မာရ္နတ္ကို ႏိုင္နည္း - ဦးသုခ

ပြတ္ဆရာႏွင့္ တပည့္

ဘိကၡေဝ - ရဟန္းတို႔၊

ေသယ်ထာပိ - ဥပမာအားျဖင့္၊

ဒေကၡာ - ကၽြမ္းက်င္လိမၼာေသာ၊

ဘမကာေရာ ဝါ - ပြတ္ဆရာျဖစ္ေစ၊

ဘမကာရေႏၲဝါသီ ဝါ - ပြတ္ဆရာ၏ တပည့္ျဖစ္ေစ၊

ဒီဃံ ဝါ အဉ ၧေႏၲာ - ပြတ္ႀကိဳးကို ရွည္ရွည္ ဆြဲငင္လွ်င္လည္း၊

ဒီဃံ အဉ ၧာမီတိ - ရွည္ရွည္ ဆြဲငင္သည္ဟု၊

ပဇာနာတိ ေသယ်ထာပိ - သိသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊

ရႆံ ဝါ အဉ ၧေႏၲာ - ပြတ္ႀကိဳးကို တိုတို ဆြဲငင္လွ်င္လည္းေကာင္း၊

ရႆံ အဉ ၧာမီတိ - တိုတို ဆြဲငင္သည္ဟု၊

ပဇာနာတိ ေသယ်ထာပိ - သိသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊

ဘိကၡေဝ - ရဟန္းတို႔၊

ဧဝေမဝ ေခါ - ဤပြတ္ဆြဲသမားႏွင့္ အလားတူစြာပင္လွ်င္၊

ဘိကၡဳ - ဝင္သက္ထြက္သက္ ႏွစ္ခု၌ အမွတ္ျပဳေနေသာ ရဟန္းသည္၊

ဒီဃံ ဝါ အႆသေႏၲာ - ရွည္ရွည္ ႐ႉလွ်င္လည္း၊

ဒီဃံ အႆသာမီတိ - ရွည္ရွည္ ႐ႉသည္ဟု၊

ပဇာနာတိ - သိ၏။

ဒီဃံ ဝါ ပႆသေႏၲာ - ရွည္ရွည္ ႐ိႉက္လွ်င္လည္း၊

ဒီဃံ ပႆသာမီတိ - ရွည္ရွည္ ႐ိႉက္သည္ဟု၊

ပဇာနာတိ - သိ၏။

ရႆံ ဝါ အႆသေႏၲာ - တိုတို ႐ႉလွ်င္လည္း၊

ရႆံ အႆသာမီတိ - တိုတို ႐ႉသည္ဟု၊

ပဇာနာတိ - သိ၏။

ရႆံ ဝါ ပႆသေႏၲာ - တိုတို ႐ိႈက္လွ်င္လည္း၊

ရႆံ ပႆသာမီတိ - တိုတို ႐ိႉက္သည္ဟု၊

ပဇာနာတိ - သိ၏။

(မဟာသတိပ႒ာနသုတ္)

မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးႏွင့္ ဆံုစည္း သိကၽြမ္းခဲ့သမွ် - အရွင္သီလာနႏၵာဘိဝံသ

ကမၻာ့သာသနာျပဳ ဆ႒သဂႌတိပုစၧက၊ အဂၢမဟာပ႑ိ၊ ေက်းဇူးရွင္ မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ သက္ေတာ္ရာျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ေမာ္ကြန္း စာအုပ္(၂၀၀၄)အတြက္ စာတည္းအဖြဲ႕က ဆရာေတာ္ အရွင္သီလာနႏၵာဘိဝံသ(၁၉၂၇-၂၀၀၅)အား ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထား၍ စာအုပ္တြင္ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပထားသည္။

(ေမး) တပည့္ေတာ္တို႔ကို အခုလို အခ်ိန္ေပးခ်ီးျမႇင့္တာ အင္မတန္မွ ဝမ္းေျမာက္ပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္တို႔က ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ရာျပည့္အထိမ္းအမွတ္အတြက္ စာေပျပဳစုရတဲ့ စာေပအဖြဲ႕ကပါဘုရား။ အရွင္ဘုရားအေနျဖင့္ ဆရာေတာ္ႀကီးႏွင့္ ငယ္စဥ္ကတည္းက ေတြ႕ဆံုခဲ့ရၿပီး၊ ဆရာေတာ္ႀကီးနဲ႔လည္း အလြန္ အင္မတန္မွ ခင္မင္ ရင္းႏွီးတယ္ဆိုတာ တပည့္ေတာ္မ်ား သိရွိပါတယ္ဘုရား။ အဲဒါေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ႀကီးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို တပည့္ေတာ္မ်ား မွတ္သားနားလည္ႏိုင္ရန္ ခ်ီးျမႇင့္ေပးပါဘုရား။

(ေျဖ) ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးနဲ႔ စေတြ႕တာ ၁၉၅၂-ခုႏွစ္ေလာက္က စေတြ႕တယ္။ အဲဒီတုန္းက ဆ႒သဂၤါယနာ အစီအစဥ္လုပ္တုန္းေပါ့။ ဆ႒သဂၤါယနာကေတာ့ ၁၉၅၄-ခုႏွစ္မွာ တင္တယ္။ ဆ႒သဂၤါယနာတင္ဖို႔ ပိဋကတ္က်မ္းစာေတြ ျပင္တာက်ေတာ့ ၁၉၅၁-၅၂ ခုႏွစ္ေလာက္ကစၿပီး ျပင္တယ္။ အဲဒီ က်မ္းစာျပင္ေတာ့ ဘုန္းႀကီးတို႔က အလြန္ငယ္ပါေသးတယ္။ အသက္(၂၀)ေက်ာ္ပဲ ရွိေသးတယ္ဆိုေတာ့ အကူအညီအေနနဲ႔ လာရတယ္။ စာျပင္ဆရာမဟုတ္ေသးဘူး။ အဲဒီလို အကူအညီဘဝနဲ႔ လာၿပီးေတာ့ ... အဲဒီတုန္းက သာသနာ့ရိပ္သာမွာလည္း ေနရာက မရွိေသးဘူး။ ေဆာက္လုပ္ဆဲ ရွိေသးတယ္။ ကမၻာေအးက ေဆာက္တုန္းရွိေသးတယ္။ ဒီသာသနာ့ရိပ္သာမွာပဲ တည္းရတယ္။ ဘုန္းႀကီးတို႔ကေတာ့ ပိဋကတ္တိုက္အေပၚထပ္မွာ ေနၿပီးေတာ့ စာျပင္တယ္ေပါ့ေလ။

စာျပင္တာက (၃)ပိုင္း ရွိတယ္။ ``မူလဝိေသာဓက၊ ပဋိဝိေသာဓက၊ ၾသသာနေသာေဓယ်ပတၱပါဌက´´ရယ္လို႔ (၃)ပိုင္း ရွိတယ္။

``မူလဝိေသာဓက´´ဆိုတာက နယ္က ဆရာေတာ္ေတြက ျပင္လိုက္တာ။ အဲဒီ ျပင္တာကိုမွ ရန္ကုန္ကို ပို႔တယ္။ ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ရန္ကုန္မွာ တခါ စာျပင္ဆရာအမ်ား စုၿပီးေတာ့ ထပ္ျပင္တယ္။ ပိုၿပီးေတာ့ ေသခ်ာေအာင္ေပါ့။ အဲဒါက ``ပဋိဝိေသာဓက´´လို႔ ေခၚတယ္။ အဲဒီ ပဋိဝိေသာဓကၿပီးတဲ့အခါက်မွ ေနာက္ဆံုး ပ႐ုဖတ္ ``ၾသသာနသာေဓယ်ပတၱပါဌက´´။ အဲဒီအဖြဲ႕ကေတာ့ (၅)ပါးတည္း ဖြဲ႕တယ္။ အဲဒီ (၅)ပါးထဲမွာ မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး တစ္ပါးအပါအဝင္ေပါ့။ တျခား ဝိဇၨာလကၤာရဆရာေတာ္၊ ဗားကရာတိုက္က ဆရာေတာ္၊ ရန္ကုန္-ဘုရားႀကီးတိုက္ ဆရာေတာ္။ ဒါေပမယ္လို႔ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေညာင္ဦးဆရာေတာ္က ေဆာင္႐ြက္တယ္။ ဘုရားႀကီးတိုက္ဆရာေတာ္က ဒီေလာက္ မေဆာင္႐ြက္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ သီဟိုဠ္ဆရာေတာ္။ အဲဒီ ဆရာေတာ္ေတြနဲ႔ အတူတူ တစ္ခါ ျပဳလုပ္ရပါတယ္။

အဲဒီလို ျပဳလုပ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ဘုန္းႀကီးတို႔ကေတာ့ အကူအညီေပါ့။ အကူအညီဆိုေတာ့ စာရွာစရာရွိရင္ ဘုန္းႀကီးတို႔ကပဲ ရွာ၊ အကုန္လံုး လုပ္ေပးရတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြက အဲဒါေတြ ၾကည့္ၿပီးေတာ့မွ ဆံုးျဖတ္ၾကတယ္။ ေကာင္းတယ္ထင္တာကို အတည္ျပဳတယ္။ ``ၾသသာနေသာေဓယ်ပတၱပါဌက´´က အတည္ျပဳၿပီးရင္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ မရွိေတာ့ဘူး။ ဒီ ... က်မ္းစာအေနအထားေရာ အားလံုးဟာ ``ၾသသာနေသာေဓယ်ပတၱပါဌက´´ တာဝန္။ ေခါင္းစဥ္တပ္တာက အစ။

အဲဒီမွာ ေခါင္းစဥ္တပ္တာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေျပာခ်င္တယ္။ အခုစာေတြမွာ ေခါင္းစဥ္တပ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ဝိဘတ္မပါဘဲနဲ႔ ေခါင္းစဥ္တပ္တယ္။ လူေတြကေတာ့ သိပ္နားလည္မွာ မဟုတ္ဘူး။

ဆိုပါေတာ့ ... ဓမၼစကၠပဝတၱနသုတၱ ... ဒါ ဝိဘတ္ မပါတာ။

တကယ္ဆိုေတာ့ ``ဓမၼစကၠပဝတၱနသုတၱံ´´ျဖစ္ေစ၊ ``ဓမၼစကၠပဝတၱနသုတၱေႏၲာ´´ျဖစ္ေစ ေနရမွာ။

အဲဒီ ေခါင္းစဥ္ေတြတပ္တာ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဒီဆ႒သဂၤါယနာၿပီးသြားရင္ ေနာက္ထပ္ မရွိေတာ့ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ေနာက္လူေတြက ဒီေခါင္းစဥ္ေတြဟာ စာျပင္ဆရာေတာ္ေတြက ထည့္ထားတာလို႔ သိေအာင္ဆိုၿပီး လုပ္ထားတာ။ အကယ္၍ ဝိဘတ္တပ္လိုက္ရင္ သဂၤါယနတင္ေခတ္တုန္းကတည္းက လုပ္ထားတယ္လို႔ ထင္မွာ စိုးလို႔။ အမွန္ကေတာ့ ေခါင္းစဥ္ေတြက ေရွးတုန္းက စာအုပ္ေတြမွာ မပါဘူး။ အခုမွ ထည့္တာ။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ဝိဘတ္မပါဘဲနဲ႔ ေခါင္းစဥ္တပ္တာ။ ဒါကို သိတဲ့သူ အင္မတန္ နည္းတယ္။

အဲဒီေတာ့ အဲဒီမွာ အလုပ္လုပ္ရင္းနဲ႔ ဆရာေတာ္နဲ႔ စၿပီး ရင္းႏွီးတာေပါ့ေလ။

အဲဒီေတာ့ ဆရာေတာ္က ပိဋကတ္မွာ ႏွစ္မ်ိဳးရွိတယ္။

သင္႐ိုးပိဋကတ္သံုးပံုႏွင့္ က်မ္းအိပ္ဆိုၿပီး ရွိပါတယ္။

သင္႐ိုးပိဋကတ္ဆိုတာက စာအုပ္ႏွစ္ဆယ္ကို ေခၚတယ္။ သုတ္သံုးက်မ္း၊ ဝိနည္းငါးက်မ္း၊ အဘိဓမၼာခုနစ္က်မ္း၊ ဒီစာအုပ္ႏွစ္ဆယ္ကို သင္႐ိုးလို႔ ေခၚတယ္။ ဒါဟာ ဘုန္းႀကီးတိုင္း သင္ရတယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ေပါ့။

တျခား မဇၥ်ိမနိကာယ္တို႔က်ေတာ့ က်မ္းအိပ္လို႔ ေခၚတယ္။ ဒါကို ပုဂၢိဳလ္တိုင္း မသင္ဘူး။ မဟာစည္ဆရာေတာ္ကေတာ့ အဲဒီက်မ္းအိပ္ေတြမွာပါ ႏွံ႔စပ္တယ္။ စာတစ္ခုျပင္စရာရွိရင္ ဒါဘယ္က်မ္းမွာလည္း ရွိေသးတယ္ ... စသည္ျဖင့္ ၫႊန္ၾကားတယ္။ အဲဒီၫႊန္ၾကားတာကို ရွာယူၿပီး တင္ျပရတယ္။

ၿပီးေတာ့ မဟာစည္ဆရာေတာ္အေနနဲ႔ ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ ေလးစားတာေတြ ရွိေသးတယ္။ ဒါေတြ အထူးေျပာစရာ မလိုပါဘူး။ အားလံုး သိၿပီးသားပဲ။ ေနာက္တစ္ခုက ဘာလဲဆိုေတာ့ အေမရိကန္သြားတုန္းက အျဖစ္အပ်က္ကေလးေတြေပါ့။ ဒီကေန သြားတယ္ဆိုပါေတာ့။ ဘန္ေကာက္ေရာက္တယ္။ ဘန္ေကာက္မွာ ညအိပ္ရတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဝပ္မဟာထပ္ဆရာေတာ္ႀကီးဆိုတာ ရွိတယ္။ မဟာစည္ဆရာေတာ္ထက္ ႀကီးတယ္။ အဲဒီဆရာေတာ္ႀကီးက ဆင္းၿပီးေတာ့ ႀကိဳတယ္။ ႀကိဳၿပီးေတာ့ သူတို႔က လက္ကို နံ႔သာေရႏွင့္ ေဆးတယ္။ အဲဒါသူတို႔ထံုးစံတဲ့။ အဲဒီအခါက်ေတာ့ မဟာစည္ဆရာေတာ္က အင္တင္တင္ လုပ္ေနတယ္။ လက္ကို ထုတ္မေပးခ်င္ဘူး။ အဲဒီလို အင္တင္တင္ လုပ္ေနေတာ့ အဲဒီဆရာေတာ္ႀကီးက ေျပာတယ္။ ဒါဟာ ဒီႏိုင္ငံမွာ ထံုးစံပါ။ လုပ္သာ လုပ္ပါဆိုေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးစကားကို ေလးစားေသာအားျဖင့္ လုပ္လိုက္ပါတယ္။

ဒါနဲ႔ သြားၾကတဲ့အခါ ေလယာဥ္ပ်ံက ဘန္ေကာက္က ထြက္တာ (၃)နာရီေလာက္ ေနာက္က်တယ္။ အဲဒီလို ေနာက္က်ေတာ့ ဂ်ပန္ထိေအာင္ မသြားႏိုင္ဘူး။ အဲဒီတုန္းက ဂ်ပန္ေလဆိပ္ဆင္းရတာ အခ်ိန္အပိုင္းအျခား ရွိတယ္။ အဲဒီလုိ မေရာက္ႏိုင္ေတာ့ ထိုင္ဝမ္မွာ အိပ္ရတယ္။ ထိုင္ဝမ္မွာ ဆင္းတဲ့အခါက်ေတာ့ ဟိုတယ္ကို ပို႔တာေပါ့ေလ။ ပို႔ေတာ့ လာပင့္တဲ့လူက ျမန္ျမန္ေလွ်ာက္ပါလို႔ ေျပာတယ္။ အဲဒီလို ေျပာတာကို ဆရာေတာ္ႀကီးက နားမလည္သလိုနဲ႔ နဂိုမူလအတိုင္းပဲ ေလွ်ာက္တယ္။ ဣေျႏၵအပ်က္ခံၿပီး ျမန္ျမန္ မေလွ်ာက္ဘူး။ အဲဒါတစ္ခု ေတြ႕ရတယ္။

ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ထိုင္ဝမ္ေရာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ဟိုတယ္မွာ တည္းတယ္။ ဆရာေတာ္က ကုလားထိုင္မွာပဲ က်ိန္းစက္တယ္။ အိပ္ရာမွာ မက်ိန္းဘူး။ ဟိုတယ္ဆိုေတာ့ အားလံုး ဆက္ဆံေနတာကိုး။ အဲဒါတစ္ခု ေတြ႕ရတယ္။

ဆန္ဖရန္စစၥကို ေရာက္သြားတဲ့အခါက်ေတာ့ တရားပြဲလုပ္တယ္။ တရားပြဲလုပ္တဲ့အခါမွာ `ဆရာေတာ္ဘုရား ... ဒီစိပ္ပုတီးေလးကို သိဒၶိတင္ေပးေတာ္မူပါဘုရား´လို႔ ဗမာ ဒကာမတစ္ေယာက္က ေလွ်ာက္တယ္။

ေလွ်ာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးက `ဘုန္းႀကီးတို႔ မလုပ္တတ္ဘူး´ ဒါဟာ ဂိုဏ္းဘုန္းႀကီးေတြ လုပ္တာ။ ဘုန္းႀကီးတို႔မွာ ဘာတန္ခိုးမွလည္း မရွိဘူးေပါ့ေလ။ မလုပ္ဘူးဆိုၿပီး ဒီအတိုင္းပဲ ေနလိုက္တယ္။ ဒါတစ္ခ်က္။

ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ဘုန္းႀကီးတို႔ ဆရာေတာ္နဲ႔ အတူတူ လိုက္ေနတဲ့အခါက်ေတာ့ ဆြမ္းစားတဲ့အခါက်ေတာ့ စကားေျပာၾကတယ္။ အဲဒီလို ေျပာၾကေတာ့ ပထမေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးက သည္းခံေနေသးတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလး ရက္ရတဲ့အခါက်ေတာ့ ဆရာေတာ္က ေျပာတယ္။ `အမွတ္နဲ႔ စားၾကတဲ့´။ ဒါဟာ ဆရာေတာ္ ... တို႔ကို မာန္တာပဲလို႔ ဒီလို ယူဆတာေပါ့ေလ။ အဲဒါနဲ႔ အရွိန္သတ္ၿပီးေတာ့ ဆိတ္ဆိတ္ၿငိမ္ၿငိမ္ပဲ စားတယ္။ အဲဒီလို ဆံုးမတဲ့အခါမွာလည္း ဆရာေတာ္က ၾကမ္းတမ္းတဲ့ စကားလံုးကို မသံုးဘဲနဲ႔ ခံသာေအာင္ ေျပာၿပီးေတာ့ ဆံုးမတယ္။ အဲဒါ ေတြ႕ရတယ္။

အခု ဆ႒သဂၤါယနာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အေတြ႕အၾကံဳေပါ့ေလ။ ဆ႒သဂၤါယနာလုပ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ... သဂၤါယနာဆိုတာ ဝိုင္းၿပီး ႐ြတ္တာကို သဂၤါယနာေခၚတယ္။ အဲဒီ သဂၤါယနာမွာက ေမးတဲ့ပုဂၢိဳလ္ ရွိတယ္။ ေျဖတဲ့ပုဂၢိဳလ္ ရွိရတယ္။ ေမးတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကလည္း ဘယ္သုတ္ ဘယ္မွာေဟာသလဲ စသည္ျဖင့္ ေမး၊ ေျဖတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကလည္း ဘယ္သုတ္ ဘယ္မွာေဟာတယ္ စသည္ျဖင့္ ေျဖရတယ္။ အဲဒီလို အေမးနဲ႔ အေျဖ။

ပထမသဂၤါယနာတုန္းကေတာ့ အေမးကို ရွင္မဟာကႆပ ေဆာင္႐ြက္တယ္။ အေျဖကို အရွင္ဥပါလိနဲ႔ အရွင္အာနႏၵာ ေဆာင္႐ြက္တယ္။

ဒီဆ႒သဂၤါယနာက်ေတာ့ ေညာင္ရမ္းဆရာေတာ္ႀကီးကလည္း ရွိတယ္။ ေညာင္ရမ္းဆရာေတာ္ႀကီးကိုေတာ့ ဒီအတိုင္းပဲ သံဃာ့နာယကအေနနဲ႔ ထားၿပီးေတာ့ မဟာစည္ဆရာေတာ္က ပုစၧက အေမးဆရာေတာ္ လုပ္ရတယ္။ ဆရာေတာ္ဦးဝိစိတၱက အေျဖဆရာေတာ္ လုပ္ရတယ္။

ဒီလို လုပ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ဆရာေတာ္တို႔ကေတာ့ ေစာေစာကတည္းက ႀကိဳတင္ ညိႇထားတာ။ ပထမေန႔က မဟာစည္ဆရာေတာ္နဲ႔ ဦးဝိစိတၱ ဒီႏွစ္ပါးလုပ္ၾကတယ္။ အဲဒီလို အေမးအေျဖလုပ္တာ အခ်ိဳးက်သြားတယ္။ ၿပီးသြားတဲ့ေနာက္က်ေတာ့ အဲဒီေန႔မွာပဲ တခ်ိဳ႕ဆရာေတြက မေက်နပ္ဘူး။ မဟာစည္ဆရာေတာ္ကို ဒီေနရာေပးရမလားဆိုၿပီးေတာ့ ... မဟာစည္ဆရာေတာ္က ကမၼ႒ာန္းဘုန္းႀကီးေလးပဲေပါ့ေလ။ တျခားဆရာေတာ္ေတြ ရွိတာပဲ၊ တျခားဆရာေတာ္ေတြကို ခိုင္းရမယ္ဆိုၿပီး ဝိဇၨာလကၤာရဆရာေတာ္ကို သြားေျပာၾကတယ္။

ဝိဇၨာလကၤာရဆရာေတာ္လည္း မေနသာေတာ့ အဲဒီမွာ သူတို႔အလိုအတိုင္း လိုက္ရတယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔က်ေတာ့ တျခားဆရာေတာ္က ေမးတယ္။ ဦးဝိစိတၱက ေျဖတယ္။

အဲဒီလို ေျဖတဲ့အခါက်ေတာ့ ဟိုဆရာေတာ္ကလည္း ႀကိဳတင္ စီစဥ္မႈ ဘာမွ် မရွိဘူး။ လုပ္ပါဆိုလို႔ လက္ခံၿပီး လုပ္လိုက္ရတယ္။ အေမးအေျဖလုပ္ၾကေတာ့ သမၼတႀကီးေရာက္လို႔ ငါးမိနစ္ေလာက္ရွိေသးတယ္၊ ၿပီးသြားၿပီ။ နံနက္ သဂၤါယနာတင္တဲ့ကိစၥ ၿပီးသြားၿပီ။ အဲဒီလို ျဖစ္သြားေတာ့ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္က စိတ္ဆိုးတာေပါ့ေလ။ တပည့္ေတာ္တို႔ကို အရွက္ခြဲတာပဲေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ သူက ဆရာေတာ္ေတြကို လာေျပာတယ္။ ဒီလိုမျဖစ္ပါေစနဲ႔ဆိုေတာ့မွ ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ မဟာစည္ဆရာေတာ္ ျပန္ခိုင္းရတယ္။

ပထမေန႔က မဟာစည္ဆရာေတာ္ လုပ္တယ္။

ဒုတိယေန႔မွာ တျခားဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါး လုပ္တယ္။

တတိယေန႔က်ေတာ့ မဟာစည္ဆရာေတာ္ပဲ ျပန္လုပ္ရတယ္။

မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီးက်ေတာ့ ခုနကလို တိုက္ထားတာဆိုေတာ့ အခ်ိဳးက်တာေပါ့ေလ။ အဆင္ေျပေျပ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာလည္း ၿပီးတယ္။

အမွန္ကေတာ့ တျခားဆရာေတာ္ႀကီးလည္းပဲ ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္ထားရရင္ေတာ့ သိပ္ေျပာစရာ မလိုပါဘူး။ အခုေတာ့ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈ မရွိဘဲ ဒီအတိုင္း လက္ခံလိုက္တာကိုး။

ဒါေပမယ့္လို႔ လူေတြက မဟာစည္ဆရာေတာ္ ပါမွ သဂၤါယနာကိစၥၿပီးတယ္လို႔ အဲဒီလို ယူဆသြားၾကတယ္။ ဒီေတာ့ မဟာစည္ဆရာေတာ္ ပိုၿပီးေတာ့ နာမည္ထြက္သြားတာေပါ့။

အဲဒါနဲ႔ ပါဠိသဂၤါယနာၿပီးသြားတယ္။

အဲဒီေနာက္ အ႒ကထာ သဂၤါယနာဆိုၿပီး ဆက္လုပ္တယ္။

ဆက္လုပ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ လုပ္မွာလဲ။ ပါဠိေတာ္တုန္းကေတာ့ စာကလည္းရွိေတာ့ အေမးအေျဖပံုစံနဲ႔ လုပ္သြားတာကိုး။

အ႒ကထာက ဒီလိုလည္း မရွိဘူး။ အစဥ္အလာ မရွိဘူး ဆိုပါေတာ့။

အဲဒီက်ေတာ့ မဟာစည္ဆရာေတာ္က `အ႒ကထာ စိစစ္ခန္း´ဆိုၿပီးေတာ့ ေျပာမယ္။

အဲဒီက်ေတာ့ ဆရာေတာ္တစ္ပါးတည္း ေျပာတယ္။

အဲဒါ စာအုပ္ေတြလည္း ထုတ္ပါတယ္။

မဟာစည္ဆရာေတာ္က အစထြင္တာေပါ့ေလ။ ေနာက္ေတာ့ မဟာစည္ဆရာေတာ္ ေနမေကာင္းလို႔ အနီးစခမ္းဆရာေတာ္ ဆက္ၿပီး လုပ္ရတယ္။

အဲဒါက အ႒ကထာ ဋီကာေတြေပါ့ေလ။

ခုနက စာျပင္တာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ စာျပင္တာ (၃)ဆင့္ ရွိတယ္။

တတိယအဆင့္က `ၾသသာနေသာေဓယ်ပတၱပါဌက´မွာ ဆရာေတာ္ ပါခဲ့တယ္။ ဆရာေတာ္က အစမွ အဆံုးတိုင္ ပါခဲ့တယ္။ က်မ္းေပါင္း (၁၁၇)က်မ္း ရွိတယ္။ အဲဒီက်မ္းအားလံုး ဆရာေတာ္ ျပင္တယ္။

အဲဒီမွာ ဘာတစ္ခု ထူးျခားတာရွိလဲဆိုရင္ ဝိသုဒၶိမဂ္က်မ္းကို ျပင္ဆင္ဖို႔က်ေတာ့ ဝိဇၨာလကၤာရဆရာေတာ္က ဆရာေတာ္အေပၚ သိပ္ယံုၾကည္တယ္။ ဆရာေတာ္တစ္ပါးတည္းပဲ ျပင္ပါဆိုၿပီး ဆရာေတာ္ကို ပံုၿပီး အပ္တယ္။ အဲဒါလည္း ၿပီးသြားတာပဲ။ လူတိုင္း သိတယ္။

ၿပီးေတာ့ ဝိသုဒၶိမဂ္နိဒါန္းဆိုတာ ေရးဖို႔၊ အဲဒီဟာကေတာ့ ဝိသုဒၶိမဂ္ကို အဂၤလိပ္စာလံုးနဲ႔ ႐ိုက္တယ္။ နိဒါန္းႀကီး ထည့္တယ္။ အဲဒီနိဒါန္းကို ဘုန္းႀကီးက ဖတ္တယ္။ အဲဒီမွာ `အရွင္ဗုဒၶေဃာသ´ကို ထိခိုက္ၿပီး ေရးသားထားတဲ့ စကားေတြ ပါတယ္။ ေရးတဲ့သူကလည္း အိႏၵိယႏိုင္ငံသားပဲ။ ဒါေပမယ္လို႔ သူတို႔က အရွင္ဗုဒၶေဃာသကို ဘာညာဆိုၿပီး ေရးထားတာေတြ ပါတယ္။ အဲဒါေတြ ပါေတာ့ ဘုန္းႀကီးက ဝိဇၨာလကၤာရဆရာေတာ္ကို ေလွ်ာက္တယ္။ ဆရာေတာ္ ... သူမ်ားေတြကေတာ့ ဒီလို ေရးေနၿပီ။ တနည္းနည္းေတာ့ ျပန္မွ ေကာင္းမယ္ ထင္တယ္ ... ဆိုေတာ့ ဒါျဖင့္ မင္း အဲဒါကို ဘာသာျပန္လိုက္။ ဘာသာျပန္ၿပီးရင္ ဝန္ေဆာင္ဆရာေတာ္ေတြထံ အကုန္ေပးမယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ဆရာေတာ္ေတြရဲ႕ ၫႊန္ၾကားခ်က္အတိုင္း လုပ္မယ္ဆိုၿပီး ဘာသာျပန္ေစတယ္။ ေဝၿပီး ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ဒါဟာ ျပန္ေရးသင့္တယ္ေပါ့။

ဘယ္သူ႕ကို ေရးခိုင္းမွာလဲဆိုေတာ့ အနီးစခမ္းဆရာေတာ္၊ မဟာစည္ဆရာေတာ္၊ ဦးဝိစိတၱ၊ ဘုန္းႀကီးတို႔ရယ္ဆိုၿပီး (၄)ပါးကို တာဝန္ေပးတယ္။ (၄)ပါး လႊဲေပမယ္လို႔ အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္ ဆရာေတာ္တစ္ပါးတည္း ေရးတာ။ ဘုန္းႀကီးတို႔က ကိုယ့္တာဝန္နဲ႔ကိုယ္ ရွိေနေတာ့ မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။ မဟာစည္ဆရာေတာ္တစ္ပါးတည္း ေရးတာ။ အခိုင္းခံရတာက်ေတာ့ (၄)ပါး အခိုင္းခံရတယ္။

အဲဒီဟာ ေရးတဲ့အခါက်ေတာ့ အရွင္ဗုဒၶေဃာသရဲ႕ ေထ႐ုပၸတၱိေရာ၊ တျခား သိသင့္သိထိုက္တဲ့ အခ်က္အလက္ပါ စံုေအာင္ဆိုၿပီး နိဒါန္းကို ေရးေတာ္မူတယ္။ နိဒါန္းအစိတ္အပိုင္း ေရးၿပီး တခါ လာဖတ္ျပတယ္။ လာဖတ္ျပတဲ့ အခ်ိန္တုန္းက ဘာမွ ျပင္စရာ မရွိဘူး။ ဒီအတိုင္းပဲ လက္ခံတယ္။

အဲဒီနိဒါန္းကို ထုတ္ေဝၿပီးတဲ့ေနာက္က်ေတာ့ အိႏၵိယပညာရွင္ေတြကလည္း ခ်ီးမြမ္းတယ္လို႔ ၾကားရတယ္။

အဲဒီနိဒါန္းကို ဝိသုဒၶိျမန္မာျပန္ ပထမအုပ္မွာ ထည့္တယ္။

အဲဒီမွာ ဘာတစ္ခုျဖစ္သလဲဆိုေတာ့ ဆရာေတာ္က ေရးၿပီးတဲ့အခါက်ေတာ့ ဒီနိဒါန္းကို သေျပကန္ဆရာေတာ္ႀကီး ဦးဝါေသ႒ထံ ပို႔လိုက္တယ္။ မသင့္တာရွိရင္ ၾကည့္ျပင္ေပးပါဆိုတဲ့အေနနဲ႔ ပို႔လိုက္တယ္။ အဲဒီဆရာေတာ္က ပါဠိလို သိပ္ေတာ္တဲ့ ဆရာေတာ္။ အဲဒီေတာ့ အဲဒီဆရာေတာ္က ဖတ္ၿပီးေတာ့ သိပ္သေဘာက်တယ္။

သေဘာက်ေတာ့ ျပင္စရာ မရွိဘူးေပါ့ေလ။

ဒါေပမယ္လို႔ သူက `အႏုဂီတိ´ဆိုၿပီးေတာ့ ဂါထာေတြ ျပန္ၿပီးေတာ့ ေရးေပးလိုက္တယ္။ ဂါထာေတြ ရွစ္ဆယ္ေလာက္ ရွိတယ္။ ဂါထာမွ ရွစ္လံုးဖြဲ႕ဂါထာေတာင္ မဟုတ္ဘူး။ အေတာ္ခက္တဲ့ ဆယ့္ႏွစ္လံုးဖြဲ႕ဂါထာေတြ။ အဲဒါေတြ ေရးၿပီး ျပန္ပို႔လိုက္တယ္။

ပို႔လိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ဆရာေတာ္က ေနာင္လာေနာက္သားေတြ နည္းလမ္းယူရေအာင္ဆိုၿပီး နိႆယပါေရးခိုင္းတာ။ အဲဒီဆရာေတာ္ကိုပဲ ေရးခိုင္းတာ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူေရးတဲ့ဂါထာပါဠိ သူျပန္ေရးမွပဲ ျဖစ္မွာကိုး။ အဲဒါကိုေတာ့ ဝိသုဒၶိမဂ္ျမန္မာျပန္ တတိယအုပ္မွာ ထည့္ထားတယ္။

ၿပီးေတာ့ ဆရာေတာ္ရဲ႕ က်မ္းစာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ေျပာခ်င္တယ္။

ဆရာေတာ္ရဲ႕ က်မ္းစာ၊ ႏွစ္မ်ိဳးခြဲၿပီး ေျပာမယ္။

တစ္မ်ိဳးကေတာ့ ဆရာေတာ္ေဟာတဲ့ တရားေတြကိုပဲ အနည္းငယ္ျပဳျပင္ၿပီး ေရးထားတဲ့ က်မ္း။ ဓမၼစၾကာတို႔၊ အနတၱလကၡဏသုတ္တို႔ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္။

အမွန္မွာ ဆရာေတာ္က က်မ္းေရးတာ မဟုတ္ဘူး။ တရားေဟာတာ။ အဲဒီ တရားေဟာတာကိုပဲ က်မ္းအျဖစ္နဲ႔ ထုတ္တာ။ အဲဒါ က်မ္းမဟုတ္ေသးဘူး။ စာအုပ္ပဲ ရွိေသးတယ္။

ဒါေပမယ္လို႔ အဲဒီစာအုပ္ေတြေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ ပိုၿပီး နာမည္ႀကီးတာ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဒီစာအုပ္ေတြက စကားေျပာသလို ေရးထားတာကိုး။ တရားေဟာတဲ့အတိုင္း ေရးထားတာဆိုေတာ့ ဖတ္ရတာ လြယ္တယ္ဆိုေတာ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ လူေတြ နားလည္လြယ္ၾကတယ္။

အဲဒီက်မ္းေတြေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ ပိုၿပီး နာမည္ႀကီးတာ။ ဒါ့ျပင္ က်မ္းဂန္အေနနဲ႔ ေရးတဲ့ စာအုပ္ေတြလည္း ရွိေသးတယ္။ ပထမဆံုး မဟာသတိပ႒ာနသုတ္ နိႆယ။ မဟာသတိပ႒ာနသုတ္ဆိုတာ ေရွးတုန္းကလည္း ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္ နိႆယရွိတယ္။ ဒါေပမယ္လို႔ ဆရာေတာ္က အသစ္ေရးတယ္။ မဟာသတိပ႒ာနသုတ္ နိႆယေရးတဲ့အခါက်ေတာ့ ထူးျခားခ်က္ေတြ ပါလာတာေပါ့ေလ။ သိပ္အေရးမႀကီးဘူးလို႔ ထင္ရတဲ့ ကိုယ္လိုသူလို သာမန္ သိထားတဲ့ အရာမ်ိဳး။ ဒါကေတာ့ ဘုန္းႀကီးခ်င္း ေျပာမွ နားလည္မယ္။ လူေတြေတာ့ နားလည္မွာ မဟုတ္ဘူး။

ဗဟုဝုစ္နဲ႔ ပါဠိမွာ ရွိတယ္။ ဒါေပမယ္လို႔ ဘာသာျပန္တဲ့အခါက်ေတာ့ ဧကဝုစ္နဲ႔ ျပန္မွ ျမန္မာလို ကိုက္မယ္ဆိုၿပီး ဆရာေတာ္က ဗဟုဝုစ္ကို ဧကဝုစ္ ေပးထားတာ ရွိတယ္။

ၿပီးေတာ့ ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ ကိုယ့္အဇၥ်တၱလည္း ရွိတယ္၊ ဗဟိဒၶလည္း ရွိတယ္ဆိုရင္ ဗဟိဒၶရွာတာဟာ ဘယ္လို၊ အဲဒါမ်ိဳးေလးေတြေပါ့။

စိတၱာႏုပႆနာဆိုရင္လည္းပဲ စိတ္ကိုသ႐ုပ္ခြဲၿပီး ႐ႈတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ စိတ္အရွိ အျဖစ္ကို ႐ႈတာကို ေရးတာေပါ့။

အဲဒီလို ထူးျခားခ်က္ေတြ ပါတယ္။

အဲဒီဟာက မဟာသတိပ႒ာန နိႆယမွာ အေတာ္ ေရွးက်တုန္းက ေရးခဲ့တာ။

ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ `ဝိပႆနာ႐ႈနည္းက်မ္း´၊ ဝိပႆနာ႐ႈနည္းက်မ္းကေတာ့ ဆရာေတာ္ရဲ႕ လက္စြမ္းျပက်မ္းဆိုရင္လည္း ဟုတ္တာေပါ့။

လက္ေတြ႕နဲ႔ စာေတြ႕ ႏွစ္ခုေရာၿပီး ေရးထားတဲ့ က်မ္း။

အဲဒီက်မ္းကို ဦးကုမာရက ပါဠိလို ျပန္ထားလို႔ ျမန္မာလို မတတ္ရင္လည္းပဲ ပါဠိလိုတတ္ရင္ နားလည္ေနၿပီ။

အဂၤလိပ္လိုက်ေတာ့ ဘုန္းႀကီးကို တာဝန္ေပးထားတာ။ ခုထိ မျပန္ျဖစ္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။

ၿပီးေတာ့ ဝိသုဒၶမဂ္ျမန္မာျပန္က်မ္း။ ေရွးတုန္းကလည္း ျမန္မာျပန္က်မ္း ရွိတာပဲ။ ဘုရားသံုးဆူဆရာေတာ္ ေရးတဲ့ ျမန္မာျပန္က်မ္း ရွိတယ္။

ဒါေပမယ္လို႔ အဲဒီ ျမန္မာျပန္က်မ္းက လူမေျပာနဲ႔၊ ဘုန္းႀကီးေတာင္မွ နားလည္ဖို႔ မလြယ္ဘူး။

အမွန္ကေတာ့ နိႆယကို ပါဠိျဖဳတ္သေလာက္ ရွိတာကိုး။ အေရးအသား ႐ႈပ္ေနတာဆိုေတာ့ နားမလည္ႏိုင္ဘူး။

အဲဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ဝိသုဒၶိမဂ္ကိုလည္း ဆရာေတာ္က ျမန္မာျပန္တယ္။

ဆရာေတာ္ ျမန္မာျပန္တဲ့အခါက်ေတာ့ ဒီအပုဒ္က ဘယ္အပုဒ္မွာ သြားစပ္၊ အနက္ယူ စသည္ျဖင့္ မွတ္ခ်က္ကေလးေတြ ေအာက္ကလည္း ပါတာကိုး။ အဲဒီလိုဆိုေတာ့ အမ်ားႀကီး နားလည္သြားတယ္။ ဒါေတာင္ ခုေခတ္အေနနဲ႔ ေျပာရရင္ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြလည္း ခက္တာေတြ ရွိဦးမယ္လို႔ ထင္တယ္။ သို႔ေသာ္ ပထမစာအုပ္နဲ႔စာရင္ အမ်ားႀကီး လြယ္သြားတယ္ ဆိုပါေတာ့။ ဒါက ဝိသုဒၶိမဂ္ျမန္မာျပန္က်မ္း (၄)အုပ္ ရွိတယ္။

ၿပီးေတာ့ ဝိသုဒၶိမဂ္မဟာဋီကာနိႆယ။

ဝိသုဒၶိမဂ္မဟာဋီကာဆိုတာ အရွင္ဓမၼပါလ ေရးတာ။

အဲဒီ ဝိသုဒၶိမဂ္မဟာဋီကာလည္း တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ သိပ္ခက္တယ္။

ဘာေၾကာင့္ခက္သလဲလို႔ဆိုရင္ ပရသမယလို႔ ေခၚတဲ့ ဟိႏၵဴအယူအဆေတြ မ်ားမ်ား ေရးထားတယ္ ဆိုပါေတာ့။

အ႒ကထာက တို႔႐ုံ တို႔သြားတဲ့ ေနရာမွာ သူက ေဖာ္ၿပီး ေရးတယ္။ အဲဒီလိုဆိုေတာ့ အေတာ္ေလး က်ယ္ဝန္းတယ္။ ေကာင္းတယ္။ ဒါေပမယ္လို႔ ပါဠိမမွန္တာေတြလည္း ရွိတယ္။ ၿပီးေတာ့ ပရသမယကို ကၽြမ္းက်င္တဲ့ ဆရာေတာ္ဆိုတာလည္း အင္မတန္ ရွားတယ္။ ဒီေတာ့ အဲဒီက်မ္းကို နိႆယ မေရးဝံ့ၾကဘူး။

ေရွးနိႆယရွိတယ္ဆိုတာလည္း ရွိတာပဲ။ ဘယ္မွာ ေနမွန္းလည္း မသိဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ဆရာေတာ္က ဝိသုဒၶိမဂ္မဟာဋီကာကို တခါ ေရးသားေတာ္မူပါတယ္။ အမွန္ကေတာ့ တာဝန္ယူရတယ္။

ဒီပုဂၢိဳလ္က ဒီဃနိကာယ္ တာဝန္ယူၿပီးေတာ့ ခ်ပါ၊ ေနာက္ပုဂၢိဳလ္က မဇၥ်ိမနိကာယ္ တာဝန္ယူၿပီးေတာ့ ခ်ပါဆိုေတာ့ ဆရာေတာ္က ဝိသုဒၶိမဂ္ကို ယူတာ။ အဲဒီမွာ ဝိသုဒၶိမဂ္ဋီကာပါ ခ်ရင္းနဲ႔ ေရးသြားတာ။

အဲဒီက်မ္း မထြက္ခင္မွာ သမယႏၲရပိုင္း ဂဏၭိနိႆယဆိုၿပီး စာအုပ္အေသးေလး ထြက္ေသးတယ္။

အဲဒါက ခုနက ေျပာတဲ့ သမယႏၲရလို႔ ေခၚတဲ့ ဟိႏၵဴအယူဝါဒေတြ အဲဒီဆိုင္ရာစာေတြ ထုတ္ၿပီးေတာ့ နိႆယေရးထားတာ။

ဒါက စာအုပ္ႀကီးမထြက္ခင္ ေစာေစာက ေရးထားတာ။

ေနာက္တစ္ခုက ဘာလဲဆိုေတာ့ သာဝိတၳီဂါထာဆိုတာ ရွိေသးတယ္။ ဒီဂါထာကို ပါဠိေတာ္ေတြမွာ `အဂၢိဟုတၱမုခါယညာ၊ သာဝိတၳီ ဆႏၵေသာ မုခါ´ဆိုၿပီးေတာ့ ဒီလို ရွိတယ္။

အဲဒီမွာ အ႒ကထာေတြက ဖြင့္တဲ့အခါက်ေတာ့ သာဝိတၳီဆိုတာ ဘာဆိုတာကို မဖြင့္ဘူး။ သာဝိတၳီဟာ ဘာ့ေၾကာင့္ ေဝဒ ႐ြတ္အံျခင္းရဲ႕ ေရွးဦးစြာ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီလို ေရွးဦးစြာ ႐ြတ္ရတဲ့အတြက္ေၾကာင့္မို႔လို႔ သူ႔ကို ေဝဒတို႔ရဲ႕ ေရွးဦးစြာ ႐ြတ္တယ္လို႔ ဒီလိုသာ ဆိုတယ္။

သာဝိတၳီဆိုတာ ဘယ္လို ဂါထာဆိုတာကို ေဖာ္ထုတ္ မေရးခဲ့ဘူး။

ဋီကာဆရာကလည္း ေဖာ္ထုတ္တဲ့အခါက်ေတာ့ အဲဒီသာဝိတၳီဂါထာကို မေဖာ္ထုတ္ဘဲနဲ႔ အဲဒီသာဝိတၳီရဲ႕ ေရွးေျပး သကၠဋလို `ဘူ၊ ဘူဝ၊ ဆြ´ဆိုတဲ့ (၃)ခုသာ ေဖာ္ထုတ္ၿပီး ေရးခဲ့တယ္။

သာဝတၳီဆိုတာ ဘယ္လိုဂါထာဆိုတာ မသိၾကဘူး။

အ႒ကထာေတြကေတာ့ ဘယ္လိုဖြင့္လည္းဆိုေတာ့ အရိယာ သာဝိတၳီအေနနဲ႔ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ၊ ဓမၼံ သရဏံ ဂစၧာမိ၊ သံဃံ သရဏံ ဂစၧာမိလို႔ပဲ သာဝိတၳီေခၚတယ္လို႔ ဒီလိုပဲ ေရးတယ္။

တကယ့္ သာဝိတၳီအစစ္ မေဖာ္ထုတ္ခဲ့ဘူး။

အဲဒါကို မဟာစည္ဆရာေတာ္က ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တယ္။

အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဘုန္းႀကီးကလည္း သကၠဋေတြ ေလ့လာထားေတာ့ သိေနတာေပါ့ေလ။ သိေနေတာ့ အဲဒီဂါထာကို ထုတ္ၿပီး အဓိပၸာယ္ျပန္ရတယ္။ အဲဒီသာဝိတၳီဂါထာဆိုတာ အခုထိ သိတဲ့လူ နည္းလိမ့္မယ္ ထင္တယ္။ ဘုန္းႀကီးထဲကေတာင္ သိတဲ့ဘုန္းႀကီး အလြန္နည္းလိမ့္မယ္။

ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေဝဒ႐ြတ္အံတဲ့အခါမွာ ပထမဦးဆံုး သူ႔ကို ႐ြတ္ရတယ္လို႔ ဆိုတယ္။

ေဝဒရဲ႕ အစေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ေဝဒအစ မဟုတ္ေပမယ္လို႔ ေဝဒက်မ္းကို ႐ြတ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ဒီဂါထာကို ေရွးဦးစြာ ႐ြတ္ဖတ္ရတယ္လို႔ ဆိုလိုပါတယ္။

သူတို႔ ဟိႏၵဴမွာေတာ့ ပေရာဟိတ္တိုင္း ရတာေပါ့ေလ။ အဲဒီ သာဝိတၳီဂါထာကိုလည္းပဲ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တယ္။ ဒါကိုလည္း အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္ ဆရာေတာ္က ဂုဏ္ယူတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက နိဂၢဟ႒ာနဆိုတာ ရွိေသးတယ္။ အဲဒါက ကထာဝတၳဳ အႏုဋီကာမွာ ပါတယ္။ နိဂၢဟ႒ာနဆိုတာ ျမန္မာလို လြယ္လြယ္ေျပာရရင္ အ႐ႉံးေပးရတဲ့ အေျခအေနေပါ့။

အဲဒီ နိဂၢဟ႒ာနက (၂၆)ပါး ရွိတယ္။ အဲဒီ (၂၆)ပါးကို ဆရာေတာ္က ဘုန္းႀကီးကို ေရးခိုင္းတယ္။ မင္း ေရးစမ္းကြာတဲ့။ မူရင္းက ဘယ္မွာပါလဲဆိုရင္ နယာယဆိုတဲ့ က်မ္းမွာ ပါတယ္။

အဲဒီက်မ္းမွာပါတဲ့ သုတ္ေတြကို ကိုးၿပီးေတာ့ ကထာဝတၳဳအႏုဋီကာမွာ ေရးထားတာ။

အဲဒါကို မင္းေရးရမယ္ဆိုေတာ့ ဘုန္းႀကီးက ေရးရတယ္။

ေရးတဲ့အခါက်ေတာ့ အဲဒီ (၂၆)ခုတည္းနဲ႔ဆိုေတာ့ နည္းေနတယ္။ က်မ္းတစ္က်မ္း မေလာက္တာနဲ႔ ဝါတ်ာဝယဝဆိုၿပီး ဝါက် အစိတ္(၅)ပါးဆိုတာ ရွိတယ္။ အဲဒီ (၅)ပါးပါ ထည့္ၿပီးေတာ့ ဝါတ်ာဝယဝဝဏၰနာဆိုၿပီး က်မ္းတစ္က်မ္း ေရးတယ္။

ေရးတာကေတာ့ ဘုန္းႀကီးေရးတာပါ။ အဲဒီက်မ္းကို ဆရာေတာ္ထံကို တင္ျပတယ္။ တင္ျပေတာ့ ဆရာေတာ္က သေဘာက်တယ္။ မဟာစည္ဆရာေတာ္ နိဒါန္းေရးတဲ့က်မ္းဆိုလို႔ အဲဒီတစ္က်မ္းပဲ ရွိမယ္ ထင္တယ္။

တျခားေရးတဲ့ က်မ္းေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပါ။ အဲဒီလို ဆရာေတာ္ဟာ သမယႏၲရမွာလည္း ေလ့လာပြန္းတီးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္မို႔လို႔ ဆိုလိုတာကေတာ့ သကၠဋက်မ္းေတြကို နားလည္လို႔ တတ္ကၽြမ္းလို႔ အဂၤလိပ္လိုေတြ တတ္လို႔ ဒီက်မ္းေတြကို ဝင္ေရာက္ ေမႊေႏွာက္ႏိုင္တာ။ ဒီက်မ္းေတြကို မတတ္ဘူးဆိုရင္ ဒီက်မ္းေတြကို ဝင္ေရာက္ မေမႊေႏွာက္ႏိုင္ဘူး။

ဒါဟာ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ထူးျခားတဲ့ အခ်က္ေတြေပါ့။

ေနာက္ၿပီး ႏိုင္ငံျခားသားေတြက ဘယ္လိုျမင္သလဲလို႔ ဒီလိုလည္း ေမးတတ္တယ္။

ဒါကေတာ့ ဝိပႆနာမွာ စံတင္ရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေပါ့။

ႏိုင္ငံျခားသားေတြကလည္း ဒီလုိပဲ သေဘာထားၾကတယ္။

(ေမး) ဆန္ဖရန္စစၥကိုမွာ ရိပ္သာခြဲ ဖြင့္ေတာ့ အဲဒီမွာ ဘာေတြမ်ား အခက္အခဲ ေတြ႕ၾကသလဲဘုရား။

(ေျဖ) ဟုိမွာက ဘာလုပ္လုပ္ ဒီမွာလို မလြယ္ဘူး။ ဘာသာမတူတဲ့အထဲမွာဆိုေတာ့ ပထမ ေက်ာင္းျဖစ္ေအာင္ ေထာင္ရတာကိုး။ အဲဒီ ေက်ာင္းျဖစ္ဖို႔တင္ပဲ အခ်ိန္က အမ်ားႀကီး ကုန္သြားၿပီ။ ျမန္မာျပည္မွာဆိုရင္ေတာ့ ဒီလိုေက်ာင္းမ်ိဳး တစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ ေဆာက္လိုက္မွာေပါ့။ ဟိုက်ေတာ့ ဒီလို မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ ႏွစ္ရာပဲ သံုးရာပဲ ေလးရာပဲ စသည္ျဖင့္ စုေဆာင္းၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရတာ။

အဲဒီ ေက်ာင္းျဖစ္ေအာင္ လုပ္တဲ့အခါက်ေတာ့ လူအိမ္ေတြကို လည္ၿပီးေတာ့ အလႉခံရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ျမန္မာလည္းပဲ သိပ္မရွိေသးဘူး။ အခုလို မဟုတ္ေသးဘူး။ အခုေတာ့ ျမန္မာေတြ သိပ္ေပါေနတယ္။ ဘယ္သြားသြား ျမန္မာ ေတြ႕ေနရတာပဲ။

ဟုိတုန္းက ဒီလို မရွိေသးဘူးဆိုေတာ့ ရွားရွားပါးပါး၊ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာတစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ မသိၾကဘူး။ သူတို႔မွာ ဌာနမရွိဘူး။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဌာနမရွိေတာ့ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အဆက္အဆံ မရွိေတာ့ မသိၾကဘူး။

အဲဒါကို လိုက္စံုစမ္းၿပီးေတာ့မွ သူတို႔ဆီကို အလႉခံလာခ်င္လို႔ပါဆိုၿပီး အလႉခံ သြားရတယ္။

အလႉခံရတဲ့အခါမွ ေက်ာင္းဝယ္တယ္ ဆိုပါေတာ့။

ေက်ာင္းဝယ္ေတာ့လည္း အပိုင္ဝယ္ႏိုင္တာ မဟုတ္ဘူး။

အႏွစ္သံုးဆယ္ဆပ္တဲ့စနစ္နဲ႔ ဝယ္ရတာ။ ဒါေပမယ့္လို႔ အဲဒီေက်ာင္း ဆယ္ႏွစ္နဲ႔ ေက်သြားတယ္။

အဲဒီတုန္းက တစ္သိန္းမျပည့္ဘူး။ အခုဆိုရင္ အဲဒီေက်ာင္းမ်ိဳး ေျခာက္သိန္းေလာက္ ေပးရတယ္။ ေစ်းက သိပ္တက္သြားၿပီ။

(ေမး) အရွင္ဘုရား၊ ဆရာေတာ္ႀကီးျပန္လာေတာ့ အဲဒီမွာ က်န္ခဲ့တာလား၊ တရားျပရတာေရာ အခက္အခဲ ရွိပါသလားဘုရား။

(ေျဖ) ဆရာေတာ္ႀကီး ျပန္ႂကြလာေတာ့ ဟိုမွာ က်န္ခဲ့တယ္။ တရားျပရတာကေတာ့ သိပ္ၿပီး အခက္အခဲ မရွိပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကမၼ႒ာန္းတရားအားထုတ္ဖူးတဲ့သူ မ်ားတယ္။ ေပါက္ေရာက္ေအာင္ အားထုတ္တာ မဟုတ္ေပမယ္လို႔ တရားေတာ့ ထိုင္ဖူးၾကတာပဲ။ ေရွ႕ပိုင္းတုန္းက ျမန္မာက သိပ္မရွိဘူး။ အေမရိကန္ေတြနဲ႔ပဲ အလုပ္လုပ္ရတယ္။ တျခား ဗီယက္နမ္တို႔လိုမ်ိဳးေပါ့။ ျမန္မာေတြက ႐ုန္းကန္ေနၾကရတာဆိုေတာ့ သိပ္မလာႏိုင္ဘူး။ အခု ေနာက္ပိုင္းေတာ့ လာၾကပါတယ္။

(ေမး) အရွင္ဘုရား ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိေရးစဥ္တုန္းက အေတြ႕အၾကံဳေလးေတြ ေျပာျပပါဦးဘုရား။

(ေျဖ) သိပ္မေတြ႕ပါဘူး။ ဆရာေတာ္ႀကီးနဲ႔ေတြ႕ၿပီးေတာ့ အစပိုင္းမွာ မွတ္သြားတာေတြက်ေတာ့ ဘယ္တုန္းက ေမြးတယ္ စသည္ျဖင့္ အဲဒါေတြက အစပိုင္းမွာ ပါသြားတယ္။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ကိုယ္သိတဲ့ အေၾကာင္းေတြကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပဲ ေရးလိုက္တာေပါ့။ ေရွ႕ပိုင္းမွာေတာ့ ကိုယ္က မသိဘူး။ အဲဒါက်ေတာ့ အကုန္လံုး ဆရာေတာ္ႀကီးထံ ေလွ်ာက္ရတယ္။

(ေမး) ဆရာေတာ္ကို ေလွ်ာက္ၿပီး ေရးၿပီးလို႔ ျပတဲ့အခါက်ေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးက ဘာျပန္ေျပာပါသလဲဘုရား။

(ေျဖ) ကိုယ္ကုိယ္တုိင္ ေရးတာထက္ေတာင္ ျပည့္စံုပါေသးတယ္တဲ့။ ဆရာေတာ္ႀကီးက ေက်နပ္ပါတယ္။

+++++

(ေက်းဇူးရွင္မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ သက္ေတာ္ရာျပည့္အထိမ္းအမွတ္ေမာ္ကြန္း စာအုပ္ မွ)

အညတရဥကၠဏၭိတဘိကၡဳဝတၳဳ၊ ကမၼစတုကၠႏွင့္ `သတိပ႒ာန္သာ လမ္းမွန္ပါ´

ျမင္ႏိုင္ခဲစြ၊ သိမ္ေမြ႕လွ၍

သူက်လိုရာ၊ က်တတ္ပါသည့္

ပမာေမ်ာက္ႏိႈင္း၊ စိတ္ဆင္႐ိုင္းကို

ထူးသိုင္းေျဖခၽြတ္၊ ထင္တိုင္းလႊတ္၍

မကြပ္မထိန္း၊ ၫြတ္တိုင္းယိမ္းက

ေအးၿငိမ္းခ်မ္းသာ၊ မရပါဘဲ

ပူဗ်ာဆင့္ကဲ၊ လြန္ဆင္းရဲသည္

မိုက္မဲသူတို႔ လမ္းစဥ္တည္း။

+++++

ျမင္ႏိုင္ခဲစြ၊ သိမ္ေမြ႕လွ၍

သူက်လိုရာ၊ က်တတ္ပါသည့္

ပမာေမ်ာက္ႏိႈင္း၊ စိတ္ဆင္႐ိုင္းကို

ခ်င့္ႏိႈင္းဉာဏ္ယွဥ္၊ သမၸဇဥ္ႏွင့္

အစဥ္ခၽြန္းအုပ္၊ သတိခ်ဳပ္၍

မလႈပ္မယိုင္၊ ေကာင္းစြာႏိုင္ေသာ္

ဖြံ႕ခိုင္ၿဖိဳးၿဖိဳး၊ ခ်မ္းသာတိုးသည္

ေကာင္းက်ိဳးႂကြယ္လိမ့္မည္သာကို။

(ခ်မ္းေျမ့ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး)

+++++

၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ ၁၇ ရက္ စေနေန႔တြင္ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ ေလာကခ်မ္းသာဘုရားေက်ာင္း၌ စေနေန႔ဓမၼသင္တန္းမ်ားကို ျပဳလုပ္ရာ မြန္းလြဲ ၂ နာရီေက်ာ္တြင္ ေလာကခ်မ္းသာဆရာေတာ္က ၀ိပႆနာဆိုင္ရာတရားေတာ္ကို ခ်ီးျမႇင့္ေဟာၾကားၿပီး မြန္းလြဲ ၃ နာရီထိ တရား႐ႈမွတ္ ပြားမ်ားၾက၏။

+++++

မြန္းလြဲ ၃း၁၅ နာရီတြင္ ဆရာေတာ္ အရွင္ဥဂၢပ႑ိတက ဓမၼပဒ၊ စိတၱ၀ဂ္၊ ဂါထာ ၃၆၊ အညတရဥကၠဏၭိတဘိကၡဳ၀တၳဳကို သင္ၾကား၏။

+++++

ညေန ၄ နာရီခြဲမွ ၅ နာရီခြဲထိ အဘိဓမၼသင္တန္း၊ ၀ီထိမုတ္သဂၤဟ၊ ကမၼစတုကၠ သင္ခန္းစာမ်ားကို ဆရာေတာ္ အရွင္ဥဂၢပ႑ိတကပင္ ရွင္းလင္း ပို႔ခ်ေပး၏။

+++++

ညေန ၆ နာရီ၊ ေလာကခ်မ္းသာဆည္းဆာတရားပြဲတြင္ ဆရာေတာ္ အရွင္ဉာဏိႆရ(ေမာ္လူး)က `သတိပ႒ာန္သာ လမ္းမွန္ပါ´တရားေတာ္ကို ဓမၼဒါနျပဳ ေဟာၾကား၏။

တရားပြဲၿပီးေသာ္ တေန႔တာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ အစုစုတို႔ကို အမွ်ေပးေ၀ၾက၏။

သာဓု ... သာဓု ... သာဓု။

အႀကိမ္(၃၀)ေျမာက္ ေအဘီဘီေအ ကထိန္ပြဲေတာ္

နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ ေလာကခ်မ္းသာဘုရားေက်ာင္း၏ အႀကိမ္(၃၀)ေျမာက္ ကထိန္ပြဲေတာ္ကို ၂၀၁၂-ခုႏွစ္ ႏုိ၀င္ဘာလ (၁၁)ရက္ တနဂၤေႏြေန႔တြင္ က်င္းပခဲ့၏။ ပြဲေတာ္အလႉရွင္မိသားစုမွာ (ဦးသိန္းထူးေအာင္)+ေဒၚစီစီသန္း၊ ေဒါက္တာျမတ္ျမတ္မြန္၊ ေဒါက္တာတူးတူးမြန္ မိသားစု ျဖစ္၏။ နံနက္ ၁၁ နာရီတြင္ ျမတ္စြာဘုရားအား ပန္း, ေရခ်မ္း, ဆီမီးတို႔ျဖင့္ ကပ္လႉပူေဇာ္ၾကၿပီး၊ သံဃာေတာ္မ်ားအား ေန႔ဆြမ္း ဆက္ကပ္လႉဒါန္းၾက၏။ ဧည့္ပရိသတ္မ်ားအားလည္း မုန္႔ဟင္းခါး၊ ျမန္မာအခ်ိဳမုန္႔မ်ားျဖင့္ ေကၽြးေမြး ဧည့္ခံ၏။

မြန္းလြဲ ၁ နာရီတြင္ ေလာကခ်မ္းသာဆရာေတာ္က ၾသ၀ါဒစကား၊ ကထိန္ႏွင့္စပ္၍ သိမွတ္ဖြယ္အေၾကာင္းမ်ား မိန္႔ၾကား၏။

ထိုေနာက္ ဘုန္းႀကီး ဦးအဘယာလကၤာရက သီလေပး၊ ေရစက္ခ်တို႔ကို ျပဳလုပ္ေဆာင္႐ြက္ေပးၿပီး၊ ကထိန္သကၤန္း ကပ္လႉၾက၏။

+++++

ဘဒၵ၀ဂၢီညီေနာင္မင္းသားသံုးက်ိပ္တို႔ ရဟန္းျပဳျခင္းအေၾကာင္း (မဟာဗုဒၶ၀င္ - မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီး)

+++++

တု႑ိလဇာတ္

+++++

တႎသမတၱသုတ္

+++++

တစ္ႏွစ္မွတစ္ႀကိမ္ ျမတ္ကထိန္ (သဒၶမၼရံသီရိပ္သာဆရာေတာ္ႀကီး)

+++++

လႉကထိန္သကၤန္းႏွင့္ မဂ္လမ္းကို႐ြယ္ (ခ်မ္းေျမ့ဆရာေတာ္ႀကီး)

စိတ္ကိုႏိုင္လွ်င္ - ဦးသုခ

ဟာရီကိန္း စႏၵီ

မွတ္တမ္းမ်ားအရ အတၱလန္တစ္ဟာရီကိန္းေတြထဲမွာ အႀကီးဆံုး၊ ပ်က္စီးဆံုး႐ႉံးမႈအေနနဲ႔ ၂၀၀၅-ခုက တိုက္ခတ္သြားတဲ့ ကက္တရီနားဟာရီကိန္းၿပီးရင္ ဒုတိယ ပ်က္စီးဆံုး႐ႉံးမႈ အမ်ားဆံုးျဖစ္တဲ့ စႏၵီဟာရီကိန္းဟာ ကာရစ္ဘီယံပင္လယ္အေနာက္ဘက္အပိုင္းမွာ အပူပိုင္းေဒသလိႈင္းအေနနဲ႔ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၂၂ ရက္ေန႔မွာ ျဖစ္ေပၚခဲ့ပါတယ္။

စတင္ျဖစ္ေပၚၿပီး ေျခာက္နာရီေလာက္ၾကာတယ္ဆိုရင္ပဲ အပူပိုင္းေဒသမုန္တိုင္းငယ္အျဖစ္ အားေကာင္းလာပါတယ္။

ေျမာက္ဘက္ကို တျဖည္းျဖည္း ေ႐ြ႕လ်ားလာရင္း ေအာက္တိုဘာလ ၂၄ ရက္ေန႔မွာ ဟာရီကိန္းမုန္တိုင္းျဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒီေန႔မွာပဲ ဂ်ေမကာႏိုင္ငံ၊ ကင္စတန္ၿမိဳ႕အနီး ကုန္းတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္ ျဖတ္သန္းၿပီး၊ ကာရစ္ဘီယံပင္လယ္အတြင္း ပိုမို အားေကာင္းတဲ့ အဆင့္(၂) ဟာရီကိန္းမုန္တိုင္း ျဖစ္လာပါတယ္။

ေအာက္တိုဘာလ ၂၅ ရက္ေန႔မွာ က်ဴးဘားႏိုင္ငံကို ဝင္ေရာက္ တိုက္ခတ္ၿပီး၊ အဆင့္(၁)မုန္တိုင္းအျဖစ္ အားနည္းသြားပါတယ္။

ေအာက္တိုဘာလ ၂၆ ရက္ေန႔မွာေတာ့ ဘဟားမားႏိုင္ငံကို ျဖတ္သန္းတိုက္ခတ္ပါတယ္။

ေအာက္တိုဘာလ ၂၇ ရက္ေန႔မွာ မုန္တိုင္းငယ္အျဖစ္ ခဏမွ် အားနည္းသြားၿပီး အဆင့္(၁)ဟာရီကိန္းအျဖစ္ အားေကာင္းလာျပန္တယ္။

ေအာက္တိုဘာလ ၂၉ ရက္မွာေတာ့ နယူးဂ်ာစီ၊ အတၱလန္တစ္ၿမိဳ႕အနီးကေန ကုန္းတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္ပါတယ္။

အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႕ ျပည္နယ္ ၂၄ ခုမွာ ထိခိုက္ ပ်က္စီးမႈေတြ ရွိၿပီး၊ နယူးဂ်ာစီနဲ႔ နယူးေယာက္ ၂-ျပည္နယ္ကေတာ့ ပ်က္စီးမႈ အမ်ားဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ကမ္းေျခနဲ႔နီးတဲ့ အနိမ့္ပိုင္းေဒသေတြ၊ ၿမိဳ႕ဝန္းက်င္ေတြမွာ ေရႀကီး၊ သစ္ပင္ေတြ ၿပိဳလဲ၊ မီးေတြပ်က္၊ မီးေလာင္၊ ေျမေအာက္လိႈင္ေခါင္းေတြ ရထားလမ္းေတြ ေရျမဳပ္ အေတာ္ေလး ဒုကၡေရာက္ၾကပါတယ္။

စႏၵီဟာရီကိန္းေၾကာင့္ အေမရိကန္ျပည္မွာ လူတစ္ရာေက်ာ္ အသက္ဆံုး႐ႉံးၿပီး၊ ပ်က္စီး ဆံုး႐ႉံးမႈအေနနဲ႔ ခန္႔မွန္းေခ် ေဒၚလာ ၅၀ ဘီလီယံေက်ာ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

+++++

နယူးဂ်ာစီ၊ မနာလပန္ (အဂၤလစ္ရွ္ေတာင္း)က မဟာစည္သတိပ႒ာန္ရိပ္သာအတြင္းမွာလည္း သစ္ပင္အခ်ိဳ႕ ၿပိဳလဲ ပ်က္စီးပါတယ္။

မုန္တိုင္း မလာမီ -

+++++

မုန္တိုင္း တိုက္ခတ္ၿပီး -