ဆရာေတာ္ အရွင္စကၠိႏၵက ဓမၼပဒ ဂါထာ (၂၄)ကို သင္ၾကားေပးၿပီး၊
အရွင္ပညာေဇာတက သံယုတ္ပါဠိေတာ္၊ သကၠသံယုတ္၊ ဒုတိယဝဂ္၊ ဂဟ႒ဝႏၵနာသုတ္ကို “မသိမွာ စိုးမိသည္” တရားေခါင္းစဥ္ အမည္ေပး၍ ဓမၼဒါနျပဳ ေဟာၾကား၏။
+++++
လကၤာမ်ား
ဒါနတရား၊ ေကာင္းမႈပြား၊ သိၾကားရွိခိုးသည္။
သီလတရား၊ ေကာင္းမႈပြား၊ သိၾကားရွိခိုးသည္။
ရတနာသံုးပါး၊ ဆည္းကပ္ျငား၊ သိၾကားရွိခိုးသည္။
သမီးႏွင့္သား၊ ျပဳစုျငား၊ သိၾကားရွိခိုးသည္။
+++++
ဂဟ႒ဝႏၵနာသုတ္
သာဝတၳိနိဒါန္း။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္းတို႔ကို “ရဟန္းတို႔”ဟူ၍ ေခၚေတာ္မူ၏။ “အသွ်င္ဘုရား”ဟု ထိုရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ျပန္ၾကား ေလွ်ာက္ထားကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ရဟန္းတို႔၊ ေရွးက ျဖစ္ဖူးသည္ကား နတ္တို႔အရွင္ သိၾကားမင္းသည္ အကူအညီျဖစ္ေသာ မာတလိနတ္သားအား “အခ်င္း မာတလိ၊ အာဇာနည္ျမင္းတစ္ေထာင္ကေသာ ရထားကို ျပင္ေလာ့၊ ေျမေကာင္းရာ အရပ္ကို ၾကည့္႐ႈျခင္းငွါ ဥယ်ာဥ္ေျမသို႔ သြားကုန္အံ့”ဟု ဆို၏။
“အရွင္သိၾကားမင္း၊ ေကာင္းပါၿပီ”ဟု မာတလိနတ္သားသည္ နတ္တို႔အရွင္ သိၾကားမင္းအား ဝန္ခံ၍ အာဇာနည္ျမင္းတစ္ေထာင္ကေသာ ရထားကို ျပင္ဆင္ၿပီးလွ်င္ နတ္တို႔အရွင္ သိၾကားမင္းအား ေလွ်ာက္၏။ “အရွင္သိၾကားမင္း၊ အရွင္၏ အာဇာနည္ျမင္းတစ္ေထာင္ကေသာ ရထားကို ျပင္ဆင္ၿပီးပါၿပီ။ သြားရန္ အခ်ိန္ကို သိ၏။ (သြားရန္မွာ အရွင္သိၾကားမင္း အလိုအတိုင္း ျဖစ္ပါသည္)”ဟု ဆို၏။
ရဟန္းတို႔၊ ထိုအခါ နတ္တို႔အရွင္ သိၾကားမင္းသည္ ေဝဇယႏၲာျပာသာဒ္မွ ဆင္းသက္သည္ရွိေသာ္ လက္အုပ္ခ်ီ၍ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာတို႔ကို ရွိခိုး၏။ ရဟန္းတို႔၊ ထိုအခါ၌ အကူအညီျဖစ္ေသာ မာတလိသည္ နတ္တို႔အရွင္ သိၾကားမင္းကို ဂါထာျဖင့္ ႐ြတ္ဆို၏။
“သိၾကားမင္း၊ ေဗဒင္သံုးပံုတတ္သူ ျဗာဟၼဏတို႔သည္လည္းေကာင္း၊ ေျမ၌ေနသူ အားလံုးတို႔သည္လည္းေကာင္း၊ မင္းတို႔သည္လည္းေကာင္း၊ နတ္မင္းႀကီး ေလးေယာက္တို႔သည္လည္းေကာင္း မ်ားေသာ အျခံအရံရွိေသာ တာဝတႎသာနတ္တို႔သည္လည္းေကာင္း အရွင္သိၾကားမင္းကို ရွိခိုးကုန္၏။ သိၾကားမင္း၊ ထိုသို႔ျဖစ္ပါလ်က္ အရွင္သိၾကားမင္း ရွိခိုးေသာ နတ္မင္းႀကီးသည္ကား အဘယ္အမည္ရွိေသာ နတ္မင္းနည္း”ဟု (႐ြတ္ဆို၏)။
မာတလိ၊ ေဗဒင္သံုးပံုတတ္ေသာ ျဗာဟၼဏတို႔သည္လည္းေကာင္း၊ ေျမ၌ေနသူ အားလံုးတို႔သည္လည္းေကာင္း၊ မင္းတို႔သည္လည္းေကာင္း၊ နတ္မင္းႀကီးေလးေယာက္တို႔သည္လည္းေကာင္း၊ မ်ားေသာ အျခံအရံရွိကုန္ေသာ တာဝတႎသာနတ္တို႔သည္လည္းေကာင္း ငါ့ကို ရွိခိုးၾကကုန္၏။
ငါသည္ကား သီလႏွင့္ ျပည့္စံုကုန္ေသာ၊ ရွည္စြာေသာ ညဥ့္တို႔ပတ္လံုး တည္ၾကည္ျခင္း ရွိကုန္ေသာ၊ ျမတ္ေသာအက်င့္လွ်င္ လည္းေလ်ာင္းရာ ရွိကုန္ေသာ ရဟန္းေတာ္တို႔ကို ေကာင္းစြာ ရွိခိုး၏။
မာတလိ၊ အၾကင္သူတို႔သည္ အိမ္၌ တည္ကုန္၍ ေကာင္းမႈကို ျပဳကုန္၏။ သီလရွိကုန္၏။ ရတနာသံုးပါးကို ဆည္းကပ္ကုန္၏။ တရားႏွင့္အညီ သားမယားကို ေမြးျမဴကုန္၏။ ထိုသူတို႔ကို (ငါသည္) ရွိခိုး၏ဟု (မိန္႔ဆို၏)။
သိၾကားမင္း၊ အရွင္သိၾကားမင္းသည္ အၾကင္သူတို႔ကို ရွိခိုး၏။ ထိုသူတို႔သည္ ေလာက၌ ျမတ္ကုန္သတတ္။ သိၾကားမင္း (အရွင္သိၾကားမင္းသည္) အၾကင္သူတို႔ကို ရွိခိုး၏။ ထိုသူတို႔ကို အကၽြႏု္ပ္သည္လည္း ရွိခိုးပါ၏ဟု ေျပာဆို၏။
မဃလုလင္ ျဖစ္ဖူးေသာ၊ သုဇာ၏ခင္ပြန္းျဖစ္ေသာ၊ အႀကီးအမႉးျဖစ္ေသာ သိၾကားမင္းသည္ ဤစကားကို ဆိုၿပီး၍ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာတို႔ကို ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ ရထားထက္သို႔ တက္စီးေလ၏။
+++++
တရားပြဲၿပီးေသာ္ ေကာင္းမႈကုသိုလ္တို႔ကို အမွ်ေပးေဝၾကေလသည္။
သာဓု ... သာဓု ... သာဓု။
No comments:
Post a Comment