ေမး။ ။ ဆရာေတာ္ဘုရား ... တပည့္ေတာ္ ႐ိုေသစြာ ေလွ်ာက္ထားပါသည္။
(က) သတိပ႒ာန္ဝိပႆနာကို ႀကိဳးစား အားထုတ္လွ်င္ ဤဘဝတြင္ပင္ မဂ္ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္ ရႏိုင္သည္ဟု ဗုဒၶျမတ္စြာ ေဟာၾကားထားပါသည္။ အရွင္ဘုရား၏ အေတြ႕အၾကံဳတြင္ အရိယာအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ေသာသူမ်ား ရွိပါသလား ဘုရား။
(ခ) အရိယာအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရန္ မည္သို႔ေသာ နည္းျဖင့္ မည္မွ်ၾကာၾကာ အားထုတ္ရပါမည္လဲ ဘုရား။
(မိုးမိုးေအးႏွင့္ မိစႏၵာမြန္၊ ဒုတိယႏွစ္၊ စက္မႈတကၠသိုလ္)
ေျဖ။ ။ (က) ေယာဂီရဲ႕ တရားအေတြ႕အၾကံဳ တရားတက္ပံုဟာ က်မ္းဂန္နဲ႔ ညီၫြတ္တယ္လို႔ ယူဆႏိုင္တဲ့အတြက္ ဒီေယာဂီဟာျဖင့္ တစ္မဂ္တစ္ဖိုလ္ ရေလာက္တယ္လို႔ မွန္းဆရတဲ့ ေယာဂီတခ်ိဳ႕ ဘုန္းႀကီးေတြ႕ဖူးပါတယ္။
အဲဒီလို ေယာဂီမ်ိဳးဟာ စတင္ အားထုတ္ကတည္းက တကယ့္ သဒၶါတရားနဲ႔ တရားကို လိုလိုခ်င္ခ်င္ ရွိၿပီး ဆရာရဲ႕စကားကို ေျမဝယ္မက် တသေဝမတိမ္း လိုက္နာၿပီး ႀကိဳးႀကိဳးစားစား အားထုတ္ၾကပါတယ္။ ႐ို႐ိုေသေသ ေလးေလးစားစား အားထုတ္ၾကပါတယ္။
က်မ္းဂန္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ မီးပြတ္သမားဥပမာအတိုင္း ႏိုးေနသမွ် တခ်ိန္လံုး အေထြေထြ အေသးစိတ္ လႈပ္ရွားျပဳမူမႈေတြကအစ မလြတ္ရ မလပ္ရေအာင္ အဆက္မျပတ္ ႐ႈမွတ္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ ဝီရိယဟာ တင္းလိုက္ ေလ်ာ့လိုက္ မဟုတ္ဘဲ တခ်ိန္တည္း တိုးတက္ တိုးတက္လို႔သာ အားထုတ္ၾကပါတယ္။
ဒီေတာ့ သူတို႔ တရားေတြ႕ပံုကလည္းပဲ အေတာ္ ရွင္းပါတယ္။
က်မ္းဂန္နဲ႔လည္း အလြန္ညီၫြတ္ပါတယ္။
တစ္မဂ္တစ္ဖိုလ္ ရသည္အထိ တရားေတြ႕ၾကတယ္လို႔ ယူဆႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပဲ က်မ္းဂန္နဲ႔ ညီၫြတ္ၾကတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။
သို႔ေသာ္လည္း ဘုန္းႀကီးတို႔ကေတာ့ ဘယ္ေယာဂီကိုမွ ဘယ္ဉာဏ္ေရာက္ၿပီ၊ ဘယ္အဆင့္ေရာက္ၿပီဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာပါဘူး။
သူတပါးရဲ႕ တရားအေျခအေနကို တပ္တပ္အပ္အပ္ သိႏိုင္တာက ျမတ္စြာဘုရားတစ္ပါးပဲ ရွိပါတယ္။
ဘုန္းႀကီးတို႔မွာ သူတပါးစိတ္ကို သိတဲ့ ပရစိတၱဝိဇာနနဉာဏ္ မရွိေတာ့ သူတပါးရဲ႕ တရားအေျခအေနကို အမွန္အကန္ အတိအက် မသိႏိုင္ပါဘူး။
ေယာဂီရဲ႕ တရားေတြ႕ပံုဟာ က်မ္းဂန္နဲ႔ ညီၫြတ္တယ္လို႔ ယူဆရလို႔သာ ဒီအေျခအေနေလာက္ေတာ့ ေရာက္ေလာက္ၿပီလို႔ မွန္းဆႏိုင္႐ုံေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။
က်မ္းဂန္နဲ႔ ညီၫြတ္လို႔ တစ္မဂ္တစ္ဖိုလ္ ရတယ္လို႔ ယူဆရတဲ့ ေယာဂီမ်ားကို က်မ္းဂန္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ စစ္ေဆးနည္းေတြနဲ႔ စစ္ေဆးၾကည့္တဲ့အခါမွာလည္း တခ်ိဳ႕ ေယာဂီမ်ားမွာ ကိုက္ညီေနတာကို ေတြ႕ၿမဲ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒီေယာဂီဟာျဖင့္ တစ္မဂ္တစ္ဖိုလ္ေတာ့ ရေလာက္ၿပီလို႔ မွန္းဆရတာပဲ ရွိပါတယ္။
(ခ) အရိယာအျဖစ္သို႔ ေရာက္ေအာင္ အားထုတ္တဲ့ နည္းကေတာ့ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူထားတဲ့ သတိပ႒ာနသုတ္ ေဒသနာေတာ္မွာ လာတဲ့နည္းပါပဲ။
အဲဒီ သတိပ႒ာန္နည္းနဲ႔ အားထုတ္ရင္ မလြဲဧကန္ အမွန္ပဲ အရိယာအျဖစ္သို႔ ေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။
အဲဒီနည္းနဲ႔ အားထုတ္ပံုကိုေတာ့ ဘုန္းႀကီးတို႔ ဒီတရားပြဲ စတုတၳေန႔မွာ ေဟာခဲ့တဲ့ တရားေတြထဲမွာ အေျခခံအေနနဲ႔ ျပည့္စုံ လံုေလာက္ေအာင္ ေဟာေျပာ နည္းေပးထားခဲ့ပါၿပီ။
ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ အားထုတ္ရမယ္ဆိုတာကေတာ့ မိမိရဲ႕ ဇြဲလံု႔လ ဝီရိယနဲ႔ ပါရမီေပၚမွာ တည္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ပါရမီဆိုတာ အလိုအေလ်ာက္ မိုးေပၚက က်လာတဲ့အရာ မဟုတ္ပါဘူး။
ေရွးေရွးဘဝေတြက ဒီသတိပ႒ာန္ ဝိပႆနာတရားကို ႀကိဳးႀကိဳးစားစား အားထုတ္ခဲ့ဖူးလို႔ တျဖည္းျဖည္း မိမိသႏၲာန္မွာ စုေပါင္းမိလာတဲ့ ဝိပႆနာ သတိ၊ သမာဓိ၊ ပညာ အရွိန္ေတြကို ေခၚပါတယ္။
အဲဒီ ပါရမီအရွိန္ အားေကာင္းခဲ့ရင္ အခ်ိန္မၾကာလွဘဲ ရႏိုင္ပါတယ္။
အဲဒီ ပါရမီအရွိန္ အားနည္းခဲ့ရင္ေတာ့ အခ်ိန္ၾကာၾကာ အားထုတ္မွပဲ ရႏိုင္ပါတယ္။
အေရးႀကီးတာကေတာ့ ဇြဲလံု႔လ ဝီရိယပါပဲ။
သို႔ေသာ္လည္း ေမးခြန္းရွင္ ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ အားထုတ္ရမယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ဘုန္းႀကီးက အတိအက် ေျပာႏိုင္ပါတယ္။
ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ အားထုတ္ရမလဲဆိုေတာ့ အရိယာအျဖစ္ မေရာက္မခ်င္း အားထုတ္ရမွာျဖစ္လို႔ ေသာတာပတၱိမဂ္ဉာဏ္ဖိုလ္ဉာဏ္ ရတဲ့ အခ်ိန္အထိပဲ ၾကာပါလိမ့္မယ္။
ဒီထက္ ပိုမၾကာပါဘူး။
+++++
ခ်မ္းေျမ့ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ “တကၠသိုလ္ဓမၼသဘင္”မွ
No comments:
Post a Comment