ရဟန္းေတာ္တို႔အတြက္ သူနာျပဳသင္တန္း - မင္းသုဝဏ္

ဘုရားက်င့္ေဟာင္း နည္းလမ္းေကာင္း

ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားသည္ ညီေတာ္အာနႏၵာႏွင့္တူ ဝမ္းလား၍ အားျပတ္ေနေသာ ရဟန္းတစ္ပါးကို ေဆးေၾကာသုတ္သင္ ျပဳစုယုယေတာ္မူသည္ဆိုေသာ အတၳဳပၸတၱိကို အဂၤလိပ္ ဘာသာေရး တရားေတာ္ေပါင္းခ်ဳပ္ စာအုပ္တစ္အုပ္တြင္ တခါတုန္းက ဖတ္ရပါသည္။ အထူး ဝမ္းေျမာက္ သဒၶါေပါက္မိပါသည္။

ငရဲခန္းတရားမ်ားႏွင့္ ဘံုခန္းတရားမ်ားအၾကားတြင္ လူထုပရိသတ္ သိမွတ္ဖြယ္ ေဆြးေႏြးဖြယ္ ေဟာေျပာဖြယ္ လိုက္နာက်င့္သံုးဖြယ္ တရားအမ်ား ရွိပါေသးကလားဟူ၍ သေဘာေပါက္ မ်က္ေမွာက္ျပဳမိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဝိနည္းပိဋက မဟာဝဂၢပါဠိေတာ္ ဂိလာနဝတၳဳကထာကို ရွာေဖြ ဖတ္႐ႈ ေက်နပ္ ႏွစ္သိမ့္မိပါသည္။ မၾကားဖူး မဖတ္ဖူးေသးသူတို႔ ၾကားဖူးဖတ္ဖူးကာ မိမိနည္းတူ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ၾကရေလေအာင္ ရည္စူးလ်က္လည္း `သူနာျပဳဘုရား´ဟူေသာ အမည္ျဖင့္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ေရးစီ၍ ၁၉၅၈-၅၉ ခု ေဆးသိပၸံေက်ာင္းမ်ားသမဂၢ ႏွစ္လည္မဂၢဇင္းတြင္ ေအာက္ပါအတိုင္း ထည့္သြင္း ေဖာ္ျပခဲ့ပါသည္။

+++++

သူနာျပဳဘုရား

ကိုယ္ရိပ္သဏၭာန္၊ ညီ အာနန္ႏွင့္

ျမတ္မြန္ထြတ္ထား၊ တို႔ဘုရားသည္

တပါးေသာခါ၊ ေဒသစာျဖင့္

တိုက္တာလွည့္၍ ၾကည့္သတည္း။

က်ီးသံသဲသဲ၊ ယင္မဲမဲႏွင့္

ျပာမြဲညစ္ေရာင္၊ ေက်ာင္းတေဆာင္ကို

ဘုန္းေခါင္ဘုရား၊ ဝင္၍သြားေသာ္

သနားစဖြယ္၊ ေက်ာင္းအလယ္၌

က်င္ငယ္က်င္ႀကီး၊ တင္းၾကမ္းစီးလ်က္

ကိုယ္ထီးေလ်ာင္းရွာ၊ ေထရ္သူနာကို

ျမတ္စြာ ေတြ႕ရပါသတည္း။

အမိသည္ သား၊ ျပဳေသာလားသို႔

ဘုရားျမတ္မြန္၊ ညီ အာနန္ကို

ခ်ိဳးရန္ေရေကာင္း၊ ေဆာင္ပါေတာင္းလ်က္

သြန္းေလာင္းသုတ္သင္၊ ၿပီးစီးလွ်င္မူ

ေခါင္းတြင္ဘုရား၊ လက္ေတာ္ထား၍

ညီဘြားေျခက၊ ၿပိဳင္တူ မ,လ်က္

ျမတ္လွေနရာ၊ ေညာင္ေစာင္းသာတြင္

ေကာင္းစြာအိပ္ေစ တင္သတည္း။

ထို႔ေနာက္ရွင္ေတာ္၊ စည္းေဝးေခၚ၍

ႁမြက္ေဖာ္စကား၊ မိန္႔ေတာ္ၾကား၏

မိျခား ဖေဝး၊ တရပ္ေက်းတြင္

ခ်ိဳေအးၾကည္သာ၊ တရားရွာသည္

မ်ားစြာအေပါင္း၊ ရဟန္းေကာင္းတို႔

ညံ့ေပ်ာင္းၾကည္ျဖဴ၊ နာေသာသူကို

ငါ့တူၾကင္နာ၊ ျပဳစုပါက

ျမတ္ရာေရာက္လိမ့္ ဧကန္တည္း။

ထို႔ေနာက္ မမွတ္မိေတာ့ေသာ မဂၢဇင္းတစ္ေစာင္တြင္ ဤဂိလာနဝတၳဳကထာ၌ ျမတ္စြာဘုရား မိန္႔ၾကားေတာ္မူေသာ စာပိုဒ္တစ္ပိုဒ္ကို ျမန္မာျပန္၍ ေအာက္ပါအတိုင္း ထည့္သြင္းျပန္ပါသည္။

ေယာ ဘိကၡေဝ မံ ဥပ႒ေဟယ်

ေသာ ဂိလာနံ ဥပ႒ေဟယ်။

ငါ၏ခ်စ္သား၊ ရဟန္းမ်ားတို႔

ငါ့အားၾကည္ျဖဴ၊ ျပဳစုသူသည္

ငါ့တူညီမွ်၊ ဂိလာနကို

ေဖးမၾကင္နာ၊ ျပဳစုရာ၏

ျမတ္စြာဘုရား၊ မွာၾကားခဲ့သည္

အမ်ားလူတို႔ မွတ္ရာတည္း။

ဤျမတ္စြာဘုရား၏ ၾသဝါဒကထာ ျမန္မာျပန္ခ်က္သည္ မဂၢဇင္းထဲတြင္ ျမဳပ္ေပ်ာက္၍ မသြား။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဗဟန္းရပ္ ကိုယ့္မင္းကိုယ့္ခ်င္းလမ္း၊ ဇီဝိတဒါနသံဃာ့ေဆး႐ုံအဝင္ဝတြင္ သ႐ုပ္ေဖာ္ပန္းခ်ီလက္ရာႏွင့္အတူ ကူးယူေဖာ္ျပထားျခင္းကို ခံရပါသည္။

ထိုအတၳဳပၸတၱိကထာတြင္ ျမတ္စြာဘုရားက ေမးေတာ္မူ၍ ရဟန္းမ်ားက ေျဖၾကားသည္မွာလည္း မွတ္ဖြယ္ျဖစ္ပါသည္။ ဂိလာနရဟန္းႏွင့္ ေမးေျဖပံုမွာ ဤသို႔ -

ေမး။ ရဟန္း ... သင္၏ေရာဂါကား အဘယ္ေရာဂါနည္း။

ေျဖ။ အရွင္ဘုရား ... အကၽြႏု္ပ္၏ ေရာဂါကား ဝမ္းသက္ေသာ ေရာဂါပါတည္း။

ေမး။ ရဟန္း ... သင့္အား အလုပ္အေကၽြးရွိ၏ေလာ။

ေျဖ။ မရွိပါ အရွင္ဘုရား။

ေမး။ ရဟန္းတို႔သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ သင့္ကို မလုပ္ေကၽြးကုန္သနည္း။

ေျဖ။ အရွင္ဘုရား ... အကၽြႏု္ပ္သည္ ရဟန္းတို႔အား မလုပ္ေကၽြးဖူးပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ရဟန္းတို႔ကလည္း အကၽြႏု္ပ္ကို မလုပ္ေကၽြးပါကုန္။

ဂိလာနရဟန္းႏွင့္ အေမးအေျဖ ျပဳလုပ္ၿပီးေနာက္ တျခားရဟန္းမ်ားကို စည္းေဝးေစၿပီးလွ်င္ ေမးေတာ္မူျပန္သည္။

ရဟန္းတို႔က ေျဖပံုမွာလည္း အထက္ပါအတိုင္းပင္။

`အရွင္ဘုရား ... ဤရဟန္းသည္ ရဟန္းတို႔အား မလုပ္ေကၽြးဖူးပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုရဟန္းကို ရဟန္းတို႔သည္ မလုပ္ေကၽြးပါကုန္´ဟု ေလွ်ာက္ထားၾကသည္။

ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားက ဂိလာနရဟန္းႏွင့္ တျခားေသာရဟန္းတို႔၏ အေၾကာင္းျပခ်က္ကို ေခ်ဖ်က္၍ မိန္႔ေတာ္မူသည္မွာကား -

``ရဟန္းတို႔ ... သင္တို႔အား လုပ္ေကၽြးမည့္ အမိအဖတို႔ မရွိကုန္။ ရဟန္းတို႔ ... သင္တို႔သည္ အခ်င္းခ်င္း မလုပ္ေကၽြးခဲ့လွ်င္ အဘယ္သူသည္ လုပ္ေကၽြးလတၱံ႕နည္း´´

``ရဟန္းတို႔ ... ငါဘုရားကို လုပ္ေကၽြးေသာ ရဟန္းသည္ နာဖ်ားေသာ ရဟန္းကို လုပ္ေကၽြးရာ၏´´ဟူ၍ တိက်ျပတ္သားေသာ စကားေတာ္ျဖစ္ပါသည္။

(ပံုမ်ားကို http://dhammabum.wordpress.com/category/monastic-life/ မွ ယူသည္)

+++++

ဤမိန္႔ေတာ္မူခ်က္လာ `အခ်င္းခ်င္း´ (အညမည) ဆိုေသာ စကားကို ျမတ္စြာဘုရားက သ႐ုပ္ျပ ဖြင့္ဆိုျပန္ပါေသးသည္။

ပထမဆံုးပုဂၢိဳလ္မွာ ေအာက္ပါစာပိုဒ္တြင္ ပါရွိသည့္ ဥပဇၥ်ာယ္ဆရာ ျဖစ္ပါသည္။

အကယ္၍ ဥပဇၥ်ာယ္ဆရာ ရွိျငားအံ့။ ဥပဇၥ်ာယ္ဆရာသည္ အသက္ထက္ဆံုး လုပ္ေကၽြးရမည္။ ထိုနာဖ်ားေသာရဟန္း ေရာဂါေပ်ာက္ၿငိမ္းသည့္တိုင္ေအာင္ ဆိုင္းငံ့ရမည္။ (သေစ ဥပဇၥ်ာေယာ ေဟာတိ၊ ဥပဇၥ်ာေယန ယာဝဇီဝံ ဥပံ႒ာတေဗၺာ။ ဝု႒ာနေႆ အာဂေမတဗၺံ)

(၁) `အခ်င္းခ်င္း´ ဆိုေသာပုဒ္ကို ဤကဲ့သို႔ `ဥပဇၥ်ာယ္ဆရာ´ျဖင့္ စခ်ီ၍ ဆက္လက္ေဖာ္ျပေသာ တာဝန္ရွိ ပုဂၢိဳလ္တို႔မွာကား -

(၂) ဆရာ (အာစရိယ)

(၃) အတူေနတပည့္ (သဒၶိဝိဟာရိက)

(၄) အနီးေနတပည့္ (အေႏၲဝါသိက)

(၅) ဥပဇၥ်ာယ္တူ အေပါင္းအေဖာ္ (သမာႏုပဇၥ်ာယက)

(၆) ဆရာတူရဟန္း (သမာနာစရိယက)

(၇) သံဃာ (သံဃ)

ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။

သံဃာဆိုေသာ စကားကို ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ ရဟန္းအဖြဲ႕အစည္း တခုလံုးတြင္ နာဖ်ားေသာရဟန္းကို လုပ္ေကၽြးရန္ တာဝန္ရွိေၾကာင္း မိန္႔ဆိုေတာ္မူသည္ဟု နားလည္မိပါသည္။

ဤမွ်မကေသးပါ။

ငါးပါးေသာ အဂၤါႏွင့္ မျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ လုပ္ေကၽြးရခက္ပံု၊ ငါးပါးေသာ အဂၤါႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ လုပ္ေကၽြးရလြယ္ပံုတို႔ကိုလည္း အက်ယ္တဝင့္ ဖြင့္ဆိုေဟာျပေတာ္မူပါသည္။

ထို႔ျပင္ သူနာျပဳရဟန္းတြင္ ရွိရမည့္ အဂၤါရပ္တို႔ကိုလည္း ဤကဲ့သို႔ ေဟာျပေတာ္မူပါသည္။

`ရဟန္းတို႔၊ ငါးပါးေသာ အဂၤါႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ သူနာျပဳရဟန္းသည္ သူနာကို လုပ္ေကၽြးရန္ သင့္ေလ်ာ္၏။´

(၁) ေဆးကို စီရင္ျခင္းငွာ စြမ္းႏိုင္၏။ (ပဋိဗေလာ ေဟာတိ ေဘသဇၨံ သံဝိဓာတံု)။ သင့္သည္ မသင့္သည္ကို သိ၏။ (သပၸါယာ သပၸါယ ဇာနာတိ။)

(၂) မသင့္ေသာ ေဆးကို ပယ္၏။ (အသပၸါယံ အပနာ ေမတိ။) သင့္ေသာ ေဆးကို ဆက္ကပ္၏။ (သပၸါယံ ဥပနာ ေမတိ။)

(၃) ေမတၱာစိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ သူနာကို လုပ္ေကၽြး၏။ (ေမတၱ စိေတၱာ ဂိလာနံ ဥပ႒ာတိ။) (ဆြမ္း သကၤန္း အစရွိေသာ) အာမိသကို အလိုရွိသည္ျဖစ္၍ လုပ္ေကၽြးသည္ မဟုတ္။ (ေနာ အာမိသႏၲေရာ။)

(၄) က်င္ႀကီးက်င္ငယ္ တံေတြးအန္ဖတ္တို႔ကို စြန္႔ပစ္အံ့ေသာငွာ စက္ဆုပ္ ႐ြံရွာျခင္း မရွိ။ (အေဇဂုစၧီ ေဟာတိ ဥစၥာရံ ဝါ ပႆာဝံ ဝါ ေခဠံ ဝါ ဝႏၲံ ဝါ နီဟာတံု။)

(၅) သူနာကို အခ်ိန္အခါအေလ်ာက္ တရားစကားျဖင့္ (အက်ိဳးစီးပြားကို) သိျမင္ေစျခင္းငွာ (တရားကို) ေဆာက္တည္ေစျခင္းငွာ (တရားက်င့္သံုးရန္) ထက္သန္႐ႊင္လန္းေစျခင္းငွာ စြမ္းႏိုင္၏။ (ပဋိဗေလာ ေဟာတိ ဂိလာနံ ကာေလန ကာလံ ဓမၼိယာကထာယ သႏၵေႆတံု သမာဒေပတံု သမုေတၱေဇတံု သမၸဟံေသတံု။)

ဤမွ်ကား ဂိလာနဝတၳဳကထာမွ သင့္ႏိုးရာရာတို႔ကို ေကာက္ႏုတ္တင္ျပခ်က္ ျဖစ္ပါသည္။

ျမတ္စြာဘုရား၏ ဆႏၵေတာ္မွာကား ရဟန္းတိုင္းလိုလိုပင္ သူနာျပဳအဂၤါတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေစခ်င္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သူနာျပဳေစခ်င္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

သို႔ျဖစ္ပါက မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ေဆးပညာအရ သင္တန္းေပးေနေသာ သူနာျပဳသင္တန္းမ်ားနည္းတူ ဝိနည္းေတာ္ႏွင့္လည္း ကိုက္ညီ၍ ေခတ္ႏွင့္လည္း ဆီေလ်ာ္ေသာ သူနာျပဳသင္တန္းမ်ား ရဟန္းေလာကတြင္ မရွိသင့္ပါလား။

ပဋိဗေလာ ေဟာတိ ေဘသဇၨံ သံဝိဓာတံု - ဆိုေသာ အဂၤါရပ္မွာ အသင္အၾကား အေလ့အလာမရွိလွ်င္ မလြယ္ကူေသာ အဂၤါရပ္ ျဖစ္ပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ၿမိဳ႕တိုင္း႐ြာတိုင္း ေက်ာင္းတိုက္တိုင္းတြင္ သူနာျပဳသင္တန္းတက္၍ သူနာျပဳပညာကို တတ္သိကၽြမ္းက်င္ေသာ ရဟန္းမ်ား မရွိသင့္ပါလား။

ဆင္ျခင္သံုးသပ္ၾကပါရန္ ေလးျမတ္စြာ တင္ျပအပ္ပါသည္။

မင္းကြန္းတိပိဋက နိကာယ သာသနာျပဳအဖြဲ႕

တတိယသံုးႏွစ္ခရီး

ေအာက္တိုဘာ၊ ၁၉၈၉