တရားပြဲ မစမီ တပည့္ျဖစ္သူ အရွင္ပညာနႏၵက ဆရာေတာ္၏ ဘဝပံုရိပ္ကို ဖတ္ၾကား၏။
ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲရာဇဓမၼာဘိဝံသ၏ ဘဝပံုရိပ္
ဆရာေတာ္ကို ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၉၅ ခု ဝါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ ၁၃ ရက္၊ ခရစ္ႏွစ္ ၁၉၃၃ ခု ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႔၌ ဖြားျမင္ေတာ္မူသည္။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမ ငါးေယာက္အနက္ တတိယေျမာက္ သားရတနာ ျဖစ္သည္။ ၁၃၀၈ ခုႏွစ္ ေႏွာင္းတန္ခူးလတြင္ သာမေဏအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိသည္။၁၃၁၅ ခုႏွစ္ ပထမဝါဆိုလဆန္း ၅ ရက္ေန႔တြင္ ရဟန္းအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိသည္။ ဥပဇၥ်ာယ္မွာ ဆရာေတာ္ ဦးကိတၱိ ျဖစ္သည္။
အင္တိုင္း႐ြာ ေတာင္ေက်ာင္းဆရာေတာ္ ဦးရဝိႏၵ၊ ဆရာေတာ္ ဦးေကာဝိဒတို႔အထံတြင္ သင္ပုန္းႀကီးမွ စ၍ စတင္ ပညာသင္ခဲ့သည္။
၁၃၁၂ ခုႏွစ္ နယုန္လမွ စ၍ မုံ႐ြာၿမိဳ႕ မဟာေဇာတိကာရာမစာသင္တိုက္သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ယင္းတိုက္မွ ပထမငယ္ ပထမလတ္တန္းမ်ား ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။
၁၃၁၄ ခုႏွစ္ ေႏွာင္းတန္ခူးလဆန္း ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ မႏၲေလးၿမိဳ႕၊ ေတာင္သမန္တိုက္ ပုသိမ္ေက်ာင္းသို႔ ေရာက္ရွိၿပီး ပညာသင္ယူခဲ့သည္။
၁၃၁၅ ခုႏွစ္ နတ္ေတာ္လတြင္ မစိုးရိမ္တိုက္ႀကီးသို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕၍ ပညာသင္ခဲ့သည္။
မစိုးရိမ္တိုက္ႀကီးမွ ပထမႀကီးတန္း၊ စာသင္တန္း၊ အစိုးရစာခ်တန္း၊ သက်သီဟစာခ်တန္းမ်ားကို ေအာင္ျမင္သျဖင့္ မစိုးရိမ္တိုက္ႀကီး၌ ေက်ာင္းထိုင္နာယက စာခ်အျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။
မစိုးရိမ္တိုက္ႀကီး၌ ေျခာက္ႏွစ္တိတိ စာခ်ၿပီး ၁၃၂၉ ခုႏွစ္ တပို႔တြဲလ၌ စိန္ပန္း မစိုးရိမ္တိုက္သစ္သို႔ မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ႀကီး၏ အမိန္႔အရ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ေနထိုင္၍ စာခ်ခဲ့သည္။
ထိုအခ်ိန္က မစိုးရိမ္တိုက္သစ္ တစ္တိုက္လံုး စာသင္သား သံဃာ ၆၃-ပါးမွ်သာ ရွိသည္။
သံဃာဦးေရ တျဖည္းျဖည္း တိုးပြားလာရာ ၁၃၅၀ ခုႏွစ္၌ သံဃာ တစ္ေထာင္ေက်ာ္အထိ တိုးတက္လာသည္။
ယခုအခ်ိန္၌မူ ႏွစ္စဥ္ သံဃာ ၂၅၀၀-၃၀၀၀ ခန္႔အထိ တိုးတက္လာသည္။
စိန္ပန္း မစိုးရိမ္တိုက္သစ္၌ သံဃာမ်ားလြန္းသျဖင့္ ျပည္ႀကီးတံခြန္ၿမိဳ႕နယ္၌ မစိုးရိမ္တိုက္သစ္ တစ္တိုက္ တည္ေထာင္ခဲ့သည္။
ျပည္ႀကီးတံခြန္ မစိုးရိမ္တိုက္သစ္၌ သံဃာ ၃၀၀ ေက်ာ္ခန္႔ ေနထိုင္ သီတင္းသံုးလ်က္ ရွိသည္။
ယင္းတိုက္သစ္၌လည္း စာသင္သား သံဃာမ်ား တျဖည္းျဖည္း တိုးတက္လာၿပီး၊ ေသာက္သံုးေရ အဆင္မေျပလွေသာေၾကာင့္ ေဒးဝန္းၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ ဦးေပစိဘုရားအေနာက္ဖက္၌ မစိုးရိမ္တိုက္သစ္ အမွတ္(၃)ကို တည္ေထာင္ေပးခဲ့သည္။
ယင္းတိုက္၌ စာသင္သား သံဃာ ၁၀၀ ေက်ာ္ သီတင္းသံုး ေနထိုင္လ်က္ ရွိသည္။
ဆရာေတာ္သည္ ျပည္ႀကီးတံခြန္ မစိုးရိမ္တိုက္သစ္၌ ေန႔စဥ္ ကိုယ္တိုင္ စာေပပို႔ခ် သာသနာျပဳလ်က္ ရွိသည္။
ယခုအခါ သက္ေတာ္ (၇၈)ႏွစ္ျပည့္ရန္ တစ္လေက်ာ္မွ်သာ လိုေတာ့သည္။
ဆရာေတာ္ကိုယ္တိုင္ သံေဝဂဉာဏ္ အထူးပြားမ်ား၍ တကာ တကာမတို႔ကိုလည္း သံေဝဂျဖစ္ေအာင္ သံေဝဂတရားမ်ားသာ ေဟာၾကားေလ့ရွိသည္။
+++++
နယူးေယာက္ၿမိဳ႕ ေလာကခ်မ္းသာဘုရားေက်ာင္း၌ သံေဝဂၾသဝါဒကထာ ေဟာၾကား ခ်ီးျမႇင့္ရာ အရွင္ရ႒ပါလႏွင့္ ေကာရဗ်မင္းႀကီးတို႔၏ အေမးအေျဖကို ေကာက္ႏုတ္ကာ လကၤာမ်ားျဖင့္ ေဟာၾကားၿပီး၊ ၁၉၃၅ ခုႏွစ္က ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ဖြဲ႕ဆို ေရးစပ္ခဲ့ေသာ “သင္ေသသြားေသာ္” ကဗ်ာကိုလည္း မွတ္သားဖြယ္ ထည့္သြင္း ေဟာၾကားသြား၏။
သံေဝဂၾသဝါဒကထာ လကၤာမ်ား
- ဆိုးပင္ပ်ိဳးက၊ ဆိုးက်ိဳးရ၊ ေလာကဓမၼတာ။
- ပူ႐ုပ္ျဖစ္လာ၊ ေအး႐ုပ္မွာ၊ ေသခ်ာ ပ်က္ေပသည္။
- ေအး႐ုပ္ျဖစ္လာ၊ ပူ႐ုပ္မွာ၊ ေသခ်ာ ပ်က္ေပသည္။
- မီးေတာက္ေသရာ၊ မီးေရာင္ဝါ၊ မကြာ ပ်က္စီး၏။
- ထို႔တူမျခား၊ ႐ုပ္ပ်က္ျငား၊ ဓာတ္သား နာမ္ပ်က္၏။
- ‘ဇရာ’‘ဗ်ာဓိ’၊ ‘ေဘာ’‘ဉာတိ’၊ ပါရိဇုည ေလး။ (ပါရိဇုည = ပ်က္စီးျခင္း)
- ႏုနယ္႐ုပ္ဆင္း၊ ပ်ိဳမ်စ္ျခင္းကား၊ အိုျခင္းေနာက္ဆံုး ရွိေခ်။
- ခႏၶကိုယ္ဆိုး၊ ဤ႐ုပ္မ်ိဳးကား၊ တိုး၍ မပ်ိဳ၊ အိုသာ အိုခဲ့။
- ေရာဂါကင္းရွင္း၊ က်န္းမာျခင္းကား၊ နာျခင္းေနာက္ဆံုး ရွိေခ်၏။
- ဝိညာဥ္တင္းလင္း၊ သက္ရွင္ျခင္းကား၊ ေသမင္းေနာက္ဆံုး ရွိေခ်၏။
- ပုခက္ႏွင့္ေပ၊ ေဝးေလေလ၊ နီးေလ သခ်ႋဳင္းေပတကား။
ေၾသာ္ ... လူ႕ျပည္ေလာက၊ လူ႔ဘဝကား
အိုရ နာရ၊ ေသရဦးမည္
မွန္ေပသည္တည့္။
သို႔တၿပီးကား
သင္ေသသြားေသာ္
သင္ဖြားေသာေျမ
သင္တို႔ေျမသည္
အေျခတိုးျမင့္ က်န္ေကာင္းသင့္၏။
သင္၏မ်ိဳးသား၊ စာစကားလည္း
ႀကီးပြားတက္ျမင့္ က်န္ေကာင္းသင့္၏။
သင္ဦးခ်၍
အမွ်ေဝရာ
ေစတီသာႏွင့္
သစၥာအေရာင္
ဉာဏ္တန္ေဆာင္လည္း
ေျပာင္လ်က္ ဝင္းလ်က္ က်န္ေစသတည္း။
ေဇာ္ဂ်ီ
(အိုးေဝမဂၢဇင္း၊ အတြဲ ၅၊ အမွတ္ ၁၊ ဒီဇင္ဘာ ၁၉၃၅)
No comments:
Post a Comment