မြန္းလြဲ ၃း၁၅ နာရီေတာ္ ဆရာေတာ္ အရွင္ဝဏၰိတက ဝိသုဒၶိမဂ္မိတ္ဆက္ အပိုင္း(၈)ကို သင္ၾကား ပို႔ခ်ၿပီး၊
ဒုတိယ စာသင္ခ်ိန္တြင္ ဆရာေတာ္ အရွင္ဥဂၢပ႑ိတက အဘိဓမၼာ၊ ကမၼ႒ာန္းပိုင္းကို ဆက္လက္ ပို႔ခ်ကာ၊
ေလာကခ်မ္းသာ ဆည္းဆာတရားပြဲ၌ ဆရာေတာ္ အရွင္ပညာေဇာတက `ခ်မ္းသာရေၾကာင္း နည္းလမ္းေကာင္း´တရားေတာ္ကို ဓမၼဒါနျပဳ ေဟာၾကားေလသည္။
+++++
မြန္းလြဲ ၃း၁၅ နာရီတြင္ ဆရာေတာ္ အရွင္ဝဏၰိတက ဝိသုဒၶိမဂ္မိတ္ဆက္ အပိုင္း(၇)ကို ေဟာၾကား ပို႔ခ်ၿပီး၊
ဒုတိယ စာသင္ခ်ိန္ အဘိဓမၼာသင္တန္း၌ ဆရာေတာ္ အရွင္ဥဂၢပ႑ိတက အဘိဓမၼာ ကမၼ႒ာန္းပိုင္းကို သင္ၾကား ပို႔ခ်ေလသည္။
ညေန ေလာကခ်မ္းသာဆည္းဆာတရားပြဲဝယ္ ဆရာေတာ္ အရွင္ပညာေဇာတက `အသိသည္ တန္ဖိုး´တရားေတာ္ကို ဓမၼဒါနျပဳ ေဟာၾကား၏။
ျပာသာဒ္ေက်ာင္းမႀကီးက ေအာက္ထပ္အခန္း တစ္ရာ၊ အထက္ထပ္အခန္း တစ္ရာ ရွိတယ္။
အျခံအရံ ျပာသာဒ္ေတြကလဲ တစ္ေထာင္ ရွိတယ္။
အဲဒါဟာ ကိုးကုေဋအကုန္အက် ခံၿပီး ေဆာက္လုပ္တဲ့ ေက်ာင္းျဖစ္တဲ့အတြက္ အလြန္ပင္ အခ်ိဳးက် လွပတင့္တယ္ၿပီး ေကာင္းမြန္တယ္လို႔ ဆိုရပါတယ္။
ဟုတ္မွာပါ။ ကိုးကုေဋတန္တယ္ဆိုေတာ့ သိန္းေပါင္းကိုးရာတန္ပဲ။ ယခုေနအခါမွာ ဒါေလာက္ အဖိုးတန္တဲ့ေက်ာင္း ရွိပံုမရပါဘူး။
အဲဒီေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို ေဆာက္လုပ္ လႉဒါန္းတဲ့အခါမွာ ဝိသာခါက သူ႔မိတ္ေဆြငါးရာကို ေခၚသြားၿပီး အဲဒီေက်ာင္းမွာ ၾကည္ညိဳဖြယ္ေတြကို ေလွ်ာက္ျပတယ္။
အဲဒီအခါမွာ သူ႔မိတ္ေဆြ အမ်ိဳးသမီးေတြက သိပ္သေဘာက်ၿပီး ခ်ီးမြမ္းၾကတယ္။
အဲဒီေတာ့ ဝိသာခါက အဲဒီေက်ာင္း အလႉဒါနကုသိုလ္ကို သူ႔မိတ္ေဆြမ်ားအား အမွ်ေပးေဝတယ္။
အားလံုးပဲ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာနဲ႔ သာဓုအႏုေမာဒနာ ေခၚၾကပါတယ္။
အဲဒီ သူ႔မိတ္ေဆြေတြထဲမွာ ဒကာမတစ္ေယာက္ကေတာ့ အထူးသျဖင့္ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာစြာနဲ႔ သာဓုအႏုေမာဒနာျပဳပါသတဲ့။
အဲဒီလို သာဓုေခၚၿပီး အႏုေမာဒနာျပဳတဲ့ ကုသိုလ္ေၾကာင့္ ေသသည္၏ အျခားမဲ့မွာ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးဟာ တာဝတႎသာနတ္ျပည္၌ အလ်ားအနံ ၁၆-ယူဇနာစီ ရွိတဲ့ နိတ္ဗိမာန္ႀကီးမွာ နတ္သမီး ျဖစ္ရတယ္။ တစ္ယူဇနာ ၈-မိုင္က် ထားၿပီး တြက္ရင္ အဲဒီနတ္ဗိမာန္ႀကီးဟာ အလ်ားအနံ ၁၂၈-မိုင္စီ ရွိတယ္လို႔ ဆိုရမွာပဲ။
အဲဒီနတ္ဗိမာန္ႀကီး၏ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ျပာသာဒ္အျခံအရံေတြေရာ၊ တံတိုင္းဥယ်ာဥ္ေတြေရာ၊ ေရကန္စသည္ေတြေရာ ျပည့္စံုလ်က္ ရွိေနပါသတဲ့။
အေႁခြအရံ နတ္သမီးေတြကလဲ တစ္ေထာင္ရွိပါသတဲ့။
အဲဒါဟာ ပိုက္ဆံတစ္ျပားမွ မကုန္ဘဲ သာဓုေခၚ႐ုံမွ်နဲ႔ ရသြားတဲ့ နတ္စည္းစိမ္ေတြပဲ။
အားရစရာ မေကာင္းဘူးလား။
(ေကာင္းပါတယ္ ဘုရား)
အဲဒါဟာ နိဗၺာန္ကို ရည္သန္ၿပီး လႉတာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး သာဓုေခၚတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ခမ္းခမ္းနားနား ေက်ာင္းအလႉကို အာ႐ုံျပဳၿပီး ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာနဲ႔ သာဓုေခၚတာပဲ။ အဲဒီ သာဓုေခၚတဲ့ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ နတ္ျပည္ေရာက္ၿပီး ခမ္းခမ္းနားနား အေဆာက္အအံု အေႁခြအရံ စသည္ႏွင့္ ျပည့္စံုသြားရတာပါပဲ။ အဲဒါကို ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္တကြ အရွင္အႏု႐ုဒၶါ စေသာ ရဟႏၲာ အရွင္ျမတ္ေတြကလဲ ခ်ီးက်ဴးၿပီး ေဟာၾကား ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ နိဗၺာန္ရည္သန္ျပဳတဲ့ ေကာင္းမႈကိုမွ သာဓုေခၚရမယ္တဲ့။ တခါက အဲဒီလို ေဟာတဲ့တရားကို သေဘာက်ၿပီးေတာ့ အျခားကုသိုလ္ေတြ သာဓုေတာင္ မေခၚႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို သူ႔မိတ္ေဆြေတြက ဘုန္းႀကီးထံ ေခၚလာၿပီးေတာ့ သာမန္ကုသိုလ္ေတြကို သာဓုေခၚသင့္ မေခၚသင့္ ေျဖရွင္း ေဟာၾကားေပးဖို႔ ေလွ်ာက္ၾကပါတယ္။
ဘုန္းႀကီး ရွင္းျပလိုက္ပံုကေတာ့ ``မည္သည့္ ကုသိုလ္မဆို သာဓုေခၚသင့္တယ္။ သာဓုေခၚရင္ ကိေလသာ မကင္းေသးလို႔ သံသရာ ဘဝထဲ ျဖစ္ရေပမယ့္ ခ်မ္းသာတဲ့ ဘဝေကာင္း ဘဝျမတ္မွာ ျဖစ္ရတယ္။ သာဓုေခၚတဲ့ ကုသိုလ္ေတာင္ မရွိရင္ေတာ့ ကိေလသာမကင္းေသးတဲ့သူမွာ ယုတ္ညံ့တဲ့ ဘဝေတြခ်ည္း ျဖစ္သြားမွာပဲ။ သာမန္ ကုသိုလ္ေတြကို သာဓုမေခၚဘဲ ေန႐ုံမွ်နဲ႔ အရိယမဂ္ဖိုလ္လဲ မေရာက္ႏိုင္ဘူး။ ကိေလသာလဲ မကင္းႏိုင္ဘူး။ မကင္းရင္ ဘဝအသစ္ကေတာ့ ျဖစ္ရမွာပဲ။ အဲဒီလို ဘဝအသစ္ ျဖစ္တဲ့အခါ ကိုယ္တိုင္ျပဳထားတဲ့ ကုသိုလ္ကလဲ ခိုင္ခိုင္မာမာ မရွိ၊ သာဓုေခၚတဲ့ ကုသိုလ္ကလဲ မရွိရင္ ယုတ္ညံ့တဲ့ ဘဝေတြမွာခ်ည္း ျဖစ္ၿပီး ဆင္းရဲသြားဖို႔သာ ရွိတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သာဓုမေခၚ႐ုံနဲ႔ ဆင္းရဲၿငိမ္းလိမ့္မယ္လို႔ မထင္မွတ္ပါနဲ႔´´ လို႔ ရွင္းျပလိုက္ရပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ``သူတပါးက ျပဳထားတဲ့ ကုသိုလ္ကို အမွ်ေပးေဝရင္ သာဓုေခၚၿပီး အႏုေမာဒနာကုသိုလ္ကို ျဖစ္ပြားေစရမယ္။ အဲဒီလို ျဖစ္ပြားေစရင္ အဲဒီေကာင္းမႈေၾကာင့္လဲ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဘဝကို ေရာက္ႏိုင္တယ္´´ဆိုတဲ့ ဘုရား ရဟႏၲာတို႔၏ ေဟာေျပာခ်က္နဲ႔ ``နိဗၺာန္ကို မရည္သန္တဲ့ကုသိုလ္ သာဓုမေခၚရဘူး´´ဆိုတဲ့ ဝါဒဟာ ကြဲျပား မေနဘူးလား။
(ကြဲျပားေနပါတယ္ ဘုရား)
အဲဒီလို ကြဲျပားေနတဲ့ အျခားဝါဒဘက္ကို လိုက္သင့္ပါ့မလား။
(မလိုက္သင့္ပါ ဘုရား)
ဘုရားဘက္ကသာ ေနသင့္တယ္ မဟုတ္ပါလား။
(ဟုတ္ပါတယ္ ဘုရား)
အဲဒီလို အမ်ားက ဘုရားဘက္ကခ်ည္း ေနၾကမယ္ဆိုရင္ ဘုရားသာသနာေတာ္ဟာ မဆုတ္ယုတ္ဘဲ တည္တံ့ေနမယ္ မဟုတ္ပါလား။
(မွန္ပါ ဘုရား)
အဲဒီလို သာသနာေတာ္ တည္တံ့ေအာင္လို႔ ဒီကာကြယ္ေရးတရားကို ေဟာရတာပဲ။ မေကာင္းဘူးလား။
(ေကာင္းပါတယ္ ဘုရား)
+++++
(ေက်းဇူးရွင္ မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ `ဗုဒၶသာသနာ့အႏၲရာယ္ ကာကြယ္ေရး တရားေတာ္´ မွ)
+++++
ဗုဒၶပူဇာအၿပီး မြန္းလြဲ ၃ နာရီအထိ တရား႐ႈမွတ္ၾကကာ ဝိသုဒၶိမဂ္မိတ္ဆက္ ဓမၼသင္တန္းကို ဆရာေတာ္ အရွင္ဝဏၰိတက ပို႔ခ်ေပး၏။ အဘိဓမၼာသင္တန္းျပ ဆရာေတာ္ အရွင္ဥဂၢပ႑ိတ ေဘာ္စတြန္ေက်ာင္း ထမနဲပြဲေတာ္သို႔ ႂကြေရာက္ေနသျဖင့္ ဝိသုဒၶိမဂ္မိတ္ဆက္သင္တန္းကို ဒုတိယအခ်ိန္တြင္ ဆက္လက္ ေလ့လာ သင္ယူၾကရ၏။
+++++
ညေနဆည္းဆာ ေလာကခ်မ္းသာတရားပြဲတြင္ ဆရာေတာ္ အရွင္ပညာေဇာတက `တေပါင္းရဲ႕ တေပါင္း´တရားေတာ္ကို ဓမၼဒါနျပဳ ေဟာၾကားကာ တေန႔တာ ကုသိုလ္အဝဝတို႔ကို အမွ်ေပးေဝၾကေလသည္။
မြန္းလြဲ ၃း၁၅ နာရီတြင္ ဆရာေတာ္ အရွင္ဝဏၰိတက ဝိသုဒၶိမဂ္ မိတ္ဆက္သင္တန္း အပိုင္း(၄)ကို ေဟာေျပာ သင္ၾကားၿပီး၊
ညေန ၄ နာရီခြဲေတာ္ ဆရာေတာ္ အရွင္ဥဂၢပ႑ိတက အဘိဓမၼာသင္တန္း၊ ကမၼ႒ာန္းပိုင္းကို သင္ၾကား ပို႔ခ်၏။
ညေန ဆည္းဆာတရားပြဲ မတိုင္မီ သင္တန္းသူ သင္တန္းသားမ်ားက ပ႒ာန္းပါဠိေတာ္ ပစၥယနိေဒၵသကို ႐ြတ္ဆို ပူေဇာ္ၾကၿပီး၊ ဆရာေတာ္ အရွင္ပညာေဇာတက `အေပါင္းအသင္း သတိထား´တရားေတာ္ကို ဓမၼဒါနျပဳ ေဟာၾကားေလသည္။
တ႐ုတ္ေလေၾကာင္း(ခ်ိဳင္းနားအဲယားလိုင္း)ႏွင့္ ျဖစ္သည္။ နယူးေယာက္မွ ဂ်ပန္-အုိဆာကာ၊ အိုဆာကာမွ ထိုင္ေပ၊ ထိုင္ေပမွာ ညအိပ္ရသည္။ တည္းခိုခန္း(ေဟာ္တယ္)ေပးသည္။
မိမိအေနျဖင့္ ခဏ ... ခဏ ... နားၿပီးမွ ခရီးရွည္သြားရမွာကို ပိုၿပီးႀကိဳက္သည္။ လူသက္သာသည္။
ရန္ကုန္သို႔ နံနက္ ၁၀-နာရီခြဲအခ်ိန္၌ ေရာက္ခဲ့သည္။
ေရာက္ခ်ိန္ေကာင္းေသာေၾကာင့္ ေလဆိပ္သို႔ လာႀကိဳသူမ်ားမွာ အဆင္ေျပသည္။
ယခု ေလယာဥ္ခရီးစဥ္၌ အထက္တန္း(ဘစ္ဇနက္ကလပ္စ္)က စီးခဲ့သည္။ ေလယာဥ္ခကို မိမိက ေဒၚလာ ၁၃၀၀၊ က်န္ခရီးစရိတ္က်သင့္ေငြကို ဂ်ိမ္းစ္ႏွင့္စုယန္း၊ အေမရိကန္အမ်ိဳးသားႏွင့္ကိုးရီးယားအမ်ိဳးသမီး ဇနီးေမာင္ႏွံတို႔က လႉၾကသည္။ အေမရိကန္အမ်ိဳးသားႏွင့္ကိုးရီးယားအမ်ိဳးသမီး ဇနီးေမာင္ႏွံမွာ မိမိ၏ ေယာဂီေဟာင္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ကေနဒီေလဆိပ္သို႔လည္း သူတို႔ႏွစ္ဦး လိုက္လံ ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့သည္။ ေလယာဥ္အထက္တန္း(ဘစ္ဇနက္ကလပ္စ္)ကို ပထမဆံုး စီးဖူးျခင္း ျဖစ္သည္။
ေလယာဥ္အထက္တန္းမွ စီးသူ ခရီးသည္မ်ားကို ေလဆိပ္သီးသန္႔ခန္းမွာ ထားေပးသည္။ ႀကိဳက္ရာ အစားအေသာက္မ်ားကို မွာယူ စားေသာက္ႏိုင္သည္။ ေငြထပ္ေပးစရာ မလိုပါ။ အစားႀကိဳက္သူ အစားေကာင္းသူမ်ားအတြက္ တန္ပါသည္။ မိမိအေနျဖင့္ ဆီးခ်ိဳေရာဂါရွိေသာေၾကာင့္ ျမင္႐ုံသာ ျမင္ရ မၾကင္ရသည့္သူ ျဖစ္ေနသည္။
ဇန္နဝါရီလ ၁၁-ရက္ေန႔မွာ ရန္ကုန္သို႔ ေရာက္သည္။
ထိုင္ေပမွ ရန္ကုန္သို႔ ေလးနာရီ စီးရသည္။ ေယယာဥ္ေပၚမွာ နံနက္စာ ေခါက္ဆြဲ ေကၽြးသည္။ ဆာေနေသာေၾကာင့္ အေတာ္ အရသာရွိသည္။ ရန္ကုန္ေလဆိပ္သို႔ နံနက္ ၁၀-နာရီခြဲ ေရာက္၏။ မလိခေမာင္စိုးထိုက္ေအာင္ႏွင့္ ဦးဉာဏိႆရတို႔ ေလဆိပ္မွာ လာႀကိဳၾကသည္။ ေလဆိပ္မွ မဟာစည္ရိပ္သာသို႔ တန္းၿပီး ကားေမာင္းသြားသည္။ ရိပ္သာ၌ ျမရတနာ နာယကေက်ာင္းေဆာင္မွာ မိမိအား ေနရာေပးသည္။ ေန႔ဆြမ္း ဆက္ကပ္ၾကသည္။
မိမိအေနျဖင့္ ထိုင္ေပမွာ ညအိပ္နားခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ပင္ပန္းမႈ သိပ္မရွိလွပါ။ နား .. နားၿပီး ေလယာဥ္စီးရေသာ အက်ိဳးပါေပ။ အသက္အ႐ြယ္ႀကီးသူမ်ားသည္ ခရီးရွည္ကို နား,နားၿပီး သြားျခင္းမွာ အေကာင္းဆံုးဟု ထင္၏။
ရန္ကုန္မွာ (၃)ရက္ ေနၿပီးေနာက္ ကားငွားၿပီး မိမိ၏ဇာတိေျမ ေျမာင္းျမၿမိဳ႕သို႔ ဇန္နဝါရီလ ၁၄-ရက္ေန႔၌ သြားခဲ့သည္။
အညာစုေက်ာင္းမွာ ညအိပ္ၿပီးေနာက္ နံနက္ပိုင္းမွာ ၂၀၁၃-ခုက မိမိ ကူညီေဆာက္လုပ္ လႉဒါန္းခဲ့သည့္ ဒိုးပတ္စက္ကံုး႐ြာ အလယ္တန္းတြဲဘက္ေက်ာင္းေဆာင္ကို သြားေရာက္ ၾကည့္႐ႈခဲ့သည္။
မိမိအေနျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ျပန္ျခင္းအေၾကာင္းမ်ားတြင္ ပညာဒါနျပဳလုပ္ရန္ႏွင့္ လူမႈတိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို တႏိုင္တပိုင္ ျပဳလုပ္ရန္အတြက္ ျဖစ္သည္။ ေထရဝဒါ ဗုဒၶဘာသာရဟန္းေတာ္မ်ားအေနျဖင့္ လူမႈတိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ျပဳလုပ္သင့္သည္ဟု ထင္ပါသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ဆင္းရဲေသာ ရပ္႐ြာ ေဒသမ်ား၌ တႏိုင္တပိုင္ စာသင္ေက်ာင္းမ်ား တည္ေဆာက္ေပးျခင္း၊ ပညာသင္စရိတ္ ေထာက္ပံ့ေပးျခင္း၊ ေဆးေပးခန္း ေဆး႐ုံကေလးမ်ားကို တည္ေဆာက္ေပးျခင္း စသည့္ လူမႈတိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ေဆာင္႐ြက္ျခင္းမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ သီတဂူဆရာေတာ္ႀကီး၏ လူမႈဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး ေဆာင္႐ြက္ခ်က္မ်ားသည္ ရဟန္းရွင္လူမ်ားအတြက္ အက်ိဳးရွိလွပါသည္။
မိမိသည္ ၂၀၁၃-ခုႏွစ္၌ ေျမာင္းျမၿမိဳ႕နယ္၊ ျပင္႐ြာႏွင့္ ဒရယ္ေပါက္႐ြာ ႏွစ္႐ြာအၾကား ေခ်ာင္းေပၚမွာ ေပတစ္ရာရွည္ေသာ `ေလာကခ်မ္းသာ´ကြန္ကရစ္တံတားတစ္ခုကို ေဆာက္လုပ္ လႉဒါန္းခဲ့ရာ ထိုေဒသ၌ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး အဆင္ေျပခဲ့ပါသည္။ အထူးအားျဖင့္ အထက္တန္းေက်ာင္းသားမ်ား၊ လူနာမ်ားသည္ ေျမာင္းျမၿမိဳ႕သို႔ လြယ္ကူစြာ သြားေရာက္ ပညာသင္ႏိုင္ၾက ေဆးဝါးကုသႏိုင္ၾကပါသည္။
ေတာ႐ြာကေလးမ်ား၌လည္း မူလတန္းေက်ာင္းေဆာင္ကေလးမ်ားကို ကူညီ ေဆာက္လုပ္ေပးခဲ့ပါသည္။
လူတိုင္းသည္ တိုင္းျပည္အတြက္၊ သာသနာအတြက္သာ ျဖစ္သင့္သည္။ တိုင္းျပည္ႏွင့္ သာသနာေတာ္သည္ မိမိအတြက္သာ မျဖစ္သင့္ဟုလည္း ခံယူပါသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ျပန္ျခင္းသည္ အေပ်ာ္ခရီးသဖြယ္ သြားျခင္းထက္ လူမႈတိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို မိမိတတ္ႏိုင္သေလာက္ ေဆာင္႐ြက္ရန္အတြက္ အဓိက ျဖစ္သည္။
အညာစုေက်ာင္းမွာ တစ္ညအိပ္ၿပီး ေနာက္ေန႔ ေန႔လယ္တစ္နာရီအခ်ိန္၌ ပုသိမ္ၿမိဳ႕သို႔ ကားကေလးျဖင့္ ခရီးဆက္ခဲ့ျပန္ပါသည္။
မိမိႏွင့္အတူ ကားေမာင္းသူ ေမာင္ဆန္းထြန္း၊ အရွင္ဉာဏိႆရ(ဦးေမာ္လူး)၊ ေျမး ေနမ်ိဳးဦးတို႔ ပါ၏။ ကားခ တစ္ေန႔လွ်င္ ငါးေသာင္း ေပးရ၏။ ကားကလည္း အသစ္၊ ကားဆရာကလည္း အေတြ႕အၾကံဳ ရင့္သူျဖစ္၍ ခ်မ္းသာစြာ သြားခဲ့ရသည္။
ရန္ကုန္-ေျမာင္းျမ ကားလမ္းကို ကတၱရာခင္းေနေသာေၾကာင့္ ဒီတခါ ကားစီးရသည္မွာ သိပ္မပင္ပန္းလွပါ။ ယခင္ကဆိုလွ်င္ ကားလမ္းၾကမ္းလွေသာေၾကာင့္ ပုသိမ္-ေျမာင္းျမသေဘၤာ စီးခဲ့ရသည္။ ေျမာင္းျမကို သြားလွ်င္ တစ္ေန႔ အခ်ိန္ကုန္သည္။ ရန္ကုန္မွ နံနက္ငါးနာရီ ကားျဖင့္ ထြက္လာလွ်င္ ေျမာင္းျမသို႔ ေန႔ဆြမ္းစားအမီ ေရာက္သည္။ ငါးနာရီႏွင့္ ေရာက္ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ထိုင္းႏိုင္ငံကဲ့သို႔ တျပည္လံုး ကားလမ္းမ်ား ေခ်ာေမြ႔ေနေအာင္ အစိုးရအေနျဖင့္ မဟာစီမံကိန္းခ် ေဆာင္႐ြက္ပါလွ်င္ တိုင္းျပည္၏ စီးပြားေရးလည္း တိုးတက္လာမည္မွာ အမွန္ ျဖစ္ပါသည္။ လွ်ပ္စစ္မီးႏွင့္ ေရကိုလည္း တတိုင္းျပည္လံုး အခ်ိန္မေ႐ြး အလြယ္တကူ သံုးစြဲႏိုင္ေအာင္ တိုင္းျပည္ဘ႑ာေငြကို ဤစီမံကိန္းႀကီးသံုးခုမွာ အသံုးျပဳသြားမွသာလွ်င္ တိုင္းျပည္ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာေပမည္။
ေျမာင္းျမၿမိဳ႕မွ ပုသိမ္ၿမိဳ႕သို႔ ဒါးကလမ္းအတိုင္း သြားခဲ့ၾကရာ (၃)နာရီအတြင္း ပုသိမ္ၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ၾကသည္။ ပုသိမ္ၿမိဳ႕၌ ဘုန္းႀကီး ဦးေတဇိႏၵ၏ သဒၶမၼသီတဂူရိပ္သာမွာ တစ္ည အိပ္သည္။ ဤရိပ္သာသည္ ဘိုးဘြားရိပ္သာႏွင့္ နီးသည္။ သြားလာရ လြယ္ကူသည္။ ထင္ရွားသည့္ မဟာစည္ၾသဝါဒခံ ရိပ္သာႀကီးတစ္ခု ျဖစ္သည္။
ပထမသဒၶမၼသီတဂူဆရာေတာ္ႀကီးသည္ အသံၾသဇာလည္းေကာင္း၊ တရားေဟာ-တရားျပလည္း ေကာင္းလွသည္။ မဟာစည္ၾသဝါဒါစရိယဆရာေတာ္အျဖစ္ ဗုဒၶသာသနာႏုဂၢဟအသင္းမွ တင္ေျမႇာက္ခဲ့ေသာ သက္ေတာ္ရွည္ဆရာေတာ္ႀကီး ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးသည္ ဘုန္းႀကီး ဦးေတဇိႏၵအား ဤရိပ္သာႀကီးကို လႊဲအပ္ထားခဲ့သျဖင့္ ဘုန္းႀကီး ဦးေတဇိႏၵသည္ သဒၶမၼသီတဂူရိပ္သာ၏ လက္ရွိဆရာေတာ္ ျဖစ္ပါသည္။
ဘုန္းႀကီး၏ ျပည္တြင္းသာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ား တိုးတက္ေနသည္ကို ၾကားသိရသျဖင့္ သာဓုေခၚရပါသည္။ ေက်း႐ြာမ်ားမွာ တရားစခန္းမ်ား ႏွစ္စဥ္ ဖြင့္ေပး၍ ေတာသူေတာင္သားမ်ားအား သတိပ႒ာန္တရား ေဟာၾကားေပးလ်က္ ရွိသည္။ ေျမာင္းျမၿမိဳ႕ ဘိုးဘြားရိပ္သာ တိုးတက္ေအာင္လည္း တာဝန္ယူ ေဆာင္႐ြက္လ်က္ ရွိသည္။
မိမိစြမ္းႏိုင္ရာမွာ သာသနာေတာ္ႏွင့္ ေလာကတိုးတက္ႀကီးပြားေရး ထမ္းေဆာင္ၾကသည့္ သံဃာေတာ္မ်ား အားေကာင္းေနပါလွ်င္ တိုင္းျပည္ ေအးခ်မ္းသာယာမည္ အမွန္ျဖစ္ပါသည္။ ေလးသိမ္းမွ်ရွိေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ တာဝန္သိသိ တက္တက္ႂကြႂကြ သာသနာျပဳၾကမွသာလွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ သာသနာေတာ္ႀကီး အရွည္ခန္႔၍ တည္တံ့ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။
ဘုန္းႀကီး ဦးေတဇိႏၵသည္ မိမိကဲ့သို႔ပင္ ေျမာင္းျမၿမိဳ႕ ပေဇၨာတာ႐ုံပါဠိတကၠသိုလ္တိုက္မွာ စာေပသင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ မဟာစည္ကမၼ႒ာန္းဆရာတစ္ပါးျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း မိမိႏွင့္ ရင္းႏွီးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ မိမိအေနျဖင့္ ဆရာေတာ္အား တရားေဟာ-တရားျပရန္ အေမရိကန္သို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ပင့္ခဲ့ေသာ္လည္း အေမရိကန္ႂကြဖို႔ ကံဇာတာပါပံု မရပါ။ သူ၏ ဗီဇာကို အေမရိကန္သံ႐ုံးမွ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျငင္းပယ္ခဲ့ပါသည္။
ပုသိမ္မွာ ညအိပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ဘုန္းႀကီး ဦးေတဇိႏၵမွာ သူ႔႐ြာ၌ တရားစခန္း ျပဳလုပ္ေနေသာေၾကာင့္ မေတြ႕ခဲ့ရပါ။ တယ္လီဖုန္းႏွင့္ပဲ စကားေျပာခဲ့ရသည္။
ဇန္နဝါရီလ (၁၇)ရက္ေန႔မွာ မႏၲေလးကို ခရီးဆက္ရမည္ ျဖစ္၍ ပုသိမ္ၿမိဳ႕မွ (၁၆)ရက္ေန႔ နံနက္ ၇-နာရီတြင္ ရန္ကုန္သို႔ ထြက္လာခဲ့ပါသည္။ ရန္ကုန္သို႔ နံနက္ ၁၀-နာရီအခ်ိန္တြင္ ေရာက္ရွိၿပီး ဓႏုျဖဴဆြမ္းဆိုင္မွာ ငါးရံ႕အူဆီပ်ံဟင္းျဖင့္ ေန႔ဆြမ္း ဆက္ကပ္ၾက၏။
ဇန္နဝါရီလ (၁၇)ရက္ေန႔ နံနက္ ၈-နာရီအခ်ိန္၌ ဂိုးလ္ဒင္းအဲယားျဖင့္ မႏၲေလးခရီးကို ဆက္ခဲ့ျပန္ပါသည္။
ဂိုးလ္ဒင္းအဲယားသည္ ျပည္ပေလယာဥ္အဆင့္ကို မွီသည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ လူတစ္ရာေက်ာ္ ပါသည္။ ဝန္ေဆာင္မႈလည္း ေကာင္းသည္။ မႏၲေလးကို တိုက္႐ိုက္ ပ်ံသန္းေသာေၾကာင့္ တစ္နာရီေက်ာ္သာ စီးရသည္။ ေလယာဥ္ခ ျမန္မာေငြ သံုးေသာင္းေက်ာ္ ေပးရသည္။ ဦးဉာဏိႆရ၏ ဒကာ ဒုဗိုလ္မႉးႀကီးမင္းႏိုင္(ၿငိမ္း)ႏွင့္ဇနီးဆရာမတို႔က ဤခရီးအဆင္ေျပေအာင္ စီစဥ္ေပးၾက၍ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
မႏၲေလးခရီးစဥ္သည္ မိမိ၏ တတိယေျမာက္ ခရီးစဥ္ ျဖစ္ပါသည္။
ဒီတစ္ေခါက္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျပန္ျခင္းသည္ ေျမာင္းျမ၊ ပုသိမ္ႏွင့္ မႏၲေလး၊ ေမၿမိဳ႕တို႔ကို သြားရန္ ျဖစ္ပါသည္။
အထူးအားျဖင့္ ေမၿမိဳ႕၊ ဂန္႔ေဂၚတစ္ေထာင္ေက်ာင္းတိုက္၌ သီတင္းသံုးေနေသာ ေအာင္ေျမဘံုေက်ာ္ဘုန္းႀကီး ဦးေကသဝါဘိဝံသႏွင့္ ေတြ႕ရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ဘုန္းႀကီးသည္ ယခင္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕။ ေ႐ႊတိဂံုဘုရား အေရွ႕မုခ္ရွိ ေအာင္ေျမဘံုေက်ာ္စာသင္တိုက္၌ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စာခ်၍ တိုက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတာဝန္ယူ ေနထိုင္ သီတင္းသံုးခဲ့ပါသည္။ ယခုအခါတြင္ ေမၿမိဳ႕၌ သူ၏ေနာင္ေတာ္ ဆရာေတာ္ႀကီး ဦးအဂၢ၏ ဂန္႔ေဂၚတစ္ေထာင္သာသနာျပဳေက်ာင္းတိုက္မွာ ေနထိုင္ သီတင္းသံုးပါသည္။
မႏၲေလးမွာ ဆရာေတာ္ႀကီး ဦးအဂၢသည္ ေ႐ႊဆားေတာင္ပြဲ႐ုံ၌ ေခတၱ တည္းခိုကာ ေဆးလာကုေနသည္ဟု ၾကားရ၍ ဆရာေတာ္အား သြားေရာက္ဖူးၿပီးမွ ေမၿမိဳ႕သို႔ သြားရန္ စီစဥ္ခဲ့ပါသည္။ ပြဲ႐ုံပိုင္ရွင္ ဒကာ ဦးေအာင္မင္းအိမ္မွာ ေန႔ဆြမ္းစားၿပီးေနာက္ ဆရာေတာ္၏ဒကာ ေမာင္ေက်ာ္ေက်ာ္က သူ႔ကားျဖင့္ ေမၿမိဳ႕သို႔ လိုက္ပို႔ေပးခဲ့ပါသည္။ ဆရာေတာ္မ်ား၏ ဘုန္းကံေၾကာင့္ ေမၿမိဳ႕သို႔ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေရာက္ရွိခဲ့ပါသည္။ မိမိႏွင့္ ဘုန္းႀကီး ဦးေကသဝါဘိဝံသတို႔သည္ ဆယ္ႏွစ္ၾကာၿပီးမွ ျပန္လည္ ေတြ႕ဆံုၾကရေသာေၾကာင့္ အထူးဝမ္းသာမိၾကပါသည္။
ျပင္ဦးလြင္ေမၿမိဳ႕က မိမိတို႔အား ေဆာင္းေလေအးႏွင့္ ႀကိဳဆိုေနပါသည္။
ဂန္႔ေဂၚတစ္ေထာင္ေက်ာင္းတိုက္ႀကီးကို ၂၀၀၃-ခုႏွစ္က ပထမဆံုးအႀကိမ္ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က ေက်ာင္းတိုက္စည္ကားမႈ မရွိေသးပါ။
ယခုအခါမွာေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားပင္ လာေရာက္ ၾကည့္႐ႈရသည့္ ထင္ရွားေသာ ေက်ာင္းတိုက္ႀကီး ျဖစ္ေနပါၿပီ။
သာသနာငါးေထာင္ဘုရားႀကီးကလည္း ပုဂံသဗၺညဳဘုရားႀကီးကဲ့သို႔ ႀကီးမား ခန္႔ထည္ ၾကည္ညိဳစရာ ေကာင္းလွသည္။ ဘုရားေပၚမွ ၾကည့္လွ်င္ ေမၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕လံုးနီးပါးကို ေတြ႕ျမင္ရသည္။
ေက်ာင္းဒီဇိုင္း ဘုရားဒီဇိုင္းအားလံုးကို ဆရာေတာ္ႀကီး ဦးအဂၢကိုယ္တိုင္ ေရးဆြဲသည္ဟု ဆို၏။
ဆရာေတာ္ႏွင့္ ေဗာဓိတစ္ေထာင္ဆရာေတာ္ႀကီးတို႔သည္ လက္တြဲ သာသနာျပဳခဲ့ၾကရာ ဘုရားတည္မႈကိစၥမ်ားကို ဆရာေတာ္က တာဝန္ယူ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ရပါသည္။
ေလာကခ်မ္းသာဆရာေတာ္
ထမနဲပြဲေတာ္အလႉရွင္ Myanmar Cultural Club, United Nations Staff Recreation Council (UNSRC) မိသားစုမ်ားက ျမတ္စြာဘုရားအမႉးရွိေသာ သံဃာေတာ္အရွင္သူျမတ္မ်ားအား ေန႔ဆြမ္း ဆက္ကပ္ လႉဒါန္းၾကၿပီး၊ ႂကြေရာက္လာၾကေသာ ဧည့္ပရိသတ္မ်ားအား မႏၲေလးၾကာဆံခ်က္ႏွင့္ ထမနဲတို႔ျဖင့္ ဧည့္ခံ ေကၽြးေမြး၏။
အခမ္းအနားတြင္ ဆရာေတာ္ ဦးအဘယာလကၤာရထံမွ ငါးပါးသီလ ခံယူ ေဆာက္တည္ၾကၿပီး၊ သံဃာေတာ္အရွင္သူျမတ္မ်ားက ေမတၱသုတ္ပရိတ္တရားေတာ္ ခ်ီးျမႇင့္၏။ ေလာကခ်မ္းသာဆရာေတာ္ႀကီးက အႏုေမာဒနာတရား ေဟာၾကား ခ်ီးျမႇင့္ကာ ဆရာေတာ္ ဦးပညာေဇာတက ေရစက္ခ် တိုင္ၾကား ေဆာင္႐ြက္ေပး၏။
