Tuesday, May 31, 2011
Wednesday, May 25, 2011
ေလာကခ်မ္းသာေစတီေတာ္ (၂၀၁၁ ေမ ၂၄-၂၅)
နယူးဂ်ာစီ မဟာစည္သတိပ႒ာန္ရိပ္သာရွိ ေလာကခ်မ္းသာေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး၏ ေလးႀကိမ္ေျမာက္ ဗုဒၶပူဇနိယပြဲေတာ္ကို ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ေမလ ၂၉ ရက္ တနဂၤေႏြေန႔တြင္ က်င္းပ ျပဳလုပ္မည္ျဖစ္ရာ ေစတီေတာ္ အထက္ပစၥယံႏွင့္ ပလႅင္ခံုတို႔ တိုးတက္ ၿပီးစီးမႈကို ေမလ ၂၄-၂၅ ရက္မ်ားက ေတြ႕ရစဥ္။
ေစတီယဂၤနဝတ္
ဗုဒၶဘာသာမ်ား သိသင့္ က်င့္သင့္တဲ့ ေစတီယဂၤနဝတ္အေၾကာင္းကို ေဆြးေႏြး တင္ျပလိုပါတယ္။
ေစတီယဂၤနဝတ္ဆိုသည္မွာ “ေစတီဝဂၤနဝတၱ”ဟူေသာ ပါဠိစကားကို “ေစတီယဂၤနဝတ္”လို႔ ျမန္မာမႈျပဳၿပီး ေခၚထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
‘ေစတီ’ရဲ႕ အဓိပၸာယ္မွာ အေလးအျမတ္ျပဳအပ္၊ အ႐ုိအေသျပဳအပ္၊ ရွိခိုးအပ္ေသာ အရာဌာန အေဆာက္အဦစသည္ကို ဆိုလိုၿပီး၊ ‘ဝတၱ’ကေတာ့ ယင္းေစတီေတာ္အား ပူေဇာ္မႈအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ပူေဇာ္ျခင္းလို႔ ဆိုလိုပါတယ္။
အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ သစ္ပင္ႀကီးမ်ားအပါအဝင္ ဟိႏၵဴေစတီေတြ အမ်ားအျပား ရွိပါတယ္။
ဗုဒၶဘာသာႏိုင္ငံမ်ားမွာေတာ့ ဗုဒၶေစတီေတာ္ေတြကို ဖူးေတြ႕ရပါတယ္။
အေမရိကန္ႏိုင္ငံ နယူးဂ်ာစီျပည္နယ္၊ မနာလပန္ၿမိဳ႕၊ အဂၤလစ္ရွ္ေတာင္းမွာ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာ တည္ထား ကိုးကြယ္ထားေသာ “ေလာကခ်မ္းသာေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး”သည္ ဗုဒၶဘာသာေစတီေတာ္ႀကီးတစ္ဆူ ျဖစ္ပါတယ္။
ဤေစတီေတာ္ႀကီးအား ပူေဇာ္မႈအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ေစတီယဂၤနဝတ္မ်ားကို ျဖည့္က်င့္ ဆည္းပူးၾကကာ ကုသိုလ္မဂၤလာ အျဖာျဖာကို ရယူႏိုင္ၾကပါၿပီ။
ေလာကခ်မ္းသာေစတီ ဘုရားပြဲေတာ္ကို ပထမဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၂၅)ရက္ေန႔မွာ စည္ကား သိုက္ၿမိဳက္စြာ က်င္းပျပဳလုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ဘုရားဝတၱကေျမကိုလည္း ႏွစ္ဧက တိုးခ်ဲ႕ ဝယ္ယူထားခဲ့ပါတယ္။
ဘုရားပြဲေတာ္အမီ ေစတီေတာ္ကို ဆက္လက္ အၿပီးသတ္ တည္ေဆာက္ျခင္း၊ ဘုရားဝတၱကေျမသစ္မွာ သစ္ပင္ ျခံဳႏြယ္မ်ားကို သန္႔ရွင္းျခင္း၊ ေျမညိႇျခင္း စတဲ့ ေစတီယဂၤနဝတ္မ်ားကို အသင္းအမႈေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေစတနာရွင္ အသင္းမိတ္ေဆြမ်ား စုေပါင္း၍ အခါအားေလ်ာ္စြာ လုပ္အား ေငြအား ဒါမ်ား ေပးလႉခဲ့ၾကပါတယ္။
ဘုရားပြဲေတာ္အႀကိဳမွာ ျပဳလုပ္ရတဲ့ ေစတီယဂၤနဝတ္ကေတာ့ ပိုၿပီး အေရးႀကီးပါတယ္။
ဒါမွသာ ဘုရားပြဲေတာ္မွာ ဘုရားဖူးမ်ား စိတ္ၾကည္ႏူး ခ်မ္းသာစြာ ဘုရားကို ၾကည္ညိဳႏိုင္ၾကၿပီး ကုသိုလ္ ဘာဝနာမ်ားကို ပြားမ်ားႏိုင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အမ်ားအတြက္ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ျခင္းျဖင့္ ကံ,ကံ၏ အေၾကာင္းအက်ိဳးတရားအရ မိမိတို႔မွာလည္း စိတ္ခ်မ္းသာျခင္း အက်ိဳးကို ေကာင္းစြာ ရရွိခံစားရမွာ အမွန္ ျဖစ္ပါတယ္။
နိဗၺာန္ကို ရည္မွန္းၿပီး ျပဳလုပ္လွ်င္လည္း နိဗၺာန္ေရာက္တဲ့အထိ အက်ိဳးေပးပါလိမ့္မယ္။
သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေစတီတည္ထားလွ်င္ ေစတီယဂၤနဝတ္ကို ျဖည့္က်င့္ရ၏။
ေဗာဓိပင္ရွိလွ်င္ ေဗာဓိပင္ကို ေရေလာင္းျခင္း၊ သန္႔ရွင္းျခင္းဟူေသာ ေဗာဓိယဂၤနဝတ္ကို ျဖည့္က်င့္ရ၏။
ေက်ာင္း, ဓမၼာ႐ုံမ်ား တည္ေဆာက္ထားလွ်င္လည္း ေက်ာင္း, ဓမၼာ႐ုံမ်ားကို သန္႔ရွင္း ျပဳျပင္မႈ ေသနာသနဝတ္မ်ား ျပဳလုပ္ရပါတယ္။
ေစတီ, ေက်ာင္းကို အမွီျပဳၿပီး ေနသူသည္ ဤက်င့္ဝတ္မ်ားကို မျဖည့္က်င့္လွ်င္ သီလစသည္ မျပည့္စံုေတာ့ဘဲ နိဗၺာန္ႏွင့္ လြဲရပါေတာ့တယ္။
ေရွးအခါက အိႏၵိယတြင္ ‘တိႆ’အမည္ရွိတဲ့ ေတာရေက်ာင္းရဟန္းေတာ္ တစ္ပါးသည္ ေက်ာင္းအနီးမွ ေစတီရင္ျပင္ေတာ္ကို ေန႔စဥ္ တံျမက္လွဲ သန္႔ရွင္း၍ ေစတီယဂၤနဝတ္ကို ျဖည့္က်င့္ေလ့ရွိပါတယ္။
ေစတီရင္ျပင္ေတာ္ကို သန္႔ရွင္းၿပီးေသာအခါ အရဟံအစရွိတဲ့ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေတြကို အာ႐ုံျပဳ၍ ဗုဒၶါႏုႆတိကမၼ႒ာန္းကို စီးျဖန္း အားထုတ္ပါတယ္။
တစ္ေန႔ေသာအခါမွာ တိႆမေထရ္ ေစတီရင္ျပင္ေတာ္ကို တံျမက္လွဲ သန္႔ရွင္းေနစဥ္မွာ မာရ္နတ္က ‘ေမ်ာက္’ေယာင္ ေဆာင္ၿပီး ေစတီရင္ျပင္မွာ အညစ္အေၾကးေတြ စြန္႔ပါတယ္။
‘ႏြား’ေယာင္ ေဆာင္ၿပီးလည္း အညစ္အေၾကးေတြ စြန္႔ကာ ညစ္ပတ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ပါတယ္။
မေထရ္ တရားႏွလံုးမသြင္းႏိုင္ေအာင္ ေႏွာက္ယွက္ေနျခင္းပါ။
တိႆမေထရ္လည္း မာရ္နတ္မွန္း သိရွိ၍ မာရ္နတ္ကို “အသင္သည္ သက္ေတာ္ထင္ရွား ျမတ္ဘုရားကို မွီလိုက္လို႔ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ပံုသႏၲာန္ေတာ္ကို ဖန္ဆင္းျပေပးပါ။ အကၽြႏု္ပ္ သက္ေတာ္ထင္ရွား ဘုရားရဲ႕ ပံုေတာ္ကို ၾကည္ညိဳခ်င္လွပါတယ္”လို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္။
မာရ္နတ္ႀကီး ဖန္ဆင္းျပတဲ့ ဘုရားရွင္၏ ပုံသႏၲာန္ေတာ္ကို ဖူးျမင္ရေသာအခါ မေထရ္မွာ ဘုရားအေပၚ ၾကည္ညိဳလွသည့္ ပီတီစိတ္ေတြ တသိမ့္သိမ့္ ျဖစ္ေပၚလာပါေတာ့တယ္။
အဲဒီ ပီတိစိတ္ေတြ ေပၚလိုက္ေပ်ာက္လိုက္ ျဖစ္ေနမႈကို ဝိပႆနာ ဆက္လက္ ႐ႈမွတ္ ပြားမ်ားေနစဥ္မွာပဲ သစၥာေလးပါးကို သိျမင္ၿပီး ရဟႏၲာျဖစ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
တိႆမေထရ္ကဲ့သို႔ ေလာကခ်မ္းသာေစတီေတာ္ႀကီးမွာ တံျမက္လွဲျခင္း၊ ျမက္ရိတ္ျခင္း စတဲ့ သန္႔ရွင္းမႈလုပ္ငန္း ေစတီယဂၤနဝတ္မ်ား ျဖည့္က်င့္၍ ဗုဒၶါႏုႆတိဘာဝနာ, သတိပ႒ာန္ ဝိပႆနာတရား ပြားမ်ားၾကကာ ျဖစ္ပ်က္မစပ္ အၿငိမ္းဓာတ္ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳလိုက္ရပါသတည္း။
ကိုရင္ေခ်ာ
ေစတီယဂၤနဝတ္ဆိုသည္မွာ “ေစတီဝဂၤနဝတၱ”ဟူေသာ ပါဠိစကားကို “ေစတီယဂၤနဝတ္”လို႔ ျမန္မာမႈျပဳၿပီး ေခၚထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
‘ေစတီ’ရဲ႕ အဓိပၸာယ္မွာ အေလးအျမတ္ျပဳအပ္၊ အ႐ုိအေသျပဳအပ္၊ ရွိခိုးအပ္ေသာ အရာဌာန အေဆာက္အဦစသည္ကို ဆိုလိုၿပီး၊ ‘ဝတၱ’ကေတာ့ ယင္းေစတီေတာ္အား ပူေဇာ္မႈအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ပူေဇာ္ျခင္းလို႔ ဆိုလိုပါတယ္။
အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ သစ္ပင္ႀကီးမ်ားအပါအဝင္ ဟိႏၵဴေစတီေတြ အမ်ားအျပား ရွိပါတယ္။
ဗုဒၶဘာသာႏိုင္ငံမ်ားမွာေတာ့ ဗုဒၶေစတီေတာ္ေတြကို ဖူးေတြ႕ရပါတယ္။
အေမရိကန္ႏိုင္ငံ နယူးဂ်ာစီျပည္နယ္၊ မနာလပန္ၿမိဳ႕၊ အဂၤလစ္ရွ္ေတာင္းမွာ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာ တည္ထား ကိုးကြယ္ထားေသာ “ေလာကခ်မ္းသာေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး”သည္ ဗုဒၶဘာသာေစတီေတာ္ႀကီးတစ္ဆူ ျဖစ္ပါတယ္။
ဤေစတီေတာ္ႀကီးအား ပူေဇာ္မႈအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ေစတီယဂၤနဝတ္မ်ားကို ျဖည့္က်င့္ ဆည္းပူးၾကကာ ကုသိုလ္မဂၤလာ အျဖာျဖာကို ရယူႏိုင္ၾကပါၿပီ။
ေလာကခ်မ္းသာေစတီ ဘုရားပြဲေတာ္ကို ပထမဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၂၅)ရက္ေန႔မွာ စည္ကား သိုက္ၿမိဳက္စြာ က်င္းပျပဳလုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ဘုရားဝတၱကေျမကိုလည္း ႏွစ္ဧက တိုးခ်ဲ႕ ဝယ္ယူထားခဲ့ပါတယ္။
ဘုရားပြဲေတာ္အမီ ေစတီေတာ္ကို ဆက္လက္ အၿပီးသတ္ တည္ေဆာက္ျခင္း၊ ဘုရားဝတၱကေျမသစ္မွာ သစ္ပင္ ျခံဳႏြယ္မ်ားကို သန္႔ရွင္းျခင္း၊ ေျမညိႇျခင္း စတဲ့ ေစတီယဂၤနဝတ္မ်ားကို အသင္းအမႈေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေစတနာရွင္ အသင္းမိတ္ေဆြမ်ား စုေပါင္း၍ အခါအားေလ်ာ္စြာ လုပ္အား ေငြအား ဒါမ်ား ေပးလႉခဲ့ၾကပါတယ္။
ဘုရားပြဲေတာ္အႀကိဳမွာ ျပဳလုပ္ရတဲ့ ေစတီယဂၤနဝတ္ကေတာ့ ပိုၿပီး အေရးႀကီးပါတယ္။
ဒါမွသာ ဘုရားပြဲေတာ္မွာ ဘုရားဖူးမ်ား စိတ္ၾကည္ႏူး ခ်မ္းသာစြာ ဘုရားကို ၾကည္ညိဳႏိုင္ၾကၿပီး ကုသိုလ္ ဘာဝနာမ်ားကို ပြားမ်ားႏိုင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အမ်ားအတြက္ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ျခင္းျဖင့္ ကံ,ကံ၏ အေၾကာင္းအက်ိဳးတရားအရ မိမိတို႔မွာလည္း စိတ္ခ်မ္းသာျခင္း အက်ိဳးကို ေကာင္းစြာ ရရွိခံစားရမွာ အမွန္ ျဖစ္ပါတယ္။
နိဗၺာန္ကို ရည္မွန္းၿပီး ျပဳလုပ္လွ်င္လည္း နိဗၺာန္ေရာက္တဲ့အထိ အက်ိဳးေပးပါလိမ့္မယ္။
သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေစတီတည္ထားလွ်င္ ေစတီယဂၤနဝတ္ကို ျဖည့္က်င့္ရ၏။
ေဗာဓိပင္ရွိလွ်င္ ေဗာဓိပင္ကို ေရေလာင္းျခင္း၊ သန္႔ရွင္းျခင္းဟူေသာ ေဗာဓိယဂၤနဝတ္ကို ျဖည့္က်င့္ရ၏။
ေက်ာင္း, ဓမၼာ႐ုံမ်ား တည္ေဆာက္ထားလွ်င္လည္း ေက်ာင္း, ဓမၼာ႐ုံမ်ားကို သန္႔ရွင္း ျပဳျပင္မႈ ေသနာသနဝတ္မ်ား ျပဳလုပ္ရပါတယ္။
ေစတီ, ေက်ာင္းကို အမွီျပဳၿပီး ေနသူသည္ ဤက်င့္ဝတ္မ်ားကို မျဖည့္က်င့္လွ်င္ သီလစသည္ မျပည့္စံုေတာ့ဘဲ နိဗၺာန္ႏွင့္ လြဲရပါေတာ့တယ္။
ေရွးအခါက အိႏၵိယတြင္ ‘တိႆ’အမည္ရွိတဲ့ ေတာရေက်ာင္းရဟန္းေတာ္ တစ္ပါးသည္ ေက်ာင္းအနီးမွ ေစတီရင္ျပင္ေတာ္ကို ေန႔စဥ္ တံျမက္လွဲ သန္႔ရွင္း၍ ေစတီယဂၤနဝတ္ကို ျဖည့္က်င့္ေလ့ရွိပါတယ္။
ေစတီရင္ျပင္ေတာ္ကို သန္႔ရွင္းၿပီးေသာအခါ အရဟံအစရွိတဲ့ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေတြကို အာ႐ုံျပဳ၍ ဗုဒၶါႏုႆတိကမၼ႒ာန္းကို စီးျဖန္း အားထုတ္ပါတယ္။
တစ္ေန႔ေသာအခါမွာ တိႆမေထရ္ ေစတီရင္ျပင္ေတာ္ကို တံျမက္လွဲ သန္႔ရွင္းေနစဥ္မွာ မာရ္နတ္က ‘ေမ်ာက္’ေယာင္ ေဆာင္ၿပီး ေစတီရင္ျပင္မွာ အညစ္အေၾကးေတြ စြန္႔ပါတယ္။
‘ႏြား’ေယာင္ ေဆာင္ၿပီးလည္း အညစ္အေၾကးေတြ စြန္႔ကာ ညစ္ပတ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ပါတယ္။
မေထရ္ တရားႏွလံုးမသြင္းႏိုင္ေအာင္ ေႏွာက္ယွက္ေနျခင္းပါ။
တိႆမေထရ္လည္း မာရ္နတ္မွန္း သိရွိ၍ မာရ္နတ္ကို “အသင္သည္ သက္ေတာ္ထင္ရွား ျမတ္ဘုရားကို မွီလိုက္လို႔ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ပံုသႏၲာန္ေတာ္ကို ဖန္ဆင္းျပေပးပါ။ အကၽြႏု္ပ္ သက္ေတာ္ထင္ရွား ဘုရားရဲ႕ ပံုေတာ္ကို ၾကည္ညိဳခ်င္လွပါတယ္”လို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္။
မာရ္နတ္ႀကီး ဖန္ဆင္းျပတဲ့ ဘုရားရွင္၏ ပုံသႏၲာန္ေတာ္ကို ဖူးျမင္ရေသာအခါ မေထရ္မွာ ဘုရားအေပၚ ၾကည္ညိဳလွသည့္ ပီတီစိတ္ေတြ တသိမ့္သိမ့္ ျဖစ္ေပၚလာပါေတာ့တယ္။
အဲဒီ ပီတိစိတ္ေတြ ေပၚလိုက္ေပ်ာက္လိုက္ ျဖစ္ေနမႈကို ဝိပႆနာ ဆက္လက္ ႐ႈမွတ္ ပြားမ်ားေနစဥ္မွာပဲ သစၥာေလးပါးကို သိျမင္ၿပီး ရဟႏၲာျဖစ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
တိႆမေထရ္ကဲ့သို႔ ေလာကခ်မ္းသာေစတီေတာ္ႀကီးမွာ တံျမက္လွဲျခင္း၊ ျမက္ရိတ္ျခင္း စတဲ့ သန္႔ရွင္းမႈလုပ္ငန္း ေစတီယဂၤနဝတ္မ်ား ျဖည့္က်င့္၍ ဗုဒၶါႏုႆတိဘာဝနာ, သတိပ႒ာန္ ဝိပႆနာတရား ပြားမ်ားၾကကာ ျဖစ္ပ်က္မစပ္ အၿငိမ္းဓာတ္ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳလိုက္ရပါသတည္း။
ကိုရင္ေခ်ာ
Monday, May 23, 2011
ကုသိုလ္တိုးပြား အက်ိဳးမ်ား
နယူးဂ်ာစီ မဟာစည္သတိပ႒ာန္ရိပ္သာ၌ ေလးႀကိမ္ေျမာက္ ေလာကခ်မ္းသာ ဓာတ္ေပါင္းစု ဆုေတာင္းျပည့္ ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး၏ ဗုဒၶပူဇနိယပြဲေတာ္ကို ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ေမလ ၂၉ ရက္ တနဂၤေႏြေန႔တြင္ စည္ကား သိုက္ၿမိဳက္စြာ က်င္းပၾကမည္ ျဖစ္သည္။
ဘုရားပြဲေတာ္အတြက္ ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္ျခင္း လုပ္ငန္းမ်ားကို ပြဲေတာ္မတိုင္မီ တစ္ပတ္၌ ေဆာင္႐ြက္ေလ့ရွိ၏။
ယခုႏွစ္တြင္ နယူးဂ်ာစီ မဟာစည္သတိပ႒ာန္ရိပ္သာ ဆရာေတာ္ ဦးပညာသီဟ၏ စိတ္ကူး ၾကံဆမႈ၊ ပန္းခ်ီအႏုပညာရွင္ ဦးေအာင္ေက်ာ္မိုး၏ အႏုပညာလက္ရာ၊ ဦးေက်ာ္သူျမတ္ႏွင့္ ကိုထြန္းထြန္းတို႔၏ အဂၤေတေလာင္းရန္ ပံုစံခြက္ ျပဳလုပ္ေပးမႈ၊ ကိုရဲလင္း, ကိုသက္ဝင္း, ကိုပညာတို႔၏ ဝိုင္းဝန္း ကူညီ လုပ္အားေပးမႈ စေသာ အသိပညာ, အတတ္ပညာ, လုပ္အားေဝယ်ာဝစၥ ေပါင္းစုမႈ အသီးသီးတို႔မွ ေပါက္ဖြားလာေသာ စိန္ေတာင္ငယ္ေပါင္း (၈၀)တုိ႔ကို ဘုရားပြဲေတာ္အမီ သြန္းေလာင္း ျပဳလုပ္ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။
ဘုရားပြဲေတာ္က်င္းပျပဳလုပ္ရန္ တစ္ပတ္အလို ေမလ ၂၂ ရက္ တနဂၤေႏြေန႔က ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္ သန္႔ရွင္းေရး၊ ရိပ္သာဝင္းအတြင္း ျမက္ရိတ္ျခင္း၊ စိန္ေတာင္ငယ္ (၈၀)တို႔ကို လက္ရွိ ဓမၼာ႐ုံအတြင္းမွ ေစတီေတာ္ ပစၥယံသို႔ လက္ဆင့္ကမ္း သယ္ေဆာင္ျခင္း စသည့္ အေထြေထြ လုပ္အားဒါနေပးပြဲကို ညီညာ႐ႊင္ပ် ဝမ္းသာအားရ လုပ္အားေပးလႉခဲ့ၾကပါသည္။
ထိုေန႔က ေဒၚျမျမစိုးက ေမြးေန႔အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ဆရာေတာ္ဦးပညာသီဟႏွင့္ ဦးေသာဘနတို႔အား ေန႔ဆြမ္းဆက္ကပ္ျခင္း၊ ေစတီေတာ္ႏွင့္ ဓမၼာ႐ုံ ေယာဂီေက်ာင္းေဆာင္ေတာ္ႀကီး ေဆာက္လုပ္ေရးအတြက္ လႉဒါန္းျခင္း စသည့္ ကုသိုလ္ ေကာင္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္၏။
အပတ္စဥ္ တနဂၤေႏြေန႔တိုင္း နယူးဂ်ာစီရိပ္သာ ဓမၼာ႐ုံ၌ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ အေျခခံယဥ္ေက်းမႈသင္တန္း က်င္းပ ျပဳလုပ္ရာ၊ သင္တန္းသို႔ တက္ေရာက္လာၾကေသာ သင္တန္းသား ကေလးငယ္မ်ား၊ သင္တန္းသားမ်ား၏ မိဘမ်ား၊ ေလ့လာသူမ်ား၊ ဖိတ္ၾကားထားေသာ ေဆြမ်ိဳး မိတ္သဂၤဟမ်ား၊ လုပ္အားေပးလာေရာက္ၾကေသာ ေအဘီဘီေအအသင္း အမႈေဆာင္မ်ားတို႔ကိုလည္း ေမြးေန႔အလႉရွင္မိသားစုမ်ားက ေန႔လယ္စာ ျမန္မာထမင္းဟင္း၊ သစ္သီးမ်ိဳးစံု၊ အခ်ိဳမုန္႔မ်ားႏွင့္ လက္ဖက္ရည္တို႔ျဖင့္ ဧည့္ခံ ေကၽြးေမြးၾကသည္။
ထိုေန႔က အေထြေထြ လုပ္အားဒါန ေပးလႉၾကသူမ်ားကို မွတ္မိသမွ် ေဖာ္ျပရလွ်င္ -
ထိုေန႔က မိုးအံု႔ေနေသာ္လည္း မိုး႐ြာသြန္းျခင္း မရွိေပ။ ရာသီဥတုမွာ အနည္းငယ္မွ် ေအး၏။
လုပ္အားေပးၾကသူမ်ားက တက္ညီလက္ညီ လုပ္ကိုင္ ေဆာင္႐ြက္ေနၾကသည္ကို ျမင္ရသည္မွာ အထူး ဝမ္းသာ ႐ႊင္ပ် အားက်ဖြယ္ ျဖစ္၏။
အလႉရွင္မိသားစုမွာလည္း မိမိတို႔ ျပဳရေသာ ဒါနကုသိုလ္ႏွင့္ ပါဝင္ ေဆာင္႐ြက္ခြင့္ရေသာ လုပ္အား ဒါနကုသိုလ္တို႔အတြက္ ေက်နပ္ ဝမ္းသာ ပီတိျဖာေနၾကသည္။
ကုသိုလ္တိုးပြား အက်ိဳးမ်ားေစသည့္ အမႈကိစၥမ်ားကို ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ရေသာ ေန႔ကေလးတစ္ေန႔အျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္ရပါသည္။
ေစာဝင္း
(၂၂-ေမ-၂၀၁၁)
ဘုရားပြဲေတာ္အတြက္ ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္ျခင္း လုပ္ငန္းမ်ားကို ပြဲေတာ္မတိုင္မီ တစ္ပတ္၌ ေဆာင္႐ြက္ေလ့ရွိ၏။
ယခုႏွစ္တြင္ နယူးဂ်ာစီ မဟာစည္သတိပ႒ာန္ရိပ္သာ ဆရာေတာ္ ဦးပညာသီဟ၏ စိတ္ကူး ၾကံဆမႈ၊ ပန္းခ်ီအႏုပညာရွင္ ဦးေအာင္ေက်ာ္မိုး၏ အႏုပညာလက္ရာ၊ ဦးေက်ာ္သူျမတ္ႏွင့္ ကိုထြန္းထြန္းတို႔၏ အဂၤေတေလာင္းရန္ ပံုစံခြက္ ျပဳလုပ္ေပးမႈ၊ ကိုရဲလင္း, ကိုသက္ဝင္း, ကိုပညာတို႔၏ ဝိုင္းဝန္း ကူညီ လုပ္အားေပးမႈ စေသာ အသိပညာ, အတတ္ပညာ, လုပ္အားေဝယ်ာဝစၥ ေပါင္းစုမႈ အသီးသီးတို႔မွ ေပါက္ဖြားလာေသာ စိန္ေတာင္ငယ္ေပါင္း (၈၀)တုိ႔ကို ဘုရားပြဲေတာ္အမီ သြန္းေလာင္း ျပဳလုပ္ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။
ဘုရားပြဲေတာ္က်င္းပျပဳလုပ္ရန္ တစ္ပတ္အလို ေမလ ၂၂ ရက္ တနဂၤေႏြေန႔က ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္ သန္႔ရွင္းေရး၊ ရိပ္သာဝင္းအတြင္း ျမက္ရိတ္ျခင္း၊ စိန္ေတာင္ငယ္ (၈၀)တို႔ကို လက္ရွိ ဓမၼာ႐ုံအတြင္းမွ ေစတီေတာ္ ပစၥယံသို႔ လက္ဆင့္ကမ္း သယ္ေဆာင္ျခင္း စသည့္ အေထြေထြ လုပ္အားဒါနေပးပြဲကို ညီညာ႐ႊင္ပ် ဝမ္းသာအားရ လုပ္အားေပးလႉခဲ့ၾကပါသည္။
ထိုေန႔က ေဒၚျမျမစိုးက ေမြးေန႔အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ဆရာေတာ္ဦးပညာသီဟႏွင့္ ဦးေသာဘနတို႔အား ေန႔ဆြမ္းဆက္ကပ္ျခင္း၊ ေစတီေတာ္ႏွင့္ ဓမၼာ႐ုံ ေယာဂီေက်ာင္းေဆာင္ေတာ္ႀကီး ေဆာက္လုပ္ေရးအတြက္ လႉဒါန္းျခင္း စသည့္ ကုသိုလ္ ေကာင္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္၏။
အပတ္စဥ္ တနဂၤေႏြေန႔တိုင္း နယူးဂ်ာစီရိပ္သာ ဓမၼာ႐ုံ၌ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ အေျခခံယဥ္ေက်းမႈသင္တန္း က်င္းပ ျပဳလုပ္ရာ၊ သင္တန္းသို႔ တက္ေရာက္လာၾကေသာ သင္တန္းသား ကေလးငယ္မ်ား၊ သင္တန္းသားမ်ား၏ မိဘမ်ား၊ ေလ့လာသူမ်ား၊ ဖိတ္ၾကားထားေသာ ေဆြမ်ိဳး မိတ္သဂၤဟမ်ား၊ လုပ္အားေပးလာေရာက္ၾကေသာ ေအဘီဘီေအအသင္း အမႈေဆာင္မ်ားတို႔ကိုလည္း ေမြးေန႔အလႉရွင္မိသားစုမ်ားက ေန႔လယ္စာ ျမန္မာထမင္းဟင္း၊ သစ္သီးမ်ိဳးစံု၊ အခ်ိဳမုန္႔မ်ားႏွင့္ လက္ဖက္ရည္တို႔ျဖင့္ ဧည့္ခံ ေကၽြးေမြးၾကသည္။
ထိုေန႔က အေထြေထြ လုပ္အားဒါန ေပးလႉၾကသူမ်ားကို မွတ္မိသမွ် ေဖာ္ျပရလွ်င္ -
- ဦးစိန္ျမင့္
- ကိုေအးခိုင္
- ေဒါက္တာရာျပည့္ + ေဒါက္တာေစာသဇင္
- ေဒါက္တာစိန္သန္း
- ေဒါက္တာရဲေက်ာ္ေအာင္
- ကိုဖိုးသား
- ကိုေဇယ်ာၿဖိဳး
- ဦးေစာဝင္း ႏွင့္
- ေဘာ္စတြန္မွ ဘုရားဖူးေရာက္လာေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြတစ္ဦးတို႔ ျဖစ္၏။
ထိုေန႔က မိုးအံု႔ေနေသာ္လည္း မိုး႐ြာသြန္းျခင္း မရွိေပ။ ရာသီဥတုမွာ အနည္းငယ္မွ် ေအး၏။
လုပ္အားေပးၾကသူမ်ားက တက္ညီလက္ညီ လုပ္ကိုင္ ေဆာင္႐ြက္ေနၾကသည္ကို ျမင္ရသည္မွာ အထူး ဝမ္းသာ ႐ႊင္ပ် အားက်ဖြယ္ ျဖစ္၏။
အလႉရွင္မိသားစုမွာလည္း မိမိတို႔ ျပဳရေသာ ဒါနကုသိုလ္ႏွင့္ ပါဝင္ ေဆာင္႐ြက္ခြင့္ရေသာ လုပ္အား ဒါနကုသိုလ္တို႔အတြက္ ေက်နပ္ ဝမ္းသာ ပီတိျဖာေနၾကသည္။
ကုသိုလ္တိုးပြား အက်ိဳးမ်ားေစသည့္ အမႈကိစၥမ်ားကို ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ရေသာ ေန႔ကေလးတစ္ေန႔အျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္ရပါသည္။
ေစာဝင္း
(၂၂-ေမ-၂၀၁၁)
ေလာကခ်မ္းသာအရံေစတီေတာ္မ်ား ထီးေတာ္တင္
နယူးဂ်ာစီ မဟာစည္သတိပ႒ာန္ရိပ္သာရွိ ေလာကခ်မ္းသာေစတီေတာ္၏ အရံေစတီေတာ္ငယ္မ်ား ထီးေတာ္တင္ျခင္းကို ေလးႀကိမ္ေျမာက္ ဗုဒၶပူဇနိယပြဲေတာ္အမီ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ေမလ ၁၂ ၾကာသပေတးေန႔တြင္ ျပဳလုပ္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့၏။
အရံေစတီေတာ္ငယ္မ်ား ထီးေတာ္တင္ျခင္းကို ထီးေတာ္အလႉရွင္မ်ားကိုပါ ဖိတ္ၾကား၍ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ က်င္းပ ျပဳလုပ္ရန္ စီစဥ္ထားရွိခဲ့ေသာ္လည္း အားလပ္ရက္အခက္အခဲႏွင့္ ထီးေတာ္မ်ား ထိန္းသိမ္းထားရသည္မွာ အခ်ိန္ၾကာျမင့္ေနၿပီျဖစ္၍ နယူးဂ်ာစီ မဟာစည္သတိပ႒ာန္ရိပ္သာ ဆရာေတာ္မ်ား ဦးေဆာင္ကာ အေမရိကန္ ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာအသင္း၏ နည္းပညာဆိုင္ရာ အၾကံေပးအရာရွိ အင္ဂ်င္နီယာ ဦးေမာင္ေမာင္တို႔ ကိုယ္တိုင္ ထီးေတာ္တင္ခဲ့ၾကပါသည္။
ေလာကခ်မ္းသာေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး၏ ေလးႀကိမ္ေျမာက္ ဗုဒၶပူဇနိယပြဲေတာ္ကို ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ေမလ ၂၉ ရက္ တနဂၤေႏြေန႔တြင္ က်င္းပ ျပဳလုပ္မည္ ျဖစ္သည္။
အရံေစတီေတာ္ငယ္မ်ား ထီးေတာ္တင္ျခင္းကို ထီးေတာ္အလႉရွင္မ်ားကိုပါ ဖိတ္ၾကား၍ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ က်င္းပ ျပဳလုပ္ရန္ စီစဥ္ထားရွိခဲ့ေသာ္လည္း အားလပ္ရက္အခက္အခဲႏွင့္ ထီးေတာ္မ်ား ထိန္းသိမ္းထားရသည္မွာ အခ်ိန္ၾကာျမင့္ေနၿပီျဖစ္၍ နယူးဂ်ာစီ မဟာစည္သတိပ႒ာန္ရိပ္သာ ဆရာေတာ္မ်ား ဦးေဆာင္ကာ အေမရိကန္ ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာအသင္း၏ နည္းပညာဆိုင္ရာ အၾကံေပးအရာရွိ အင္ဂ်င္နီယာ ဦးေမာင္ေမာင္တို႔ ကိုယ္တိုင္ ထီးေတာ္တင္ခဲ့ၾကပါသည္။
ေလာကခ်မ္းသာေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး၏ ေလးႀကိမ္ေျမာက္ ဗုဒၶပူဇနိယပြဲေတာ္ကို ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ေမလ ၂၉ ရက္ တနဂၤေႏြေန႔တြင္ က်င္းပ ျပဳလုပ္မည္ ျဖစ္သည္။
Thursday, May 19, 2011
အနာကုလာ စ ကမၼႏၲာ ဧတံ မဂၤလမုတၱမံ
“အလုပ္တစ္ခုကို အေႏွာက္အယွက္ အ႐ႈပ္အေထြး မရွိ၊ ၿပီးစီး ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရျခင္းဟာ မဂၤလာတစ္ပါး”လို႔ ဘုရားရွင္က မဂၤလသုတ္မွာ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တယ္။
ဘုရားေဟာနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ကို အျပန္ယူ ေျပာရရင္ “မၿပီးျပတ္တဲ့ လက္စမသတ္ေသးတဲ့ လုပ္ငန္းကိစၥတစ္ခုဟာ မဂၤလာ မရွိပါ”လို႔ ဆိုရေပလိမ့္မယ္။
ဘုရားေဟာတာ မွန္,မမွန္ကို ျပန္လွန္ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။
တစ္ဝက္တစ္ပ်က္နဲ႔ မၿပီးျပတ္ေသးတဲ့ အေဆာက္အဦေတြကို ျမင္ရရင္ တိုးလိုးတန္းလန္း ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္နဲ႔ အလြန္ အၾကည့္ရ အ႐ုပ္ဆိုးတာကို စာဖတ္သူတို႔ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။
သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ ၿပီးစီးေနတဲ့ အေဆာက္အဦေတြကို ျမင္ရရင္ ႀကီးသည္ျဖစ္ေစ ငယ္သည္ျဖစ္ေစ သူ႔အ႐ြယ္နဲ႔သူ လွလွပပ တင့္တင့္တယ္တယ္ ရွိေနတာကို ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။
နမူနာယူဖို႔ ဘုရားစံုဖူးခဲ့တယ္
စာေရးသူ ျမန္မာျပည္ အလည္အပတ္ေရာက္ခဲ့စဥ္က ေစတီပုထိုး အမ်ိဳးမ်ိဳးကို သြားေရာက္ ၾကည္ညိဳခဲ့ပါတယ္။
ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ အသြယ္သြယ္ တင့္တယ္ သပၸာယ္လွတယ္။
စိတ္ခံစားခ်က္အရ “တခ်ိဳ႕ေစတီပုထိုးေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ သြားမဖူးဘူး”လို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီး တစ္ခ်ိန္တစ္ခါက မသြားခဲ့ေပမယ့္ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ အဲဒီ ေစတီပုထိုးေတြဆီကို ေရာက္ေအာင္ သြားခဲ့တယ္။
ဒီလို သြားခဲ့ေၾကာင္း ေရာက္ခဲ့ေၾကာင္းကို မိတ္ေဆြဆရာေတာ္ကို ေျပာျပေတာ့ “အရွင္ဘုရား ... အဲဒီေစတီပုထိုးေတြကို ေရာက္ခဲ့တယ္။ ဟုတ္လား ... ေတာ္သားပဲ။ တပည့္ေတာ္ကေတာ့ စိတ္မပါလို႔ ျမန္မာျပည္ေရာက္ေပမယ့္ အဲဒီေစတီပုထိုးေတြကို အနားေရာက္လို႔ေတာင္ ေယာင္ၿပီး လွည့္မၾကည့္ခဲ့ဘူး”လို႔ ေျပာတယ္။
ဒီေတာ့ စာေရးသူက “တပည့္ေတာ္ ျမန္မာျပည္ေရာက္တုန္း ေစတီပုထိုး ခပ္မ်ားမ်ားကို ေရာက္ေအာင္ သြားခဲ့တာက အဲဒီေစတီပုထိုးေတြမွာ တန္ဆာဆင္ထားတဲ့ ျမန္မာ့အႏုပညာလက္ရာ ကႏုတ္ပန္းေတြကို ၾကည့္ခ်င္လို႔ပဲ။
အဲဒီလက္ရာေတြကို အလွအပအေနနဲ႔ မ်က္စိအရသာခံဖို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ နယူးဂ်ာစီမွာ တည္ထားတဲ့ ေစတီေတာ္အတြက္ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမယ္၊ ဘယ္လိုျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုတာကို နမူနာယူၿပီး လုပ္ဖို႔ သြားၾကည့္တာပဲ။ နယူးဂ်ာစီမွာ တည္ထားတဲ့ေစတီမွာ လုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီး က်န္ေနေသးတယ္။ တစ္ဝက္တစ္ပ်က္နဲ႔ မၿပီးျပတ္ေသးဘူး။ လုပ္စရာ က်န္ေနတာအတြက္ ျမန္မာျပည္က ေစတီပုထိုးတိုင္းမွာ သင့္ေတာ္တဲ့ အႏုပညာလက္ရာေတြကို စိတ္ထဲဝင္လာသမွ် ဓာတ္ပံု႐ိုက္ယူမယ္ဆိုတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ သြားခဲ့တာပဲ။ ဥပမာအေနနဲ႔ ေျပာရရင္ -
ေစတီအတြက္ ပလႅင္တည္ေဆာက္ထားပံု၊ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္။
ေစတီပတ္လည္မွာ ကာရံထားတဲ့ တံတိုင္းနဲ႔ -
ေလွခါးေဘးမွာ တပ္ဆင္ရမယ့္ ေလွခါးလက္ရန္း။
အေဆာက္အဦအတြက္ မ်က္ႏွာၾကက္အေနအထား။
ဘုရားခန္းအတြက္ မ်က္ႏွာစာ အျပင္အဆင္။
ၿဂိဳဟ္တိုင္နဲ႔ ဆီမီးပူေဇာ္ဖို႔ ျပဳလုပ္ထားရွိပံု။
ေခါင္းေလာင္းခ်ိတ္ဆြဲဖို႔ တိုင္ စတာေတြ ျဖစ္တယ္။
နယူးဂ်ာစီမွာ ရွိတဲ့ ေစတီကို ေစတီတည္ဖူးတဲ့ ပညာရွင္ေတြ မပါဘဲ မျဖစ္,ျဖစ္ေအာင္ တည္ေဆာက္ေနရတာဆိုေတာ့ အျခားေစတီပုထိုးေတြ ဘယ္လို တည္ေဆာက္ထားတယ္ဆိုတာ နည္းယူရေအာင္ အၾကံဉာဏ္ရေအာင္ သြားၾကည့္ခဲ့တာပဲ”လို႔ ရွင္းျပရတယ္။
လုပ္စရာေတြ က်န္ေနေသးတယ္
ေရာက္လာၾကတဲ့ ဒကာ ဒကာမအခ်ိဳ႕က “အရွင္ဘုရား ေစတီက ၿပီးေနၿပီပဲ၊ ဘာလုပ္စရာ က်န္ေသးလို႔လဲ?”လို႔ ေမးေလွ်ာက္ၾကတယ္။
“ေအး ... ေစတီက ပင္မေစတီလံုးအတြက္သာ ၿပီးေသးတာ၊ လုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီး က်န္ေသးတယ္။ ေစတီပရဝုဏ္ကို တံတိုင္းခတ္ရမယ္။ ေစာင္းတန္းေလွခါးမွာ လက္ရန္းေတြ တပ္ရမယ္။ ေက်ာက္ျပားခင္းရဦးမယ္။ လွ်ပ္စစ္မီးတိုင္ေတြ ၿဂိဳဟ္တိုင္ေတြ ထည့္ရဦးမယ္။ ေခါင္းေလာင္းတိုင္ေတြကို စနစ္တက ျပန္လုပ္ရမယ္”လို႔ ျပန္ေျဖေနရတာလည္း အေမာသားပဲ။
ေဖာ္ျပထားတဲ့ အရာေတြဟာ ေစတီမွာ မျဖစ္မေန လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ေတြပဲ။
လုပ္ပါမယ္လို႔ ေၾကညာၿပီး အလႉခံထားတဲ့ အရာေတြလည္း ျဖစ္တယ္။
ေအာက္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ပံုအတိုင္း ျဖစ္ၿပီဆိုမွ ေစတီဟာ ၿပီးစီး ျပည့္စံုၿပီလို႔ ဆိုရမယ္။
ခု ေစတီေဘးက ေခါင္းေလာင္းခ်ိတ္ထားတဲ့ တိုင္ေတြကို ၾကည့္ -
ကေခ်ာ္ကခၽြတ္နဲ႔ ပ်က္စျပဳေနၿပီဆိုေတာ့ စာေရးသူစိတ္ထဲမွာ က်က္သေရရွိတယ္လို႔ မထင္ဘူး။
ျမန္မာျပည္က ေစတီပုထိုးေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္ေလ စိတ္ထဲမွာ အဆင္မေျပေလ ... ျဖစ္ေနတာပဲ။
ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ တည္ထားတဲ့ ေစတီဆိုေတာ့ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ပိုရွိေစခ်င္တယ္။
ဒါမွလည္း ဘာသာတရားကို ပိုအထင္ႀကီးၿပီး ေလးစားမယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဉာဏ္စြမ္းရွိသေလာက္ အၾကံေပးၿပီး၊ ခြန္အားရွိသေလာက္နဲ႔ ေစတီေတာ္ကို တင့္တယ္ သပၸာယ္ေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ေနတယ္။
လုပ္ၿပီးသမွ် ကိစၥအခ်ိဳ႕ကေတာ့ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္မွာ ေစတီေတာ္ရဲ႕ အထက္ပစၥယံကို ေက်ာက္ျပားခင္းၿပီးခဲ့တယ္။
အလႉရွင္က နယူးဂ်ာစီမွာေနတဲ့ ဟင္နရီနဲ႔ မီးမီး မိသားစု ျဖစ္တယ္။
အဲဒီႏွစ္မွာပဲ ေစတီေတာ္ပလႅင္နဲ႔ ျခေသၤ့ထိုင္ခံုေတြကို ကႏုတ္ပန္းတခ်ိဳ႕ တပ္ဆင္ခဲ့တယ္။
ေဆးေတာင္ မသုတ္ရေသးဘူး။
ေစတီေတာ္မွာ ရွိရမယ့္ အရံေစတီေလးေတြနဲ႔ ဆင္းတုေတာ္ေက်ာင္းေဆာင္ေတြၾကားမွာ ကြက္လပ္ျဖစ္ေနလို႔ ပိုမို သပၸာယ္ေအာင္ ‘စိန္ေတာင္’ဆိုတဲ့ ကႏုတ္ပန္းေတြ ထည့္ေလ့ရွိတယ္။
ဒီအတြက္ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးကို ပံုစံဆြဲခိုင္းေတာ့ ျမန္မာျပည္က ဘုရားေတြမွာ ရွိတဲ့ တခ်ိဳ႕ပံုေတြကို နည္းမွီၿပီး တတ္ႏိုင္သေလာက္ ႀကိဳးစား ဆြဲေပးတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဟုိပံုေကာင္းႏိုးႏိုး ဒီပံုေကာင္းႏိုးႏိုးနဲ႔ ေ႐ြးေနတာ အလုပ္မျဖစ္ဘဲ ၾကာသြားတယ္။
ေတာ္ေတာ္နဲ႔ လုပ္ျဖစ္မယ္ မထင္ဘူး။
ဒါေၾကာင့္ လုပ္ရမယ့္အလုပ္ ျမန္ျမန္လုပ္ျဖစ္ေအာင္ စာေရးသူက ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးကို ဒီလုိပံုလုပ္ေပးပါဆိုၿပီး စမ္းသပ္လုပ္ခိုင္းလိုက္တယ္။
ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးက သစ္သားထည္နဲ႔ အစမ္းလုပ္ၿပီး ဘုရားေပၚတင္ၾကည့္၊ အေနအထားကို ဓာတ္ပံု႐ုိက္ၿပီး အဖြဲ႕ကို တင္ျပေတာ့ အဖြဲ႕ဝင္ေတြက သေဘာတူၾကတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး သစ္သားနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ စိန္ေတာင္ပံုကို ကိုေက်ာ္သူျမတ္က အဂၤေတေလာင္းျဖစ္ေအာင္ ရာဘာနဲ႔ ပံုစံခြက္ ေဖာ္ေပးတယ္။
စိန္ေတာင္တစ္ခုအတြက္ ရာဘာခြက္ပံုစံ ႏွစ္မ်ိဳးလုပ္ရတယ္။
အဂၤေတခြက္တံုးႀကီးအတြက္ တစ္ခုနဲ႔ ေရွ႕မ်က္ႏွာစာအလွအပ ကႏုတ္ပန္းခက္အတြက္ တစ္ခု ျဖစ္တယ္။
ရာဘာပံုစံခြက္ေတြ လုပ္ၿပီးေတာ့ အဂၤေတေလာင္းယူတဲ့အခါ စိတ္တိုင္းက် ထြက္လာဖို႔ စမ္းသပ္မႈအမ်ိဳးမ်ိဳးကို အပင္ပန္းခံ လုပ္ၾကရတယ္။
ဒီလုပ္ငန္းေတြကို ကိုေက်ာ္သူျမတ္အေနနဲ႔ ရာသီဥတုျပင္းထန္တဲ့ ေဆာင္းတြင္းကာလမွာ အေအးဒဏ္ကို ၾကံ့ၾကံ့ခံၿပီး မျဖစ္မေန ၿပီးစီးေအာင္ လုပ္ခဲ့တယ္။
သူလုပ္ေဆာင္ၿပီးတဲ့ အဂၤေတခြက္တံုးႀကီးနဲ႔ ကႏုတ္ပန္းေခြေတြကို စာေရးသူဆီ လာျပတယ္။
ႏွစ္ခုထပ္ကပ္ၾကည့္ေတာ့ အဂၤေတခြက္တံုးက ႀကီးၿပီး ကႏုတ္ပန္းေခြက ေသးေနတယ္။
ဒီေနရာမွာ စာေရးသူရဲ႕ အၾကံဉာဏ္နဲ႔ စမ္းသပ္မႈကို အသံုးခ်ရေတာ့တယ္။
အဂၤေတခြက္နဲ႔ ကႏုတ္ပန္းကို ေကာ္နဲ႔ကပ္၊ ေနာက္ၿပီး အဲဒီႏွစ္ခု ဆက္တဲ့ေနရာကို အဂၤေတ ထပ္ျဖည့္၊ အေခ်ာကိုင္၊ ေဆးသုတ္၊ ေ႐ႊမွင္ျခယ္လိုက္ေတာ့ စိန္ေတာင္လို႔ ေခၚရမယ့္ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ငယ္ေလးဟာ အေတာ္ သပၸာယ္သြားတယ္။
“အနာကုလာစ ကမၼႏၲာ ဧတံ မဂၤလမုတၱမံ”ဆုိတဲ့ ေဒသနာနဲ႔အညီ အလုပ္တစ္ခု ၿပီးစီး ေအာင္ျမင္သြားလို႔ စိတ္ခ်မ္းသာရတယ္။
အဲဒီ ေက်ာင္းေဆာင္ငယ္ေလးထဲမွာ ဆင္းတုေတာ္ ပူေဇာ္ထားၿပီး တစ္ခုကို ဘယ္ေလာက္နဲ႔ အလႉခံရမလဲဆိုတာ စဥ္းစားရျပန္တယ္။
အဲဒီအေတာအတြင္းမွာ ဒုလႅဘရဟန္းလာဝတ္တဲ့ ဦးထင္ၿမိဳင္တို႔ ညီအစ္ကိုကို ဘယ္ေလာက္နဲ႔ အလႉခံသင့္သလဲလို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ သူတို႔လည္း အၾကံမေပးတတ္ဘူး။
ဒါနဲ႔ နယူးေယာက္က ႂကြလာၾကတဲ့ ဦးစကၠိႏၵနဲ႔ ဦးဝိမလကို “ကဲ ... အရွင္ဘုရားတို႔ကိုပဲ စမ္းၿပီး ဒီေက်ာင္းေဆာင္ေလးေတြအတြက္ အလႉခံရမွာပဲ။ တစ္ဆူကို ငါးရာျဖစ္တယ္”လို႔ ေျပာေတာ့၊ “မ်ားမယ္ ထင္တယ္”လို႔ အေျဖေပးတယ္။
ေနာက္ဆံုး ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ကိုယ္ဆံုးျဖတ္ၿပီး တစ္ဆူကို ေဒၚလာငါးရာနဲ႔ အလႉခံလိုက္တာ ႏွစ္ပတ္အတြင္းမွာပဲ အဆူ (၈၀) လႉဒါန္းၿပီးသာ ျဖစ္သြားတယ္။
တစ္ဆူကို ငါးရာနဲ႔ဆိုေတာ့ စိန္ေတာင္က ရတဲ့ အလႉေငြေၾကာင့္ ေအဘီဘီေအရဲ႕ အလႉေငြစာရင္းမွာ ႏွစ္ပတ္အတြင္း ေဒၚလာေလးေသာင္း ဝင္သြားတယ္။
အလႉေငြလည္း ရ၊ အလႉရွင္ေတြလည္း လႉခြင့္ရ၊ ဘုရားေပၚမွာလည္း ျပည့္ျပည့္စံုစံုျဖစ္သြားေတာ့ ဝမ္းသာ႐ႊင္ခ်ိဳ သာဓုေခၚဆိုမိပါတယ္။
လုပ္စရာေတြကို လုပ္ေနတယ္
စိန္ေတာင္တစ္ခုကို ငါးရာနဲ႔ အလႉခံတာ မ်ားတယ္လို႔ ထင္ရေပမယ့္ လုပ္ငန္းပမာဏကေတာ့ မေသးလွဘူး။
အဂၤေတတံုးႀကီး အတံုး (၈၀)နဲ႔ ကႏုတ္ပန္းေခြ (၈၀)အျပင္ ပလႅင္အတြက္ ကႏုတ္ပန္းေတြကိုပါ တခ်ိန္တည္း ေလာင္းရေတာ့ အေတာ္ပင္ပန္းလွတယ္။
ကိုေက်ာ္သူျမတ္အေနနဲ႔ ျမန္မာျပည္အလည္မသြားမီ မအားလပ္တဲ့ ၾကားက (၁၀)စံု ေလာင္းေပးတယ္။
“တစ္စံုရဖို႔ မလြယ္ဘူး ဘုန္းဘုန္းရ၊ အေတာ္ပင္ပန္းတယ္။ တစ္ေန႔ တစ္စံုရဖို႔ အေတာ္လုပ္ယူရတယ္။ ရာသီဥတုက ေအးေတာ့ အဂၤေတအေျခာက္ေႏွးလို႔ အဂၤေတေလာင္းၿပီးရင္ Heater ကို ေဘးမွာ ဖြင့္ထားရေသးတယ္”လို႔ ေျပာျပတယ္။
စိန္ေတာင္အတြက္ ၿပီးႏိုင္သမွ် ၿပီးေအာင္ ေလာင္းေနတုန္းမွာပဲ စိန္ေတာင္မွာ အလႉရွင္အမည္ ေရးထိုးေပးပါမယ္လို႔ အာမခံထားေတာ့ ေပးထားတဲ့ ကတိအတိုင္းျဖစ္ေအာင္ အလႉရွင္အမည္ေရးထိုးဖို႔ စီမံရျပန္တယ္။
အလႉရွင္အမည္ျပားအတြက္ ဆိုင္ကို အပ္ရင္ျဖစ္ေပမယ့္ ကုန္က်ေငြသက္သာေအာင္, စိတ္တုိင္းက်ျဖစ္ေအာင္, ေနာက္ထပ္ ကမၺည္းထိုးစရာေတြအတြက္လည္း အသံုးျပဳႏိုင္ေအာင္ဆိုတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ ကမၺည္းထိုးဖို႔ စက္ကို အင္တာနက္ကေန ကိုေက်ာ္သူျမတ္နဲ႔ ကိုထြန္းထြန္းတို႔ကို အဝယ္ခိုင္းလိုက္တယ္။
ေစ်းသက္သက္သာသာနဲ႔ အလုပ္ျဖစ္ေအာင္အတြက္ပဲ ရည္႐ြယ္ၿပီး ဝယ္လိုက္တဲ့ စက္နဲ႔ အလုပ္ျဖစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကည့္ေတာ့ ထင္သေေလာက္ မလြယ္ျပန္ဘူး။
လုပ္နည္းလုပ္ငန္ ရွာေဖြရတယ္။
စက္နဲ႔ အသံုးျပဳဖို႔ သင့္ေတာ္တဲ့ ေဆာ့ဖ္ဝဲယား ဝယ္ရတယ္။ ေအာက္ခံ ပလပ္စတစ္ျပား ရွာရတယ္။
လိုအပ္တဲ့ ပလပ္စတစ္ျပားကို နယူးေယာက္မွာ ေနတဲ့ ကိုရစ္ခ်တ္က ရွာေဖြ လႉဒါန္းတယ္။
ကိုေက်ာ္သူျမတ္နဲ႔ ကိုထြန္းထြန္းတို႔ ႀကိဳးစားပမ္းစား လုပ္ေဆာင္တဲ့အခါ အလႉရွင္အမည္ျပားကိစၥလည္း အဆင္တေျပ ျဖစ္သြားတယ္။
ကိုေက်ာ္သူျမတ္ ခရီးထြက္ခါနီး စိန္ေတာင္ေတြကို ဆက္လုပ္ဖို႔ “ဘုန္းဘုန္းတို႔ကိုယ္တိုင္ စမ္းလုပ္ၾကည့္မယ္၊ ပံုစံခြက္ေတြ ထားခဲ့ပါ”လို႔ ေျပာကာ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ကိုပါ ေမးလိုက္တယ္။
ဦးေသာဘနနဲ႔အတူ ပူးေပါင္းၿပီး စမ္းလုပ္ၾကည့္ေတာ့ လိုခ်င္တဲ့အတိုင္း ထြက္လာတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဘိလပ္ေျမဝယ္ၿပီး ဆက္လက္ လုပ္ေနရာ ၂၀၁၁ ခု ေမလ ဘုရားပြဲအမီ စိန္ေတာင္ေခၚ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ငယ္ အခု (၈၀)ၿပီးမယ့္ အေျခအေန ရွိတယ္။ ပင္ပန္းမႈေတာ့ ရွိသေပါ့။
တစ္ေန႔၊ အဂၤေတေလာင္းေနစဥ္ ဒကာမႀကီးတစ္ေယာက္ ေတြ႕သြားေတာ့ “ေၾသာ ... အရွင္ဘုရားတို႔ကိုယ္တိုင္ ဒါေတြကို လုပ္ေနရတာကိုး ဘုရာ့၊ ပင္ပန္းတာေပါ့၊ အလုပ္႐ုံကို အပ္လိုက္ရင္ သက္သာတာေပါ့”လို႔ မိမိတို႔ ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ေနတာကို မၾကည့္ရက္လို႔ အဲဒီလို အၾကံေပးတယ္။
ပင္ပန္းမႈသက္သာေအာင္ အလုပ္႐ုံကို အပ္ပါလားဆိုေတာ့ ... “အင္း .. တစ္စံုကို ငါးရာထက္ ပိုကုန္က်ရင္ အလႉခံတဲ့လူက စိုက္ရလိမ့္မယ္”လို႔ စိတ္ထဲ ျဖစ္မိတယ္။
အခုေပါင္း (၅၀) လုပ္အၿပီး၊ ေနာက္ထပ္အခု (၃၀)အတြက္ ဆက္လက္လုပ္ေနတာကို နယူးဂ်ာစီမွ ေမာင္ေနလင္းက ေတြ႕သြားေတာ့ “ေၾသာ ... ဒါေတြကို ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ကိုယ္တိုင္ လုပ္ေနတာကိုး၊ တပည့္ေတာ္ ထင္ေနတာက ကိုေက်ာ္သူျမတ္က အကုန္လုပ္ေပးေနတယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ လုပ္အားေပးေတြနဲ႔ လုပ္ေနတယ္ ထင္တာ။ အရွင္ဘုရားတို႔ ပင္ပန္းတာေပါ့”လုိ႔ တအ့ံတၾသ ေျပာလာတယ္။
“ေအးကြာ ... သူလည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္ေပးပါတယ္။ သူ႔မွာလည္း အလုပ္တဖက္နဲ႔ဆိုေတာ့ အကုန္ၿပီးေအာင္ လုပ္ေပးဖို႔ မလြယ္ဘူး။ လုပ္ေပးႏိုင္တယ္ထားဦး အခု (၈၀)ၿပီးေအာင္ အခ်ိန္အေတာ္ယူရမယ္။ ေနာက္ၿပီး လုပ္အားေပးေခၚဖို႔က်ေတာ့လည္း တစ္ပတ္မွ တစ္ခါ လာႏိုင္မွာမို႔ တစ္ေန႔ကို အမ်ားဆံုး ၃-ခုပဲ ၿပီးမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္စထားတဲ့ ဇာတ္လမ္း၊ ကိုယ္ဆံုးေအာင္ က,ဖို႔ အပင္ပန္းခံၿပီး လုပ္ရတာပဲ”လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ရတယ္။
“ဒီလိုဆို တပည့္ေတာ္ လာကူပါမယ္ဘုရား”လို႔ ေမာင္ေနလင္းက ေလွ်ာက္ထားသြားတယ္။
ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ငယ္ေတြနဲ႔ ကႏုတ္ပန္းခက္ေတြအတြက္ အဂၤေတေလာင္းျခင္း၊ ေကာ္ကပ္ျခင္း၊ ေဆးသုတ္ျခင္း စတာေတြကိုေတာ့ ဦးေသာဘနနဲ႔ စာေရးသူတို႔ပဲ အၿပီးသတ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရပါတယ္။
ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ငယ္ အခု (၇၀) ၿပီးလို႔၊ (၁၀)ခုသာ လုပ္ဖို႔ က်န္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ပင္ပန္းလာလို႔ ထင္ပါရဲ႕၊ ဆက္လုပ္ခ်င္စိတ္ နည္းလာတယ္။
ဒီအေျခအေနကို ‘ေျခကုန္ လက္ပန္းက်တယ္’လို႔ ဆိုတာ ထင္ပါရဲ႕။
ဒါေပမယ့္ ‘ဆင္ေျပာင္ႀကီး အၿမီးက်မွ တစ္’ဆိုတာမ်ိဳးလို တစ္ဝက္တစ္ပ်က္နဲ႔ လက္စမသတ္ မျဖစ္ရေအာင္ အပ်င္းဓာတ္ကို ဖယ္ထုတ္ကာ ဆက္လက္ လုပ္ကိုင္ရတယ္။
ေမာင္ေနလင္းအေနနဲ႔ မအားလပ္လို႔ အဂၤေတေလာင္းရာမွာ မကူညီႏိုင္ေပမယ့္ ဆင္းတုေတာ္ေလးေတြ မိုးလံုေလလံု သီတင္းသံုးႏိုင္ဖို႔အတြက္ ေက်ာင္းေဆာင္ငယ္ေလးရဲ႕ ေနာက္မွာ ပိတ္မယ့္ ေက်ာက္ျပားနဲ႔ ဆင္းတုေတာ္ေအာက္ေျခကို ေရမစိုေအာင္ ထားရွိမယ့္ အခင္းေက်ာက္ျပားအတြက္ ကုန္က်စရိတ္ ေဒၚလာ ၅၀၀ ေက်ာ္ကို လုပ္အားနဲ႔အတူ လႉဒါန္းတယ္။
ေက်ာက္ျပားျဖတ္တဲ့ ကိစၥကို ကိုပညာနဲ႔ ကိုသက္ဝင္းတို႔ကလည္း အခါအခြင့္သင့္သလို လာေရာက္ ကူညီ ကုသိုလ္ယူၾကတယ္။
အႏုပုေဗၺန ေမဓာဝီ၊ ေထာကံ ေထာကံ ခေဏ ခေဏ။
ကမၼာေရာ ရဇတေႆဝ၊ နိဒၶေမ မလမတၱေနာ။
(မလဝဂ္၊ ဓမၼပဒ)
ကမၼာေရာ - ေ႐ႊပန္းထိမ္သည္သည္
ရဇတႆ - ေ႐ႊေငြ၏
မလံ - အညစ္အေၾကးကို
နိဒၶမတိဣဝ - ထုတ္ပယ္သကဲ့သို႔
ေမဓာဝီ - အသိပညာ အလိမၼာရွိသူသည္
အႏုပုေဗၺန - အစဥ္အားျဖင့္
ခေဏ ခေဏ - အခြင့္ရတိုင္း အခြင့္ရတိုင္း
ေထာကံ ေထာကံ - အနည္းငယ္ေသာ အနည္းငယ္ေသာ ကုသိုလ္ကို
ကေရာေႏၲာ - ျပဳလ်က္
အတၱေနာ - မိမိ၏
မလံ - ရာဂစေသာ အညစ္အေၾကးကို
နိဒၶေမ - ထုတ္ပယ္ရာ၏။
သာဓု ... သာဓု ... သာဓု။
အရွင္ပညာသီဟ
(၁၇-ေမ-၂၀၁၁)
ဘုရားေဟာနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ကို အျပန္ယူ ေျပာရရင္ “မၿပီးျပတ္တဲ့ လက္စမသတ္ေသးတဲ့ လုပ္ငန္းကိစၥတစ္ခုဟာ မဂၤလာ မရွိပါ”လို႔ ဆိုရေပလိမ့္မယ္။
ဘုရားေဟာတာ မွန္,မမွန္ကို ျပန္လွန္ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။
တစ္ဝက္တစ္ပ်က္နဲ႔ မၿပီးျပတ္ေသးတဲ့ အေဆာက္အဦေတြကို ျမင္ရရင္ တိုးလိုးတန္းလန္း ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္နဲ႔ အလြန္ အၾကည့္ရ အ႐ုပ္ဆိုးတာကို စာဖတ္သူတို႔ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။
သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ ၿပီးစီးေနတဲ့ အေဆာက္အဦေတြကို ျမင္ရရင္ ႀကီးသည္ျဖစ္ေစ ငယ္သည္ျဖစ္ေစ သူ႔အ႐ြယ္နဲ႔သူ လွလွပပ တင့္တင့္တယ္တယ္ ရွိေနတာကို ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။
နမူနာယူဖို႔ ဘုရားစံုဖူးခဲ့တယ္
စာေရးသူ ျမန္မာျပည္ အလည္အပတ္ေရာက္ခဲ့စဥ္က ေစတီပုထိုး အမ်ိဳးမ်ိဳးကို သြားေရာက္ ၾကည္ညိဳခဲ့ပါတယ္။
ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ အသြယ္သြယ္ တင့္တယ္ သပၸာယ္လွတယ္။
စိတ္ခံစားခ်က္အရ “တခ်ိဳ႕ေစတီပုထိုးေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ သြားမဖူးဘူး”လို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီး တစ္ခ်ိန္တစ္ခါက မသြားခဲ့ေပမယ့္ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ အဲဒီ ေစတီပုထိုးေတြဆီကို ေရာက္ေအာင္ သြားခဲ့တယ္။
ဒီလို သြားခဲ့ေၾကာင္း ေရာက္ခဲ့ေၾကာင္းကို မိတ္ေဆြဆရာေတာ္ကို ေျပာျပေတာ့ “အရွင္ဘုရား ... အဲဒီေစတီပုထိုးေတြကို ေရာက္ခဲ့တယ္။ ဟုတ္လား ... ေတာ္သားပဲ။ တပည့္ေတာ္ကေတာ့ စိတ္မပါလို႔ ျမန္မာျပည္ေရာက္ေပမယ့္ အဲဒီေစတီပုထိုးေတြကို အနားေရာက္လို႔ေတာင္ ေယာင္ၿပီး လွည့္မၾကည့္ခဲ့ဘူး”လို႔ ေျပာတယ္။
ဒီေတာ့ စာေရးသူက “တပည့္ေတာ္ ျမန္မာျပည္ေရာက္တုန္း ေစတီပုထိုး ခပ္မ်ားမ်ားကို ေရာက္ေအာင္ သြားခဲ့တာက အဲဒီေစတီပုထိုးေတြမွာ တန္ဆာဆင္ထားတဲ့ ျမန္မာ့အႏုပညာလက္ရာ ကႏုတ္ပန္းေတြကို ၾကည့္ခ်င္လို႔ပဲ။
အဲဒီလက္ရာေတြကို အလွအပအေနနဲ႔ မ်က္စိအရသာခံဖို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ နယူးဂ်ာစီမွာ တည္ထားတဲ့ ေစတီေတာ္အတြက္ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမယ္၊ ဘယ္လိုျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုတာကို နမူနာယူၿပီး လုပ္ဖို႔ သြားၾကည့္တာပဲ။ နယူးဂ်ာစီမွာ တည္ထားတဲ့ေစတီမွာ လုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီး က်န္ေနေသးတယ္။ တစ္ဝက္တစ္ပ်က္နဲ႔ မၿပီးျပတ္ေသးဘူး။ လုပ္စရာ က်န္ေနတာအတြက္ ျမန္မာျပည္က ေစတီပုထိုးတိုင္းမွာ သင့္ေတာ္တဲ့ အႏုပညာလက္ရာေတြကို စိတ္ထဲဝင္လာသမွ် ဓာတ္ပံု႐ိုက္ယူမယ္ဆိုတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ သြားခဲ့တာပဲ။ ဥပမာအေနနဲ႔ ေျပာရရင္ -
ေစတီအတြက္ ပလႅင္တည္ေဆာက္ထားပံု၊ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္။
ေစတီပတ္လည္မွာ ကာရံထားတဲ့ တံတိုင္းနဲ႔ -
ေလွခါးေဘးမွာ တပ္ဆင္ရမယ့္ ေလွခါးလက္ရန္း။
အေဆာက္အဦအတြက္ မ်က္ႏွာၾကက္အေနအထား။
ဘုရားခန္းအတြက္ မ်က္ႏွာစာ အျပင္အဆင္။
ၿဂိဳဟ္တိုင္နဲ႔ ဆီမီးပူေဇာ္ဖို႔ ျပဳလုပ္ထားရွိပံု။
ေခါင္းေလာင္းခ်ိတ္ဆြဲဖို႔ တိုင္ စတာေတြ ျဖစ္တယ္။
နယူးဂ်ာစီမွာ ရွိတဲ့ ေစတီကို ေစတီတည္ဖူးတဲ့ ပညာရွင္ေတြ မပါဘဲ မျဖစ္,ျဖစ္ေအာင္ တည္ေဆာက္ေနရတာဆိုေတာ့ အျခားေစတီပုထိုးေတြ ဘယ္လို တည္ေဆာက္ထားတယ္ဆိုတာ နည္းယူရေအာင္ အၾကံဉာဏ္ရေအာင္ သြားၾကည့္ခဲ့တာပဲ”လို႔ ရွင္းျပရတယ္။
လုပ္စရာေတြ က်န္ေနေသးတယ္
ေရာက္လာၾကတဲ့ ဒကာ ဒကာမအခ်ိဳ႕က “အရွင္ဘုရား ေစတီက ၿပီးေနၿပီပဲ၊ ဘာလုပ္စရာ က်န္ေသးလို႔လဲ?”လို႔ ေမးေလွ်ာက္ၾကတယ္။
“ေအး ... ေစတီက ပင္မေစတီလံုးအတြက္သာ ၿပီးေသးတာ၊ လုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီး က်န္ေသးတယ္။ ေစတီပရဝုဏ္ကို တံတိုင္းခတ္ရမယ္။ ေစာင္းတန္းေလွခါးမွာ လက္ရန္းေတြ တပ္ရမယ္။ ေက်ာက္ျပားခင္းရဦးမယ္။ လွ်ပ္စစ္မီးတိုင္ေတြ ၿဂိဳဟ္တိုင္ေတြ ထည့္ရဦးမယ္။ ေခါင္းေလာင္းတိုင္ေတြကို စနစ္တက ျပန္လုပ္ရမယ္”လို႔ ျပန္ေျဖေနရတာလည္း အေမာသားပဲ။
ေဖာ္ျပထားတဲ့ အရာေတြဟာ ေစတီမွာ မျဖစ္မေန လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ေတြပဲ။
လုပ္ပါမယ္လို႔ ေၾကညာၿပီး အလႉခံထားတဲ့ အရာေတြလည္း ျဖစ္တယ္။
ေအာက္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ပံုအတိုင္း ျဖစ္ၿပီဆိုမွ ေစတီဟာ ၿပီးစီး ျပည့္စံုၿပီလို႔ ဆိုရမယ္။
ခု ေစတီေဘးက ေခါင္းေလာင္းခ်ိတ္ထားတဲ့ တိုင္ေတြကို ၾကည့္ -
ကေခ်ာ္ကခၽြတ္နဲ႔ ပ်က္စျပဳေနၿပီဆိုေတာ့ စာေရးသူစိတ္ထဲမွာ က်က္သေရရွိတယ္လို႔ မထင္ဘူး။
ျမန္မာျပည္က ေစတီပုထိုးေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္ေလ စိတ္ထဲမွာ အဆင္မေျပေလ ... ျဖစ္ေနတာပဲ။
ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ တည္ထားတဲ့ ေစတီဆိုေတာ့ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ပိုရွိေစခ်င္တယ္။
ဒါမွလည္း ဘာသာတရားကို ပိုအထင္ႀကီးၿပီး ေလးစားမယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဉာဏ္စြမ္းရွိသေလာက္ အၾကံေပးၿပီး၊ ခြန္အားရွိသေလာက္နဲ႔ ေစတီေတာ္ကို တင့္တယ္ သပၸာယ္ေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ေနတယ္။
လုပ္ၿပီးသမွ် ကိစၥအခ်ိဳ႕ကေတာ့ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္မွာ ေစတီေတာ္ရဲ႕ အထက္ပစၥယံကို ေက်ာက္ျပားခင္းၿပီးခဲ့တယ္။
အလႉရွင္က နယူးဂ်ာစီမွာေနတဲ့ ဟင္နရီနဲ႔ မီးမီး မိသားစု ျဖစ္တယ္။
အဲဒီႏွစ္မွာပဲ ေစတီေတာ္ပလႅင္နဲ႔ ျခေသၤ့ထိုင္ခံုေတြကို ကႏုတ္ပန္းတခ်ိဳ႕ တပ္ဆင္ခဲ့တယ္။
ေဆးေတာင္ မသုတ္ရေသးဘူး။
ေစတီေတာ္မွာ ရွိရမယ့္ အရံေစတီေလးေတြနဲ႔ ဆင္းတုေတာ္ေက်ာင္းေဆာင္ေတြၾကားမွာ ကြက္လပ္ျဖစ္ေနလို႔ ပိုမို သပၸာယ္ေအာင္ ‘စိန္ေတာင္’ဆိုတဲ့ ကႏုတ္ပန္းေတြ ထည့္ေလ့ရွိတယ္။
ဒီအတြက္ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးကို ပံုစံဆြဲခိုင္းေတာ့ ျမန္မာျပည္က ဘုရားေတြမွာ ရွိတဲ့ တခ်ိဳ႕ပံုေတြကို နည္းမွီၿပီး တတ္ႏိုင္သေလာက္ ႀကိဳးစား ဆြဲေပးတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဟုိပံုေကာင္းႏိုးႏိုး ဒီပံုေကာင္းႏိုးႏိုးနဲ႔ ေ႐ြးေနတာ အလုပ္မျဖစ္ဘဲ ၾကာသြားတယ္။
ေတာ္ေတာ္နဲ႔ လုပ္ျဖစ္မယ္ မထင္ဘူး။
ဒါေၾကာင့္ လုပ္ရမယ့္အလုပ္ ျမန္ျမန္လုပ္ျဖစ္ေအာင္ စာေရးသူက ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးကို ဒီလုိပံုလုပ္ေပးပါဆိုၿပီး စမ္းသပ္လုပ္ခိုင္းလိုက္တယ္။
ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးက သစ္သားထည္နဲ႔ အစမ္းလုပ္ၿပီး ဘုရားေပၚတင္ၾကည့္၊ အေနအထားကို ဓာတ္ပံု႐ုိက္ၿပီး အဖြဲ႕ကို တင္ျပေတာ့ အဖြဲ႕ဝင္ေတြက သေဘာတူၾကတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး သစ္သားနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ စိန္ေတာင္ပံုကို ကိုေက်ာ္သူျမတ္က အဂၤေတေလာင္းျဖစ္ေအာင္ ရာဘာနဲ႔ ပံုစံခြက္ ေဖာ္ေပးတယ္။
စိန္ေတာင္တစ္ခုအတြက္ ရာဘာခြက္ပံုစံ ႏွစ္မ်ိဳးလုပ္ရတယ္။
အဂၤေတခြက္တံုးႀကီးအတြက္ တစ္ခုနဲ႔ ေရွ႕မ်က္ႏွာစာအလွအပ ကႏုတ္ပန္းခက္အတြက္ တစ္ခု ျဖစ္တယ္။
ရာဘာပံုစံခြက္ေတြ လုပ္ၿပီးေတာ့ အဂၤေတေလာင္းယူတဲ့အခါ စိတ္တိုင္းက် ထြက္လာဖို႔ စမ္းသပ္မႈအမ်ိဳးမ်ိဳးကို အပင္ပန္းခံ လုပ္ၾကရတယ္။
ဒီလုပ္ငန္းေတြကို ကိုေက်ာ္သူျမတ္အေနနဲ႔ ရာသီဥတုျပင္းထန္တဲ့ ေဆာင္းတြင္းကာလမွာ အေအးဒဏ္ကို ၾကံ့ၾကံ့ခံၿပီး မျဖစ္မေန ၿပီးစီးေအာင္ လုပ္ခဲ့တယ္။
သူလုပ္ေဆာင္ၿပီးတဲ့ အဂၤေတခြက္တံုးႀကီးနဲ႔ ကႏုတ္ပန္းေခြေတြကို စာေရးသူဆီ လာျပတယ္။
ႏွစ္ခုထပ္ကပ္ၾကည့္ေတာ့ အဂၤေတခြက္တံုးက ႀကီးၿပီး ကႏုတ္ပန္းေခြက ေသးေနတယ္။
ဒီေနရာမွာ စာေရးသူရဲ႕ အၾကံဉာဏ္နဲ႔ စမ္းသပ္မႈကို အသံုးခ်ရေတာ့တယ္။
အဂၤေတခြက္နဲ႔ ကႏုတ္ပန္းကို ေကာ္နဲ႔ကပ္၊ ေနာက္ၿပီး အဲဒီႏွစ္ခု ဆက္တဲ့ေနရာကို အဂၤေတ ထပ္ျဖည့္၊ အေခ်ာကိုင္၊ ေဆးသုတ္၊ ေ႐ႊမွင္ျခယ္လိုက္ေတာ့ စိန္ေတာင္လို႔ ေခၚရမယ့္ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ငယ္ေလးဟာ အေတာ္ သပၸာယ္သြားတယ္။
“အနာကုလာစ ကမၼႏၲာ ဧတံ မဂၤလမုတၱမံ”ဆုိတဲ့ ေဒသနာနဲ႔အညီ အလုပ္တစ္ခု ၿပီးစီး ေအာင္ျမင္သြားလို႔ စိတ္ခ်မ္းသာရတယ္။
အဲဒီ ေက်ာင္းေဆာင္ငယ္ေလးထဲမွာ ဆင္းတုေတာ္ ပူေဇာ္ထားၿပီး တစ္ခုကို ဘယ္ေလာက္နဲ႔ အလႉခံရမလဲဆိုတာ စဥ္းစားရျပန္တယ္။
အဲဒီအေတာအတြင္းမွာ ဒုလႅဘရဟန္းလာဝတ္တဲ့ ဦးထင္ၿမိဳင္တို႔ ညီအစ္ကိုကို ဘယ္ေလာက္နဲ႔ အလႉခံသင့္သလဲလို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ သူတို႔လည္း အၾကံမေပးတတ္ဘူး။
ဒါနဲ႔ နယူးေယာက္က ႂကြလာၾကတဲ့ ဦးစကၠိႏၵနဲ႔ ဦးဝိမလကို “ကဲ ... အရွင္ဘုရားတို႔ကိုပဲ စမ္းၿပီး ဒီေက်ာင္းေဆာင္ေလးေတြအတြက္ အလႉခံရမွာပဲ။ တစ္ဆူကို ငါးရာျဖစ္တယ္”လို႔ ေျပာေတာ့၊ “မ်ားမယ္ ထင္တယ္”လို႔ အေျဖေပးတယ္။
ေနာက္ဆံုး ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ကိုယ္ဆံုးျဖတ္ၿပီး တစ္ဆူကို ေဒၚလာငါးရာနဲ႔ အလႉခံလိုက္တာ ႏွစ္ပတ္အတြင္းမွာပဲ အဆူ (၈၀) လႉဒါန္းၿပီးသာ ျဖစ္သြားတယ္။
တစ္ဆူကို ငါးရာနဲ႔ဆိုေတာ့ စိန္ေတာင္က ရတဲ့ အလႉေငြေၾကာင့္ ေအဘီဘီေအရဲ႕ အလႉေငြစာရင္းမွာ ႏွစ္ပတ္အတြင္း ေဒၚလာေလးေသာင္း ဝင္သြားတယ္။
အလႉေငြလည္း ရ၊ အလႉရွင္ေတြလည္း လႉခြင့္ရ၊ ဘုရားေပၚမွာလည္း ျပည့္ျပည့္စံုစံုျဖစ္သြားေတာ့ ဝမ္းသာ႐ႊင္ခ်ိဳ သာဓုေခၚဆိုမိပါတယ္။
လုပ္စရာေတြကို လုပ္ေနတယ္
စိန္ေတာင္တစ္ခုကို ငါးရာနဲ႔ အလႉခံတာ မ်ားတယ္လို႔ ထင္ရေပမယ့္ လုပ္ငန္းပမာဏကေတာ့ မေသးလွဘူး။
အဂၤေတတံုးႀကီး အတံုး (၈၀)နဲ႔ ကႏုတ္ပန္းေခြ (၈၀)အျပင္ ပလႅင္အတြက္ ကႏုတ္ပန္းေတြကိုပါ တခ်ိန္တည္း ေလာင္းရေတာ့ အေတာ္ပင္ပန္းလွတယ္။
ကိုေက်ာ္သူျမတ္အေနနဲ႔ ျမန္မာျပည္အလည္မသြားမီ မအားလပ္တဲ့ ၾကားက (၁၀)စံု ေလာင္းေပးတယ္။
“တစ္စံုရဖို႔ မလြယ္ဘူး ဘုန္းဘုန္းရ၊ အေတာ္ပင္ပန္းတယ္။ တစ္ေန႔ တစ္စံုရဖို႔ အေတာ္လုပ္ယူရတယ္။ ရာသီဥတုက ေအးေတာ့ အဂၤေတအေျခာက္ေႏွးလို႔ အဂၤေတေလာင္းၿပီးရင္ Heater ကို ေဘးမွာ ဖြင့္ထားရေသးတယ္”လို႔ ေျပာျပတယ္။
စိန္ေတာင္အတြက္ ၿပီးႏိုင္သမွ် ၿပီးေအာင္ ေလာင္းေနတုန္းမွာပဲ စိန္ေတာင္မွာ အလႉရွင္အမည္ ေရးထိုးေပးပါမယ္လို႔ အာမခံထားေတာ့ ေပးထားတဲ့ ကတိအတိုင္းျဖစ္ေအာင္ အလႉရွင္အမည္ေရးထိုးဖို႔ စီမံရျပန္တယ္။
အလႉရွင္အမည္ျပားအတြက္ ဆိုင္ကို အပ္ရင္ျဖစ္ေပမယ့္ ကုန္က်ေငြသက္သာေအာင္, စိတ္တုိင္းက်ျဖစ္ေအာင္, ေနာက္ထပ္ ကမၺည္းထိုးစရာေတြအတြက္လည္း အသံုးျပဳႏိုင္ေအာင္ဆိုတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ ကမၺည္းထိုးဖို႔ စက္ကို အင္တာနက္ကေန ကိုေက်ာ္သူျမတ္နဲ႔ ကိုထြန္းထြန္းတို႔ကို အဝယ္ခိုင္းလိုက္တယ္။
ေစ်းသက္သက္သာသာနဲ႔ အလုပ္ျဖစ္ေအာင္အတြက္ပဲ ရည္႐ြယ္ၿပီး ဝယ္လိုက္တဲ့ စက္နဲ႔ အလုပ္ျဖစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကည့္ေတာ့ ထင္သေေလာက္ မလြယ္ျပန္ဘူး။
လုပ္နည္းလုပ္ငန္ ရွာေဖြရတယ္။
စက္နဲ႔ အသံုးျပဳဖို႔ သင့္ေတာ္တဲ့ ေဆာ့ဖ္ဝဲယား ဝယ္ရတယ္။ ေအာက္ခံ ပလပ္စတစ္ျပား ရွာရတယ္။
လိုအပ္တဲ့ ပလပ္စတစ္ျပားကို နယူးေယာက္မွာ ေနတဲ့ ကိုရစ္ခ်တ္က ရွာေဖြ လႉဒါန္းတယ္။
ကိုေက်ာ္သူျမတ္နဲ႔ ကိုထြန္းထြန္းတို႔ ႀကိဳးစားပမ္းစား လုပ္ေဆာင္တဲ့အခါ အလႉရွင္အမည္ျပားကိစၥလည္း အဆင္တေျပ ျဖစ္သြားတယ္။
ကိုေက်ာ္သူျမတ္ ခရီးထြက္ခါနီး စိန္ေတာင္ေတြကို ဆက္လုပ္ဖို႔ “ဘုန္းဘုန္းတို႔ကိုယ္တိုင္ စမ္းလုပ္ၾကည့္မယ္၊ ပံုစံခြက္ေတြ ထားခဲ့ပါ”လို႔ ေျပာကာ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ကိုပါ ေမးလိုက္တယ္။
ဦးေသာဘနနဲ႔အတူ ပူးေပါင္းၿပီး စမ္းလုပ္ၾကည့္ေတာ့ လိုခ်င္တဲ့အတိုင္း ထြက္လာတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဘိလပ္ေျမဝယ္ၿပီး ဆက္လက္ လုပ္ေနရာ ၂၀၁၁ ခု ေမလ ဘုရားပြဲအမီ စိန္ေတာင္ေခၚ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ငယ္ အခု (၈၀)ၿပီးမယ့္ အေျခအေန ရွိတယ္။ ပင္ပန္းမႈေတာ့ ရွိသေပါ့။
တစ္ေန႔၊ အဂၤေတေလာင္းေနစဥ္ ဒကာမႀကီးတစ္ေယာက္ ေတြ႕သြားေတာ့ “ေၾသာ ... အရွင္ဘုရားတို႔ကိုယ္တိုင္ ဒါေတြကို လုပ္ေနရတာကိုး ဘုရာ့၊ ပင္ပန္းတာေပါ့၊ အလုပ္႐ုံကို အပ္လိုက္ရင္ သက္သာတာေပါ့”လို႔ မိမိတို႔ ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ေနတာကို မၾကည့္ရက္လို႔ အဲဒီလို အၾကံေပးတယ္။
ပင္ပန္းမႈသက္သာေအာင္ အလုပ္႐ုံကို အပ္ပါလားဆိုေတာ့ ... “အင္း .. တစ္စံုကို ငါးရာထက္ ပိုကုန္က်ရင္ အလႉခံတဲ့လူက စိုက္ရလိမ့္မယ္”လို႔ စိတ္ထဲ ျဖစ္မိတယ္။
အခုေပါင္း (၅၀) လုပ္အၿပီး၊ ေနာက္ထပ္အခု (၃၀)အတြက္ ဆက္လက္လုပ္ေနတာကို နယူးဂ်ာစီမွ ေမာင္ေနလင္းက ေတြ႕သြားေတာ့ “ေၾသာ ... ဒါေတြကို ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ကိုယ္တိုင္ လုပ္ေနတာကိုး၊ တပည့္ေတာ္ ထင္ေနတာက ကိုေက်ာ္သူျမတ္က အကုန္လုပ္ေပးေနတယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ လုပ္အားေပးေတြနဲ႔ လုပ္ေနတယ္ ထင္တာ။ အရွင္ဘုရားတို႔ ပင္ပန္းတာေပါ့”လုိ႔ တအ့ံတၾသ ေျပာလာတယ္။
“ေအးကြာ ... သူလည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္ေပးပါတယ္။ သူ႔မွာလည္း အလုပ္တဖက္နဲ႔ဆိုေတာ့ အကုန္ၿပီးေအာင္ လုပ္ေပးဖို႔ မလြယ္ဘူး။ လုပ္ေပးႏိုင္တယ္ထားဦး အခု (၈၀)ၿပီးေအာင္ အခ်ိန္အေတာ္ယူရမယ္။ ေနာက္ၿပီး လုပ္အားေပးေခၚဖို႔က်ေတာ့လည္း တစ္ပတ္မွ တစ္ခါ လာႏိုင္မွာမို႔ တစ္ေန႔ကို အမ်ားဆံုး ၃-ခုပဲ ၿပီးမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္စထားတဲ့ ဇာတ္လမ္း၊ ကိုယ္ဆံုးေအာင္ က,ဖို႔ အပင္ပန္းခံၿပီး လုပ္ရတာပဲ”လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ရတယ္။
“ဒီလိုဆို တပည့္ေတာ္ လာကူပါမယ္ဘုရား”လို႔ ေမာင္ေနလင္းက ေလွ်ာက္ထားသြားတယ္။
ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ငယ္ေတြနဲ႔ ကႏုတ္ပန္းခက္ေတြအတြက္ အဂၤေတေလာင္းျခင္း၊ ေကာ္ကပ္ျခင္း၊ ေဆးသုတ္ျခင္း စတာေတြကိုေတာ့ ဦးေသာဘနနဲ႔ စာေရးသူတို႔ပဲ အၿပီးသတ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရပါတယ္။
ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ငယ္ အခု (၇၀) ၿပီးလို႔၊ (၁၀)ခုသာ လုပ္ဖို႔ က်န္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ပင္ပန္းလာလို႔ ထင္ပါရဲ႕၊ ဆက္လုပ္ခ်င္စိတ္ နည္းလာတယ္။
ဒီအေျခအေနကို ‘ေျခကုန္ လက္ပန္းက်တယ္’လို႔ ဆိုတာ ထင္ပါရဲ႕။
ဒါေပမယ့္ ‘ဆင္ေျပာင္ႀကီး အၿမီးက်မွ တစ္’ဆိုတာမ်ိဳးလို တစ္ဝက္တစ္ပ်က္နဲ႔ လက္စမသတ္ မျဖစ္ရေအာင္ အပ်င္းဓာတ္ကို ဖယ္ထုတ္ကာ ဆက္လက္ လုပ္ကိုင္ရတယ္။
ေမာင္ေနလင္းအေနနဲ႔ မအားလပ္လို႔ အဂၤေတေလာင္းရာမွာ မကူညီႏိုင္ေပမယ့္ ဆင္းတုေတာ္ေလးေတြ မိုးလံုေလလံု သီတင္းသံုးႏိုင္ဖို႔အတြက္ ေက်ာင္းေဆာင္ငယ္ေလးရဲ႕ ေနာက္မွာ ပိတ္မယ့္ ေက်ာက္ျပားနဲ႔ ဆင္းတုေတာ္ေအာက္ေျခကို ေရမစိုေအာင္ ထားရွိမယ့္ အခင္းေက်ာက္ျပားအတြက္ ကုန္က်စရိတ္ ေဒၚလာ ၅၀၀ ေက်ာ္ကို လုပ္အားနဲ႔အတူ လႉဒါန္းတယ္။
ေက်ာက္ျပားျဖတ္တဲ့ ကိစၥကို ကိုပညာနဲ႔ ကိုသက္ဝင္းတို႔ကလည္း အခါအခြင့္သင့္သလို လာေရာက္ ကူညီ ကုသိုလ္ယူၾကတယ္။
အႏုပုေဗၺန ေမဓာဝီ၊ ေထာကံ ေထာကံ ခေဏ ခေဏ။
ကမၼာေရာ ရဇတေႆဝ၊ နိဒၶေမ မလမတၱေနာ။
(မလဝဂ္၊ ဓမၼပဒ)
ကမၼာေရာ - ေ႐ႊပန္းထိမ္သည္သည္
ရဇတႆ - ေ႐ႊေငြ၏
မလံ - အညစ္အေၾကးကို
နိဒၶမတိဣဝ - ထုတ္ပယ္သကဲ့သို႔
ေမဓာဝီ - အသိပညာ အလိမၼာရွိသူသည္
အႏုပုေဗၺန - အစဥ္အားျဖင့္
ခေဏ ခေဏ - အခြင့္ရတိုင္း အခြင့္ရတိုင္း
ေထာကံ ေထာကံ - အနည္းငယ္ေသာ အနည္းငယ္ေသာ ကုသိုလ္ကို
ကေရာေႏၲာ - ျပဳလ်က္
အတၱေနာ - မိမိ၏
မလံ - ရာဂစေသာ အညစ္အေၾကးကို
နိဒၶေမ - ထုတ္ပယ္ရာ၏။
သာဓု ... သာဓု ... သာဓု။
အရွင္ပညာသီဟ
(၁၇-ေမ-၂၀၁၁)
Tuesday, May 17, 2011
ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၶေန႔
ေမး။ ။ ဗုဒၶျဖစ္ဖြယ္၊ ေန႔၌ဝယ္၊ ဘယ္သူ ဆြမ္းေတာ္ကပ္သနည္း။
ေျဖ။ ။ ဗုဒၶေန႔မွာ၊ သုဇာတာလွ်င္၊ ဃနာႏို႔ဆြမ္း၊ ခြက္ပါကမ္း၊ လႉဒါန္း ဆက္ကပ္ပါသတည္း။
ဥ႐ုေဝဠေတာ၏ အနီး ‘ေသနာ’မည္ေသာ နိဂံုး ရွိ၏။ ထိုနိဂံုးသေဌး၏ သမီးသည္ ‘သုဇာတာ’ မည္၏။ ထိုသတို႔သမီးသည္ အပ်ိဳဘဝတုန္းက ေညာင္ပင္ႀကီးသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ‘အမ်ိဳးတူ သေဌးသားႏွင့္ လက္ထပ္ရေအာင္, သားဦးရတနာရေအာင္ ေစာင္မပါ။ ေတာင့္တတိုင္း ျပည့္စံုလွ်င္ ႏွစ္စဥ္ ပူေဇာ္ပါမည္’ဟု နတ္ကို ေတာင္းပန္ဖူး၏။
ထို ေတာင့္တတိုင္း ျပည့္စံုေသာေၾကာင့္ ကဆုန္လျပည့္ေန႔၌ ႐ုကၡစိုးနတ္မင္းကို ႏွစ္စဥ္ ပူေဇာ္ၿမဲ ျဖစ္၏။
ထိုေန႔၌ကား ကၽြန္မတစ္ေယာက္ႏွင့္အတူ နံနက္ေစာေစာ အပူေဇာ္လာေသာအခါ ေညာင္ပင္ေအာက္၌ ထိုင္ေနေတာ္မူေသာ အလြန္သပၸာယ္လွပေသာ ဘုရားအေလာင္းကိုပင္ သူ႔ကို ေစာင္မေသာ နတ္ဟု ထင္မွတ္၍ အလြန္ၾကည္ညိဳရကား ႏို႔ဃနာဆြမ္းကို ေ႐ႊခြက္ပါ လႉဒါန္း ဆက္ကပ္ေလသည္။
(ႏို႔ထမင္းပ်စ္ပ်စ္ကို ‘ဃနာႏို႔ထမင္း’ဟု ေခၚ၏။ ဃန = ပ်စ္ေသာ။)
ေမး။ ။ ႏို႔ဆြမ္းဃနာ၊ ဘုဥ္းေပးကာ၊ ခြက္မွာ ဘယ္သို႔သံုးသနည္း။
ေျဖ။ ။ ေနရၪၨရာ၊ ျမစ္ကမ္းသာဝယ္၊ ေလာင္းလ်ာ ရပ္နား၊ ဆြမ္းကို စား၍၊ ဘုရားျဖစ္ရန္၊ ယေန႔မွန္လွ်င္၊ ဆန္ေစ ျမစ္ညာ၊ ဓိ႒ာန္ကာ၊ ေရမွာ ေ႐ႊခြက္ေမွ်ာသတည္း။
သုဇာတာ၏ ဃနာႏို႔ဆြမ္းကို ေနရၪၨရာျမစ္ကမ္း၌ ေလးဆယ့္ကိုးလုတ္ ဘုဥ္းေပးေတာ္မူေလ၏။
ထိုသို႔ ဘုဥ္းေပးၿပီးလွ်င္ ‘ယေန႔ ဘုရားျဖစ္မည္ မွန္လွ်င္ ဤေ႐ႊခြက္သည္ ေရညာသို႔ ဆန္တက္ပါေစသတည္း’ဟု ဓိ႒ာန္၍ ျမစ္ေရမွာ ေမွ်ာေလ၏။
ေ႐ႊခြက္လည္း ေရညာသို႔ ဆန္တက္ေလေတာ့သည္။
ေမး။ ။ ဘယ္ေနရာတြင္၊ ေန႔သန္႔စင္၍၊ ထို႔ျပင္တခန္း၊ ညေနခ်မ္း၊ ႂကြလွမ္း ေရွး႐ႈ ဘယ္သို႔နည္း။
ေျဖ။ ။ အင္ၾကင္းေတာတြင္၊ ေန႔သန္႔စင္၍၊ ထို႔ျပင္တခန္း၊ ညေနခ်မ္း၊ ႂကြလွမ္း ေဗာဓိပင္သို႔တည္း။
ထို႔ေနာက္ ထိုျမစ္ကမ္းႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းဝယ္ အင္ၾကင္းေတာ၌ ေန႔သန္႔စင္ေတာ္မူ၏။
(ေန႔အခါ၌ တရားျဖင့္ စိတ္သန္႔ရွင္းေအာင္ ေနျခင္းကို ‘ေန႔သန္႔စင္’ဟု ေခၚ၏။)
ညေနခ်မ္း၌ကား ထိုေနရာမွ ေဗာဓိေညာင္ပင္သို႔ ႂကြေတာ္မူ၏။
ထိုသို႔ ႂကြေတာ္မူရာ၌ လမ္း၌ ျမက္ရိတ္၍ ျပန္လာေသာ ပုဏၰားတစ္ေယာက္က ဘုရားအေလာင္းအား ျမက္စည္းကေလး ရွစ္စည္းကို လႉလိုက္ေလသည္။
ေမး။ ။ ေဗာဓိပင္သာ၊ ေရာက္ေသာခါ၊ ေလာင္းလ်ာ ဘယ္သို႔ေနသနည္း။
ေျဖ။ ။ ေဗာဓိပင္ျမတ္၊ အေရွ႕ရပ္၌၊ ခ်ဥ္းကပ္ထိုင္ကာ၊ ဘာဝနာ၊ ေကာင္းစြာ ပြား၍ ေနသတည္း။
ငါတို႔ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ေဗာဓိေညာင္ပင္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ အေရွ႕ဖက္မွ ေဗာဓိပင္သို႔ ကပ္ဝင္၍ အသင့္ယူလာေသာ ျမက္ရွစ္စည္းကို ျဖန္႔ခင္းေတာ္မူ၏။
ထို႔ေနာက္ ေဗာဓိပင္ကို ေနာက္ေက်ာျပဳလ်က္ အေရွ႕ဖက္သို႔ မ်က္ႏွာမူ၍ တင္ပလႅင္ဖြဲ႕ေခြ ထိုင္ေနေတာ္မူသည္။
ထိုသို႔ ထိုင္ေနျခင္းကား အျခားအခါ ထိုင္ေနျခင္းႏွင့္ မတူ။
“အေရ အေၾကာ အ႐ိုးတို႔သာ ႂကြင္းက်န္၍ အသားႏွင့္ အေသြးေတြ ေျခာက္ခန္းသြားေစကာမူ ဘုရားမျဖစ္လွ်င္ ဤတင္ပလႅင္ေခြကို မဖ်က္ေတာ့အံ့”ဟု အလြန္ စြဲၿမဲေသာ ဇြဲဝိရိယျဖင့္ ဓိ႒ာန္၍ ထိုင္ေနေတာ္မူျခင္း ျဖစ္သည္။
ထိုသို႔ ထိုင္ေနၿပီးလွ်င္ အာနာပါနကမၼ႒ာန္း ဘာဝနာကို စီးျဖန္းပြားမ်ားေနေတာ္မူသည္။
ထိုအခ်ိန္၌ ေန မဝင္ေသး။
ေဗာဓိပင္မွ အ႐ြက္ေဟာင္းမ်ားသည္ တေျဖာက္ေျဖာက္ ေႂကြက်၍ အ႐ြက္သစ္ အၫြန္႔ကေလးေတြ သႏၲာနီကေလးမ်ားကဲ့သို႔ ထြက္ေနကာ လြန္စြာ ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ အခ်ိန္ပါေပတည္း။
ေမး။ ။ ထိုသို႔ေနခါ၊ ဘယ္သူလာ၊ ဘာကို အေရးဆိုသနည္း။
ေျဖ။ ။ ထိုသို႔ေနခါ၊ မာရ္နတ္လာ၊ ေနရာပလႅင္ လုသတည္း။
ထိုသို႔ ထိုင္ေနပံုကို ျမင္ရေသာ မာရ္နတ္သည္ အေႏွာင့္အယွက္ ေပးလိုေသာသေဘာျဖင့္ သူ၏ အာဏာ ပ်ံ႕ႏွံ႔ရာျဖစ္ေသာ နတ္စစ္သည္အေပါင္းကို ဆင့္ေခၚ၍ သူကိုယ္တိုင္လည္း ဂိရိေမခလာ ဆင္ေျပာင္ႀကီးကို တက္စီးကာ စစ္တပ္ႀကီး ခ်ီ၍ လာေလသည္။
ထိုသို႔ စစ္တပ္ခ်ီ၍ လက္နက္မ်ိဳးစံု ၿခိမ္းေျခာက္သံ မ်ိဳးစံုတို႔ျဖင့္ အေႏွာင့္အယွက္ေပးေနေသာ မာရ္နတ္ကို ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ေလးသေခ်ၤႏွင့္ ကမ႓ာတစ္သိန္းပတ္လံုး ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူခဲ့ေသာ ပါရမီေတာ္စစ္တပ္ျဖင့္ ခုခံေတာ္မူေလ၏။
ေနာက္ဆံုး၌ ‘ေဝႆႏၲရာမင္းဘဝတုန္းက ဒါနပါရမီျဖည့္ေတာ္မူစဥ္ အသင္ေျမႀကီးသည္ ျပင္းထန္စြာ တုန္လႈပ္ဖူးသည္ မဟုတ္ေလာ’ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၍ လက္ေတာ္ျဖင့္ ေျမႀကီးကို ၫႊန္ျပေတာ္မူလိုက္ရာ သြက္သြက္ခါေအာင္ ျပင္းထန္စြာ တုန္လႈပ္ေလသည္။
ထိုအခါ ဂိရိေမခလာဆင္ေျပာင္ႀကီးသည္ ဒူးတုပ္၍ ဝပ္ေနရ၏။
စစ္တပ္တို႔လည္း လန္႔ေျပးၾက၏။
ဤသို႔ ေနမဝင္မီ မာရ္နတ္ရန္ကို ေအာင္ေတာ္မူၿပီးေနာက္ တင္ပလႅင္ဖြဲ႕ေခြ ထိုင္ေနၿမဲ ထိုင္ေနကာ ကမၼ႒ာန္းဘာဝနာကို ဆက္လက္၍ ပြားမ်ားေတာ္မူေလသည္။
ေမး။ ။ မာရ္နတ္မင္းရန္၊ ေအာင္ၿပီးျပန္၊ ဘယ္ဉာဏ္ ဘယ္ခ်ိန္ရသနည္း။
ေျဖ။ ။ ညဥ့္ဦး အလယ္ယာမ္၊ မိုးေသာက္ယာမ္၊ ဉာဏ္ ‘ပု’ ‘ဒိ’ ‘အာ’ ရသတည္း။
ကမၼ႒ာန္းဘာဝနာတို႔ကို ဆက္လက္၍ ႀကိဳးစားေတာ္မူေသာ ငါတို႔ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ညဥ့္ဦးယာမ္အခ်ိန္မွာ ‘ပု’=ပုေဗၺနိဝါသာႏုႆတိဉာဏ္ကို ရေတာ္မူ၏။
ထိုဉာဏ္၏ အစြမ္းျဖင့္ ေရွးေရွး ဘဝမ်ားစြာ၌ ျဖစ္ခဲ့သမွ်အားလံုးကို သိေတာ္မူသည္။
(ပုေဗၺ=ေရွးေရွးဘဝ၌ + နိဝါသ=ေနထိုင္ခဲ့သမွ်ကို + အႏုႆတိ=ေအာက္ေမ့ႏိုင္ျခင္း)
ထို႔ေနာက္ သန္းေခါင္ယာမ္ေခၚ ညဥ့္လယ္ယာမ္၌ ‘ဒိ’=ဒိဗၺစကၡဳကို ရေတာ္မူ၏။
ထိုဉာဏ္၏အစြမ္းျဖင့္ နတ္မ်က္စိကဲ့သို႔ အလြန္ေဝးကြာေသာအရပ္မွာ ရွိေသာ သတၱဝါတို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ အလြန္ေသးငယ္စြာေသာ သတၱဝါတို႔ကိုလည္းေကာင္း ျမင္ေတာ္မူရသည္။
(ဒိဗၺ=နတ္မ်က္စိႏွင့္တူေသာ + စကၡဳ=ဉာဏ္အျမင္)
ထို႔ေနာက္ မိုးေသာက္ယာမ္ေခၚ ေနာက္ဆံုးယာမ္ အ႐ုဏ္တက္အခ်ိန္၌ ‘အာ’=အာသဝကၡယဉာဏ္ေခၚ အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္ကို ရေတာ္မူ၏။
ထိုဉာဏ္၏အစြမ္းျဖင့္ စိတ္အစဥ္မွာ ကိန္းဝပ္ေနေသာ ကိေလသာေတြ အႂကြင္းအက်န္ မရွိ ကုန္ခန္းသြားေလသည္။
ေမး။ ။ အဘယ္ဉာဏ္ေတာ္၊ ရလတ္ေသာ္၊ ဘုန္းေမာ္ ဗုဒၶျဖစ္သနည္း။
ေျဖ။ ။ လျပည့္ကဆုန္၊ ခ်ိန္အ႐ုဏ္ဝယ္၊ သံုးဆယ္ႏွင့္ငါး၊ သက္ေတာ္အားျဖင့္၊ တရားကုန္စင္၊ အစံုျမင္ဖို႔၊ သဗၺဥ္ဉာဏ္ေတာ္၊ ရလတ္ေသာ္၊ ဘုန္းေမာ္ ဗုဒၶျဖစ္သတည္း။
ထိုသို႔ အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္ ရလွ်င္ပင္ သဗၺညဳတာဉာဏ္ဟု ေခၚေသာ ဉာဏ္ေတာ္ႀကီးကိုလည္း တခါတည္း ရၿပီး ျဖစ္ေလေတာ့၏။
ဥပမာ - ရွင္ဘုရင္ျဖစ္ဖို႔ ဘိသိက္ေျမႇာက္လိုက္သည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ ဆိုင္ရာတိုင္းျပည္ကိုလည္း အပိုင္ရေတာ့သကဲ့သို႔တည္း။
ထိုသဗၺညဳတာဉာဏ္ေတာ္၏အစြမ္းျဖင့္ သိစရာဟူသမွ် မက်န္ရေအာင္ အလံုးစံုကို အကုန္အစင္ သိျမင္ေတာ္မူသည္။
(သဗၺ=အလံုးစံုကို + ညဳတာ=သိႏိုင္သူ၏ျဖစ္ေၾကာင္း ဉာဏ္ေတာ္)
ထိုသဗၺညဳတာဉာဏ္ေတာ္ကို ရေသာေၾကာင့္ပင္ ဘုရားရွင္ကို “ဗုဒၶ = အလံုးစံုသိေသာ ဘုရား”ဟု ကိုယ္ေတာ္တိုင္လည္း ဝန္ခံေတာ္မူ၏။
စံုစမ္း စိစစ္ေသာအခါ ပညာရွိ ပါေမာကၡႀကီးတို႔ကလည္း အသိအမွတ္ ျပဳၾကရေလသည္။
ထိုအခ်ိန္မွာ “ဧကန္ ဘုရားျဖစ္ေတာ့မည္”ဟု ယံုၾကည္ေနၾကေသာ တန္ခိုးႀကီးေသာ နတ္မင္း ျဗဟၼာမင္းတို႔သည္ ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ အလြန္ တည္ၿငိမ္၍ အထူး ၾကည္လင္ေသာ မ်က္ႏွာေတာ္ကို ျမင္ရေသာအခါ လြန္စြာ အားရ “ဘုရားျဖစ္ၿပီ”ဟု ယူဆ၍ ပန္းမ်ိဳးစံုတို႔ျဖင့္ ပူေဇာ္ၾကေလ၏။
ကမ႓ာေျမႀကီးလည္း ဝမ္းသာ အားရသကဲ့သို႔ ဘုရားရွင္၏ ဉာဏ္ေတာ္တန္ခိုးေၾကာင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ယိမ္းထိုးကာ ျပင္းထန္စြာ တုန္လႈပ္ပါေလသည္။
ထို ဗုဒၶျမတ္စြာ ျဖစ္ေတာ္မူသည့္ေန႔သည္ သက္ေတာ္လည္း ၃၅ ႏွစ္ တင္းတင္းျပည့္ရာ ကဆုန္လျပည့္ (ဆင္မင္းျဖင့္ မွတ္သားအပ္ေသာ) ဗုဒၶဟူးေန႔တည္း။
လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ လကၤာကို ေအာက္ပါအတိုင္း မွတ္ပါ။
(ေျမ့ပရေမ = အျမတ္ဆံုးေျမ၊ ထိုေျမပလႅင္၌ ေညာင္ပင္ႀကီးကို ‘ဗိတာန္ထီး’ကဲ့သို႔ ေဆာင္း၍ ေနေတာ္မူသည္ ဟု ထိုလကၤာ၌ ဆိုလိုသည္။)
လကၤာ
ေတာရပ္ၿမိဳင္ေပၚ၊ ေျခာက္ႏွစ္ေပ်ာ္၍
ခါေတာ္တဖံု၊ ပြင့္ခ်ိန္ၾကံဳက
ကဆုန္လျပည့္၊ ဆင္မင္းေန႔ဝယ္
ေျမ့ ပရေမ၊ ပလႅင္ေဗြထက္
ေ႐ႊေညာင္ေတာ္ႀကီး၊ ဗိတာန္ထီးႏွင့္
မၿငီး ၾကည္ျဖဴ၊ ေနေတာ္မူလ်က္
ရန္သူခပင္း၊ အမိုက္သင္းကို
အရွင္းပယ္ေဖ်ာက္၊ အလင္းေရာက္က
ထြန္းေတာက္ ဘုန္းေမာ္၊ ေသာင္းလံုးေက်ာ္သည္
သံုးေဘာ္လူတို႔ ၿငိမ္းဖြယ္ကို႔။
(အမရပူရၿမိဳ႕၊ မဟာဂႏၶာ႐ုံဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာဘိဝံသ၏ ပႏၷရသမက်မ္းစာ ‘ဘုရား အျဖစ္ေတာ္စဥ္ ဗုဒၶဝင္ ေမး ေျဖ’ မွ ကူးယူ ၾကည္ညိဳ၏။)
ေျဖ။ ။ ဗုဒၶေန႔မွာ၊ သုဇာတာလွ်င္၊ ဃနာႏို႔ဆြမ္း၊ ခြက္ပါကမ္း၊ လႉဒါန္း ဆက္ကပ္ပါသတည္း။
ဥ႐ုေဝဠေတာ၏ အနီး ‘ေသနာ’မည္ေသာ နိဂံုး ရွိ၏။ ထိုနိဂံုးသေဌး၏ သမီးသည္ ‘သုဇာတာ’ မည္၏။ ထိုသတို႔သမီးသည္ အပ်ိဳဘဝတုန္းက ေညာင္ပင္ႀကီးသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ‘အမ်ိဳးတူ သေဌးသားႏွင့္ လက္ထပ္ရေအာင္, သားဦးရတနာရေအာင္ ေစာင္မပါ။ ေတာင့္တတိုင္း ျပည့္စံုလွ်င္ ႏွစ္စဥ္ ပူေဇာ္ပါမည္’ဟု နတ္ကို ေတာင္းပန္ဖူး၏။
ထို ေတာင့္တတိုင္း ျပည့္စံုေသာေၾကာင့္ ကဆုန္လျပည့္ေန႔၌ ႐ုကၡစိုးနတ္မင္းကို ႏွစ္စဥ္ ပူေဇာ္ၿမဲ ျဖစ္၏။
ထိုေန႔၌ကား ကၽြန္မတစ္ေယာက္ႏွင့္အတူ နံနက္ေစာေစာ အပူေဇာ္လာေသာအခါ ေညာင္ပင္ေအာက္၌ ထိုင္ေနေတာ္မူေသာ အလြန္သပၸာယ္လွပေသာ ဘုရားအေလာင္းကိုပင္ သူ႔ကို ေစာင္မေသာ နတ္ဟု ထင္မွတ္၍ အလြန္ၾကည္ညိဳရကား ႏို႔ဃနာဆြမ္းကို ေ႐ႊခြက္ပါ လႉဒါန္း ဆက္ကပ္ေလသည္။
(ႏို႔ထမင္းပ်စ္ပ်စ္ကို ‘ဃနာႏို႔ထမင္း’ဟု ေခၚ၏။ ဃန = ပ်စ္ေသာ။)
ေမး။ ။ ႏို႔ဆြမ္းဃနာ၊ ဘုဥ္းေပးကာ၊ ခြက္မွာ ဘယ္သို႔သံုးသနည္း။
ေျဖ။ ။ ေနရၪၨရာ၊ ျမစ္ကမ္းသာဝယ္၊ ေလာင္းလ်ာ ရပ္နား၊ ဆြမ္းကို စား၍၊ ဘုရားျဖစ္ရန္၊ ယေန႔မွန္လွ်င္၊ ဆန္ေစ ျမစ္ညာ၊ ဓိ႒ာန္ကာ၊ ေရမွာ ေ႐ႊခြက္ေမွ်ာသတည္း။
သုဇာတာ၏ ဃနာႏို႔ဆြမ္းကို ေနရၪၨရာျမစ္ကမ္း၌ ေလးဆယ့္ကိုးလုတ္ ဘုဥ္းေပးေတာ္မူေလ၏။
ထိုသို႔ ဘုဥ္းေပးၿပီးလွ်င္ ‘ယေန႔ ဘုရားျဖစ္မည္ မွန္လွ်င္ ဤေ႐ႊခြက္သည္ ေရညာသို႔ ဆန္တက္ပါေစသတည္း’ဟု ဓိ႒ာန္၍ ျမစ္ေရမွာ ေမွ်ာေလ၏။
ေ႐ႊခြက္လည္း ေရညာသို႔ ဆန္တက္ေလေတာ့သည္။
ေမး။ ။ ဘယ္ေနရာတြင္၊ ေန႔သန္႔စင္၍၊ ထို႔ျပင္တခန္း၊ ညေနခ်မ္း၊ ႂကြလွမ္း ေရွး႐ႈ ဘယ္သို႔နည္း။
ေျဖ။ ။ အင္ၾကင္းေတာတြင္၊ ေန႔သန္႔စင္၍၊ ထို႔ျပင္တခန္း၊ ညေနခ်မ္း၊ ႂကြလွမ္း ေဗာဓိပင္သို႔တည္း။
ထို႔ေနာက္ ထိုျမစ္ကမ္းႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းဝယ္ အင္ၾကင္းေတာ၌ ေန႔သန္႔စင္ေတာ္မူ၏။
(ေန႔အခါ၌ တရားျဖင့္ စိတ္သန္႔ရွင္းေအာင္ ေနျခင္းကို ‘ေန႔သန္႔စင္’ဟု ေခၚ၏။)
ညေနခ်မ္း၌ကား ထိုေနရာမွ ေဗာဓိေညာင္ပင္သို႔ ႂကြေတာ္မူ၏။
ထိုသို႔ ႂကြေတာ္မူရာ၌ လမ္း၌ ျမက္ရိတ္၍ ျပန္လာေသာ ပုဏၰားတစ္ေယာက္က ဘုရားအေလာင္းအား ျမက္စည္းကေလး ရွစ္စည္းကို လႉလိုက္ေလသည္။
ေမး။ ။ ေဗာဓိပင္သာ၊ ေရာက္ေသာခါ၊ ေလာင္းလ်ာ ဘယ္သို႔ေနသနည္း။
ေျဖ။ ။ ေဗာဓိပင္ျမတ္၊ အေရွ႕ရပ္၌၊ ခ်ဥ္းကပ္ထိုင္ကာ၊ ဘာဝနာ၊ ေကာင္းစြာ ပြား၍ ေနသတည္း။
ငါတို႔ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ေဗာဓိေညာင္ပင္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ အေရွ႕ဖက္မွ ေဗာဓိပင္သို႔ ကပ္ဝင္၍ အသင့္ယူလာေသာ ျမက္ရွစ္စည္းကို ျဖန္႔ခင္းေတာ္မူ၏။
ထို႔ေနာက္ ေဗာဓိပင္ကို ေနာက္ေက်ာျပဳလ်က္ အေရွ႕ဖက္သို႔ မ်က္ႏွာမူ၍ တင္ပလႅင္ဖြဲ႕ေခြ ထိုင္ေနေတာ္မူသည္။
ထိုသို႔ ထိုင္ေနျခင္းကား အျခားအခါ ထိုင္ေနျခင္းႏွင့္ မတူ။
“အေရ အေၾကာ အ႐ိုးတို႔သာ ႂကြင္းက်န္၍ အသားႏွင့္ အေသြးေတြ ေျခာက္ခန္းသြားေစကာမူ ဘုရားမျဖစ္လွ်င္ ဤတင္ပလႅင္ေခြကို မဖ်က္ေတာ့အံ့”ဟု အလြန္ စြဲၿမဲေသာ ဇြဲဝိရိယျဖင့္ ဓိ႒ာန္၍ ထိုင္ေနေတာ္မူျခင္း ျဖစ္သည္။
ထိုသို႔ ထိုင္ေနၿပီးလွ်င္ အာနာပါနကမၼ႒ာန္း ဘာဝနာကို စီးျဖန္းပြားမ်ားေနေတာ္မူသည္။
ထိုအခ်ိန္၌ ေန မဝင္ေသး။
ေဗာဓိပင္မွ အ႐ြက္ေဟာင္းမ်ားသည္ တေျဖာက္ေျဖာက္ ေႂကြက်၍ အ႐ြက္သစ္ အၫြန္႔ကေလးေတြ သႏၲာနီကေလးမ်ားကဲ့သို႔ ထြက္ေနကာ လြန္စြာ ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ အခ်ိန္ပါေပတည္း။
ေမး။ ။ ထိုသို႔ေနခါ၊ ဘယ္သူလာ၊ ဘာကို အေရးဆိုသနည္း။
ေျဖ။ ။ ထိုသို႔ေနခါ၊ မာရ္နတ္လာ၊ ေနရာပလႅင္ လုသတည္း။
ထိုသို႔ ထိုင္ေနပံုကို ျမင္ရေသာ မာရ္နတ္သည္ အေႏွာင့္အယွက္ ေပးလိုေသာသေဘာျဖင့္ သူ၏ အာဏာ ပ်ံ႕ႏွံ႔ရာျဖစ္ေသာ နတ္စစ္သည္အေပါင္းကို ဆင့္ေခၚ၍ သူကိုယ္တိုင္လည္း ဂိရိေမခလာ ဆင္ေျပာင္ႀကီးကို တက္စီးကာ စစ္တပ္ႀကီး ခ်ီ၍ လာေလသည္။
ထိုသို႔ စစ္တပ္ခ်ီ၍ လက္နက္မ်ိဳးစံု ၿခိမ္းေျခာက္သံ မ်ိဳးစံုတို႔ျဖင့္ အေႏွာင့္အယွက္ေပးေနေသာ မာရ္နတ္ကို ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ေလးသေခ်ၤႏွင့္ ကမ႓ာတစ္သိန္းပတ္လံုး ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူခဲ့ေသာ ပါရမီေတာ္စစ္တပ္ျဖင့္ ခုခံေတာ္မူေလ၏။
ေနာက္ဆံုး၌ ‘ေဝႆႏၲရာမင္းဘဝတုန္းက ဒါနပါရမီျဖည့္ေတာ္မူစဥ္ အသင္ေျမႀကီးသည္ ျပင္းထန္စြာ တုန္လႈပ္ဖူးသည္ မဟုတ္ေလာ’ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၍ လက္ေတာ္ျဖင့္ ေျမႀကီးကို ၫႊန္ျပေတာ္မူလိုက္ရာ သြက္သြက္ခါေအာင္ ျပင္းထန္စြာ တုန္လႈပ္ေလသည္။
ထိုအခါ ဂိရိေမခလာဆင္ေျပာင္ႀကီးသည္ ဒူးတုပ္၍ ဝပ္ေနရ၏။
စစ္တပ္တို႔လည္း လန္႔ေျပးၾက၏။
ဤသို႔ ေနမဝင္မီ မာရ္နတ္ရန္ကို ေအာင္ေတာ္မူၿပီးေနာက္ တင္ပလႅင္ဖြဲ႕ေခြ ထိုင္ေနၿမဲ ထိုင္ေနကာ ကမၼ႒ာန္းဘာဝနာကို ဆက္လက္၍ ပြားမ်ားေတာ္မူေလသည္။
ေမး။ ။ မာရ္နတ္မင္းရန္၊ ေအာင္ၿပီးျပန္၊ ဘယ္ဉာဏ္ ဘယ္ခ်ိန္ရသနည္း။
ေျဖ။ ။ ညဥ့္ဦး အလယ္ယာမ္၊ မိုးေသာက္ယာမ္၊ ဉာဏ္ ‘ပု’ ‘ဒိ’ ‘အာ’ ရသတည္း။
ကမၼ႒ာန္းဘာဝနာတို႔ကို ဆက္လက္၍ ႀကိဳးစားေတာ္မူေသာ ငါတို႔ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ညဥ့္ဦးယာမ္အခ်ိန္မွာ ‘ပု’=ပုေဗၺနိဝါသာႏုႆတိဉာဏ္ကို ရေတာ္မူ၏။
ထိုဉာဏ္၏ အစြမ္းျဖင့္ ေရွးေရွး ဘဝမ်ားစြာ၌ ျဖစ္ခဲ့သမွ်အားလံုးကို သိေတာ္မူသည္။
(ပုေဗၺ=ေရွးေရွးဘဝ၌ + နိဝါသ=ေနထိုင္ခဲ့သမွ်ကို + အႏုႆတိ=ေအာက္ေမ့ႏိုင္ျခင္း)
ထို႔ေနာက္ သန္းေခါင္ယာမ္ေခၚ ညဥ့္လယ္ယာမ္၌ ‘ဒိ’=ဒိဗၺစကၡဳကို ရေတာ္မူ၏။
ထိုဉာဏ္၏အစြမ္းျဖင့္ နတ္မ်က္စိကဲ့သို႔ အလြန္ေဝးကြာေသာအရပ္မွာ ရွိေသာ သတၱဝါတို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ အလြန္ေသးငယ္စြာေသာ သတၱဝါတို႔ကိုလည္းေကာင္း ျမင္ေတာ္မူရသည္။
(ဒိဗၺ=နတ္မ်က္စိႏွင့္တူေသာ + စကၡဳ=ဉာဏ္အျမင္)
ထို႔ေနာက္ မိုးေသာက္ယာမ္ေခၚ ေနာက္ဆံုးယာမ္ အ႐ုဏ္တက္အခ်ိန္၌ ‘အာ’=အာသဝကၡယဉာဏ္ေခၚ အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္ကို ရေတာ္မူ၏။
ထိုဉာဏ္၏အစြမ္းျဖင့္ စိတ္အစဥ္မွာ ကိန္းဝပ္ေနေသာ ကိေလသာေတြ အႂကြင္းအက်န္ မရွိ ကုန္ခန္းသြားေလသည္။
ေမး။ ။ အဘယ္ဉာဏ္ေတာ္၊ ရလတ္ေသာ္၊ ဘုန္းေမာ္ ဗုဒၶျဖစ္သနည္း။
ေျဖ။ ။ လျပည့္ကဆုန္၊ ခ်ိန္အ႐ုဏ္ဝယ္၊ သံုးဆယ္ႏွင့္ငါး၊ သက္ေတာ္အားျဖင့္၊ တရားကုန္စင္၊ အစံုျမင္ဖို႔၊ သဗၺဥ္ဉာဏ္ေတာ္၊ ရလတ္ေသာ္၊ ဘုန္းေမာ္ ဗုဒၶျဖစ္သတည္း။
ထိုသို႔ အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္ ရလွ်င္ပင္ သဗၺညဳတာဉာဏ္ဟု ေခၚေသာ ဉာဏ္ေတာ္ႀကီးကိုလည္း တခါတည္း ရၿပီး ျဖစ္ေလေတာ့၏။
ဥပမာ - ရွင္ဘုရင္ျဖစ္ဖို႔ ဘိသိက္ေျမႇာက္လိုက္သည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ ဆိုင္ရာတိုင္းျပည္ကိုလည္း အပိုင္ရေတာ့သကဲ့သို႔တည္း။
ထိုသဗၺညဳတာဉာဏ္ေတာ္၏အစြမ္းျဖင့္ သိစရာဟူသမွ် မက်န္ရေအာင္ အလံုးစံုကို အကုန္အစင္ သိျမင္ေတာ္မူသည္။
(သဗၺ=အလံုးစံုကို + ညဳတာ=သိႏိုင္သူ၏ျဖစ္ေၾကာင္း ဉာဏ္ေတာ္)
ထိုသဗၺညဳတာဉာဏ္ေတာ္ကို ရေသာေၾကာင့္ပင္ ဘုရားရွင္ကို “ဗုဒၶ = အလံုးစံုသိေသာ ဘုရား”ဟု ကိုယ္ေတာ္တိုင္လည္း ဝန္ခံေတာ္မူ၏။
စံုစမ္း စိစစ္ေသာအခါ ပညာရွိ ပါေမာကၡႀကီးတို႔ကလည္း အသိအမွတ္ ျပဳၾကရေလသည္။
ထိုအခ်ိန္မွာ “ဧကန္ ဘုရားျဖစ္ေတာ့မည္”ဟု ယံုၾကည္ေနၾကေသာ တန္ခိုးႀကီးေသာ နတ္မင္း ျဗဟၼာမင္းတို႔သည္ ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ အလြန္ တည္ၿငိမ္၍ အထူး ၾကည္လင္ေသာ မ်က္ႏွာေတာ္ကို ျမင္ရေသာအခါ လြန္စြာ အားရ “ဘုရားျဖစ္ၿပီ”ဟု ယူဆ၍ ပန္းမ်ိဳးစံုတို႔ျဖင့္ ပူေဇာ္ၾကေလ၏။
ကမ႓ာေျမႀကီးလည္း ဝမ္းသာ အားရသကဲ့သို႔ ဘုရားရွင္၏ ဉာဏ္ေတာ္တန္ခိုးေၾကာင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ယိမ္းထိုးကာ ျပင္းထန္စြာ တုန္လႈပ္ပါေလသည္။
ထို ဗုဒၶျမတ္စြာ ျဖစ္ေတာ္မူသည့္ေန႔သည္ သက္ေတာ္လည္း ၃၅ ႏွစ္ တင္းတင္းျပည့္ရာ ကဆုန္လျပည့္ (ဆင္မင္းျဖင့္ မွတ္သားအပ္ေသာ) ဗုဒၶဟူးေန႔တည္း။
လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ လကၤာကို ေအာက္ပါအတိုင္း မွတ္ပါ။
(ေျမ့ပရေမ = အျမတ္ဆံုးေျမ၊ ထိုေျမပလႅင္၌ ေညာင္ပင္ႀကီးကို ‘ဗိတာန္ထီး’ကဲ့သို႔ ေဆာင္း၍ ေနေတာ္မူသည္ ဟု ထိုလကၤာ၌ ဆိုလိုသည္။)
လကၤာ
ေတာရပ္ၿမိဳင္ေပၚ၊ ေျခာက္ႏွစ္ေပ်ာ္၍
ခါေတာ္တဖံု၊ ပြင့္ခ်ိန္ၾကံဳက
ကဆုန္လျပည့္၊ ဆင္မင္းေန႔ဝယ္
ေျမ့ ပရေမ၊ ပလႅင္ေဗြထက္
ေ႐ႊေညာင္ေတာ္ႀကီး၊ ဗိတာန္ထီးႏွင့္
မၿငီး ၾကည္ျဖဴ၊ ေနေတာ္မူလ်က္
ရန္သူခပင္း၊ အမိုက္သင္းကို
အရွင္းပယ္ေဖ်ာက္၊ အလင္းေရာက္က
ထြန္းေတာက္ ဘုန္းေမာ္၊ ေသာင္းလံုးေက်ာ္သည္
သံုးေဘာ္လူတို႔ ၿငိမ္းဖြယ္ကို႔။
(အမရပူရၿမိဳ႕၊ မဟာဂႏၶာ႐ုံဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာဘိဝံသ၏ ပႏၷရသမက်မ္းစာ ‘ဘုရား အျဖစ္ေတာ္စဥ္ ဗုဒၶဝင္ ေမး ေျဖ’ မွ ကူးယူ ၾကည္ညိဳ၏။)
Wednesday, May 11, 2011
Monday, May 9, 2011
Subscribe to:
Posts (Atom)