္က် စံုညီ ေတြ႕ဆံုၾကရ၍ သာသနာေတာ္အတြက္ အေရးႀကီးေသာ ကိစၥမ်ားကို တိုင္ပင္ ညိႇႏိႈ္င္း ေဆြးေႏြးၾကရ၊ အသိအျမင္ခ်င္း ဖလွယ္ၾကရေသာေၾကာင့္ သာသနာေတာ္အတြက္ အထူးပင္ ႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ရပါေၾကာင္း ထပ္ေလာင္း ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဘုရား။
ဆရာေတာ္ အရွင္ျမတ္တို႔ဘုရား။
ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ “ပၪၥိမာနိ ဘိကၡေဝ အနာဂတဘယာနိ ဧတရဟိ အသမုပၸႏၷာနိ အယတႎ သမုပၸဇၨိႆႏၲိ တာနိ ေဝါ ပဋိဗုဇၥ်ိတြာ စ ေတသံ ပဟာနာယ ဝါယမိတဗၺံ”
(အံ-၂-၉၃၊ ၉၅)
“ရဟန္းတို႔ ... ဤအနာဂတ္ေဘးငါးပါးတို႔သည္ ယခုအခါ မျဖစ္ေပၚေသးကုန္၊ ေနာင္အခါ၌ ျဖစ္ေပၚကုန္လိမ့္မည္။ ထိုအနာဂတ္ေဘးတို႔ကို သင္တို႔ ႀကိဳတင္ သိထားၾကရမည္ (ႀကိဳတင္သိထားေအာင္ ေလ့လာ စံုစမ္း ေထာက္လွမ္းထားၾကရမည္)။ ႀကိဳတင္ သိထားၿပီး၍လည္း ထိုေဘးတို႔ိကို သုတ္သင္ပယ္ရွား တားျမစ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစား အားထုတ္ၾကရမည္” စသည္ျဖင့္ အနာဂတ္ကာလ၌ ျဖစ္ေပၚလာမည့္ ေဘးငါးမ်ိဳးတို႔ကို ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္ ဘုရား။
ထိုအနာဂတ္ကာလ၌ ျဖစ္ေပၚလာမည့္ ေဘးငါးမ်ိဳးတို႔ကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္၍ ေလွ်ာက္ထားပါမည္ ဘုရား။
(၁) ကာယာႏုပႆနာကို ပြားမ်ားၿပီး မဟုတ္ၾကကုန္ေသာ၊ သီလကို ပြားမ်ားၿပီး မဟုတ္ၾကကုန္ေသာ၊ သမာဓိစိတ္ကို ပြားမ်ားၿပီး မဟုတ္ၾကကုန္ေသာ၊ ပညာကို ပြားမ်ားၿပီး မဟုတ္ၾကကုန္ေသာ ဥပဇၥ်ာယ္ရဟန္းတို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ ကာယ၊ သီလ၊ စိတၱ၊ ပညာတို႔ကို ပြားမ်ားၿပီး မဟုတ္ၾကပါဘဲလ်က္ အျခားတပည့္ လူသာမေဏတို႔ကို ပၪၥင္းခံေပးၾကလိမ့္မည္။
(၂) ထိုကဲ့သို႔ေသာ ရဟန္းတို႔က နိႆရည္းဆရာလုပ္၍ တပည့္ေမြးၾကကုန္လိမ့္မည္။ ထိုဥပဇၥ်ာယ္ဆရာ၊ နိႆရည္းဆရာတို႔၏ တပည့္အဆက္ဆက္တို႔သည္လည္း ကာယာႏုပႆနာကို မပြားမ်ားၾကကုန္၊ သီလကို မပြားမ်ားၾကကုန္၊ သမာဓိစိတ္ကို မပြားမ်ားၾကကုန္၊ ပညာကို မပြားမ်ားၾကကုန္။ တပည့္အဆက္ဆက္တို႔ကိုလည္း ကာယ၊ သီလ၊ စိတၱ၊ ပညာတို႔ကို ပြားမ်ားေအာင္ ဆံုးမျခင္းငွာ စြမ္းႏိုင္ၾကလိမ့္မည္ မဟုတ္ကုန္။
ဤနည္းအားျဖင့္ ဓမၼပ်က္စီး ကြယ္ပျခင္းေၾကာင့္ ဝိနည္းပ်က္စီး ကြယ္ပ၏။
ဝိနည္းပ်က္စီး ကြယ္ပျခင္းေၾကာင့္ ဓမၼပ်က္စီး ကြယ္ပ၏။
(၃) ရဟန္းတို႔သည္ ဆိုအပ္ၿပီးသည့္နည္းတူ ကာယ၊ သီလ၊ စိတၱ၊ ပညာကို ပြားမ်ားၿပီး မဟုတ္ၾကပါဘဲလ်က္ အဘိဓမၼာႏွင့္စပ္ေသာ တရားစကား၊ ဉာဏ္ပညာႏွင့္စပ္ေသာ တရားစကားတို႔ကို ေဟာေျပာၾကရင္းပင္ သူတပါးတို႔၏ ေပ်ာ့ကြက္၊ ဟာကြက္၊ အျပစ္အနာအဆာ ကဲ့ရဲ႕ဖြယ္ရာတို႔ကို ရွာေဖြေသာအားျဖင့္ ေဒသနာလမ္းေၾကာင္း တစ္မ်ိဳးေျပာင္းၾကကုန္သည္ျဖစ္၍ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေသာ တရားမွန္ကို မသိႏိုင္ၾကကုန္လတၱံ႕။ (ေဒါသစိတ္ျဖင့္ သူတပါးကို ပုတ္ခတ္လ်က္လည္းေကာင္း၊ ထိုတရားဓမၼကို မိမိကိုယ္တိုင္သိေသာ တရားအေနအားျဖင့္ သတ္မွတ္လ်က္လည္းေကာင္း၊ လာဘ သကၠာရကို ေမွ်ာ္ကိုးလ်က္လည္းေကာင္း ေဟာေျပာေသာအားျဖင့္ မည္းညစ္ေနာက္က်ဳေသာ အကုသိုလ္ဘက္သို႔ သက္ေရာက္ ကူးေျပာင္းသြားၾကလိမ့္မည္။)
ဤနည္းအားျဖင့္ ဓမၼပ်က္စီးကြယ္ပျခင္းေၾကာင့္ ဝိနည္းပ်က္စီး ကြယ္ပ၏။
ဝိနည္းပ်က္စီးကြယ္ပျခင္းေၾကာင့္ ဓမၼပ်က္စီး ကြယ္ပ၏။
(၄) ထိုရဟန္းတို႔သည္ ကာယ၊ သီလ၊ စိတၱ၊ ပညာတို႔ကို ပြားမ်ားၿပီး မဟုတ္ၾကျခင္းေၾကာင့္ ခက္ခဲနက္နဲကုန္၊ ခက္ခဲနက္နဲေသာ အနက္အဓိပၸာယ္ရွိၾကကုန္ေသာ ေလာကုတၱရာတရားကိုးပါးကို ေဖာ္ျပကုန္ေသာ သတၱဝါေကာင္၊ အသက္ေကာင္၊ အတၱေကာင္မွ ဆိတ္သုဥ္းေသာ ခႏၶာ၊ အာယတန၊ ဓာတ္၊ သစၥာ၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ တရားသေဘာသက္သက္ႏွင့္သာ သက္ဆိုင္ကုန္ေသာ ဘုရားေဟာတရားေတာ္တို႔ကို ေဟာျပအပ္ကုန္သည္ရွိေသာ္ မနာယူခ်င္ၾက၊ နားမေထာင္ခ်င္ၾက၊ စိတ္ပါလက္ပါ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိလိုစိတ္ မရွိၾကကုန္လတၱံ႕။
ထိုဘုရားေဟာတရားေတာ္တို႔ကို သင္ၾကားေလ့လာဆည္းပူးထိုက္ကုန္၏ ဟူ၍ မမွတ္ထင္ၾကကုန္။ သာသနာျပင္ပပုဂၢိဳလ္မ်ား ေရးသားအပ္ေသာ တရားသေဘာ အခ်က္အလက္မ်ားကိုသာ လိုလိုခ်င္ခ်င္ နားေထာင္ၾကကုန္၊ စိတ္ပါလက္ပါ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိလိုစိတ္ရွိၾကကုန္၊ သင္ၾကားဆည္းပူးထိုက္ကုန္၏ ဟူ၍ မွတ္ထင္ၾကကုန္လတၱံ႔။
ဤနည္းအားျဖင့္ ဓမၼပ်က္စီး ကြယ္ပျခင္းေၾကာင့္ ဝိနညန္းပ်က္စီး ကြယ္ပ၏။
ဝိနည္းပ်က္စီး ကြယ္ပျခင္းေၾကာင့္ ဓမၼပ်က္စီး ကြယ္ပ၏။
(၅) ကာယ၊ သီလ၊ စိတၱ၊ ပညာတို႔ကို ပြားမ်ားၿပီး မဟုတ္ၾကကုန္ေသာ ေထရ္ႀကီးရဟန္းတို႔သည္ ပစၥည္းလာဘ္လာဘ ေပါမ်ားေအာင္ အားထုတ္ၾကကုန္၊ သိကၡာသံုးျဖာ သာသနာေတာ္ကို ေပါ့ေပ့ါေလ်ာ့ေလ်ာ့ က်င့္ၾကကုန္၊ ေအာက္အပါယ္ဘံုသို႔ ေရာက္ေၾကာင္း မေကာင္းေသာ အက်င့္မ်ား၌ ေရွ႕သြားပဓာနထားၾကကုန္၊ မဂ္ဖိုလ္ရေၾကာင္း ေကာင္းျမတ္ေသာ က်င့္စဥ္မ်ား၌ တာဝန္မဲ့ အားထုတ္မႈ လံု႔လ၊ ဝီရိယကို ေလွ်ာ့ခ်ထားၾကကုန္လတၱံ႕။
ထိုရဟန္းတို႔၏ ေနာင္လာေနာက္သား တပည့္မ်ားလည္း ဒိ႒ာႏုဂတိလိုက္ကာ ဆရာ့အျပဳအမူအတိုင္း ျပဳက်င့္ၾကလိမ့္မည္။
ဤနည္းအားျဖင့္ ဓမၼပ်က္စီး ကြယ္ပျခင္းေၾကာင့္ ဝိနညန္းပ်က္စီး ကြယ္ပ၏။
ဝိနည္းပ်က္စီး ကြယ္ပျခင္းေၾကာင့္ ဓမၼပ်က္စီး ကြယ္ပ၏။
ထိုေဘးႀကီးငါးမ်ိဳးတို႔ ေနာင္အခါ ျဖစ္ေပၚလာၾကလိမ့္မည္ကို သင္တို႔ ႀကိဳတင္ သိထားၾကရမည္။ (ႀကိဳတင္ သိထားေအာင္ ေလ့လာစံုစမ္း ေထာက္လွမ္းထားၾကရမည္။)
ႀကိဳတင္ သိထားၿပီး၍လည္း ထိုေဘးတို႔ကို သုတ္သင္ ပယ္ရွား တားျမစ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစား အားထုတ္ၾကရမည္ဟု ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါသည္ ဘုရား။
ဆရာေတာ္ အရွင္ျမတ္တို႔ဘုရား။
ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ ထိုေဘးႀကီးငါးမ်ိဳးတို႔သည္ ယခုအခါ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္အတြင္း၌ အနည္းအမ်ား ပမာဏကြာျခားေသာ္လည္း ငါးမ်ိဳးစလံုး ျဖစ္ေပၚေနပါသည္ ဘုရား။
ထိုငါးမ်ိဳးတို႔အနက္ လြန္စြာ တုန္လႈပ္ ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ ေကာင္းလွေသာ ေဘးႀကီးႏွစ္မ်ိဳးတို႔ကို အနည္းငယ္မွ် ထုတ္ျပ ေလွ်ာက္ထားပါမည္ ဘုရား။
ထိုႏွစ္မ်ိဳးတို႔မွာ တတိယေဘးႀကီးႏွင့္ စတုတၳေဘးႀကီးမ်ား ျဖစ္ပါသည္ ဘုရား။
ထို တတိယေဘးႀကီး၊ စတုတၳေဘးႀကီးမ်ားႏွင့္ ဆက္ႏြယ္ေနေသာ အဓမၼဝါဒမ်ား ေရွးအခါက ေပၚေပါက္ခဲ့ဖူးပါသည္ ဘုရား။
ထိုေပၚေပါက္ခဲ့ဖူးေသာ အဓမၼဝါဒမ်ားကို သံဃာ့အဖြဲ႕အစည္းအဆင့္ဆင့္ ဖြဲ႕စည္း၍ ငါးႏွစ္သက္တမ္းမွာပင္ ႏိုင္ငံေတာ္ သီးျခားဝိနည္းဓိုရ္အဖြဲ႕မ်ား ဖြဲ႕စည္း၍ သုတ္သင္ ပယ္ရွား တားျမစ္ခဲ့ပါသည္ ဘုရား။
ထို႔ေနာက္ ဆက္လက္ ေပၚေပါက္လာေသာ အဓမၼဝါဒမ်ားကိုလည္း ႏိုင္ငံေတာ္ သီးျခားဝိနည္းဓိုရ္အဖြဲ႕မ်ားျဖင့္ပင္ သုတ္သင္ ပယ္ရွား တားျမစ္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္ ဘုရား။
သို႔ရာတြင္ ထိုသုတ္သင္ပယ္ရွား တားျမစ္ခဲ့ၿပီးေသာ အဓမၼဝါဒမ်ား တစ္စတစ္စ ေခါင္းေထာင္ ထလာေနသည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ထိုအဓမၼဝါဒအျဖစ္ ဆံုးျဖတ္အပ္ၿပီးေသာ စာအုပ္စာတမ္းမ်ားကို မိတၱဴကူး၍ အတိအလင္း ေရာင္းခ်ေနသည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ယခင္အစည္းအေဝးမ်ား၌ ဘုရားတပည့္ေတာ္ ေလွ်ာက္ထားခဲ့ဖူးပါသည္ ဘုရား။
ယခုအခါ ထိုအဓမၼဝါဒမ်ားထက္ပင္ သာလြန္၍ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ ေကာင္းေသာ အဓမၼဝါဒမ်ားကို ေဟာေျပာျခင္း၊ သင္တန္းေပးျခင္း၊ စာအုပ္စာတမ္း ထုတ္ေဝ ျဖန္႔ခ်ိျခင္း စသည္တို႔ျဖင့္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေဆာင္႐ြက္ေနေသာ အဓမၼဝါဒီ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ထင္ထင္ရွားရွား ေျမာက္ျမားစြာ ေပၚေပါက္ေနသည္ကို ဆရာေတာ္ဘုရားမ်ားလည္း ၾကားသိသင့္သမွ် ၾကားသိေနၾကပါလိမ့္မည္ ဘုရား။
ထိုအဓမၼဝါဒေဘးဆိုးႀကီးသည္ ေထရဝါဒဗုဒၶသာသနာေတာ္ႀကီးကို ၿဖိဳခ်ဖ်က္ဆီးပစ္မည့္ ေဘးဆိုးႀကီးျဖစ္ေၾကာင္းကို အရိပ္အႁမြက္မွ် ေလွ်ာက္ထားပါမည္ ဘုရား။
ဆရာေတာ္ အရွင္ျမတ္တို႔ ဘုရား။
ယခုေခတ္သည္ အသစ္အဆန္းကို အထင္ႀကီးကာ ျမတ္ႏိုးတတ္ေသာ အခ်ိဳ႕ရဟန္းရွင္လူမ်ား မ်ားျပားေနေသာေခတ္ ျဖစ္ပါသည္။
ယင္းအခ်က္ကို အခြင့္ေကာင္းယူကာ အဓမၼဝါဒထူေထာင္လိုသူ အဓမၼဝါဒီမ်ားသည္ မိမိတို႔၏ သာသနာေတာ္၌ ျပဳျပင္၍ မရႏိုင္ေသာ အျပစ္တစံုတရာ အေၾကာင္းတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ထြက္ေပါက္ရွာေသာအေနအားျဖင့္ ဤအဓမၼဝါဒကို ေဟာေျပာျပသ ျဖန္႔ခ်ိလိုက္ၾကေလရာ ထိုအဓမၼဝါဒီမ်ား၏ ေဆာင္႐ြက္ခ်က္သည္ တဟုန္ထိုး က်ယ္ျပန္႔ ပြားမ်ားလာခဲ့ပါသည္ ဘုရား။
ထိုအဓမၼဝါဒီမ်ားသည္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားခဲ့သည့္ သံဂါယနာ (၆)ႀကိမ္တင္ ဗုဒၶပါဝစန ပါဠိေတာ္ႀကီးမ်ားကိုပင္ ဘုရားေဟာမဟုတ္ေလဟန္၊ ျဗဟၼဏဝါဒ (ဟိႏၵဴဝါဒ)ျဖစ္ေလဟန္လည္းေကာင္း၊ ေထရဝါဒဗုဒၶသာသနာ၌ ဘုရားေဟာပါဠိေတာ္ေလာက္နီးနီး အားထားပို႔ခ် သင္ယူေနၾကရသည့္ အ႒ကထာမ်ား၏ လြဲမွားစြာျဖင့္ ဖြင့္ျပမႈေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ဗုဒၶဝါဒအစစ္အမွန္မ်ား ကြယ္ေပ်ာက္ေနရသည္ဟုလည္းေကာင္း ဤသို႔ စေသာ အဓမၼဝါဒမ်ားကို သင္ၾကား၊ ပို႔ခ်၊ ေရးသား၊ ျဖန္႔ခ်ိေနၾကပါသည္ ဘုရား။
ထိုအဓမၼဝါဒေဘးဆိုးႀကီးသည္ ယခင္က ေပၚေပါက္ခဲ့ဖူးေသာ အဓမၼဝါဒမ်ားထက္ပင္ လြန္စြာ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ ေကာင္းေသာ ေဘးဆိုးႀကီး ျဖစ္ပါသည္။
“တာနိေဝါ ပဋိဗုဇၥ်ိတဗၺာနိ”
“ထိုေဘးဆိုးႀကီးမ်ားကို သင္တို႔ ႀကိဳတင္ သိထားၾကရမည္” ဟူေသာ ျမတ္ဗုဒၶ၏ အမိန္႔ေတာ္အတိုင္း ထိုေဘးဆိုးႀကီးမ်ားကို တပည့္ေတာ္တို႔ ဆရာေတာ္တို႔ ႀကိဳတင္ သိထားေအာင္ ေလ့လာစံုစမ္း ေထာက္လွမ္းထားၾကရပါမည္ ဘုရား။
“ပဋိဗုဇၥ်ိတြာစ ေတသံ ပဟာနာယ ဝါယမိတဗၺံ”
“ႀကိဳတင္ သိထားၿပီး၍လည္း ထိုေဘးတို႔ကို သုတ္သင္ ပယ္ရွား တားျမစ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကရမည္” ဟူေသာ ျမတ္ဗုဒၶ၏ အမိန္႔ေတာ္အတိုင္း ယခုေပၚေပါက္ေနေသာ သာသနာ့ေဘးဆိုးႀကီးကို ႏိုင္ငံေတာ္သံဃမဟာနာယကအပါအဝင္ ႏိုင္ငံေတာ္ ဗဟိုသံဃာ့ဝန္ေဆာင္ ဆရာေတာ္မ်ားႏွင့္ အျခား ရဟန္းပညာရွင္၊ လူပညာရွင္မ်ား ညီညီၫြတ္ၫြတ္ ညိႇႏိႈင္းတိုင္ပင္၍ သုတ္သင္ ပယ္ရွား တားျမစ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစား အားထုတ္ၾကရန္ အခ်ိန္က်ေရာက္ေနပါၿပီ ဘုရား။
ထိုသို႔ အားထုတ္ၾကရာ၌ သူ႔တာဝန္ ငါ့တာဝန္ မခြဲျခားဘဲ သာသနမာမက ရဟန္းရွင္လူအားလံုး ညီညာျဖျဖ ေဆာင္႐ြက္ၾကရန္ ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဘုရား။
ယင္းသို႔ ေဆာင္႐ြက္ရာ၌ သံဃာထုအင္အားကို မ်ားစြာ လိုအပ္ပါသည္ ဘုရား။
ကိဋာဂိရိအရပ္၌ အႆဇိပုနဗၺသုက မည္ေသာ အလဇၨီရဟန္းဆိုးတို႔ သာသနာေတာ္၌ မသင့္မေတာ္ မေလ်ာ္မေလ်ာက္သည့္ အက်င့္ဆိုးတို႔ကို ျပဳက်င့္ေနၾကသည္ကို ျမတ္စြာဘုရား ၾကားသိေတာ္မူရ၍ အရွင္သာရိပုတၱရာ၊ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္တို႔ကို ေခၚေတာ္မူၿပီးလွ်င္ “သာရိပုတၱရာ၊ ေမာဂၢလာန္တို႔ … သင္တို႔သည္ ကိဋာဂိရိသို႔ သြား၍ အႆဇိပုနဗၺသုကတို႔ကို ကိဋာဂိရိမွ ႏွင္ထုတ္ၾက။ ထိုရဟန္းမ်ားသည္ သင္တို႔၏ တပည့္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္”ဟု ေစခိုင္းေတာ္မူေလရာ၊
အရွင္သာရိပုတၱရာ၊ အရွင္ေမာဂၢလာန္တို႔က “ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား … အႆဇိပုနဗၺသုက ရဟန္းမ်ားသည္ ခက္ထန္ ၾကမ္းၾကဳတ္ၾကပါသည္၊ ဘယ္ပံုဘယ္နည္း ႏွင္ထုတ္ၾကရပါမည္နည္း”ဟု ေလွ်ာက္ထားေသာအခါ ဘုရားရွင္က “ဒီလုိဆိုလွ်င္ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းတို႔ကို ေခၚသြားၾက”ဟု မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါသည္ ဘုရား။
ဆရာေတာ္ အရွင္ျမတ္တို႔ ဘုရား။
ဤျမတ္စြာဘုရား မိန္႔ၾကားေတာ္မူသည့္ နည္းအတိုင္း ယခုေပၚေပါက္ေသာ သာသနာ့ေဘးဆိုးႀကီးသည္လည္း သာသနာေတာ္နယ္ပယ္အတြင္း စိမ့္ဝင္ထိုးေဖာက္၍ အတြင္းမွ လိႈက္စားလ်က္ သာသနာေတာ္ကို ၿဖိဳခ်ဖ်က္ဆီးမႈ၊ အျပင္မွ အထင္အရွား ေရးသားေဟာေျပာျခင္း၊ ျဖန္႔ခ်ိျခင္း၊ သင္တန္းေပးျခင္း၊ စည္း႐ုံးျခင္း စသည္ျပဳလ်က္ သာသနာေတာ္ကို ၿဖိဳခ်ဖ်က္ဆီးမႈတို႔ျဖင့္ ဘက္စံုေထာင့္စံုမွ ေထရဝါဒ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ျမတ္ႀကီးကို အျမစ္ပါ မက်န္ေအာင္ တြန္းလွန္ၿဖိဳဖ်က္ေနေသာ လြန္စြာ အင္အားႀကီးမားသည့္ သာသနာ့ေဘးဆိုးႀကီးျဖစ္ရကား ထိုသာသနာ့ေဘးဆိုးႀကီးကို သုတ္သင္ ပယ္ရွား တားျမစ္ရာ၌ သံဃာထုအင္အားကို မ်ားစြာ လိုအပ္လွပါသည္ ဘုရား။
သို႔ျဖစ္ပါ၍ ဆရာေတာ္ဘုရားမ်ားသည္ မိမိတို႔ ေနရပ္ေဒသ၊ မိမိတို႔ ေရာက္ရာေဒသ ဟူသမွ်တို႔၌ ေထရဝါဒသာသနာဝင္ ရဟန္းေတာ္အားလံုး ဤသာသနာ့ ေဘးဆိုးႀကီး ေပၚေပါက္ေနသည္ကို သေဘာေပါက္ေလာက္ေအာင္ ရွင္းလင္း ေျပာျပ၍ ထိုသာသနာ့ေဘးဆိုးႀကီးကို သုတ္သင္ ပယ္ရွား တားျမစ္ရာ၌ သာသနာ့စိတ္ဓာတ္ အျပည့္အဝျဖင့္ တက္တက္ႂကြႂကြ ပါဝင္လာၾကေအာင္ လံႈ႕ေဆာ္စည္း႐ုံးေတာ္မူၾကရန္ ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဘုရား။
ဆရာေတာ္ အရွင္ျမတ္တို႔ ဘုရား။
ယခု ျဖစ္ေပၚေနသည့္ သာသနာ့ေဘးဆိုးႀကီးကို သုတ္သင္ ပယ္ရွား တားျမစ္ရာ၌ ဓမၼစက္သက္သက္ျဖင့္သာ ေဆာင္႐ြက္၍ ေအာင္ျမင္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။
“သာသနံနာမ ရာဇာနံ၊ နိႆာယ တိ႒ေတဣဓ = ဤေလာက၌ သာသနာေတာ္မည္သည္ မင္းကို မွီ၍ တည္တံ့ရ၏” ဟူေသာ ကဝိေထရ္မြန္ပညာဝန္တို႔၏ အဆိုအမိန္႔အတိုင္း ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရမင္းတို႔၏ အာဏာစက္ႏွင့္ တြဲဖက္၍ ေဆာင္႐ြက္မွသာ ေအာင္ျမင္ႏိုင္မည္ ျဖစ္ပါသည္ ဘုရား။
မွန္ပါသည္ ဘုရား။
သာသနာ့သမိုင္းကို ေလ့လာပါလွ်င္ ဂိုဏ္းေပါင္းစံု သံဃာ့အစည္းအေဝးပြဲႀကီး က်င္းပ၍ သံဃာ့အဖြဲ႕အစည္းအဆင့္ဆင့္ ဖြဲ႕စည္းကာ သာသနာေတာ္ တည္တံ့ျပန္႔ပြားေရးကို ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည့္ ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၁၃၇၀ ျပည့္ႏွစ္အထိ သာသနာေတာ္ ၂၅၅၂ ႏွစ္အတြင္း ဓမၼစက္၊ အာဏာစက္ တြဲဖက္၍ သာသနာေတာ္ သန္႔ရွင္းတည္တံ့ျပန္႔ပြားေရးကို ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္မွာ ေျခာက္ႀကိမ္မွ်သာ ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႕ျမင္ရပါသည္ ဘုရား။
ပထမအႀကိမ္
ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူသည္မွ ေလးလေျမာက္တြင္ အရွင္မဟာကႆပေထရ္သည္ အဇာတသတ္မင္း၏ အကူအညီျဖင့္ သုဘဒၵကဲ့သို႔ေသာ ရဟန္းဆိုးမ်ား မဂဓတိုင္း၊ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္၌ ဝါဆိုဝါကပ္ မေနၾကေစရန္ ဉတ္ကမၼဝါစာျဖင့္ ပယ္ရွားတားျမစ္၍ မဂဓတိုင္း၊ ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕ေတာ္ သတၱပဏၰိလိုဏ္ဂူအနီး မ႑ပ္ႀကီး၌ ရဟႏၲာငါးရာတို႔ျဖင့္ ပထမသံဂါယနာတင္ေတာ္မူကာ ဓမၼစက္၊ အာဏာစက္ တြဲဖက္လ်က္ သာသနာေတာ္ သန္႔ရွင္း တည္တံ့ ျပန္႔ပြားေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ေတာ္မူခဲ့ပါသည္ ဘုရား။
ဒုတိယအႀကိမ္
သာသနာေတာ္ႏွစ္ ၁၀၀ အေရာက္တြင္ ဝဇၨီတိုင္းသားရဟန္းမ်ား၏ ေျပာဆိုေၾကညာသည့္ အဓမၼဝတၳဳ ၁၀ ပါးကို အေၾကာင္းျပဳ၍ အရွင္မဟာယသ အမႉးရွိေသာ ရဟႏၲာ ခုနစ္ရာတို႔သည္ ကာလာေသာကမင္း၏ အကူအညီျဖင့္ ဝါဠိကာ႐ုံေက်ာင္းတိုက္၌ ဒုတိယသံဂါယနာတင္ေတာ္မူၾက၍ ဝဇၨီတိုင္းသားရဟန္းမ်ားကို ဖယ္ရွားႏွင္ထုတ္လ်က္ ဓမၼစက္၊ အာဏာစက္ တြဲဖက္ကာ သာသနာေတာ္ သန္႔ရွင္းတည္တံ့ ျပန္႔ပြားေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ေတာ္မူခဲ့ၾကပါသည္ ဘုရား။
တတိယအႀကိမ္
သာသနာေတာ္ႏွစ္ ၂၃၆ ခုႏွစ္တြင္ မဂဓတိုင္း၊ ပါဋလိပုတ္ၿမိဳ႕ေတာ္ အေသာကာ႐ုံေက်ာင္းတိုက္၌ အရွင္မဟာေမာဂၢလိပုတၱတိႆေထရ္ အမႉးျပဳေသာ ရဟႏၲာတစ္ေထာင္တို႔သည္ သီရိဓမၼာေသာကမင္း၏ အကူအညီျဖင့္ အႏၶကဂိုဏ္းသား အစရွိေသာ ရဟန္းမ်ား၏ အဓမၼအယူဝါဒကို ဖယ္ရွား၍ တိတၳိတို႔ကို သာသနာေတာ္မွ ႏွင္ထုတ္ၿပီးလွ်င္ တတိယ သံဂါယနာတင္ေတာ္မူၾက၍ ဓမၼစက္၊ အာဏာစက္ တြဲဖက္ကာ သာသနာေတာ္ သန္႔ရွင္းတည္တံ့ ျပန္႔ပြားေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ေတာ္မူခဲ့ၾကပါသည္ ဘုရား။
စတုတၳအႀကိမ္
သာသနာေတာ္ ၁၀၆၁ ခုႏွစ္၊ သကၠရာဇ္ ၄၁၉ ခုႏွစ္တြင္ စတင္ႂကြေရာက္ေတာ္မူလာေသာ အရွင္အရဟံသည္ အေနာ္ရထာမင္း၏ အာဏာစက္ အကူအညီျဖင့္ ပုဂံျပည္တြင္ အဓမၼဝါဒ ေဟာၾကား ျပဳမူေနၾကေသာ အရည္းႀကီးတို႔ကို လူဝတ္လဲေစၿပီးလွ်င္ ေထရဝါဒ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ တည္ေစေတာ္မူခဲ့ၿပီး သာသနာေတာ္ သန္႔ရွင္းတည္တံ့ ျပန္႔ပြားေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ေတာ္မူခဲ့ပါသည္ ဘုရား။
ပၪၥမအႀကိမ္
သာသနာေတာ္ ၁၇၀၇-၁၇၄၀ ခုႏွစ္တြင္ သီဟိုဠ္ကၽြန္း၊ ပုလတၳိၿမိဳ႕၌ နန္းတက္ေသာ ပရကၠမဗာဟုမင္းလက္ထက္၌ ဒိမၺဳလာဂလ အရွင္မဟာကႆပ အမႉးျပဳေသာ သာရတၳဒီပနီဋီကာက်မ္းျပဳ အရွင္သာရိပုတၱရာ အပါအဝင္ မဟာေထရ္အရွင္ျမတ္တို႔သည္ ပရကၠမဗာဟုမင္း၏ အကူအညီျဖင့္ အခ်င္းခ်င္း ကြဲျပားေနသာ မဟာဝိဟာရဂိုဏ္းႀကီး၊ အဘယဂိရိဂိုဏ္းႀကီး၊ ေဇတဝနဂိုဏ္းႀကီး သံုးဂိုဏ္းတို႔ကို ညီၫြတ္ေအာင္ ျပဳ၍ အလဇၨီရဟန္းမ်ားကို စစ္ေဆး၍ လူဝတ္လဲေစျခင္း၊ သာမေဏဝတ္ျဖင့္ ေနႏိုင္ေလာက္သူကို သာမေဏဝတ္ျဖင့္ ေနေစျခင္းျဖင့္ သာသနာေတာ္ သန္႔ရွင္းတည္တံ့ ျပန္႔ပြားေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ေတာ္မူခဲ့ၾကပါသည္ ဘုရား။
ဆ႒အႀကိမ္
သာသနာေတာ္ ၂၅၂၄ ခုႏွစ္၊ ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၁၃၄၂ ခုႏွစ္၊ နယုန္လဆန္း ၁၁ ရက္မွ ၁၄ ရက္အထိ ေလးရက္တိုင္တိုင္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ကမ႓ာေအးကုန္းေျမ မဟာပါသာဏလိုဏ္ဂူေတာ္ႀကီး၌ ဂိုဏ္းေပါင္းစံုသံဃာ့အစည္းအေဝးႀကီးကို က်င္းပ၍ သံဃာ့အဖြဲ႕အစည္း အေျခခံစည္းမ်ဥ္း စသည္တို႔ကို ျပ႒ာန္းကာ ႏိုင္ငံေတာ္သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႕စေသာ သံဃာ့အဖြဲ႕အစည္းအဆင့္ဆင့္ ဖြဲ႕စည္း၍ ဓမၼစက္၊ အာဏာစက္ တြဲဖက္လ်က္ သာသနာေတာ္ သန္႔ရွင္းတည္တံ့ ျပန္႔ပြားေရးကို ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ပါသည္ ဘုရား။
ဤသို႔လွ်င္ မဇၥ်ိမေဒသ၌ သံုးႀကိမ္၊ သီဟိုဠ္ကၽြန္း၌ တစ္ႀကိမ္၊ ျမန္မာျပည္၌ ႏွစ္ႀကိမ္အားျဖင့္ (၆)ႀကိမ္မွ်သာ ဓမၼစက္၊ အာဏာစက္ တြဲဖက္ကာ သာသနာေတာ္ သန္႔ရွင္းတည္တံ့ ျပန္႔ပြားေရး ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္ကို ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႕ျမင္ရပါသည္ ဘုရား။
ထိုဓမၼစက္၊ အာဏာစက္တြဲဖက္ကာ သာသနာေတာ္ သန္႔ရွင္းတည္တံ့ ျပန္႔ပြားေရးကို ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ရသည့္ (၆)ႀကိမ္တို႔တြင္ တတိယအႀကိမ္ မဇၥ်ိမေဒသ၌ ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ သာသနာ့ေဘးဆိုးႀကီးသည္ အႀကီးမားဆံုး ျဖစ္သည္ဟု ထင္ျမင္ပါသည္ ဘုရား။
ယခု ျမန္မာျပည္၌ ျဖစ္ေပၚေနသာ သာသနာ့ေဘးဆိုးႀကီးသည္ ထိုမဇၥ်ိမေဒသ၌ ျဖစ္ေပၚခဲ့ေသာ ေဘးဆိုးႀကီးကဲ့သို႔ပင္ အလြန္ ႀကီးမားေသာ ေဘးဆိုးႀကီး ျဖစ္ပါသည္ ဘုရား။
ဤမွ်ေလာက္ ႀကီးမားေသာ သာသနာ့ေဘးဆိုးႀကီးကို သာသနမာမက အာဏာပိုင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာဝင္ ရဟန္း၊ ရွင္၊ လူအေပါင္းတို႔ ညီညာျဖျဖ လက္တြဲၾကလ်က္ သုတ္သင္ ပယ္ရွား တားျမစ္ၾကပါစို႔ဟု ေလးေလးနက္နက္ တိုက္တြန္း ႏိႈးေဆာ္လ်က္ ဘုရားတပည့္ေတာ္၏ သာရဏီယၾသဝါဒကထာကို နိဂံုးကမၸတ္ အဆံုးသတ္ပါသည္ ႏိုင္ငံေတာ္ ဗဟိုသံဃာ့ဝန္ေဆာင္ ဆရာေတာ္ အရွင္ျမတ္တို႔ ဘုရား။ ။
ဘဒၵႏၲကုမာရ
ဥကၠ႒
ႏိုင္ငံေတာ္ဗဟိုသံဃာ့ဝန္ေဆာင္အဖြဲ႕
+++++
စာၫႊန္း
ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ၊ ၁-မတ္-၂၀၀၉
