`စိတ္ေရာဂါကင္းစင္ေရး´ႏွင့္ `လူေလးမ်ိဳး´

၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ (၂၁)ရက္ စေနေန႔

ေလာကခ်မ္းသာဘုရားေက်ာင္း၊ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕။

ေသာၾကာေန႔ ညဥ့္နက္ပိုင္းမွ စ၍ ႏွင္းမ်ား ၅ လက္မခန္႔ က်ကာ ရာသီဥတု မေကာင္းသျဖင့္လည္းေကာင္း၊ တ႐ုတ္ႏွစ္သစ္ကူး နီးသျဖင့္ မအားလပ္သူမ်ား ရွိေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း သင္တန္းသူ သင္တန္းသား နည္း၏။

ေလာကခ်မ္းသာဆရာေတာ္က ငါးမိနစ္တရားအျဖစ္ တရားနာယူနည္း၊ ေရာဂါႏွစ္မ်ိဳးႏွင့္ ေဗာဇၥ်ာင္ခုနစ္ပါး ျမတ္တရားအေၾကာင္းကို ေဟာၾကား ခ်ီးျမႇင့္၏။

ယခုအပတ္တြင္ ဓမၼပဒသင္တန္းျပဆရာေတာ္ အရွင္စကၠိႏၵ အျပင္သို႔ ႂကြေရာက္ေနရသျဖင့္ ဓမၼပဒသင္တန္း မရွိဘဲ၊ မြန္းလြဲ ၃ နာရီခြဲတြင္ ဆရာေတာ္ အရွင္၀ဏၰိတက ေစတသိက္ ၅၂-ပါး အဆံုးသတ္ႏွင့္ ေစတသိက္-စိတ္ယွဥ္ သမၸေယာဂနည္းကို သင္ၾကား ပို႔ခ်ေပး၏။

ေလာကခ်မ္းသာ ဆည္းဆာတရားပြဲ၀ယ္ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕သို႔ ေခတၱေရာက္ရွိေနေသာ အရွင္ဇာဂရ (ကေလာင္အမည္ - ကံထြန္းသစ္)က `အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္၊ စတုကၠနိပါတ္၊ ဒုတိယပဏၰာသက၊ မစလ၀ဂ္၊ တေမာတမသုတ္´လာ လူေလးမ်ိဳးအေၾကာင္း ဓမၼဒါနျပဳ ေဟာၾကား၏။

တရားပြဲၿပီးေသာ္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတို႔ကို အမွ်ေပးေ၀ၾက၏။

သာဓု ... သာဓု ... သာဓု။

+++++

တေမာတမသုတ္

ရဟန္းတို႔ ... ေလာက၌ ဤပုဂၢိဳလ္ေလးမ်ိဳးတို႔သည္ ထင္ရွားရွိကုန္၏။

အဘယ္ေလးမ်ိဳးတို႔နည္းဟူမူ -

• အေမွာင္၌ ျဖစ္၍ အေမွာင္လွ်င္ လည္းေလ်ာင္းရာရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္၊
• အေမွာင္၌ ျဖစ္၍ အလင္းလွ်င္ လည္းေလ်ာင္းရာရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္၊
• အလင္း၌ ျဖစ္၍ အေမွာင္လွ်င္ လည္းေလ်ာင္းရာရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္၊
• အလင္း၌ ျဖစ္၍ အလင္းလွ်င္ လည္းေလ်ာင္းရာရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔တည္း။

ရဟန္းတို႔ ... အဘယ္သို႔လွ်င္ ပုဂၢိဳလ္သည္ အေမွာင္၌ ျဖစ္၍ အေမွာင္လွ်င္ လည္းေလ်ာင္းရာ ရွိသနည္း?

ရဟန္းတို႔ ... ဤေလာက၌ အခ်ိဳ႕ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ယုတ္နိမ့္ေသာ အမ်ိဳးဟု ဆိုအပ္ေသာ ဒြန္းစ႑ားမ်ိဳး၌ေသာ္၎၊ ႏွီးသမားမ်ိဳး၌ေသာ္၎၊ တံငါမုဆိုးမ်ိဳး၌ေသာ္၎၊ သားေရလုပ္သမားမ်ိဳး၌ေသာ္၎၊ ပန္းမိႈက္သြန္မ်ိဳး၌ေသာ္၎ ျဖစ္၏။ ဆင္းရဲ၏။ ထမင္းအေဖ်ာ္ စားေသာက္ဖြယ္ နည္းပါး၏။ ၿငိဳျငင္သျဖင့္ အသက္ေမြးရ၏။ ယင္းအမ်ိဳး၌ အစားကို ၿငိဳျငင္စြာ အ၀တ္ကို ၿငိဳျငင္စြာ ရ၏။

ထိုသူသည္ အဆင္းလည္း မလွ၊ ႐ႈခ်င္ဖြယ္လည္း မရွိ၊ ပုကြလည္း ပုကြ၏။ အနာလည္း မ်ား၏။ ကန္းသူေသာ္၎၊ ေကာက္သူေသာ္၎၊ ခြင္သူေသာ္၎၊ ဆြံ႔သူေသာ္၎ ျဖစ္ရ၏။ ထမင္း အေဖ်ာ္ အ၀တ္ ယာဥ္ ပန္း နံ႔သာေပ်ာင္း အိပ္ရာ ေနရာ ဆီမီး အေဆာက္အဦကို ရသူ မဟုတ္။

ထိုသူသည္ ကိုယ္ ႏႈတ္ စိတ္ျဖင့္ မေကာင္းေသာ အက်င့္ကို က်င့္၏။ မေကာင္းေသာအက်င့္ကို က်င့္၌ ကိုယ္ခႏၶာပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ခ်မ္းသာကင္းေသာ မေကာင္းေသာ လားရာ၊ ပ်က္စီး၍ က်ေရာက္ရာျဖစ္ေသာ ငရဲ၌ ျဖစ္ရ၏။

ရဟန္းတို႔ ... ဤသို႔လွ်င္ ပုဂၢိဳလ္သည္ အေမွာင္၌ ျဖစ္၍ အေမွာင္လွ်င္ လည္းေလ်ာင္းရာ ရွိ၏။

ရဟန္းတို႔ ... အဘယ္သို႔လွ်င္ ပုဂၢိဳလ္သည္ အေမွာင္၌ ျဖစ္၍ အလင္းလွ်င္ လည္းေလ်ာင္းရာ ရွိသနည္း?

ရဟန္းတို႔ ... ဤေလာက၌ အခ်ိဳ႕ေသာပုဂၢိဳလ္သည္ ယုတ္နိမ့္ေသာ အမ်ိဳးဟု ဆိုအပ္ေသာ ဒြန္းစ႑ားမ်ိဳး၌ေသာ္၎၊ ႏွီးသမားမ်ိဳး၌ေသာ္၎၊ တံငါမုဆိုးမ်ိဳး၌ေသာ္၎၊ သားေရလုပ္သမားမ်ိဳး၌ေသာ္၎၊ ပန္းမိႈက္သြန္မ်ိဳး၌ေသာ္၎ ျဖစ္ရ၏။ ဆင္းရ၏။ ထမင္းအေဖ်ာ္ စားေသာက္ဖြယ္ နည္းပါး၏။ ၿငိျငင္သျဖင့္ အသက္ေမြးရ၏။ ယင္းအမ်ိဳး၌ အစားကို ၿငိဳျငင္စြာ အ၀တ္ကို ၿငိဳျငင္စြာ ရ၏။

ထိုသူသည္ အဆင္းလည္း မလွ၊ ႐ႈခ်င္ဖြယ္လည္း မရွိ၊ ပုကြလည္း ပုကြ၏။ အနာလည္း မ်ား၏။ ကန္းသူေသာ္၎၊ ေကာက္သူေသာ္၎၊ ခြင္သူေသာ္၎၊ ဆြံ႕သူေသာ္၎ ျဖစ္၏။ ထမင္းအေဖ်ာ္ အ၀တ္ ယာဥ္ ပန္း နံ႔သာ နံ႔သာေပ်ာင္း အိပ္ရာ ေနရာ ဆီမီး အသံုးအေဆာင္ကို ရသူ မဟုတ္။

ထိုသူသည္ ကိုယ္ ႏႈတ္ စိတ္ျဖင့္ ေကာင္းေသာ အက်င့္ကို က်င့္၏။ ေကာင္းေသာအက်င့္ကို က်င့္၍ ကိုယ္ခႏၶာပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ေကာင္းေသာလားရာျဖစ္ေသာ နတ္ျပည္မွာ ျဖစ္ရ၏။

ရဟန္းတို႔ ... ဤသို႔လွ်င္ ပုဂၢိဳလ္သည္ အေမွာင္၌ ျဖစ္၍ အလင္းလွ်င္ လည္းေလ်ာင္းရာ ရွိ၏။

ရဟန္းတို႔ ... အဘယ္သို႔လွ်င္ ပုဂၢိဳလ္သည္ အလင္း၌ ျဖစ္၍ အေမွာင္လွ်င္ လည္းေလ်ာင္းရာ ရွိသနည္း?

ရဟန္းတို႔ ... ဤေလာက၌ အခ်ိဳ႕ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ျမင့္ျမတ္ေသာ အမ်ိဳးဟု ဆိုအပ္ေသာ ခတၱိယမဟာသာလမ်ိဳး၌ေသာ္၎၊ ျဗာဟၼဏမဟာသာလမ်ိဳး၌ေသာ္၎၊ ဂဟပတိမဟာသာလမ်ိဳး၌ေသာ္၎ ျဖစ္ရ၏။ ႂကြယ္၀၏။ မ်ားေသာ ဥစၥာ ရွိ၏။ မ်ားေသာ စည္းစိမ္ ရွိ၏။ မ်ားေသာ ေ႐ႊေငြ ရွိ၏။ မ်ားေသာ ႏွစ္သက္ဖြယ္ အသံုးအေဆာင္ ရွိ၏။ မ်ားေသာ ဥစၥာ စပါး ရွိ၏။

ထိုသူသည္ အဆင္းလည္း လွ၏။ ႐ႈခ်င္ဖြယ္လည္း ရွိ၏။ ၾကည္ညိဳဖြယ္လည္း ရွိ၏။ ေကာင္းျမတ္ေသာ အဆင္းသဏၭာန္ႏွင့္ ျပည့္စံု၏။ ထမင္း အေဖ်ာ္ အ၀တ္ ယာဥ္ ပန္း နံ႔သာ န႔ံသာေပ်ာင္း အိပ္ရာ ေနရာ ဆီမီး အသံုးအေဆာင္ကို ရသူ ျဖစ္၏။

ထိုသူသည္ ကိုယ္ ႏႈတ္ စိတ္ျဖင့္ မေကာင္းေသာ အက်င့္ကို က်င့္၏။ မေကာင္းေသာ အက်င့္ကို က်င့္၍ ကိုယ္ခႏၶာပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ခ်မ္းသာကင္းေသာ မေကာင္းေသာ လားရာ၊ ပ်က္စီး၍ က်ေရာက္ရာျဖစ္ေသာ ငရဲ၌ ျဖစ္ရ၏။

ရဟန္းတို႔ ... ဤသို႔လွ်င္ ပုဂၢိဳလ္သည္ အလင္း၌ ျဖစ္၍ အေမွာင္လွ်င္ လည္းေလ်ာင္းရာ ရွိသည္ မည္၏။

ရဟန္းတို႔ ... အဘယ္သို႔လွ်င္ ပုဂၢိဳလ္သည္ အလင္း၌ ျဖစ္၍ အလင္းလွ်င္ လည္းေလ်ာင္းရာ ရွိသနည္း?

ရဟန္းတို႔ ... ဤေလာက၌ အခ်ိဳ႕ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ျမတ္ေသာ အမ်ိဳးဟု ဆိုအပ္ေသာ ခတၱိယမဟာသာလမ်ိဳး၌ေသာ္၎၊ ျဗာဟၼဏမဟာသာလမ်ိဳး၌ေသာ္၎၊ ဂဟပတိမဟာသာလမ်ိဳး၌ေသာ္၎ ျဖစ္ရ၏။ ႂကြယ္၀၏။ မ်ားေသာ ဥစၥာ ရွိ၏။ မ်ားေသာ စည္းစိမ္ ရွိ၏။ မ်ားေသာ ေ႐ႊေငြ ရွိ၏။ မ်ားေသာ ႏွစ္သက္ဖြယ္ အသံုးအေဆာင္ ရွိ၏။ မ်ားေသာ ဥစၥာ ရွိ၏။

ထိုသူသည္ အဆင္းလွ၏။ ႐ႈခ်င္ဖြယ္ ရွိ၏။ မ်ားေသာ ဥစၥာ ရွိ၏။ ၾကည္ညိဳဖြယ္ ရွိ၏။ ေကာင္းျမတ္ေသာ အဆင္း သဏၭာန္ႏွင့္ ျပည့္စံု၏။ ထမင္း အေဖ်ာ္ အ၀တ္ ယာဥ္ ပန္း နံ႔သာ နံ႔သာေပ်ာင္း အိပ္ရာ ေနရာ ဆီမီး အသံုးအေဆာင္ကို ရသူ ျဖစ္၏။

ထုိသူသည္ ကိုယ္ ႏႈတ္ စိတ္ျဖင့္ ေကာင္းေသာ အက်င့္ကို က်င့္၏။ ေကာင္းေသာ အက်င့္ကို က်င့္၍ ကိုယ္ခႏၶာ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ေကာင္းေသာ လားရာ ျဖစ္ေသာ နတ္ျပည္၌ ျဖစ္ရ၏။

ရဟန္းတို႔ ... ဤသို႔လွ်င္ ပုဂၢိဳလ္သည္ အလင္း၌ ျဖစ္၍ အလင္းလွ်င္ လည္းေလ်ာင္းရာ ရွိ၏။

ရဟန္းတို႔ ... ေလာက၌ ဤပုဂၢိဳလ္ေလးမ်ိဳးတို႔သည္ ထင္ရွားရွိကုန္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

(အဂုၤတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္ ျမန္မာျပန္)