ကိုးကြယ္တယ္ဆိုတာ ဘာလဲ (၃) - အရွင္သီလာနႏၵာဘိဝံသ

သရဏဂမနကို နားလည္

‘သရဏဂမန’ဆိုတာ အမွန္ နားလည္ရမယ္။

‘သရဏ’ဆိုတာ ဘာလဲ?
‘ဂမန’ဆိုတာ ဘာလဲ?
‘သရဏဂမန’ဆိုတာ ဘာလဲ?

‘သရဏ’ဆိုတာ ကိုးကြယ္ရာ ပုဂၢိဳလ္၊ ေဘးရန္အေပါင္းကို ဖ်က္ဆီးေပးတတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကို ျဖစ္ျဖစ္၊ တရားကိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အဲဒါကို သရဏလို႔ ေခၚတယ္။

‘သရဏဂမန’ဆိုတာက အဲဒီ ေဘးရန္အေပါင္းကို ဖ်က္ဆီးေပးတတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ဒါမွမဟုတ္ တရားကို ကိုးကြယ္တာကို သရဏဂမနလို႔ ေခၚတယ္။ ဒါကို ဆရာအျဖစ္နဲ႔ အသိအမွတ္ျပဳတာမ်ိဳးေပါ့။ အဲဒါဟာ သရဏဂမနပဲ။

သရဏဂံုအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိတယ္။

မိမိကုိယ္ကို စြန္႔လႉပါတယ္လို႔ ေျပာလိုက္ရင္လည္း သရဏဂံုယူၿပီးသား ျဖစ္သြားတယ္။
အရွင္ဘုရားကိုသာ ကိုးကြယ္ရာရွိပါတယ္လို႔ ေျပာလိုက္ရင္လည္း သရဏဂံုယူၿပီးသား ျဖစ္သြားတယ္။
ဒါမွမဟုတ္ အရွင္ဘုရားကို ဆရာအျဖစ္နဲ႔ အသိအမွတ္ျပဳပါတယ္လို႔ ေျပာလိုက္ရင္လည္း သရဏဂံု တည္တာပဲ။
ဘုရား တရား သံဃာမွတစ္ပါး ရွိခိုးမႈ၊ ကိုးကြယ္မႈ မျပဳလုပ္ေတာ့ပါဘူးလို႔ ေျပာလိုက္ရင္လည္း ျဖစ္တာပဲ။


သရဏဂံုယူေတာ့ ဘာအက်ိဳးရွိသလဲ

သရဏဂံုယူေတာ့ ဘာအက်ိဳးရွိသလဲလို႔ ေမးရင္ ေလာကုတၱရာသရဏဂံု တည္လွ်င္ မဂ္ဖိုလ္ရတဲ့သူဟာ ဒုကၡခပ္သိမ္း ကင္းၿငိမ္းကာ ရဟႏၲာျဖစ္သြားၿပီးေတာ့ ဘဝဇာတ္သိမ္းသြားရတယ္ဆိုတဲ့ အက်ိဳး ရွိတယ္။

ေလာကီသရဏဂံုက်ေတာ့ ေကာင္းရာမြန္ရာ ေရာက္တာ။ ဒါဟာ ေလာကီသရဏဂံုရဲ႕ အက်ိဳးပဲ။ ျဖစ္တဲ့ဘဝမွာ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာ ႂကြယ္ဝခ်မ္းသာမႈမ်ိဳး စသည္တို႔ဟာ ေလာကီသရဏဂံုရဲ႕ အက်ိဳးပဲ။

အဲဒီမွာ ဘုရားေဟာထားတဲ့ ဂါထာတစ္ပုဒ္ ရွိတယ္။

ေယေကစိ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂတာေသ၊
န ေတ ဂမိႆႏၲိ အပါယဘူမႎ။
ပဟာယ မာႏုသံ ေဒဟံ၊
ေဒဝကာယံ ပရိပူေရႆႏၲိ။

အဲဒီ ဂါထာကို တိုက္႐ိုက္ အဓိပၸာယ္ျပန္မယ္ဆိုရင္ “ျမတ္စြာဘုရားကို ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ အပါယ္ဘံုသို႔ မလား မေရာက္ၾကဘူး”တဲ့။ ေသသည့္တိုင္ေအာင္ သရဏဂံုၿမဲေနရင္ေပါ့။

ဒီဂါထာအရ သရဏဂံု တည္ၿမဲျခင္းရဲ႕ အက်ိဳးက အပါယ္မက်ဘူး။ နတ္ျပည္ေရာက္မယ္။

အဲဒီ သရဏဂံုဟာ မပ်က္ေပမယ့္ သရဏဂံုကို ခံယူတဲ့အခါ နားမလည္ရင္၊ ေနာက္ … သံသယျဖစ္ေနရင္ စသည္ျဖင့္ သရဏဂံု ညစ္ႏြမ္းတယ္။


စမ္းသပ္စစ္ေဆး လက္ခံက်င့္သံုး

ဘုရားေဟာထားတာ တစ္ခုရွိတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အရမ္းမယံုနဲ႔။ ကိုယ္တိုင္ ေတြ႕ရွိ နားလည္ၿပီးေတာ့မွ ဟုတ္သည္ မဟုတ္သည္ကို ဆံုးျဖတ္ၿပီး ေကာင္းတာဆိုရင္ လိုက္နာ က်င့္သံုးမယ္။ မေကာင္းတဲ့ဟာဆိုရင္ ပယ္ရမယ္လို႔။

အဲဒီေတာ့ တစ္ခါတေလက်ရင္ တို႔ဗုဒၶဘာသာမွာ တို႔ကေတာ့ လက္မေလး ေထာင္ေထာင္ၿပီး ေျပာၾကတယ္။

“ဗုဒၶဘာသာမွာ Blind faith မ်က္ကန္းယံုၾကည္မႈဆိုတာ မရွိဘူး။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ နားလည္ၿပီး ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ သိမွ။ မွန္ေတာ့ မွန္တယ္။
ဒါေပမယ္လို႔ တစ္ခါတေလက်ေတာ့ Blind ဘလိုင္း မဟုတ္ဘူး ထင္တယ္။ ဒါေပမယ္လို႔ Faith ဘုရားကို ယံုၾကည္ၿပီးေတာ့ … သူက … အမွန္လို႔ ယူရတာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္။
မင္းတို႔ အေျပာလြန္မွာ စိုးလို႔ ေျပာတာ။ ကိုယ္က အေျပာလြန္သြားေတာ့ သူမ်ားက ဝင္ၿပီး ထိုးလိုက္ရင္ မေျဖႏိုင္ ျဖစ္သြားမယ္။”

အဲဒီေတာ့ ကံ ကံရဲ႕အက်ိဳးတဲ့။ ဒါလည္း တို႔ဘုရားကို ယံုၿပီးေတာ့ ယံုေနရတာ။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ သိလား၊ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ျမင္လား၊ အကုသိုလ္ကံျပဳလို႔ အကုသိုလ္အက်ိဳး ရတယ္၊ ကုသိုလ္ကံျပဳလို႔ ကုသိုလ္အက်ိဳး ရတယ္ဆိုတာကို ကိုယ္တိုင္ မျမင္ဘူး၊ မသိဘူး မဟုတ္လား။

ဒါေပမယ့္ ဘုရားေဟာထားတဲ့ က်မ္းဂန္ေတြ ရွိတယ္။ ဒါေတြကို ၾကည့္ၿပီး တို႔က “ဘုရားဆိုတာ မဟုတ္မမွန္တဲ့ စကား ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာဘူး”လို႔ ျမတ္စြာဘုရားအေပၚမွာ ယံုၾကည္ၿပီးေတာ့ တို႔တေတြကလည္း ဒါကို အမွန္လို႔ ယူဆၿပီးေတာ့ သူမ်ားလက္ထဲ တစ္ဆင့္ေရာက္ဖို႔ ေဟာေျပာေနတာ ဟုတ္တယ္ … မဟုတ္လား။

ေကာင္းတာ လုပ္ရင္ ေကာင္းတဲ့ အက်ိဳး ရတယ္။ မေကာင္းတာ လုပ္ရင္ မေကာင္းတဲ့ အက်ိဳး ရတယ္။ အတိအက်ေတာ့ ျမင္တာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေလာကမွာ ဒီလိုပဲ ျဖစ္ပ်က္ေနတယ္။ ဒီေလာကီအလို Thinking ေတြးေတာ ၾကံဆျခင္း အေနနဲ႔ သြားတာ။ Intuitive knowledge အေနနဲ႔ မသိဘူး။

ထို႔အတူပဲ ေနာက္ဘဝ ရွိတယ္ဆိုတာလည္းပဲ ဘုရားေဟာတာကို ေလးစား ယံုၾကည္ၿပီး တို႔က ေျပာေနတာ။


ယံုၾကည္တယ္ဆိုတာ

ေနာက္ဘဝရွိတယ္ဆိုတာ တကယ္ျမင္တဲ့လူ … တို႔ေက်ာင္းမွာေတာင္ ရွိတယ္။ ဆရာေတာ္ ဦးေသာဘဏဆိုတာ … သူရဲ႕ ေနာက္ဘဝကို မွတ္မိေနတယ္။ အဲဒီလို ဘုန္းႀကီးမ်ိဳးက်ေတာ့ ဘယ္လိုမွ ျငင္းလို႔ မရဘူး။

ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ လူဝင္စားေတြက်ျပန္ေတာ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေနာက္တုန္းက ဘာျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ မသိၾကဘူး။ ေရွ႕ဘဝဆိုတာလည္း မသိၾကဘူး။

ဒါေပမယ့္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာထားတယ္လို႔ ေလးစား ယံုၾကည္ၿပီးေတာ့ “ျမတ္စြာဘုရားက ဘယ္ေတာ့မွ မဟုတ္ မမွန္တဲ့ စကားကို မေျပာဘူး။ မွန္ကန္တဲ့ စကားကိုပဲ ေျပာတာ”လို႔ ယံုၾကည္ၾကတာ။ အဲဒါေတြက်ေတာ့ We have to take on faith.

တဖက္ကလည္း အၿမဲတမ္း ဘုရားေဟာတာပဲလို႔ လက္ခံၿပီး ယံုေနမလား ဆိုေတာ့ … ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ နားလည္ေအာင္ ဘုရားက နည္းေပးထားတယ္။ အဘိညာဥ္ (စ်ာန္) ရေအာင္ အားထုတ္ရင္ ေနာက္ဘဝေတြ ျမင္ႏိုင္တယ္။ သတၱဝါေတြ တစ္ဘဝက ေသၿပီး တစ္ဘဝ ျဖစ္ေနတာလည္း ျမင္မယ္။ ဒါဟာ ဘုရားမွ ျမင္ႏိုင္တာ မဟုတ္ဘူး။ သာဝကေတြလည္း ျမင္ႏိုင္တယ္။ အဲဒီလို အဘိညာဥ္ရေအာင္ အားထုတ္ၿပီးေတာ့ ထားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ သိသြားၿပီ။

ဥပမာ - Atom အေၾကာင္း မင္းတို႔ … ငါ့ကို ေျပာျပတတ္လား။ မင္းတို႔ … ေျပာျပတတ္တယ္ မဟုတ္လား။ ပ႐ိုတြန္တို႔ ႏ်ဴထ႐ြန္တို႔ အီလက္ထ႐ြန္ေတြ ပတ္သြားေနတာပဲလို႔ သူတို႔ ေျပာေနတာ မဟုတ္လား။ အဲဒါကိုေကာ တကယ္သိလို႔ ေျပာေနတာလား။ မဟုတ္ပါဘူး။ စာအုပ္ထဲ ဖတ္ၿပီး သိထားလို႔ ေျပာေနတာပါ။ အဲဒီလိုေပါ့။


ဘုရားကို အားကိုးၿပီး ယံုရတာ

ျမတ္စြာဘုရားကို စိတ္ခ်ၿပီး ယံုၾကည္ရတဲ့ ကိစၥေတြလည္း တို႔ဗုဒၶဘာသာမွာ ရွိတယ္။

ဒါေပမယ္လို႔ ဘာပဲေျပာေျပာ တခ်ိဳ႕ဟာေတြမွာက်ေတာ့ ဟုတ္တယ္။ ‘ကိေလသာကင္းတယ္’ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ဆိုပါေတာ့။
ဒါကို ပုဏၰားတစ္ေယာက္က ေမးေလွ်ာက္တယ္။

သႏၵိ႒ိက = မ်က္ေမွာက္ ေတြ႕ျမင္ႏိုင္တဲ့ အက်ိဳးဆိုတာ ဘယ္လိုဟာမ်ိဳးလဲ? တဲ့။

ဥပမာ စဥ္းစားၾကည့္စမ္းပါ။ တစ္ခ်ိန္မွာ မင္း … ကုသိုလ္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနရင္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အကုသိုလ္စိတ္ေတြ ရွိလားလို႔ ေမးရင္ ဘယ္လို ေျဖမလဲ။ အကုသိုလ္စိတ္ေတြ မရွိဘူး မဟုတ္လား။

ဒါဟာ ကိုယ္ေတြ႕တရားပဲ။ အဲဒါမ်ိဳးက်ေတာ့ သူမ်ား သြားၿပီး ယံုစရာ မလိုဘူး။ ကိုယ္ကုိယ္တိုင္ သိႏိုင္တယ္။

ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ျပန္ၿပီး စဥ္းစားၾကည့္လိုက္။ ငါ့ရဲ႕စိတ္ဟာ ေကာင္းတဲ့စိတ္ ျဖစ္ေနသလား။ မေကာင္းတဲ့စိတ္ ျဖစ္ေနတာလား။
ေကာင္းတဲ့စိတ္ ျဖစ္ေနရင္ ကုသိုလ္ျဖစ္ေနတယ္။ အကုသိုလ္ မျဖစ္ဘူးေပါ့။
အကုသိုလ္စိတ္ျဖစ္ေနရင္ ကုသိုလ္စိတ္ သူ႔မွာ မရွိဘူး။ မျဖစ္ဘူးေပါ့။

ဒါေတြက ကိုယ္တိုင္ သိႏိုင္တာ။ သူမ်ားကို ေမးစရာ မလိုဘူး။

ဒါေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕ဟာေတြက်ေတာ့ လက္လွမ္းမမီေသးလို႔ေပါ့ေနာ္။ သူတို႔တေတြ ေရးၾကတဲ့ ေျပာၾကတဲ့ အီလက္ထ႐ြန္နစ္စကုပ္ ေခၚလား … အဲဒီဟာေတြနဲ႔ မလုပ္ႏိုင္ေသးလို႔ သူတို႔ ေရးထားတာနဲ႔ပဲ တို႔က ေက်နပ္ၿပီးေတာ့ ယံုေနရတယ္။ တစ္ေန႔ သူတို႔လိုပဲ တတ္ေျမာက္ခဲ့လို႔ လုပ္ႏိုင္ခဲ့ရင္ အဲဒီအခါက်ေတာ့ တို႔လည္း သူတို႔လိုပဲ လုပ္ႏိုင္မွာေပါ့။

အဲဒီလို အဘိညာဥ္ဆိုတာ ရေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ေသးလို႔ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာထားတာေတြပဲ တို႔တေတြက ယံုေနတယ္။ တို႔ကိုယ္တိုင္ တကယ္ အားထုတ္လို႔ အဘိညာဥ္ေတြရရင္ေတာ့ ဘယ္သူေျပာတာကိုမွ ယံုစရာ မလိုေတာ့ဘူး။ ကိုယ္တိုင္ ျမင္သြားၿပီ၊ ဟုတ္ၿပီလား။

ဒါေၾကာင့္ ေရွးတုန္းက … ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္က ရဟႏၲာေတြကို ယံုၾကည္မႈ မရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြလို႔ သံုးထားတဲ့ စကားလံုး တစ္လံုး ရွိတယ္။ ႐ုတ္တရက္ အမွတ္တမဲ့ဆိုရင္ေတာ့ အလြန္ရင့္သီးတဲ့ စကားလံုး တစ္လံုးေပါ့။ သဒၶါ မရွိဘူး။ ယံုၾကည္မႈ မရွိဘူး။ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္ေတြမွာ သဒၶါတရား မရွိဘူးေပါ့။

ဆိုလိုတာကေတာ့ သူမ်ားကို ယံုၾကည္ေနတာမ်ိဳး မရွိဘူး။ သူတစ္ပါး အေျပာနဲ႔ ယံုၾကည္မႈ မရွိဘူး။ ကိုယ္ကုိယ္တိုင္ တရားသိၿပီး နိဗၺာန္ကို ကိုယ္တိုင္ ျမင္ထားလို႔ပဲ။ သူမ်ား စကားအရ ယံုစရာ မလိုေတာ့ဘူး။ သူကိုယ္တိုင္ ျမင္သြားၿပီ။

ဒါေၾကာင့္ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္ကို တစ္ခါတေလ “အသဒၶပုဂၢိဳလ္” – “ယံုၾကည္မႈ သဒၶါတရား မရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္”လို႔ ဘာသာျပန္ၿပီး ေခၚၾကတယ္။

အမွန္ကေတာ့ သူတစ္ပါးရဲ႕ ယံုၾကည္မႈေနာက္ကို လိုက္ၿပီး ယံုၾကည္ရတာ မဟုတ္ဘူး။
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ သိၿပီး ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ၿပီး ကိုယ့္ယံုၾကည္မႈ အျပည့္အဝ ရွိေနတာေၾကာင့္ သူတစ္ပါးကို အားကိုးစရာ မလိုေတာ့ဘူးေပါ့။


အေၾကာင္းအက်ိဳး အေကာင္းအဆိုးမွ ကင္းသူ

ျမတ္စြာဘုရားရွင္က “ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္တို႔မည္သည္ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ မရွိၾကေသာ္လည္း ပုထုဇဥ္ေလာကသားမ်ားကဲ့သို႔ပင္ ရတနာသံုးပါး၌ အလြန္ ႐ိုေသ ေလးစားမႈ ႀကီးမားေတာ္မူၾကသည္”လို႔ မဇၥ်ိမပဏၰာသအ႒ကထာမွာ ဆိုထားတယ္။

ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္မ်ား ဒါန စေသာ ေကာင္းမႈ ကုသိုလ္ ျပဳၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ဆႏၵ ရာဂ ကင္းသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ ရဟႏၲာမ်ား ျပဳလုပ္ေသာ ေကာင္းမႈဒါန ေကာင္းမႈကုသိုလ္တို႔သည္ ကုသိုလ္ဟု မေခၚဆိုထိုက္ဘဲ ႀကိယာဟု ေခၚဆိုထိုက္ေၾကာင္း ဥပရိပဏၰာသအ႒ကထာမွာ ျပဆိုထားပါတယ္။ အေၾကာင္းရင္းမွာ ေနာက္ထပ္ ဘဝသစ္ မရွိၾကေတာ့လို႔ပါပဲ။

ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္တို႔တြင္ အကုသိုလ္ အျပဳအမူမ်ိဳး လုံးဝ မရွိေတာ့သျဖင့္ အကုသိုလ္ကံ မရွိေၾကာင္း ထင္ရွားပါသည္။ ထို႔အတူ ကုသိုလ္ျပဳၾကေသာ္လည္း ကုသိုလ္မျဖစ္ေတာ့ေပ။ ျပဳျခင္း ႀကိယာမွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။
သို႔ေသာ္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈကား ျပဳၾကပါသည္။

ေက်းဇူးရွင္ မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက သီလဝႏၲ သုတဝႏၲသုတၱန္ေဒသနာမွာ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္မ်ား ကုသိုလ္မရွိဘူးဆိုတာ ကုသိုလ္အမႈကို ျပဳၾကေပမယ့္ အဝိဇၨာ မရွိတဲ့အတြက္ အက်ိဳးေပးတဲ့ ကုသိုလ္ကံ မျဖစ္ဘဲ အက်ိဳးမေပးတဲ့ ႀကိယာမွ်သာ ျဖစ္တယ္။
ဒါေပမယ္လို႔ ေကာင္းမႈအမ်ိဳးမ်ိဳး ျပဳတယ္။ ဘုရားကို ႐ိုေသတယ္။ တရားေဟာတယ္။ တရားနာတယ္။ ဒုကၡေရာက္ေနသူေတြကို ကယ္တယ္လို႔ ေဟာထားပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ သရဏဂံုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး နားလည္စရာေလးေတြ ဒီေလာက္ဆိုရင္ အေတာ္ေလး ျပည့္စံုသြားပါၿပီ။


+++++
ဆရာေတာ္ အရွင္သီလာနႏၵာဘိဝံသ၏ “အေျခခံ ဗုဒၺဘာသာ ယဥ္ေက်းမႈ” မွ