Friday, September 24, 2010

ကမၼ႒ာန္းပိုင္း (၁)

ကမၼ႒ာန္း

ကမၼ႒ာန္းဆိုသည္မွာ စိတ္ဓာတ္ကို သမာဓိျဖစ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ျခင္း၊ သမာဓိျဖစ္ၿပီး ပညာျဖစ္ေအာင္ ပြားမ်ားျခင္းကို ေခၚ၏။
အာ႐ုံကို ကမၼ႒ာန္းဟု ေခၚသည္လည္း ရွိ၏။ အေလ့အက်င့္ကို ကမၼ႒ာန္းဟု ေခၚသည္လည္း ရွိ၏။

ကမၼ႒ာန္း ၂-မ်ိဳး

ဗုဒၶဘာသာမွာ သင္ၾကားေသာ ကမၼ႒ာန္း ၂-မ်ိဳး ရွိ၏။
(၁) သမထကမၼ႒ာန္းႏွင့္ (၂) ဝိပႆနာကမၼ႒ာန္းတို႔ ျဖစ္သည္။

သမထကမၼ႒ာန္း = နီဝရဏတရားမ်ားကို ၿငိမ္းေစတတ္ေသာ ကမၼ႒ာန္း ျဖစ္၏။ သမထကမၼ႒ာန္းကို ေလ့လာ ပြားမ်ား အားထုတ္က စ်ာန္၊ အဘိညာဏ္တို႔ကို ရႏိုင္၏။

ဝိပႆနာကမၼ႒ာန္း = ေတဘူမကသခၤါရတရားတို႔ကို လကၡဏာယာဥ္သံုးပါးျဖင့္ အဖန္ဖန္ ႐ႈဆင္ျခင္ျခင္း။

ေတဘူမကသခၤါရ = ဘံုသံုးပါး၌ျဖစ္ေသာ သခၤါရတရားမ်ား (ေလာကီ ႐ုပ္, နာမ္)
လကၡဏာယာဥ္သံုးပါး = အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ

ဝိ = အမ်ိဳးမ်ိဳး (လကၡဏာယာဥ္ သံုးပါး)
ပႆနာ = ႐ႈျမင္ျခင္း

ဝိပႆနာ = အမ်ိဳးမ်ိဳးသိေအာင္ အားထုတ္ျခင္း။

ဝိပႆနာ ႐ႈမွတ္ ပြားမ်ား အားထုတ္ၿပီး ေအာင္ျမင္ကာ အဆံုးသို႔ေရာက္လွ်င္ တရားထူး မဂ္ဖိုလ္ ရ၏။

သမထကမၼ႒ာန္းႏွင့္ ဝိပႆနာကမၼ႒ာန္း ၂-မ်ိဳးရွိရာတြင္ သုတၱန္မ်ား၌ သမထကေန ဝိပႆနာသုိ႔ သြားသည္ကို ေဟာၾကားျခင္း မ်ား၏။
ဝိပႆနာသက္သက္ ေဟာၾကားျခင္း နည္းပါး၏။

မဂ္ဖိုလ္ရေအာင္ အားထုတ္ရာ၌ သမထယာနိကနည္းႏွင့္ ဝိပႆနာယာနိကနည္းဟူ၍ ၂-မ်ိဳး ရွိ၏။

သမထယာနိကနည္း

ေရွးဦးစြာ သမထအားထုတ္ၿပီး စ်ာန္ရကာ၊ စ်ာန္ဝင္စား၊ စ်ာန္ဝင္စားရာကေန စ်ာန္မွ ထၿပီး ထိုစ်ာန္ကိုပင္ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ ႐ႈျခင္း (သို႔မဟုတ္) တျခား ေတဘူမကသခၤါရကို အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ ႐ႈၿပီး မဂ္ဖိုလ္ရေအာင္ အားထုတ္ေသာနည္း ျဖစ္၏။

ဝိပႆနာယာနိကနည္း

စ်ာန္ရေအာင္ အားမထုတ္ေတာ့ဘဲ ဝိပႆနာကိုပင္ စ,စခ်င္း ႐ႈမွတ္ ပြားမ်ား အားထုတ္ကာ ဝိပႆနာသမာဓိ (ခဏိကသမာဓိ) ရၿပီး၊ ဝိပႆနာညာဏ္ အဆင့္ဆင့္ တက္၍ မဂ္ဖိုလ္ရေအာင္ အားထုတ္ေသာနည္း ျဖစ္၏။

+++++

သမထကမၼ႒ာန္း

သမထကမၼ႒ာန္း၌ -

(၁) ကသိုဏ္း ၁၀-ပါး
(၂) အသုဘ ၁၀-ပါး
(၃) အႏုႆတိ ၁၀-ပါး
(၄) အပၸမညာ ၄-ပါး
(၅) သညာ ၁-ပါး
(၆) ဝဝတၳာန္ ၁-ပါး
(၇) အာ႐ုပၸ ၄-ပါး ဟူ၍ ၇-မ်ိဳးျဖင့္ ေဝဖန္ ပိုင္းျခား သိအပ္၏။

+++

ကသိုဏ္း ၁၀-ပါး

(၁) ပထဝီ = ေျမကသိုဏ္း
(၂) အာေပါ = ေရကသိုဏ္း
(၃) ေတေဇာ = မီးကသိုဏ္း
(၄) ဝါေယာ = ေလကသိုဏ္း
(၅) နီလ = အညိဳေရာင္ကသိုဏ္း
(၆) ပီတ = အေ႐ႊေရာင္ကသိုဏ္း
(၇) ေလာဟိတ = အနီေရာင္ကသိုဏ္း
(၈) ၾသဒါတ = အျဖဴေရာင္ကသိုဏ္း
(၉) အာကာသ = အေပါက္ဟင္းလင္းကသိုဏ္း
(၁၀) အာေလာက = အေရာင္အလင္းကသိုဏ္း

မွတ္ခ်က္။ လံုးစံုမႂကြင္း ပ်ံ႕ႏွ႔ံျခင္းကို ကသိုဏ္းဟု ေခၚသည္။

+++

အသုဘ ၁၀-ပါး

(၁) ဥဒၶဳမာတက = ဖူးဖူးေရာင္ေသာ သူေကာင္အသုဘ
(၂) ဝိနီလက = ညိဳညိဳမည္းမည္း အဆင္းရွိေသာ သူေကာင္အသုဘ
(၃) ဝိပုဗၺက = ယိုစီးေသာျပည္ရွိေသာ သူေကာင္အသုဘ
(၄) ဝိစၧိဒၵက = ဓားလက္နက္စသည္ျဖင့္ အလယ္၌ ႏွစ္ပိုင္းျဖတ္အပ္ေသာ သူေကာင္အသုဘ
(၅) ဝိကၡာယိတက = ေခြးစသည္တို႔ ကိုက္ခဲ၍ ထားအပ္ေသာ သူေကာင္အသုဘ
(၆) ဝိကၡိတၱက = ေခြး က်ီး လင္းတ စသည္တို႔ ကိုက္ခ်ီ စားေသာက္၍ ပစ္လႊင့္ထားအပ္ေသာ သူေကာင္အသုဘ
(၇) ဟတဝိကၡိတၱက = ရန္သူသည္ ဓားသန္လ်က္ျဖင့္ ကိုယ္တျခား ေခါင္းတျခား ေျခတျခား လက္တျခား ျဖတ္ေတာက္လ်က္ အထူးထူးေသာ အရပ္၌ ဖ႐ိုဖရဲ ပစ္ထားအပ္ေသာ သူေကာင္အသုဘ
(၈) ေလာဟိတက = ယိုစီးေသာေသြးရွိေသာ သူေကာင္အသုဘ
(၉) ပုဠဳဝက = ပိုးေလာက္တို႔ျဖင့္ျပည့္ေသာ သူေကာင္အသုဘ
(၁၀) အ႒ိက = အ႐ိုးစုမွ်သာျဖစ္ေသာ သူေကာင္အသုဘ

+++

အႏုႆတိ ၁၀-ပါး

(၁) ဗုဒၶါႏုႆတိ = ျမတ္စြာဘုရား၏ ဂုဏ္ေတာ္ကို အဖန္တလဲလဲ ေအာက္ေမ့ျခင္း။
(၂) ဓမၼာႏုႆတိ = တရားေတာ္၏ ဂုဏ္ေတာ္ကို အဖန္တလဲလဲ ေအာက္ေမ့ျခင္း။
(၃) သံဃာႏုႆတိ = သံဃာေတာ္၏ ဂုဏ္ေတာ္ကို အဖန္တလဲလဲ ေအာက္ေမ့ျခင္း။
(၄) သီလာႏုႆတိ = မိမိ၏ သီလဂုဏ္ကို အဖန္တလဲလဲ ေအာက္ေမ့ျခင္း။
(၅) စာဂါႏုႆတိ = မိမိ၏ စြန္႔ႀကဲျခင္း ဒါနဂုဏ္ကို အဖန္တလဲလဲ ေအာက္ေမ့ျခင္း။
(၆) ေဒဝတာႏုႆတိ = နတ္တို႔ကို သက္ေသအရာ၌ ထား၍ နတ္တို႔၏ သဒၶါစေသာ ဂုဏ္ႏွင့္တူေသာ မိမိ၏သဒၶါစေသာ ဂုဏ္ကို အဖန္တလဲလဲ ေအာက္ေမ့ျခင္း။
(၇) ဥပသမာႏုႆတိ = နိဗၺာန္၏ ဂုဏ္ကို အဖန္တလဲလဲ ေအာက္ေမ့ျခင္း။
(၈) မရဏာႏုႆတိ = ေသျခင္းတရားကို အဖန္တလဲလဲ ေအာက္ေမ့ျခင္း။
(၉) ကာယဂတာႆတိ = ဆံအစရွိေသာ ၃၂-ပါးေသာ ေကာ႒ာသကို ႐ြတ္ဆို ႏွလံုးသြင္းျခင္း။
(၁၀) အာနာပါနႆတိ = ထြက္သက္ဝင္သက္ကို အာ႐ုံျပဳ၍ ေအာက္ေမ့ျခင္း သတိ။

+++

အပၸမညာ ၄-ပါး

(၁) ေမတၱာ = အတိုင္းမသိေသာ သုခိတ ဒုကၡိတ သတၱဝါပညတ္ကို အာ႐ုံျပဳ၍ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ။
(၂) က႐ုဏာ = အတိုင္းမသိေသာ ဒုကၡိတသတၱဝါပညတ္ကို အာ႐ုံျပဳ၍ သနားျခင္း က႐ုဏာ။
(၃) မုဒိတာ = အတိုင္းမသိေသာ သုခိတသတၱဝါပညတ္ကို အာ႐ုံျပဳ၍ ဝမ္းေျမာက္ျခင္း မုဒိတာ။
(၄) ဥေပကၡာ = အတိုင္းမသိေသာ သုခိတ ဒုကၡိတ သတၱဝါပညတ္ကို အာ႐ုံျပဳ၍ လ်စ္လ်ဴ႐ႈျခင္း ဥေပကၡာ။

အတိုင္းမသိေသာ သုခိတ ဒုကၡိတ သတၱဝါ ပညတ္ကို အာ႐ုံျပဳ၍ ျဖစ္တတ္ေသာေၾကာင့္ အပၸမညာ မည္၏။
ဤေလးပါးကို က်င့္သံုးေသာသူသည္ ျမတ္ေသာေနျခင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဗဟၼဝိဟာရတရား ၄-ပါးဟုလည္း ေခၚသည္။


၅၂၈-သြယ္ ေမတၱာ

သေဗၺသတၱာ၊
သေဗၺပါဏာ၊
သေဗၺဘူတာ၊
သေဗၺပုဂၢလာ၊
သေဗၺအတၱဘာဝပရိယာပႏၷာ - ဤ ၅-ခုကား မည္သူမည္ဝါ ေယာက်္ား မိန္းမ စသည္ျဖင့္ ရည္မွတ္ ပိုင္းျခားျခင္း မရွိေသာေၾကာင့္ “အေနာဒိသပုဂၢိဳလ္” မည္၏။

သဗၺာဣတၳိေယာ၊
သေဗၺပုရိသာ၊
သေဗၺအရိယာ၊
သေဗၺအနရိယာ၊
သေဗၺေဒဝါ၊
သေဗၺမႏုႆာ၊
သေဗၺဝိနိပါတိကာ - ဤ ၇-ခုကား မိန္းမ ေယာက်္ား စသည္ျဖင့္ ရည္မွတ္ ပိုင္းျခားျခင္း ရွိေသာေၾကာင့္ “ၾသဒိသပုဂၢိဳလ္” မည္၏။

၎ ၾသဒိသ အေနာဒိသ ၂-ပါးကို ေပါင္းေသာ္ ၁၂-ပါး ျဖစ္၏။

၎ ၁၂-ပါးကို တည္၍ အေဝရာေဟာႏၲဳ၊ အဗ်ာပဇၨာေဟာႏၲဳ၊ အနီဃာေဟာႏၲဳ၊ သုခိအတၱာနံ ပရိဟရႏၲဳ ဟူေသာ အျခင္းအရာ ၄-ပါးႏွင့္ ေျမႇာက္ေသာ္ ၄၈-ပါး ျဖစ္၏။

ဤ ၄၈-ပါးကား အရပ္မ်က္ႏွာႏွင့္ မစပ္ဘဲ ပို႔ေသာ ေမတၱာတည္း။

အရပ္ ၁၀-မ်က္ႏွာႏွင့္ စပ္၍ ပို႔ရာ၌ တစ္မ်က္ႏွာ တစ္မ်က္ႏွာတြင္ ၄၈-ပါးစီ ရေသာေၾကာင့္ အရပ္ ၁၀-မ်က္ႏွာ၌ ၄၈၀ ျဖစ္၏။
ထို ၄၈၀ ကို အရပ္မ်က္ႏွာႏွင့္ မစပ္ေသာ ၄၈ ႏွင့္ ေပါင္းေသာ္ ၅၂၈ ျဖစ္၏။

+++

ဧကသညာ

မ်ိဳအပ္ စားအပ္ေသာ အစာအာဟာရ၌ စက္ဆုတ္ ႐ြံရွာဖြယ္ေသာ အျဖစ္ကို ေအာက္ေမ့ ဆင္ျခင္ေသာ အမွတ္သညာသည္ “အာဟာေရပဋိကူလသညာ” မည္၏။

+++

ဧကဝဝတၳာန

မိမိကုိယ္၌ တည္ရွိကုန္ေသာ ပထဝီ၊ အာေပါ၊ ေတေဇာ၊ ဝါေယာ ဟူေသာ ဓာတ္ ၄-ပါးကို မွတ္ေသာအားျဖင့္ ပိုင္းျခား ႐ႈဆင္ျခင္၍ ဆံုးျဖတ္ျခင္းသည္ “စတုဓာတုဝဝတၳာန” မည္၏။

+++

အာ႐ုပၸ ၄-ပါး

႐ုပ္၏ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ေသာ ေကာင္းကင္ပညတ္စေသာ ေလးပါးေသာ အာ႐ုံ၌ျဖစ္ေသာ အာ႐ုပၸကမၼ႒ာန္း ၄-ပါးသည္ အာ႐ုပၸ ၄-ပါး မည္၏။

+++++

ကမၼ႒ာန္းေလးဆယ္ကို စ႐ိုက္ ၆-ပါးႏွင့္ တြဲစပ္ပံု

အျဖစ္မ်ားျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ မျပတ္ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း စ႐ိုက္ မည္၏။

စ႐ိုက္တို႔သည္ ရာဂစ႐ိုက္၊ ေဒါသစ႐ိုက္၊ ေမာဟစ႐ိုက္၊ သဒၶါစ႐ိုက္၊ ဗုဒၶိစ႐ိုက္၊ ဝိတက္စ႐ိုက္ ဟူ၍ ၆-ပါး အျပားရွိ၏။

စ႐ိုက္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ ကမၼ႒ာန္း ေပါင္း
ရာဂ အသုဘ ၁၀-ပါး၊ ကာယဂတာသတိ ၁၁
ေဒါသ အပၸမညာ ၄-ပါး၊ နီလ, ပီတ, ေလာဟိတ, ၾသဒါတကသိုဏ္း
ေမာဟ၊ ဝိတက္ အာနာပါနႆတိ
သဒၶါ ဗုဒၶါ၊ ဓမၼာ၊ သံဃာ၊ သီလာ၊ စာဂါ၊ ေဒဝတာႏုႆတိ
ဗုဒၶိ မရဏာႏုႆတိ၊ ဥပသမာႏုႆတိ၊ အာဟာေရပဋိကူလသညာ၊ စတုဓာတုဝဝတၳာန္
စ႐ိုက္ ၆-ပါး ပထဝီ၊ အာေပါ၊ ေတေဇာ၊ ဝါေယာ၊ အာကာသ၊ အာေလာကကသိုဏ္း၊ အာ႐ုပၸ ၄-ပါး ၁၀

ရာဂစ႐ိုက္မ်ားေသာသူသည္ အသုဘ ၁၀-ပါး၊ ကာယဂတာသတိကမၼ႒ာန္းကို စီးျဖန္း ပြားမ်ားအပ္၏ စသည္ ယူပါ။

+++++

၂၀၁၀ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၁၁ ရက္ စေနေန႔ ေလာကခ်မ္းသာ ဆည္းဆာတရားပြဲကို အရွင္စကၠိႏၵက ေဟာၾကား ခ်ီးျမႇင့္ရာ သိၾကားမင္း ရွိခိုးခံရသူမ်ားအေၾကာင္း မွတ္သား နာယူၾကရေလသည္။

  • ကုသိုလ္တရား၊ ျပဳသူမ်ား၊ သိၾကား ရွိခိုးသည္။
  • သီလတရား၊ ရွိသူမ်ား၊ သိၾကား ရွိခုိးသည္။
  • တရားသမႈ၊ မိသားစုအား၊ လုပ္ေကၽြးျငား၊ သိၾကား ရွိခုိးသည္။
သာဓု ... သာဓု ... သာဓု။

No comments: